Πολ Καραφώτης: O Έλληνας εραστής της Ντέμι Μουρ μιλά για το απαγορευμένο ειδύλλιο

Κυριακή, 9 το πρωί, Λος Αντζελες. Ο Πολ Καραφώτης βρίσκεται στο σπίτι του. Η γυναίκα του μόλις έχει βγει έξω και ήδη νιώθει την απουσία της. Καθώς μιλάμε στο τηλέφωνο σκέφτομαι ότι η σχέση τους πρέπει να βρίσκεται σε άλλο -ανώτερο- επίπεδο από τη στιγμή που αποφάσισαν από κοινού να αποκαλύψουν ότι αυτός είναι ο ηθοποιός με τον οποίο -όπως αναφέρει η Ντέμι Μουρ στην αυτοβιογραφία της «Inside Out» (εκδ. Harper Collins)- πέρασαν «καυτές» στιγμές στο κρεβάτι του σπιτιού του παρέα με ένα μπουκάλι Dom Perignon. Πότε; Το βράδυ προτού η Ντέμι Τζιν Γκίνες κάνει τον πρώτο από τους τρεις γάμους της, με τον ροκ μουσικό Φρέντυ Μουρ, με του οποίου το επώνυμο έγινε γνωστή. Η ίδια το μόνο που αναφέρει είναι η παράνομη σχέση της με έναν ηθοποιό.

Ο «Παύλος», όπως μας συστήθηκε ο Πολ Καραφώτης με τα λίγα ελληνικά του στο τηλέφωνο, δήλωσε ότι είχαν έρθει κοντά στα παρασκήνια των γυρισμάτων της ταινίας «Choices». Αυτό που του έμεινε αξέχαστο, όμως, ήταν το βράδυ της 7ης Φεβρουαρίου του 1981, όταν η νεαρή τότε Ντέμι, θέλοντας να αποφύγει τα αδιάκριτα βλέμματα, μπήκε στο σπίτι του από την εξωτερική σκάλα ασφαλείας που υπάρχει σε αρκετές παλιές πολυκατοικίες στην Αμερική για την ασφαλή εκκένωση σε περίπτωση πυρκαγιάς. Βέβαια για τη «φωτιά» που ακολούθησε δεν χρειάστηκαν πυροσβέστες... Ο Πολ είχε κερδίσει τον τίτλο του ανερχόμενου σταρ, αφού η συμμετοχή του στο «Headin' For Broadway» είχε τύχει θερμής υποδοχής από τους κριτικούς. Η αύρα της επιτυχίας που τον συνόδευε γοήτευσε την διάσημη Αμερικανίδα ηθοποιό. Ο ίδιος, ήταν «μεγάλος ηθοποιός» από μικρός: «Ξεκίνησα μιμούμενος τους Beatles στα πέντε μου, στο γκαράζ του σπιτιού μου, και χρέωνα τα κορίτσια 2 σεντ, για να έρθουν να με δουν».

Gala: Αφετηρία της καριέρας σου αποτέλεσε η καταπληκτική ερμηνεία σου σε ηλικία 20 ετών στο «Headin' For Broadway». Τι θυμάσαι από τότε;

Πολ Καραφώτης: Ημουν ένας πολύ ενθουσιασμένος 20χρονος, αφού έβλεπα το όνειρό μου να συμμετάσχω σε μια ταινία να γίνεται πραγματικότητα. Και τα πήγα καλά. Δεν είχα καμία βοήθεια από την οικογένειά μου. Ηρθα από τη Βοστόνη στη Νέα Υόρκη μόνο με τα όνειρά μου. Οταν ήμουν στο σχολείο ακόμα δεν ήξερα τι να κάνω. Ενας καθηγητής μου, όμως, μου έλεγε: «Είσαι όμορφος. Εχεις ταλέντο. Πρέπει να πας στη Νέα Υόρκη».

