Δεν θα τον δεις ποτέ έξω τα Σαββατόβραδα ή σε παραλίες με πολυτελείς ξαπλώστρες το πρωί. Ο Θύρος Κανελλόπουλος απολαμβάνει την απλή πλευρά της ζωής σε ένα νησί που λατρεύει τις υπερβολές
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Στις φωτογραφίες του με τις ευφάνταστες πόζες, οι τσάντες του έχουν πάντα περίοπτη θέση. Τον ακούς να μιλά γι’ αυτές με αγάπη. Κόντρα στο ρεύμα που θέλει τους επιτυχημένους επιχειρηματίες ακριβοθώρητους με σοβαροφανές προφίλ, ο Θύρος Κανελλόπουλος, ιδιοκτήτης της γνωστής εταιρείας αξεσουάρ Τhiros, αυτοσαρκάζεται και διακωμωδεί τα πάντα, ενώ τα κέρδη του θυμίζουν εποχές προ κρίσης. Αν και τα 2,5 εκατ. ευρώ που είχε ετήσιο τζίρο το μακρινό 2000 θα μπορούσαν να του έχουν χτίσει ένα παλάτι σε κάποιον από τους προσήνεμους λόφους της Μυκόνου, ο Mr Thiros, όπως τον αποκαλούν οι φίλοι του, αρκείται σε ένα εργένικο σπίτι λίγων τετραγωνικών μέτρων στη Χώρα του νησιού.
«Ολα ξεκίνησαν την 20ετία μεταξύ 1990 και 2010, όπου ό,τι πιάναμε γινόταν χρυσός. Ανοιξα το πιλοτικό μου μαγαζί στην Τσακάλωφ και σύντομα τα καταστήματά μου έγιναν πέντε, ενώ άνοιξαν και γύρω στα 30 franchise. Αρχικά απευθυνόμουν στο upper class κοινό, αλλά άρχισα να ευαισθητοποιούμαι με τα κοριτσάκια της μεσαίας τάξης που παίρνανε 700 ευρώ και αγαπούσαν τη μόδα», λέει ο Θύρος Κανελλόπουλος σε μια αναδρομή στο παρελθόν και συνεχίζει: «Και μετά ήρθε η κρίση που σάρωσε τα πάντα. Η μεσαία τάξη φτωχοποιήθηκε και πλέον τα μοντέλα που σχεδίαζα, εκτός από ωραία, έπρεπε να γίνουν και οικονομικά. Διατηρώ ακόμα τα πέντε μαγαζιά μου. Οι πάνινες τσάντες μου, πάντως, όπου μπορεί η ενδιαφερόμενη κυρία να τυπώσει το πρόσωπό της, έγραψαν το δικό τους success story. Τα τελευταία χρόνια μπήκε και νέο αίμα στον χώρο της τσάντας. Εμπνευσμένα κορίτσια με φρέσκες ιδέες - πολλά από τα οποία ήρθαν και σε μένα να τους δώσω τα φώτα μου: η Themis Ζ, η Σήλια Δραγούνη, η Nadia Bitar, η Αννυ. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό».
«Η βαριά βιομηχανία μας είναι ο τουρισμός. Τελευταία συνεργάζομαι με 4-5 ξενοδοχεία στη Μύκονο με beach bags. Αποτέλεσμα; Σε όλες τις παραλίες του νησιού βλέπεις να κρατάνε τσάντες με το logo τους, οι οποίες αποτελούν κινητή διαφήμιση. Τις περισσότερες -αν όχι όλες- τσάντες τις έχω φτιάξει εγώ», αναφέρει με περηφάνια και προσθέτει: «Η Μύκονος έγινε γνωστή σε όλο τον πλανήτη για την μποέμ αύρα της και τον ανέμελο τρόπο ζωής της. Σε μια πατρίδα βαθιά συντηρητική αυτός ο τρόπος ζωής ήταν μια ηλιαχτίδα. Ακολούθησε η εποχή της αστακομακαρονάδας. Τεράστια σπίτια χτίστηκαν σε ένα μικρό νησί αλλοιώνοντας την εικόνα του. Προσπαθώ -και όπως βλέπετε, τα καταφέρνω- να διάγω ακόμα αυτή την ανέμελη, boho ζωή που με χαρακτηρίζει από μικρό. Ακολουθώ διαφορετικό ωράριο, πάω σε κρυφές παραλίες, σπάνια πληρώνω ξαπλώστρες και δεν βγαίνω ποτέ για clubbing το Σαββατοκύριακο. Κάνω αυτό που λένε "πραγματικές διακοπές". To σπίτι μου στη Χώρα είναι μικρό. Καμία σχέση με αυτά των φίλων μου. Εχω λίγα έπιπλα και μια μινιμαλιστική άποψη ζωής. Στην αυλή με τις βουκαμβίλιες πίνω τον καφέ μου και ξεκουράζομαι. Ας πούμε ότι το σπίτι αυτό είναι το ησυχαστήριό μου».
Η «εποχή της αστακομακαρονάδας» δεν ήταν ποτέ η αγαπημένη του
