Κατερίνα Στεφανίδη: Το «διαμάντι» του στίβου

Κάθε φορά που πιάνει το κοντάρι του επί κοντώ στα χέρια της η αδρεναλίνη ανεβαίνει στα ύψη. Οχι μόνο η δική της, αλλά και των θεατών που την παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα. «Την ώρα που το σώμα μου περνάει τον πήχη αισθάνομαι χαρά και ικανοποίηση. Πετώ στα 4 μέτρα και... Αλλά έχω κοντρόλ του κορμιού μου και αυτού που μου συμβαίνει. Εχω πλήρη εικόνα τού με πόση άνεση πέρασα, γνωρίζω και το τελευταίο εκατοστό». Την ακούω με προσοχή να συνεχίζει: «Αμέσως μετά αρχίζουν στο μυαλό μου οι υπολογισμοί, πόσο ψηλότερα πρέπει να μπει ο πήχης, ποιο ύψος πρέπει να μην περάσουν οι άλλοι για να έρθει η επιτυχία».

Η αθλητική πορεία της Κατερίνας Στεφανίδη ήταν μάλλον προδιαγεγραμμένη από τη μέρα που γεννήθηκε, στις 4 Φεβρουαρίου του 1990. Ο πατέρας της, Γιώργος Στεφανίδης, υπήρξε αθλητής του τριπλούν ενώ η μητέρα της, Ζωή Βαρέλη, σπρίντερ. Αν και οι μεγάλες επιτυχίες ήρθαν σχετικά γρήγορα στην αθλητική της καριέρα, η ίδια τονίζει ότι όσο ανθόσπαρτη κι αν φαίνεται στους τρίτους η ζωή ενός σούπερ αθλητή τίποτα δεν είναι εύκολο. «Ο κόσμος έχει την τάση να βλέπει μόνο τη θετική έκβαση της υπόθεσης. Το βάθρο, τις φωτογραφίες, τη δημοσιότητα. Κρύβεται πολλή προσπάθεια και μεγάλη αγωνία πίσω από κάθε επιτυχία. Υπάρχουν τραυματισμοί, προσπάθειες που δεν σου βγήκαν, απογοητεύσεις. Η ζωή ενός πρωταθλητή μοιάζει με μαραθώνιο στο βουνό. Οχι ως προς την απόσταση, αλλά ως προς τη φύση της διαδρομής. Τη μια συναντάς μια ανηφόρα και λες “τι ωραία” και την άλλη έρχεται μια απότομη κατηφόρα. Η επιτυχία είναι συνυφασμένη με τη δύναμη που επιδεικνύεις στις δύσκολες στιγμές», υπογραμμίζει. Η ίδια τα κατάφερε. Το να σε θεωρεί η παγκόσμια κοινότητα βασίλισσα του αθλήματός σου δεν είναι κάτι που κατακτάται εύκολα. «Η νοοτροπία της ντίβας απέχει πολύ από το στυλ μου. Είμαι αυτή που είμαι και ποτέ δεν προσπάθησα να προβάλω τον εαυτό μου ως κάτι άλλο. Το σταριλίκι είναι κάτι που με ενοχλεί όταν το βλέπω είτε σε αθλητές είτε σε διάσημους από άλλους χώρους».

Μιλάμε στο τηλέφωνο. Ο χρόνος της είναι περιορισμένος αφού μετά την κατάκτηση του τέταρτου διαμαντιού στο Diamond League ετοιμάζεται για το επόμενο μεγάλο στοίχημα, το παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου στην Ντόχα. Καθώς τα τελευταία χρόνια έχουμε μιλήσει αρκετές φορές, πλέον τη γνωρίζω. Την πειράζω λέγοντάς της ότι έχουμε ένα κοινό χαρακτηριστικό: είμαστε και οι δύο ανταγωνιστικές. Γελάει, αλλά δεν το αρνείται. «Είμαι ανταγωνιστική. Θέλω να λέω την τελευταία λέξη σε κάθε συζήτηση και να κερδίζω ακόμη κι όταν παίζω κάποιο επιτραπέζιο παιχνίδι με τον άντρα μου στο σπίτι. Ο σύζυγός μου Μίτσελ Κρίερ με έχει βοηθήσει πολύ σ' αυτόν τον τομέα. Παλιά μιλούσα μόνη μου χωρίς να ακούω. Τώρα έχω μάθει να ανοίγω τα αυτιά ακούγοντας καλύτερα τι θέλει να μου πει ο άλλος», λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια.

