Δημήτριος Καμπούρης: Ο Έλληνας φωτογράφος των διασήμων

Στα credits των πιο ιδιαίτερων φωτογραφιών του μεγαλύτερου πρακτορείου φωτογραφίας στον κόσμο, του Getty Images, υπάρχει το όνομά του. Παιδί Ελλήνων μεταναστών που γεννήθηκε στο Μπρονξ και μεγάλωσε στο Κουίνς, ο Δημήτρης Καμπούρης δεν ξεχνά τις ελληνικές του ρίζες και δεν υπάρχει σημαντικό event σε Νέα Υόρκη, Μαϊάμι και Λος Αντζελες που να μη βρίσκεται εκεί για να αφηγηθεί με τον φακό του ιστορίες ultra διάσημων ανθρώπων. Ψηλός, στυλιστικά άψογος, μοιάζει περισσότερο με σελέμπριτι παρά με φωτογράφο που αγωνίζεται για το ενσταντανέ. «Η αλήθεια είναι πως δεν θέλω να μοιάζω με έναν ακόμα φωτογράφο που απλώς είναι εκεί παρακαλώντας για μια πόζα. Θέλω να μοιάζω “δικός τους”, οικείος. Γι’ αυτό πάντα θα φοράω το Valentino tuxedo μου και τα Louboutin μου. Μάλιστα οι περισσότεροι διάσημοι μου λένε “δεν μοιάζεις με φωτογράφο”, και αυτό αμέσως αλλάζει τη στάση τους απέναντί μου», μου εξηγεί.

Δηλώνει αυτοδίδακτος στη φωτογραφία. «Οι γονείς μου ήρθαν από την Κάσο στο Μπρονξ, όπου ακόμα και σήμερα υπάρχει η μεγαλύτερη κοινότητα Κασιωτών. Ξεκίνησα να δουλεύω από μικρός τα καλοκαίρια δίπλα στον πατέρα μου που ήταν μάγειρας σε ένα εστιατόριο, ως παιδί για τα θελήματα, προκειμένου να έχω χρήματα για να αγοράζω ό,τι θέλω. Μετά το διαζύγιο των γονιών μου συνέχισα να περνώ τα καλοκαίρια μου στο Μπρονξ, μέχρι που στα 16 μου άνοιξε στη γειτονιά μου στο Κουίνς ένα φωτογραφείο. Ιδιοκτήτης ήταν ένας πολυβραβευμένος φωτογράφος από την Ταϊβάν και με το που είδα μηχανές και φακούς μαγεύτηκα και ζήτησα δουλειά. Αμέσως μετά το σχολείο πετούσα την τσάντα και εμφάνιζα φιλμ, ρωτούσα τα πάντα για φακούς και τεχνικές και, φυσικά, έβγαζα χρήματα. Αυτές ήταν οι καλύτερες σπουδές φωτογραφίας. Με τις δικές του παρατηρήσεις πορεύομαι μέχρι σήμερα. Περιττό να σου πω ότι στα 18 μου είχα ήδη τις δικές μου Nikon, Canon και Minolta».

