Συνδυάζοντας ρυθμούς, φωνητικές μελωδίες και φυσική κίνηση, κάθε σόου του Ιταλού περφόρμερ είναι μια μοναδική μουσική εμπειρία χωρίς όργανα
Συνέντευξη στον Άρη Γαβριελάτο
Ο Σιμόνε Μονγκέλι έχει καταφέρει να αναδείξει τη μουσική του ανθρώπινου σώματος ως ένα ολοκληρωμένο καλλιτεχνικό έργο. Μέσα από την ομάδα του Bodyterranean προσφέρει μια εντελώς διαφορετική εμπειρία που βασίζεται στην ανθρώπινη παρουσία χωρίς καμία εξάρτηση από μουσικά όργανα. Η νέα του παράσταση «Bodyterranean 2.0», που ανέβηκε στις 7 και 8 Δεκεμβρίου στο Ωδείο Αθηνών, εξερευνά τις δυνατότητες του «body music» τιμώντας την αρχέγονη δύναμη του σώματος και της φωνής και αναδεικνύοντας στοιχεία από διαφορετικές μουσικές παραδόσεις.
Gala: Ποιο θυμάστε ως το πρώτο ερέθισμα που σας οδήγησε να ασχοληθείτε με τις δυνατότητες του σώματος ως μουσικού οργάνου;
Σιμόνε Μονγκέλι: Η πρώτη μου επίσημη επαφή ήταν το 2007, στο σεμινάριο που διοργάνωσαν στην Αθήνα ο Θάνος Δασκαλόπουλος και ο Πέτρος Κούρτης. Δάσκαλος ήταν ο εξαιρετικός Μαξ Πόλακ από τη Νέα Υόρκη. Εκεί αισθάνθηκα αυτή την τεχνική ως κάτι οικείο, παρότι ήταν καινούριο για μένα, στο οποίο μπορούσα να αξιοποιήσω το background μου ως μουσικού και κρουστού. Κατάλαβα ότι επρόκειτο για κάτι εξαιρετικά εκφραστικό και ενθουσιάστηκα με την αμεσότητα αυτού του τρόπου παραγωγής ήχου και ρυθμού. Είναι πολύ συγκινητικό το ότι ο Μαξ Πόλακ λίγα χρόνια αργότερα συμμετείχε στο άλμπουμ μου «Bodyterranean» και πολύ πρόσφατα έπαιξε με την ομάδα μας στο International Body Music Festival στην Αθήνα.
G.: Τι ελπίζετε να βιώσει το κοινό μέσα από το «Bodyterranean 2.0»;
Σ.Μ.: Εύχομαι να έρθει σε άμεση επικοινωνία με αυτό που παρουσιάζουμε επί σκηνής, μέσω των δονήσεων των ήχων του σώματος. Να συντονιστούμε μεταξύ μας απευθείας, από σώμα σε σώμα, σε μια ανεμπόδιστη συναισθηματική επαφή. Εχει ξανασυμβεί στις παραστάσεις μας και είναι κάτι μαγικό που προσφέρει αυτή η τεχνική, ο μοναδικός συνδυασμός του ρυθμού και της κίνησης. Είναι μια ξεχωριστή μουσική εμπειρία για το κοινό, αλλά και για εμάς, που έχει στοιχεία τελετουργίας.
G.: Στην παράσταση συνεργάζεστε με τους Δήμητρα Γαλάνη, Μαρία Παπαγεωργίου και Γιάννη Χαρούλη. Πώς ενσωματώνετε τις μοναδικές φωνές τους στις συνθέσεις σας;
Σ.Μ.: Είναι μια όμορφη εμπειρία, καλλιτεχνικά και συναισθηματικά. Μιλάμε για καλλιτέχνες με μεγάλη αναγνώριση -στην περίπτωση της Γαλάνη μάλιστα, μιλάμε για ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του ελληνικού τραγουδιού- που δέχτηκαν το ρίσκο αυτής της πρωτόγνωρης για εκείνους συνεργασίας. Το ότι δέχτηκαν την πρότασή μας είναι μεγάλη τιμή. Για μένα είναι μια πρόκληση, από αυτές που σε κάνουν να εξελίσσεσαι καλλιτεχνικά: να δημιουργήσω κάτι που να πλαισιώνει, να αναδεικνύει και να σέβεται τις ξεχωριστές φωνές τους.
