Αναστασία Τσιλιμπίου: «Ενα ενθουσιασμένο κοινό μετά την παράσταση με κάνει να νιώθω ευγνωμοσύνη»
Το λαμπερό της πρόσωπο ξεχώρισε από νωρίς στη μικρή οθόνη, όμως είναι με το πηγαίο ταλέντο της που αναδεικνύεται σε μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της σε τηλεοπτικές σειρές και στο θέατρο
Συνέντευξη-Φωτογραφίες: Πηνελόπη Μασούρη
Επιμέλεια Μαριανίτα Γεωργούλα
Η Αναστασία Τσιλιμπίου εργάζεται στη σόουμπιζ από τότε που θυμάται τον εαυτό της, αλλά τίποτα δεν κατάφερε να της στερήσει την παιδικότητά της. «Από μικρή μου άρεσε το μόντελινγκ. Πολύ συχνά λένε ότι οι γονείς έχουν απωθημένα και προωθούν τα παιδιά τους σε δρόμους που θα ήθελαν να ακολουθήσουν οι ίδιοι, αλλά στη δική μου περίπτωση ποτέ δεν έγινε κάτι με το ζόρι. Η υποκριτική προέκυψε από τυχαίες συγκυρίες και ήρθε για να μείνει στη ζωή μου». Η πρώτη της τηλεοπτική εμφάνιση ήταν στη δραματική σειρά του ALPHA «Για την καρδιά ενός Αγγέλου», ακολούθησε το «Νησί» του MEGA και μετά πλήθος από ελληνικές αλλά και ξένες παραγωγές. Στα 26 της είναι μία από τις πιο πετυχημένες ηθοποιούς της γενιάς της. Με παραπάνω από 300 χιλιάδες followers να την ακολουθούν πιστά, έχει κάνει αμέτρητες φωτογραφήσεις για editorials και εξώφυλλα και σίγουρα το να ποζάρει για το «Gala» δεν είναι κάτι ξένο για εκείνη.
«Οι άνθρωποί μου με εμπνέουν να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου»
Βρισκόμαστε σε έναν χώρο που είναι από τους ομορφότερους της Αθήνας, το ανακαινισμένο «Green Park», ένα ιστορικό σημείο της πόλης, σε ένα σκηνικό μαγευτικό, η Αναστασία όμως δείχνει ότι η δουλειά προέχει γι’ αυτήν, τελεία. Σε μια παύση, κάνει κύλιση στη φωτογράφηση από την οθόνη του λάπτοπ. Είναι συντονισμένη, παρούσα, απόλυτα ακριβής. Επαγγελματίας, με άλλα λόγια. Τώρα που το αστέρι της λάμπει όλο και περισσότερο, αναρωτιέμαι πώς θα χρησιμοποιήσει το φως του. Για την ίδια, όμως, η αποσύνδεση από την πραγματικότητα μέσω της υποκριτικής, το να πλάθει χαρακτήρες και να ταξιδεύει τον θεατή είναι ο σκοπός. «Κάνω αυτό που αγαπώ, βλέπω τα όνειρά μου να γίνονται πραγματικότητα», συμπληρώνει.
Φέτος θα την απολαύσουμε στο θέατρο «Δημήτρης Χορν», στην παιδική παράσταση «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αδάμη, που ξεκινά σήμερα. «Ετοιμάσαμε μια μαγική παράσταση για μικρούς και μεγάλους, καθώς η “Αλίκη” εκτός από ένα έργο διαχρονικό, απευθύνεται σε όλους. Τα βράδια ωστόσο βρίσκομαι στο “Πειραιώς 131”, στο έργο των Ρέππα - Παπαθανασίου “Για μια Ζωή”. Εισβάλλω και στις οθόνες, στη νέα σειρά του ALPHA “Αγιος Ερωτας”, σε έναν ρόλο που θα σοκάρει στην εξέλιξή της. Χαίρομαι πολύ να παίζω δίπλα σε ηθοποιούς που θαυμάζω και εκτιμώ. Συζητάω πολλά και είμαι ενθουσιασμένη. Ο χρόνος που έχω την ευκαιρία να περνάω μαζί τους, εντός και εκτός πλατό, είναι αναμνήσεις που θα κρατήσω για πάντα».