Συζητάμε, σχολιάζουμε, γελάμε. Πώς είναι το να είσαι παγκόσμια πρωταθλήτρια με Ελληνίδα μάνα; «Ποτέ κάτι δεν είναι αρκετό!» απαντά γελώντας. Η Κατερίνα άλλωστε αγαπά τον τόπο της και φυσικά και τη νοοτροπία των ανθρώπων του. Αλλωστε, λόγω υποχρεώσεων ο χρόνος της είναι μοιρασμένος μεταξύ Ελλάδας και Αμερικής και αυτή η εναλλαγή είναι κάτι που, όπως παραδέχεται, της αρέσει: «Αυτό που μου λείπει είναι ο ήλιος μας και ο περίπατος στην παραλία. Παρά τα όσα έχουν κατά καιρούς γραφτεί, τους μισούς μήνες του χρόνου βρίσκομαι εδώ και προπονούμαι. Κάποιοι ελάχιστοι που λένε ότι έχω αποκοπεί από την Ελλάδα απλά δεν γνωρίζουν την πραγματικότητα», διευκρινίζει.

Ο συζυγικός βίος και τα σχέδια για τη ζωή μετά τον στίβο

Η προσωπική ζωή της «Super» Kατερίνας είναι γνωστή. Το κορίτσι που άφησε την Ελλάδα το 2009 για να σπουδάσει Βιολογία στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ στην Καλιφόρνια, πριν από περίπου έξι χρόνια, είχε επισκεφθεί στο πλαίσιο αγώνων το Φοίνιξ της Αριζόνα. Εκεί γνώρισε τον Μίτσελ Κρίερ, έναν αθλητή του άλματος επί κοντώ. Οι δυο τους γρήγορα έγιναν πολύ καλοί φίλοι και ύστερα από δύο χρόνια σχέσης παντρεύτηκαν το 2015, μετά από μια αυθόρμητη πρόταση γάμου του Μίτσελ ένα βράδυ στην παραλία του Σαν Ντιέγκο όπου είχαν πάει για αγώνες. Ο Μίτσελ ήταν ήδη επίσημα ο προπονητής της. Το πτυχίο στη Βιολογία ακολούθησε μεταπτυχιακό στη Νευροψυχολογία, που της χάρισε και τη θέση της βοηθού καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα. Ο Μίτσελ παραμένει μέχρι σήμερα προπονητής και σύντροφός της, το στήριγμά της που τη βοηθάει, όπως έχει πολλάκις εξομολογηθεί, να γίνει καλύτερος άνθρωπος, αλλά και αθλήτρια. «Οταν ταιριάζει η χημεία των ανθρώπων γίνονται ωραία πράγματα. Μια καλή σχέση είναι καταλυτική για να πάρεις κουράγιο και εντέλει να ξεπεράσεις τον εαυτό σου. Ο Μίτσελ με βοήθησε να ανακαλύψω κρυμμένες δυνάμεις», αναφέρει. Την είχα ξαναρωτήσει στο παρελθόν κατά πόσο η συνύπαρξη ενός ζευγαριού στον ίδιο επαγγελματικό χώρο προκαλεί ή όχι φθορά στη σχέση. Η άποψή της παραμένει σταθερή: «Το ότι βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο μάς κάνει πιο δυνατούς. Οταν υπάρχει καλή βάση, το να περνάς πολλή ώρα με τον άλλον κάνει τα πράγματα καλύτερα, όχι χειρότερα. Ασε που ο άνδρας μου με βοήθησε να γίνω καλύτερη αθλήτρια».

Τολμώ και της κάνω ίσως μία από τις δυσκολότερες ερωτήσεις που μπορείς να απευθύνεις σε μια γυναίκα. Αυτή που αφορά τα πλάνα της για την απόκτηση ενός παιδιού. «Προς το παρόν ζούμε μια ζωή που μας αρέσει πάρα πολύ και μας κάνει ευτυχισμένους. Δεν μας λείπει κάτι. Το βιολογικό μας ρολόι δεν έχει χτυπήσει ακόμη για να γίνουμε γονείς. Ολα αυτά εξάλλου πιστεύω πως έρχονται τη στιγμή που πρέπει από μόνα τους», απαντά χωρίς ενόχληση. Δεν αποφεύγει τις δουλειές του σπιτιού, αν και η μαγειρική δεν περιλαμβάνεται στις αγαπημένες της ασχολίες: «Είμαι τυχερή σ' αυτό τον τομέα», εξομολογείται. «Ο σύζυγός μου ανήκει στη κατηγορία των ανδρών που αγαπούν την κουζίνα, οπότε τη διατροφή μας τη φροντίζει εκείνος».

