Ο χορευτής-φαινόμενο αφηγείται συναρπαστικά στιγμιότυπα της ζωής του: από τη νομαδική ζωή στην ισπανική επαρχία μέχρι τα πιο εμβληματικά θέατρα του κόσμου
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Ο Χοακίν Κορτές δεν μπορεί να θυμηθεί τον εαυτό του αλλιώς, μόνο να χορεύει και να ταξιδεύει. Εκείνο που έκανε από παιδί εξακολουθεί να κάνει μέχρι σήμερα συνεπαίρνοντας το κοινό: από την Κοπακαμπάνα της Βραζιλίας όπου χόρεψε μπροστά σε κοινό ενός εκατομμυρίου θεατών μέχρι τις παραστάσεις που θα δώσει στην Αθήνα το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, όλοι υποκλίνονται στο θεϊκό ταλέντο του ανθρώπου που επαναπροσδιόρισε την ιερή ισπανική παράδοση του φλαμένκο. Κι αν κανείς περιμένει ότι ο Κορτές είναι αγκιστρωμένος στα φώτα, στην αναγνώριση και τη δόξα, μάλλον πλανάται πλάνην οικτράν. Ο μόνος που μπορεί να συνεπάρει τον 50χρονο Ισπανό χορευτή είναι ο γιος του που ήρθε στον κόσμο μόλις πριν από έναν χρόνο.
Gala: Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον χορό και μάλιστα σε ηλικία 12 ετών;
ΧΟΑΚΙΝ ΚΟΡΤΕΣ: Λόγω της τσιγγάνικης καταγωγής της οικογένειάς μου ήμουν πάντα σε επαφή με τη μουσική και τον χορό. Μικρός δοκίμασα να μάθω κιθάρα, αλλά τη βαρέθηκα. Είχα και έχω ακόμα έναν θείο που χόρευε και ταξίδευε σε όλον τον κόσμο. Μια μέρα αποφάσισα να ακολουθήσω τα βήματά του, να χορέψω. Ηταν έρωτας από το πρώτο βήμα.
G.: Πώς ονειρευόσασταν τον εαυτό σας όταν ήσασταν παιδί;
χ.κ.: Ημουν πάντα ένα μάλλον ανήσυχο και περίεργο παιδί, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πώς θα ανακαλύψω τον κόσμο. Με ονειρευόμουν να ταξιδεύω, αλλά ποτέ δεν τόλμησα να φανταστώ καν ότι θα ζούσα όσα έχω ζήσει έως σήμερα. Από πολύ νεαρή ηλικία συμμετείχα σε σόου μιμήσεων της ισπανικής τηλεόρασης. Εκεί υποδυόμασταν διάσημους τραγουδιστές της εποχής. Ηταν πραγματικά μια διασκεδαστική εμπειρία.
G.: Προτού μετοικήσετε στη Μαδρίτη, μεγαλώσατε και γαλουχηθήκατε στην Κόρδοβα. Ποιες μνήμες κρατάτε από εκεί;
χ.κ.:Τα παιδικά μου χρόνια δεν ήταν ούτε θαυμάσια, ούτε ρόδινα. Ημουν πάντα ένας νομάς. Ο πατέρας μου ταξίδευε πολύ. Ζήσαμε στην Κόρδοβα, στη Μάλαγα, ακόμα και στα Κανάρια Νησιά. Εξαιτίας του προβλήματος άσθματος που αντιμετώπιζα -το οποίο ως διά μαγείας εξαφανίστηκε αργότερα-, οι γιατροί συμβούλευσαν τους γονείς μου να με στείλουν να ζήσω στη Μαδρίτη λόγω κλίματος. Ετσι βρέθηκα με τους παππούδες μου για κάποια χρόνια, μέχρι που ήρθαν κι οι γονείς μου. Ημουν πολύ τυχερός. Ηταν σαν να έχω τέσσερις γονείς ταυτόχρονα.