G.: Ποιες είναι οι προκλήσεις και οι δυνατότητες όταν εργάζεστε χωρίς παραδοσιακά μουσικά όργανα;
Σ.Μ.: Η ιδιαιτερότητα της αποκλειστικής χρήσης του σώματος ως μουσικού οργάνου βρίσκεται όχι μόνο στο ότι είναι ασυνήθιστο, αλλά και ακριβώς στο γεγονός ότι χρησιμοποιούμε αποκλειστικά αυτό. Είναι σαν να στήνουμε ένα πρότζεκτ μόνο με κιθάρες, ή μόνο με πιάνα, ή μόνο με φωνές. Σε σχέση με τα συμβατικά όργανα, όμως, χρησιμοποιώντας το σώμα κερδίζουμε την κίνηση, τη δράση και τη δυναμική της κρούσης και της δόνησης του ίδιου του σώματος, όπως και αρκετά διαφορετικά ηχοχρώματα.
Ο Σιμόνε Μονγκέλι και οι Bodyterranean αναδεικνύουν τη μουσική του ανθρώπινου σώματος ως ένα ολοκληρωμένο καλλιτεχνικό έργο
G.: Γεννημένος στην Ιταλία αλλά κάτοικος Ελλάδας. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς να ενσωματώνετε την ποικιλομορφία και τη σύνδεση των δύο χωρών στις παραστάσεις σας;
Σ.Μ.: Πολύ σημαντικό, μουσικά και συναισθηματικά. Τη μουσική της Νοτίου Ιταλίας ειδικά, την οποία ξεχωρίζω, την ανακάλυψα και την εξερεύνησα απέξω, διότι στο Μιλάνο όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα μέχρι πρόσφατα αυτή η μουσική δεν ήταν πολύ γνωστή. Αυτή η εξερεύνηση ήταν στην ουσία από τις πρώτες μου προσεγγίσεις ως αστικού μουσικού ενός παραδοσιακού ρεπερτορίου. Μια προσέγγιση που εντέλει με οδήγησε βήμα-βήμα έως την Ελλάδα. Ανάμεσα στις δύο αυτές χώρες υπάρχει διαφορά, αλλά όχι μεγάλη απόσταση. Με κάνει να νιώθω ότι ανακαλύπτω κάτι καινούριο χωρίς το χάσμα του εντελώς ξεχωριστού· ότι ταξιδεύω σε μια περιοχή που είναι διαφορετική και ξένη, όπου, όμως, οι άνθρωποι μοιάζουν και καταλαβαίνονται.
G.: Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Σ.Μ.: Εχουμε αρχίσει να δουλεύουμε σε κάποια σχέδια σχετικά με το «Bodyterranean», τα οποία θα μπορέσουμε να ανακοινώσουμε σε λίγους μήνες. Παράλληλα είμαι ενεργός ως body music performer και βέβαια συνεχίζω να εμφανίζομαι ως κρουστός. Αυτή την περίοδο εμφανίζομαι με το Between Seas Trio και επίσης τρέχει το πρότζεκτ μου «Συνηχήσεις», όπου εμφανίζομαι σε συναυλίες αυτοσχεδιασμού σε διάφορα ντουέτα και ένα τρίο στο «Θέατρο Από Κοινού». Αυτές οι συναυλίες θα ηχογραφηθούν και θα αποτελέσουν τη βάση της επόμενης δισκογραφικής δουλειάς μου.