Η Αναστασία θα σπεύσει να υποστηρίξει τους άλλους πριν υποστηρίξει τον εαυτό της. «Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με εξαιρετική παιδεία και νομίζω ότι η ενσυναίσθηση με έχει βοηθήσει πολύ στη ζωή μου. Οι άνθρωποί μου με εμπνέουν να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου, μου δίνουν απλόχερα χαρά και γαλήνη. Η ευγένεια και η αγάπη είναι κάτι που έχει χαθεί και θέλω να τη μοιράζομαι. Επιδιώκω να περνάω χρόνο με τα αγαπημένα μου πρόσωπα, να είμαι παρούσα, να ζω τη μοναδικότητα της στιγμής. Προσπαθώ όμως να αναπτύσσω και τη σχέση μου με τον εαυτό μου. Διαβάζω, σε σώζει από την τρέλα της καθημερινότητας!». Χαμηλών τόνων από τη φύση της, δεν έδωσε ποτέ το δικαίωμα να την αντιμετωπίσουν διαφορετικά. «Οι κολλητές μου λένε "ποπό, ξεχνάω ότι είσαι διάσημη!". Θέλω να είμαι αυθεντική, να μην ξεχάσω ποια είμαι, να φέρομαι ευγενικά όπως θα ήθελα να μου φέρονται. Η αγάπη είναι ανταποδοτική. Ενα ενθουσιασμένο κοινό μετά την παράσταση με κάνει να νιώθω βαθιά ευγνώμων».
«Η υποκριτική είναι ένα επάγγελμα για γενναίους στην καρδιά, απαιτεί ευαλωτότητα»
Υπάρχουν βέβαια και τα υπαρξιακά ερωτήματα, η αβεβαιότητα για το μέλλον. «Με θλίβει και με ανησυχεί που η γενιά μου βλέπει δραματικές αλλαγές να λαμβάνουν χώρα στον πλανήτη μας. Δεν ξέρω σε τι περιβάλλον θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας, όμως ελπίζω σε ένα μέλλον που θα αναπνέουν καθαρό αέρα και θα απολαμβάνουν τα δάση που χάνουμε μέσα από τα χέρια μας κάθε καλοκαίρι. Κάνω ό,τι μπορώ ώστε να βάλω το λιθαράκι μου για τη σωτηρία του πλανήτη, αλλά μου φαίνεται τόσο μικρό». Κόντρα στα στάνταρ που θέλουν τις γυναίκες πάντα όμορφες, γλυκές και συγκαταβατικές, εκείνη ονειρεύεται να κάνει τη διαφορά ως ηθοποιός. «Η υποκριτική είναι ένα επάγγελμα για γενναίους στην καρδιά, απαιτεί ευαλωτότητα. Αυτό επιτρέπει στον ηθοποιό να προσφέρει κάτι αληθινής αξίας στο κοινό. Ονειρεύομαι δυναμικούς ρόλους στο σινεμά, κόντρα σε αυτά που με έχει συνηθίσει το κοινό. Νομίζω ότι έχουμε ξεπεράσει την εμμονή με την τελειότητα. Χαίρομαι για κάποια νέα κορίτσια που δείχνουν τον αληθινό τους εαυτό, χωρίς φίλτρα και ταμπού».
Θαυμάζω τη συνειδητοποίηση της ωραίας εκπροσώπου της νέας γενιάς ηθοποιών που εργάζεται με τρελούς ρυθμούς, κάτι που μπορεί να είναι κοπιαστικό για εκείνη, αλλά είναι αυτό που την ωθεί στο να αποδίδει τα μέγιστα. Από τα πρώτα παιδικά της χρόνια εκπέμπει συναισθηματική ευπάθεια σε ό,τι κάνει, σχεδόν χωρίς καν να προσπαθεί. Αυτό είναι χάρισμα, το δώρο της. Δεν υπήρξε άλλη να αναλάβει ρόλους όπως εκείνη τότε, δεν μπορεί να υπάρξει και τώρα ◆
info
«Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», θέατρο «Δημήτρης Χορν», έως 26/1/25.
«Για μια Ζωή», θέατρο «Πειραιώς 131», των Ρέππα - Παπαθανασίου.