G.: Θεωρείστε ο χορευτής που επανεφηύρε το φλαμένκο. Ηταν δύσκολο να προσδιορίσετε από την αρχή μια σχεδόν ιερή ισπανική παράδοση;
χ.κ.:Για τους ανθρώπους που θεωρούσαν το φλαμένκο κατεστημένο, ήταν δύσκολο. Ξαφνικά έβλεπαν έναν άνθρωπο να βγάζει το πουκάμισό του ή να φορά μια γυναικεία φούστα για να αποτίσει φόρο τιμής στις χορεύτριες του φλαμένκο και να χορεύει. Δεν άρεσα στους πιο σκληροπυρηνικούς, αν και σήμερα όσοι βρίσκονται εν ζωή με συγχαίρουν για την καινοτομία μου. Από την άλλη υπήρχε ο υπόλοιπος κόσμος, το κοινό, που αγκάλιασε αυτή τη μετάβαση, την επιβλητικότητα του φλαμένκο, όπως το παρουσίασα. Ξέρετε, πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι χορεύω φλαμένκο επειδή προέρχομαι από τσιγγάνικη οικογένεια. Εκείνο που δεν γνωρίζουν είναι ότι στην πραγματικότητα είμαι χορευτής μπαλέτου. Χόρευα στο Εθνικό Μπαλέτο της Ισπανίας μέχρι τα 19 χρόνια μου, ώσπου συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να εξελιχθώ όπως ήθελα και έτσι άνοιξα μόνος τα φτερά μου.
Πατέρας ενός παιδιού σήμερα, εκτός από χορευτής έχει δουλέψει στο παρελθόν ως ηθοποιός, µοντέλο, χορογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός, ενώ δηµιουργεί soundtracks για τις παραστάσεις του µε τους µουσικούς του. Κρυφό του όνειρο; Να ανακαλύπτει εγκαταλειµµένα σπίτια και να τα φτιάχνει από την αρχή, αφού αγαπά επίσης την αρχιτεκτονική και το interior design
G.: Αναρωτιέμαι αν αντιμετωπίσατε ποτέ ρατσισμό λόγω της καταγωγής σας ή αν στάθηκε ποτέ εμπόδιο για την επαγγελματική εξέλιξή σας;
Κλείσιμο
χ.κ.: Προσωπικά, όχι. Αλλά νομίζω ότι αυτό συνέβη λόγω της πολύ ισχυρής προσωπικότητάς μου. Γνωρίζω ανθρώπους του περιβάλλοντός μου που ζουν τον ρατσισμό κάθε μέρα. Υπάρχει μια αρνητική εικόνα για τους Τσιγγάνους, που συχνά τους θέλει να εμπλέκονται σε ληστείες, βία και εγκλήματα. Αυτοί που το πιστεύουν ξεχνούν, ωστόσο, ότι υπάρχουν και γιατροί, ψυχολόγοι, δικηγόροι με τσιγγάνικες ρίζες.
G.: Οι παραστάσεις σας είναι εξαιρετικά δημοφιλείς στην Ελλάδα. Τι πιστεύετε ότι συνδέει το ελληνικό κοινό με το φλαμένκο;
χ.κ.: Το φλαμένκο είναι τόσο έντονο και τόσο παθιασμένο. Πιστεύω πως οι Ελληνες εκτιμούν τον ρυθμό, τον χορό, το συναίσθημα του χορού. Το φλαμένκο σε αποσυνδέει από την πραγματικότητα, ανεβάζει το συναίσθημά σου, σε μαγεύει. Είναι μια αληθινή κάθαρση. Εχω δει ανθρώπους που δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα να φεύγουν από τις παραστάσεις κλαίγοντας ή γελώντας, γεμάτοι συναίσθημα, χωρίς να ξέρουν τι έχει συμβεί στην ψυχή τους. Εκείνο που ξέρουν είναι ότι για λίγο μπόρεσαν να ξεχάσουν τα προβλήματά τους.
G.: Ποια είναι η καθημερινή σας ρουτίνα;
χ.κ.: Πριν από ενάμιση χρόνο αναγκάστηκα να αλλάξω την καθημερινότητα και τις συνήθειές μου λόγω ενός τραυματισμού. Ωστόσο, πριν από έναν χρόνο έζησα και την πιο κοσμογονική εμπειρία της ζωής μου αφού έγινα πατέρας. Φανταστείτε πόσο αλλάζει ένα παιδί την καθημερινότητα... Εκείνο που εξακολουθώ να κάνω είναι να ασκούμαι καθημερινά, να τρέχω και να χορεύω πολύ.
Βέβαια προτεραιότητα έχει πια ο γιος μου. Είναι ο άνθρωπος που με γεμίζει με χαρά και απαιτεί περισσότερη ενέργεια από οποιαδήποτε παράσταση. Κατά τα άλλα, δεν έχω μανίες και καθημερινές ιεροτελεστίες. Μόνο όταν έχω παραστάσεις, χρειάζομαι έναν καλό καφέ. Δεν τρώω ποτέ πριν αλλά και μετά τις performances. Εκείνο που πραγματικά απολαμβάνω είναι μια μπίρα χωρίς αλκοόλ έπειτα από μια παράσταση. Από τα χρόνια που σπούδαζα μπαλέτο μού είχαν πει ότι κάνει καλό στους μυς. Είναι μια συνήθεια που διατηρώ ακόμα.