Γυρνούσε στη Νέα Υόρκη και φωτογράφιζε τοπία μέχρι την ημέρα που μπήκε στο κατάστημα ένας φωτογράφος που εργαζόταν στον διάσημο τότε φωτογράφο μόδας Νταν Λέκα και κάλυπτε τις Εβδομάδες Μόδας σε Παρίσι και Νέα Υόρκη. «Εγώ -εννοείται- μαγεύτηκα από την ομορφιά που είδα στα φιλμ του και εκεί ήταν που αποφάσισα ότι αυτό ήθελα να κάνω. Να φωτογραφίζω όμορφους ανθρώπους και να βλέπω τις φωτογραφίες μου δημοσιευμένες σε περιοδικά. “Ξέχασέ το, δεν κάνει αυτή η δουλειά για σένα, άσε που δεν έχει χρήματα”, μου είπε ο ίδιος όταν τον ρώτησα. Αλλά τότε, στα 18, ποιος νοιάζεται για τα χρήματα;» λέει, και κάπως έτσι το όνειρό του ήρθε και τον συνάντησε ένα μεσημέρι, όταν εμφανίστηκε στο μαγαζί ένας παλιός συμμαθητής του που εργαζόταν πλέον ως παπαράτσι. «“Θέλεις να δουλεύουμε μαζί και να φωτογραφίζουμε διάσημους έξω από τα ξενοδοχεία τους;” μου πρότεινε και δέχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη. Καθημερινά πήγαινα στο μαγαζί και Σαββατοκύριακα δούλευα ως παπαράτσι. Εκεί έβγαλα και τα πρώτα μου αποκλειστικά. Τη Μαντόνα και την κόρη της Λούρδη στις κούνιες στο Σέντραλ Παρκ, ενώ λίγο αργότερα την Τζένιφερ Λόπεζ με τον νέο της σύντροφο και διάσημο χορευτή φλαμένκο Χοακίν Κορτές. Η Λόπεζ μόλις είχε χωρίσει με τον Puff Daddy και η αποκάλυψη της νέας της σχέσης έκανε πάταγο. Ετσι άρχισα να χτίζω όνομα».

Πολύ σύντομα βρέθηκε να εργάζεται στο Fashion Wire Daily, ξεκινώντας από πασαρέλες, σιγά-σιγά έφτασε στο κόκκινο χαλί, μέχρι που το 2002 ξεκινά να εργάζεται στη WireImage. Είχαν προηγηθεί αλλεπάλληλες κρούσεις και αρνήσεις μέχρι που το πρακτορείο επανήλθε µε βελτιωµένη πρόταση που περιελάµβανε ποσοστό και µετοχές στην εταιρεία! Το 2007 η WireImage εξαγοράστηκε από τον κολοσσό Getty Images και ο ίδιος ξεκίνησε πλέον να εργάζεται εκεί ως διευθυντής Φωτογραφίας.

Βραβεία Οσκαρ, Χρυσές Σφαίρες, Μet Gala, amFar, ΜTV Awards, New York Fashion Week, SAG Awards, το ετήσιο σόου της Victoria’s Secret και μεγάλες συναυλίες. Πρινς, Μάικλ Τζάκσον, Μαντόνα, Μπρους Σπρίνγκστιν, Ελτον Τζον, Ελίζαμπεθ Τέιλορ, Μπραντ Πιτ, Αντζελίνα Τζολί, Ναόμι Κάμπελ, Σίντι Κρόφορντ, Χάιντι Κλουμ, Τζίτζι και Μπέλα Χαντίντ, Αντριάνα Λίμα, Τομ Κρουζ, Τζορτζ Κλούνεϊ, JLo, Lady Gaga, Ριάνα και Cardi B, αλλά και οι Κλίντον και οι Ομπάμα: τα διασημότερα ονόματα του πλανήτη είναι προσιτά για τον φακό του: «Σε κάθε event υπάρχουν γύρω στους 40-50 φωτογράφους που όταν τελειώνουν έχουν πάνω κάτω τις ίδιες φωτογραφίες. Εγώ προσπαθούσα πάντα να κάνω τη διαφορά. Οι περισσότεροι από τους διάσημους με ξέρουν πλέον και μου έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη. Ξέρουν ότι θα τους προστατεύσω και δεν πρόκειται ποτέ να φύγει από μένα μια φωτογραφία που θα τους εκθέτει. Αγαπημένος μου είναι ο Τομ Κρουζ, ο οποίος πάντα σου σφίγγει το χέρι όταν σε συναντά και κάθεται αμέσως για να τον φωτογραφίσεις. Μου αρέσει να εργάζομαι με σούπερ μόντελ και περισσότερο με τις Ναόμι, Χάιντι Κλουμ, Τζίτζι και Μπέλα Χαντίντ, αλλά και τις Καρντάσιαν. Ξέρουν από μπίζνες και κάνουν τη ζωή μου ως φωτογράφου πολύ εύκολη».