G.: Λίγο αργότερα υποδύθηκες το αγόρι της Ντέμι Μουρ στην ταινία «Choices». Τι σε έκανε να αποκαλύψεις την ερωτική περιπέτεια που είχες μαζί της; Η ίδια αναφέρει γεγονότα, αλλά όχι ονόματα.

Π.Κ.: Ηταν απίστευτα γοητευτική, με φοβερή φωνή, φυσικό παίξιμο, είχε αυτή την ιδιαίτερη ενέργεια της μελλοντικής σταρ. Ημασταν σε μια ηλικία όπου δεν υπήρχε κάποιος να μας υπαγορεύει πώς να φερθούμε. Ηταν μόλις 21. Φυσικά και την ήθελα. Τα όσα έγιναν αποτελούν πια μια παλιά χολιγουντιανή ιστορία με πάθος, απερισκεψία, διασκέδαση... Για να είμαι ειλικρινής, θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι δεν περίμενα να γίνει τόσο επίμονη. Ενώ ήμουν εξοντωμένος μετά από 18 ώρες γυρισμάτων, με πήρε τηλέφωνο και επέμενε να έρθει στο σπίτι από την έξοδο κινδύνου που συνδεόταν με την κουζίνα του σπιτιού μου ώστε να μην τη δει κανείς. Της έλεγα ότι ήμουν κουρασμένος, αλλά αυτή επέμενε. Μετά σκέφτηκα ότι αυτή η νύχτα θα μπορούσε να αποτελέσει γι' αυτήν έναν ωραίο επίλογο στο μπάτσελόρ της, λίγες ώρες πριν από τον γάμο της. Την επόμενη μέρα θα επέστρεφε στον σύζυγό της σαν καθωσπρέπει καθολικό κορίτσι. Τελικά άφησα το παράθυρο της κουζίνας ανοιχτό και όλα έγιναν όπως στο τραγούδι των Beatles «She Came in Through the Bathroom Window». Μόνο που η Ντέμι μπήκε από το παράθυρο της κουζίνας με ένα μπουκάλι Dom Perignon στο χέρι. Είχε υπέροχο άγγιγμα.

G.: Ηταν σχέση της μιας νύχτας ή κάτι παραπάνω;

Π.Κ.: Η σχέση μας ξεκίνησε στα γυρίσματα το φθινόπωρο του '80. Μεταξύ δύο συμπρωταγωνιστών αυτό δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο. Τελευταία φορά που την είδα ήταν στη Σάντα Μόνικα το 1988. Είχαμε μια τυπική συνομιλία και τίποτα παραπάνω.

G.: Πώς ένιωσες όταν την είδες να παίζει στην «Ανήθικη Πρόταση» και, χρόνια αργότερα, στο «Στριπτίζ»;

Π.Κ.: Χάρηκα που την είδα να κάνει ενδιαφέρουσες δουλειές και να ανεβαίνει.

G.: Υπήρξαν αντιδράσεις από πλευράς της μετά από αυτή σου την αποκάλυψη;

Π.Κ.: Οχι, με την έννοια ότι ήταν μια ιστορία που ήξεραν όλοι στο Χόλιγουντ. Παρότι πλέον είναι μια μεγάλη σταρ, το περιστατικό ήταν κάτι που η ίδια επέλεξε να συμπεριλάβει στην αυτοβιογραφία της.

G.: Μετά τις αποκαλύψεις σου διέγραψες τον λογαριασμό σου στο Facebook. Γιατί;

Π.Κ.: Θέλω να μείνω επικεντρωμένος στην οικογένειά μου, να απολαύσω ποιοτικό χρόνο με τους δικούς μου. Μακριά από διαδικτυακά σχόλια και αντιδράσεις. Θέλω να περάσω τον χρόνο μου με τη γυναίκα μου που γνώρισα πριν από τριάντα χρόνια και τα παιδιά που έχουμε από προηγούμενους γάμους μας και να αφοσιωθώ στη συγγραφή.

