Leena Punks: Από τη Sun και την Daily Mail... αγαπημένη DJ του BBC - Ποια είναι η Ελληνίδα μουσικός παραγωγός που διαπρέπει στο εξωτερικό
Η κατά κόσμον Αγγελική Ψαϊλά ξεκίνησε ως δημοσιογράφος και βρέθηκε στους top DJs στο Λονδίνο, όταν το κρατικό ραδιόφωνο της Μεγάλης Βρετανίας έριξε τους προβολείς πάνω της - Οι μουσικές της, όπως και η φήμη της, ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο
H Αγγελική Ψαϊλά, η DJ και μουσικός παραγωγός Leena Punks δηλαδή, όπως τη γνωρίζει σήμερα το κοινό της progressive house που αποθεώνει τις μουσικές της διεθνώς, ίσως και να οφείλει τη μεγάλη επιτυχία της στον ραδιοφωνικό σταθμό του BBC, που την ξεχώρισε αρκετές φορές ως Spotlight Artist. Ενδεικτικά, η Ελληνίδα DJ έχει ανέβει στα decks των πιο σημαντικών φεστιβάλ χορευτικής μουσικής στον κόσμο, όπως τα Tomorrowland και Creamfields, ενώ έχει κάνει περιοδεία στις ΗΠΑ και την Ασία.
Και να φανταστεί κανείς ότι όλα ξεκίνησαν όταν ως δημοσιογράφος ακόμα στην Αθήνα παρακολούθησε online μαθήματα μουσικής παραγωγής από μια σχολή του Λονδίνου. Η περίοδος που άλλαξε ριζικά τη ζωή της ακολουθώντας τη μουσική ήταν εκείνη της καραντίνας του κορωνοϊού. Μας τα διηγείται όλα από το σπίτι της στο Λονδίνο μέσω Ζoom -ακόμα ένα κατάλοιπο της πανδημίας.
GALA: Εχεις ανέβει στα decks των «Fabric» και «Ministry of Sound», των πιο ονομαστών κλαμπ του Λονδίνου. Θα μπορούσες να μας μιλήσεις γι’ αυτή την εμπειρία; LEENA PUNKS: Ενα από τα πιο αγαπημένα μου residencies είναι στο «Ε1» (σ.σ.: από τα σημαντικότερα κλαμπ του Λονδίνου σήμερα), το οποίο είναι λίγο πιο underground σε σχέση με αυτά που προανέφερες και έχει πολύ καλό κόσμο. Αλλά το πιο αγαπημένο όλων είναι το «Printworks».
H Αγγελική Ψαϊλά είναι πλέον διάσημη ως DJ και παραγωγός progressive house μουσικής Leena Punks
G.: Πώς ξεκίνησαν όλα αυτά; L.P.: Βρίσκομαι στο Λονδίνο τα τελευταία 11 χρόνια. Αρχικά είχα έρθει για να ασχοληθώ με τη δημοσιογραφία, αφού αυτή ήταν η δουλειά μου παλιότερα (σ.σ.: στον τότε Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη), ενώ έκανα και ραδιόφωνο στον NRJ, κάτι που με οδήγησε στο να παρακολουθήσω online μαθήματα μουσικής παραγωγής και να τα συνεχίσω στο Λονδίνο. Τα εγκατέλειψα για ένα διάστημα, αλλά την εποχή της πανδημίας είπα: «Τώρα έχω χρόνο για να ασχοληθώ μ’ αυτό». Αρχισα να στέλνω demo σε δισκογραφικές, γεγονός που οδήγησε στη μεγάλη στήριξη μιας σημαντικής εταιρείας όπως η Anjunadeep. Στη συνέχεια ο ραδιοφωνικός σταθμός του BBC ξεχώρισε ένα από τα κομμάτια μου ως Hottest Record of the Week και έναν χρόνο μετά με χαρακτήρισε «Καλλιτέχνη της Εβδομάδας», οπότε κάπως έτσι ξεκίνησαν και τα gigs στα μεγαλύτερα κλαμπ του Λονδίνου, αλλά και των ΗΠΑ και της Ασίας.
G.: Αρα η δημοσιογραφία είναι παρελθόν πλέον για σένα... L.P.: Οσο καλά κι αν τα πήγαινα στην Ελλάδα, εδώ είναι πολύ πιο δύσκολο να φτάσεις τη γραφή σου σε ένα αντίστοιχο επίπεδο. Παρ’ όλα αυτά, εργάστηκα ως SEO editor στη «Sun» και την «Daily Mail» -αν και δεν ξέρω αν πρέπει να το αναφέρω αυτό (γελάει)- και ανέλαβα τα social media της βρετανικής «Vogue». Μέχρι και τον Ιούλιο του 2023 δούλευα σε media, αλλά μετά άρχισαν να πληθαίνουν οι προτάσεις που δεχόμουν με την ιδιότητα της μουσικού παραγωγού και DJ, έβγαλα και βίζα για Αμερική, όπου έκανα και περιοδεία, και επειδή ήταν δύσκολο να τα συνδυάσω όλα αυτά μαζί, αφοσιώθηκα στη μουσική.