Πλέον εργάζεται ως απλός φωτογράφος στο Getty, καθώς με την κρίση τα τμήματα συρρικνώθηκαν και οι τίτλοι το ίδιο. Απολαμβάνει τη δουλειά του και με τους περισσότερους από τους διάσημους έχει χτίσει τέτοιες σχέσεις ώστε να του ανοίγουν τις πόρτες στα πάρτυ ή στα σπίτια τους και, συνεπώς, στις ζωές τους.

Δεν θα ξεχάσει ποτέ το γκαλά του Elton John AIDS Foundation: «Ανέβηκε στη σκηνή η Αρίθα Φράνκλιν και άρχισε να τραγουδά συγκλονίζοντας τους πάντες. Βρισκόμουν μπροστά και τραβούσα φωτογραφίες και δίπλα μου δακρυσμένος ο Ελτον Τζον με την κόρη του Τζόνι Κας σιγοψιθύριζαν τα τραγούδια της. “Να τη θυμάσαι αυτή τη στιγμή. Δεν θα τη ζήσεις ποτέ ξανά”, μου ψιθύρισε ο Ελτον, καθώς ξέραμε ότι η Αρίθα ήταν σοβαρά άρρωστη. Εναν χρόνο μετά πέθανε και το Elton John AIDS Foundation έβγαλε σε δημοπρασία μία από τις φωτογραφίες μου συγκεντρώνοντας το ποσό των 300.000 δολαρίων, όταν μια αντίστοιχη φωτογραφία του Ελτον Τζον από τον Ντέιβιντ ΛαΣαπέλ είχε πιάσει 80.000 δολάρια! Μια άλλη στιγμή που θα μου μείνει αξέχαστη ήταν όταν η πρώτη κυρία των ΗΠΑ Μισέλ Ομπάμα θέλησε να βγει μια φωτογραφία μαζί μου και με τον συνεργάτη μου κι εγώ αρνήθηκα ευγενικά, γιατί είναι αλήθεια ότι δεν μου αρέσει να φωτογραφίζομαι. Τότε με πλησίασαν οι άντρες της μυστικής ασφάλειας και μου είπαν ότι πρέπει να το κάνω καθώς η Ομπάμα ήθελε να έχει φωτογραφίες με όλους τους φωτογράφους που την έχουν φωτογραφίσει κατά καιρούς».

Τον ρωτάω για την Ελλάδα: «Ερχομαι κάθε Αύγουστο και πηγαίνω πρώτα στην Κάσο. Μετά κάνω τουρ και σε άλλα νησιά. Θεωρώ τη Σαντορίνη το πιο όμορφο μέρος του κόσμου, αλλά πηγαίνω και Μύκονο, Πάρο και Ζάκυνθο, και οπωσδήποτε στη Μήλο όπου έχει καφέ ο ξάδερφός μου. Οσο για το φαγητό, οι ντολμάδες και το παστίτσιο της μητέρας μου είναι ασυναγώνιστα. Τη θεωρώ την καλύτερη μαγείρισσα του κόσμου και το ίδιο πιστεύουν και οι φίλοι μου που έχουν δοκιμάσει τα φαγητά της».

Τι θυμάται από τα παιδικά καλοκαίρια του στην Ελλάδα; «Τους παππούδες μου. Οι γονείς του μπαμπά μου με έπαιρναν με το καΐκι για ψάρεμα στ’ ανοιχτά, ενώ οι γονείς της μαμάς μου με ανέβαζαν στο γαϊδουράκι και με πήγαιναν βόλτα ή πατούσαμε τα σταφύλια, γιατί έκαναν το δικό τους κόκκινο κρασί κάθε χρόνο. Για μένα το καλοκαίρι είναι Ελλάδα»