G.: Το 1983 συμπρωταγωνίστησες και με τον Τομ Κρουζ στην ταινία «Ασυγκράτητος».

Π.Κ.: Ηταν η πρώτη μου ταινία σε στούντιο του Χόλιγουντ. Οταν με είδε στην οντισιόν ο σκηνοθέτης Μάικλ Τσάπμαν ενθουσιάστηκε. Ο ατζέντης μου μού είπε μετά: «Τι τους έκανες και παραμιλάνε;». Δεν ήξερα ότι ο Τομ θα ήταν ο πρωταγωνιστής. Η ταινία ήταν για το αμερικανικό ποδόσφαιρο και ρίξαμε πολύ γέλιο με τον Κρουζ στα γυρίσματα. Θυμάμαι, έπαιζε χαρτιά με άλλους ηθοποιούς. Ο Τομ ήταν σκληρά εργαζόμενος άνθρωπος, προετοίμαζε καλά τον ρόλο του και ήξερε να συνδυάζει με μοναδικό τρόπο την πειθαρχία με τη διασκέδαση. Εχουμε μείνει φίλοι μέχρι και σήμερα.

G.: Κέρδισες το βραβείο κριτικών κινηματογράφου του Λος Αντζελες για τη συγγραφή του θεατρικού έργου «Beyond the Ring». Πώς ένιωσες μετά από την επιβράβευση των προσπαθειών σου σε ένα διαφορετικό πεδίο;

Π.Κ.: Τη δεκαετία του '90 ξεκίνησα να γράφω την ιστορία του Ελληνα πατέρα μου. Προσπάθησα να συμπυκνώσω μια ιστορία τριάντα χρόνων σε ένα έργο 90 λεπτών. Το έργο ανέβηκε στο St. Genesius Theatre στο Λος Αντζελες. Οταν πέθανε ο πατέρας μου ο πόνος ήταν αβάσταχτος και επηρέασε αρνητικά την καριέρα μου. Ο πατέρας μου ήταν από ένα μέρος της Πελοποννήσου, κοντά στην Καλαμάτα, και η μητέρα μου από την Κρήτη. Εκεί είναι και οι περισσότεροι συγγενείς μου, με τους οποίους συναντιόμαστε τα καλοκαίρια στο ξενοδοχείο «Tsalos» στη Χερσόνησο. Ωστόσο -για να επιστρέψω στην ερώτησή σου- η συγγραφή υπήρχε πάντα στη ζωή μου. Είναι μια δουλειά που γίνεται στη σιωπή και είναι όμορφη και δύσκολή. Βγήκε στην επιφάνεια σε δύο περιστάσεις της ζωής μου, μια με τον θάνατο του πατέρα μου Κωνσταντίνου και άλλη μία με τη γέννηση του γιου μου, Τσάρλι.

G.: Αναφέρεσαι στη συγγραφή των «Περιπετειών του Charlie Bubbles»;

Π.Κ.: Μετά τη γέννηση του γιου μου περνούσα όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μαζί του: πηγαίναμε για μπέιζμπολ, του έπαιζα πιάνο... Μια μέρα του έφτιαχνα σαπουνόφουσκες και αυτός τις έσπαγε και αναρωτήθηκα «ποιες θα μπορούσε να είναι οι περιπέτειές του μέσα στη σαπουνόφουσκα». Μετά την έκδοση του βιβλίου αρρώστησε σοβαρά η μητέρα μου. Θυμάμαι τότε δεν μπορούσαμε να πάμε στον αγαπημένο αγώνα μπέιζμπολ που ήθελε ο γιος μου. Μέσα σε όλη αυτή την τρέλα λοιπόν με τα νοσοκομεία, κάλεσα μερικούς celebrities -μεταξύ αυτών τον αείμνηστο Τζέιμς Γκαντολφίνι και τον Τζο Μαντένια- και είπαμε να κάνουμε μια μικρή περιοδεία σε νοσοκομεία και σχολεία τραγουδώντας τα τραγούδια του Charlie Bubbles, ο οποίος είχε γίνει πολύ δημοφιλής στην παιδική λογοτεχνία των ΗΠΑ.