Η ζωή μιας πρωταθλήτριας δεν είναι εύκολη. «Τις περισσότερες ημέρες γυρνώ στο σπίτι και το κορμί μου υποφέρει από τους πόνους της προσπάθειας. Ο Μίτσελ δείχνει κατανόηση σ' αυτό. Το lifestyle μιας αθλήτριας είναι για ευνόητους λόγους πολύ διαφορετικό από αυτό μιας γυναίκας εκτός στίβων. Σπάνια ξεφυλλίζω περιοδικά μόδας και ενημερώνομαι για όσα συμβαίνουν στον κόσμο - και επομένως και για τις τάσεις της μόδας- κυρίως από το Διαδίκτυο. Η γκαρνταρόμπα μου αποτελείται αναγκαστικά από φόρμες, αφού μ’ αυτές κυκλοφορώ όλη την ημέρα», λέει με απολογητικό τόνο. Μολαταύτα, οι αξίες και τα ιδανικά που αντικατοπτρίζονται στην κατάκτηση του ψηλότερου βάθρου σε Ολυμπιακούς Αγώνες και παγκόσμια πρωταθλήματα την έχρισαν ambassador της εταιρείας καλλυντικών Seventeen. Χαμηλών τόνων και ειλικρινής, δεν διστάζει να πει τα πράγματα με το όνομά τους. «Δεν είμαι εκ φύσεως κοκέτα. Μεγάλωσα με μια μητέρα που δεν πήγαινε στο κομμωτήριο και δεν βαφόταν ποτέ. Εξακολουθεί να μη βάφεται - της δείχνω τώρα κάποια πράγματα που έχω μάθει κι εγώ από τη Seventeen. Είμαι αθλήτρια και όταν βρίσκομαι μέσα στο στάδιο ιδρώνω, χαλούν τα νύχια, μπερδεύονται τα μαλλιά και δεν με νοιάζει αν είμαι ωραία ή άσχημη. Με ενδιαφέρει να είμαι η καλύτερη».

Με μια πλούσια σειρά από μετάλλια, ετοιμάζεται για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ντόχα, αλλά και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020, δηλώνοντας: «Καμία επιτυχία δεν χορταίνει έναν αθλητή. Οι αθλητές είμαστε βουλιμικά άτομα όσον αφορά τις υψηλές επιδόσεις. Αλλωστε, κάθε επιτυχία έχει διαφορετική γεύση. Ο μεγάλος στόχος είναι πάντα οι Ολυμπιακοί Αγώνες». Τη ρωτώ αν την απασχολεί ποτέ το μέλλον, το μεγάλο «μετά» που επικρέμαται βαρύ πάνω από τη ζωή κάθε πρωταθλητή. «Είμαι απόλυτα συνειδητοποιημένη. Ξέρω ότι κάποια στιγμή θα κρεμάσω τα αθλητικά μου παπούτσια. Οταν ξεκινάς μια καριέρα στον αθλητισμό το γνωρίζεις πολύ καλά αυτό. Το “μετά” για μένα εμπεριέχεται στο τώρα. Μαζί με τον άνδρα μου, αυτή τη στιγμή δεν κάνουμε μόνο αθλητισμό αλλά και άλλα πράγματα, τελείως διαφορετικά. Ανακαινίζουμε σπίτια και για πρώτη φορά βάζουμε μπροστά μια εταιρεία που θα χτίζει σπίτια στην Αμερική από το μηδέν. Η νέα επαγγελματική μας δραστηριότητα μας ενθουσιάζει», απαντά με την ηρεμία του ανθρώπου που πατά γερά στα πόδια του.

Oταν πριν από δέκα χρόνια έφυγε από την Ελλάδα για σπουδές στις ΗΠΑ είχε στις αποσκευές της το ταλέντο και την επιθυμία να βρεθεί στην παγκόσμια αθλητική ελίτ. Τα κατάφερε. Μετά από ένα σερί σημαντικών διακρίσεων σε διεθνές επίπεδο τα τελευταία χρόνια, το σύμπαν μοιάζει να συνωμοτεί υπέρ της. «Το σύμπαν συνωμοτεί συνήθως όταν έχει γίνει κατάλληλη προετοιμασία και είσαι έτοιμος να ζήσεις τη στιγμή, χωρίς φυσικά ποτέ να αποκλείεται και το ενδεχόμενο ατυχίας», με διορθώνει. Η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή (ΕΟΕ), πάντως, την πρότεινε στη ΔΟΕ για να γίνει Αθάνατη, κάτι που δεν κυνήγησε η ίδια, αλλά ήρθε ως επιστέγασμα των επιτυχιών της. «Χρειάστηκε σκέψη για να αποδεχτώ την τιμητική αυτή πρόταση», εξομολογείται. «Θα πρέπει να με ψηφίσει η διεθνής αθλητική κοινότητα - κι αυτό με τρομάζει. Είναι η πρώτη φορά που θα αναγκαστώ να κάνω προεκλογική καμπάνια» ◆