«Ξαφνικά έβλεπαν έναν άνθρωπο να βγάζει το πουκάµισό του ή να φορά µια γυναικεία φούστα για να αποτίσει φόρο τιµής στις χορεύτριες του φλαµένκο και να χορεύει. Δεν άρεσα στους πιο σκληροπυρηνικούς», αποκαλύπτει ο χορευτής που έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο επανεφευρίσκοντας το φλαµένκο
G.: Εκτός από χορευτής-φαινόμενο, για τον Τύπο θεωρείστε και sex-symbol. Πώς είναι να μεγαλώνετε και να πρέπει να υπερασπιστείτε αυτό τον τίτλο;
χ.κ.: Είναι καλύτερο να μην το σκέφτεται έτσι κανείς. Διαφορετικά, μετατρέπεται σε έναν ακόμη παράγοντα άγχους. Δεν θεώρησα ποτέ τον εαυτό μου όμορφο, και αυτό νομίζω πως με προφύλαξε από πολλές σκέψεις. Πριν από λίγο καιρό ένας παπαράτσο με σταμάτησε στον δρόμο και με ενημέρωσε ότι κυκλοφόρησαν κάποιες όχι τόσο κολακευτικές φωτογραφίες μου, αφού την περίοδο εκείνη είχα πάρει κάποια κιλά. Στην πραγματικότητα δεν με ένοιαξε καθόλου. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να είμαι δυνατός και υγιής πάνω στη σκηνή. Κατά τα άλλα, δεν με ενδιαφέρει η κριτική. Ευτυχώς, με βοηθούν τα γονίδιά μου. Αν και δεν τρέφομαι σωστά, παραμένω σε καλή κατάσταση και πάντα μοιάζω νεότερος απ’ όσο είμαι. Νομίζω ότι το μυστικό είναι κανείς να μεγαλώνει και να ωριμάζει με φυσικό τρόπο. Και αυτό δεν γίνεται με αισθητικές επεμβάσεις. Αν είσαι χαρούμενος, δείχνεις νεότερος. Και αυτή την περίοδο είμαι πολύ χαρούμενος.
G.: Υπάρχει κάτι που φοβάστε;
χ.κ.: Πάντα υποστηρίζω πως δεν φοβάμαι τίποτα. Σέβομαι μόνο τον θάνατο.
G.: Ποια είναι η πιο ακραία έκφραση θαυμασμού που έχετε δεχτεί;
χ.κ.: Πολλά μου έχουν συμβεί. Κάποια εντελώς τρελά, κάποια ενοχλητικά, κάποια που με έκαναν να νιώσω πλήρης. Επιλέγω να ανακαλώ τα τελευταία. Θυμάμαι τον Μάικλ Τζάκσον έπειτα από μια παράσταση να εμφανίζεται στο καμαρίνι μου και να μου ζητά να του δείξω μερικά βήματα. Θυμάμαι τον Αντονι Χόπκινς να με αγκαλιάζει και να εξομολογείται ότι είναι μεγάλος fan μου. Εννοείται ότι ανταπέδωσα. Θυμάμαι την αμήχανη στιγμή με τον Πολ Νιούμαν να πέφτει κυριολεκτικά στο πάτωμα για να φιλήσει τα πόδια μου. Ηταν υπέροχος άνθρωπος.
G.: Αν δεν ήσασταν χορευτής, τι θα μπορούσατε να κάνετε; Σε τι άλλο είστε καλός;
χ.κ.:Εχω κάνει τόσα πολλά. Εχω δουλέψει ως ηθοποιός, μοντέλο, χορογράφος, σκηνοθέτης, παραγωγός. Νομίζω ότι μου αρέσει να σκηνοθετώ. Και το κάνω σε όλες τις παραστάσεις μου. Αγαπώ τη μουσική και δημιουργώ soundtracks για τις παραστάσεις μου μαζί με τους μουσικούς μου. Και κάτι που λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν για μένα είναι ότι αγαπώ την αρχιτεκτονική και το interior design. Διαβάζω άπειρα σχετικά περιοδικά. Ξέρετε τι ονειρεύομαι; Να βρίσκω άδεια, εγκαταλειμμένα σπίτια και να τα φτιάχνω από την αρχή. Ποιος ξέρει; Μπορεί κάποια μέρα να το κάνω.
INFO: «Esencia» στις 9 & 10 Νοεμβρίου στο Christmas Theater