G.: Εχεις γράψει επίσης το σενάριο, αλλά υπογράφεις και τη σκηνοθεσία της ταινίας μικρού μήκους «Club Soda» στην οποία έπαιζε ο Τζέιμς Γκαντολφίνι.

Π.Κ.: Με τον Τζέιμς ήμασταν φίλοι από το 1992, αμέσως μετά τον θάνατο του πατέρα μου, όταν από το Λος Αντζελες επέστρεψα στη Νέα Υόρκη για να παίξω σε μια ιταλική ταινία. Εκεί τον γνώρισα. Ηταν ένας πολύ γενναιόδωρος και βαθύς άνθρωπος, που έδωσε άλλη διάσταση στον ρόλο του μαφιόζου με τον οποίο τον γνώρισαν όλοι στο «Sopranos». Με είχε βοηθήσει και οικονομικά για να γυρίσουμε την ταινία. Ηξερε τον γιο μου Τσάρλι, είχαμε ταξιδέψει μαζί στη Χαβάη... Φοβερός άνθρωπος, κάναμε πολλή παρέα και μου λείπει. Είχε αναλάβει επίσης την παραγωγή του θεατρικού που ανέβασα στο Λος Αντζελες. Γι' αυτόν ήμουν πάντα ο «τρελός Ελληνας» που χόρευε, τραγουδούσε, και έγραφε.

G.: Είσαι φίλος και με τον Μπραντ Πιτ, με τον οποίο παίξατε μαζί στο «Fight Club». Πώς σου φάνηκε στην καινούρια ταινία του Ταραντίνο;

Π.Κ.: Είναι από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της εποχής μας. Κι αυτός είναι ένα πολύ γενναιόδωρο πνεύμα, ένα από τα πιο φωτεινά μυαλά που έχω γνωρίσει ποτέ στη ζωή μου. Εκτός από το «Fight Club» είχαμε κάνει μαζί και δύο διαφημιστικά σποτ. Ποτέ δεν έχανε τη χάρη που είχε, αλλά και την ευγένεια και τον σεβασμό με τον οποίο μου φερόταν. Μάλιστα, όπως μου εκμυστηρεύθηκε αργότερα στα γυρίσματα ενός διαφημιστικού γνωστής μάρκας μπίρας, όταν ξεκινούσε την καριέρα του και τριγυρνούσε στα στούντιο με το βιογραφικό του, μόλις είδε εμένα είπε στον εαυτό του: «Θέλω να γίνω σαν αυτόν». Νιώθει αρκετά δυνατός στη θέση που βρίσκεται για να αποδώσει τα εύσημα της συνεισφοράς του καθενός στη μεγάλη καριέρα του.

G.: Και η φωτογραφία σου μαζί με τον Τραβόλτα από ποια δουλειά είναι;

Π.Κ.: Από την ταινία «Δολοφόνοι για μοναχικές καρδιές» όπου παίζουν οι Τραβόλτα και Γκαντολφίνι, στην οποία έχω έναν μικρό ρόλο ως Τοντ Ρόμπινσον. Τον γνωρίζω, όπως γνώριζα και τον Πάτρικ Σουέιζι. Οι τρεις μας ήμασταν στο ίδιο γραφείο μάνατζμεντ από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο Χόλιγουντ. Ο Τραβόλτα ήξερε τη ζωή και πώς να κινηθεί, και αυτό τον βοήθησε μαζί με την ψυχική γενναιοδωρία του να γίνει ο Τραβόλτα που όλοι ξέρουμε σήμερα.