G.: Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις ανθρώπους να ανακαλύπτουν τον δρόμο τους. L.P.: Ναι, και προέκυψε τυχαία! Αν δεν είχα παρακολουθήσει εκείνο το online course μουσικής παραγωγής, δεν θα είχε συμβεί τίποτα. Γιατί η γραφή στη δημοσιογραφία έχει δημιουργικότητα, όπως και το DJing, αλλά δεν είχα καταλήξει κάπου πριν από εκείνο το production course στο Point Blank Music School. Στην αρχή έκανα ένα τρίμηνο σεμινάριο, μετά άλλο ένα, μέχρι που ήρθα στο Λονδίνο και το παρακολούθησα κανονικά, από κοντά δηλαδή, για έναν χρόνο. Μου άρεσε τόσο πολύ που για πρώτη φορά στη ζωή μου έχανα την αίσθηση του χρόνου.
G.: Οπότε είσαι σίγουρα ένας από εκείνους τους ανθρώπους των οποίων η πανδημία άλλαξε τη ζωή. L.P.: Αν δεν είχε μεσολαβήσει εκείνο το διάστημα, δεν θα είχα κάνει τίποτα. Για μένα ήταν το πρόβλημα που έγινε και βατήρας. Για πρώτη φορά είχα τον χρόνο να δω τι μου αρέσει πραγματικά να κάνω στη ζωή μου. Αρχισα να κάνω synthwave τότε και να ηχογραφώ κάποια demo που αρέσουν ακόμα και σήμερα. Εκείνη την εποχή γνώρισα κι έναν άνθρωπο που έγινε ο καλύτερος φίλος και μέντοράς μου. Λέγεται Χάρι Ντάιμοντ, είναι κι αυτός μουσικός παραγωγός και μου είπε πως πρέπει να το γυρίσω στο progressive house (σ.σ.: ένα είδος της house μουσικής που εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’90).
G.: Θυμάμαι, στα 90s σάρωνε το ολλανδικό progressive house... L.P.: Οι Ολλανδοί είναι και σήμερα masters του είδους.
G.: Εχεις παίξει και με τους μεγαλύτερους DJs του πλανήτη, Πολ Οκενφολντ, Αρμιν βαν Μπιούρεν... L.P.: Ο Βαν Μπιούρεν και το label Medusa έχουν συμπεριλάβει σε playlist κομμάτια μου. Και ο Ντέιβιντ Γκέτα έπαιξε το τελευταίο μου κομμάτι.
G.: Ναι, το είδα! Μπράβο! L.P.: Εχει αρκετά μεγάλα ονόματα στο playlist του και όταν είδα το δικό μου, αναρωτήθηκα: «Μήπως έχει γίνει κάποιο λάθος;».
G.: Τι θα συμβούλευες κάποιον που από την Ελλάδα πάει στο εξωτερικό για να κάνει καριέρα όπως εσύ; L.P.: Κατ’ αρχάς, δεν είναι απαραίτητο να έρθεις στο εξωτερικό για να κάνεις διεθνή καριέρα ως Ελληνας DJ και μουσικός παραγωγός. Η Αθήνα αναπτύσσεται πολύ σε αυτό τον τομέα. Σίγουρα κάποιες γνωριμίες που μπορείς να κάνεις στο εξωτερικό βοηθούν. Πιο σημαντικό όμως είναι να δουλέψει ο καθένας στη δημιουργία του δικού του, προσωπικού ήχου. Αυτή την ιδιαιτερότητα έχει ανάγκη ο κόσμος που έχει κορεστεί πλέον από τη μουσική προσφορά. Αφού δημιουργήσει την ταυτότητά του, να κάνει γνωριμίες και να στέλνει τις μουσικές του.
G.: Είναι πιο δύσκολο για μια γυναίκα να κάνει τη συγκεκριμένη δουλειά; L.P.: Αναλόγως. Μερικές φορές μπορεί να μας προτιμήσουν για να μπούμε στο line up, αλλά σπάνια θα δεις μια γυναίκα ως headliner (σ.σ.: πρώτο όνομα, επικεφαλής). Σίγουρα όμως τώρα υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για τις γυναίκες απ’ ό,τι πριν από μερικά χρόνια.
G.: Ποιο πάρτυ σού έχει μείνει αξέχαστο; L.P.: Στο φεστιβάλ Creamfields όπου έπαιξα μουσική και γνώρισα τον Tζον Σάμιτ, που ήταν λίγο τρελός, τον Μάρτιν Γκάριξ, ο οποίος είναι από τους πιο γλυκούς και ταπεινούς ανθρώπους που έχω συναντήσει, την Πέγκι Γκου, η οποία είναι πιο μαζεμένη και αποστασιοποιημένη. Αλλά και οι τρεις βραδιές που έχω παίξει με τον Chicane. Είμαι μεγάλη του φαν, οπότε η εμπειρία όλες τις φορές ήταν συγκλονιστική για μένα.
G.: Πόσο διαφορετικά είναι τα σημερινά κλαμπ σε σχέση με τα 90s; L.P.: Η αλήθεια είναι ότι δεν την πολυέζησα εκείνη τη δεκαετία. Αυτό που βλέπω σήμερα, όμως, είναι ότι υπάρχει ένα μεγάλο health movement: ο κόσμος το βράδυ αποφεύγει να πίνει αλκοόλ, κάτι που υιοθετούν ως στάση και πολλοί DJs. Απολαμβάνουν τη βραδιά πίνοντας νερό. Για παράδειγμα, έτσι είναι οι Above and Beyond που τους έχω ζήσει αρκετές φορές και πίνουν μόνο νερό καρύδας, τίποτε άλλο. Χρησιμοποιούν καθημερινά ποδήλατο, κάνουν γυμναστική, γιόγκα. Είναι μια καινούρια τάση αυτό.