G.: Μέσα από την περιπλάνησή σου στο αμερικανικό star system τι κρατάς ως ουσιαστικό;

Π.Κ.: Την αίσθηση ότι ανήκεις σε μια οικογένεια. Πρόκειται για μια πολύ σκληρή δουλειά που ξεκίνησα να κάνω από μια πολύ τρυφερή ηλικία. Με την επιτυχία, δε, έρχονται πολλές ευθύνες και πίεση. Ωρες-ώρες χάνεις την κατεύθυνσή σου. Χαίρομαι που την εβδομάδα που έρχεται κλείνω 17 χρόνια χωρίς αλκοόλ.

G.: Πιστεύεις ότι η αγάπη σου για τη ζωή είναι αυτό που σε έσωσε από τις καταχρήσεις;

Π.Κ.: Αγαπώ τη ζωή. Το παράδειγμα του Ζορμπά του Καζαντζάκη με εμπνέει από τα πρώτα παιδικά μου χρόνια. Παντρεύτηκα την Τόνι-Αν Ρόσι, μια γυναίκα που γνώρισα 30 χρόνια πριν σε ένα κλαμπ, όπου μας σύστησε ο τότε παγκόσμιος πρωταθλητής πυγμαχίας Ρέι «Boom Boom» Μαντσίνο. Ο γάμος έγινε τον Μάρτιο του 2019. Σήμερα Κυριακή λείπει και θέλω να γυρίσει στην αγκαλιά μου. Οπως μου λείπει και η Ελλάδα, το καλοκαίρι που πήγα τη μητέρα μου στην Κρήτη, οι αξέχαστες στιγμές στη Χερσόνησο. Θα ήθελα να επιστρέψω στην Ελλάδα και να παίξω σε κάποια σειρά ή ταινία.

G.: Αυτή την περίοδο σε βλέπουμε στο Netflix στα επεισόδια 1 και 3 του δεύτερου κύκλου της σειράς «Mindhunter» του Ντέιβιντ Φίντσερ.

Π.Κ.: Ο Ντέιβιντ Φίντσερ είναι ένας από τους master του είδους. Οταν ξεκίνησε η σειρά τον πήρα τηλέφωνο και του είπα «θέλω να είμαι μέσα», μου έδωσε την ευκαιρία και έτσι έπαιξα σε δύο επεισόδια του «Mindhunter».

Είχα δουλέψει μαζί του πριν καν ξεκινήσει τις ταινίες, πριν το «Fight Club». Είχα κάνει μαζί του ένα βιντεοκλίπ (σ.σ.: ήταν στο «No Surrender» των Outfields) και δύο διαφημίσεις

Το επίμαχο απόσπασμα από το βιβλίο της Ντέμι Μουρ

Στο 8ο κεφάλαιο της αυτοβιογραφίας της η Ντέμι Μουρ γράφει: «...Υπάρχει άλλη μια διαφορά. Στο παρελθόν τα φλογερά μου πάθη ακολουθούσαν τις απιστίες του πατέρα μου. Αλλά αυτή τη φορά η απιστία ήταν δική μου. Προσπάθησα να την καταπιέσω, αλλά το σώμα μου δεν με άφηνε. Τη νύχτα πριν παντρευτώ, αντί να δουλεύω τους όρκους μου στην τελετή, κάλεσα έναν άνδρα που γνώρισα στα γυρίσματα μιας ταινίας. Εφυγα από το δικό μου μπάτσελορ και πήγα στο διαμέρισμά του. Γιατί το έκανα αυτό; Γιατί δεν πήγα στον άνδρα που καλούσα τον εαυτό μου να δεσμευτεί για μια ζωή και να του εκφράσω τις αμφιβολίες μου; Γιατί δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω το γεγονός ότι παντρευόμουν για να αποσπάσω τον εαυτό μου από το πένθος της απώλειας του πατέρα μου. Γιατί έβλεπα πως δεν υπήρχε χώρος να αμφισβητήσω κάτι που είχα ήδη θέσει σε κίνηση. Δεν μπορούσα να βγω έξω από τον γάμο, μπορούσα όμως να τον σαμποτάρω…».