Αναστασία Παντούση: Βιώνω από την αρχή την Ιστορία στο Κόκκινο Ποτάμι

Για τέσσερα μερόνυχτα μελετούσε το σενάριο, αλλά και το βιβλίο του Χάρη Τσιρκινίδη στο οποίο βασίστηκε η σειρά. Δεν χρειάστηκε να νιώσει έτοιμη για να μπει στον μικρόκοσμο της ιστορικής μυθοπλασίας. Σε τέτοιες περιπτώσεις ή είσαι έτοιμος ή δεν είσαι. Και η νεαρή ηθοποιός αποδείχτηκε ότι ήταν. Τρεις εβδομάδες μετά την πρεμιέρα του σίριαλ, που αφηγείται αριστοτεχνικά το χρονικό της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, η τηλεοπτική Ιφιγένεια έχει ήδη γίνει ένα πρόσωπο οικείο στους τηλεθεατές. Και μολονότι αυτή δεν είναι η πρώτη της δουλειά στην τηλεόραση -πρωταγωνιστούσε στις καθημερινές σειρές «Οι συμμαθητές» και «Ελα στη θέση μου»-, μοιάζει να συστήνεται από την αρχή στο τηλεοπτικό κοινό με τη δυναμική που της δίνει το virality της σειράς του Μανουσάκη. «Πίστευα και ήλπιζα ότι η σειρά θα κεντρίσει το ενδιαφέρον του κόσμου. Και ότι με κάποιον τρόπο το κοινό θα ταυτιστεί με τους ήρωες. Ξέρω ότι εμείς -και όταν λέω εμείς, εννοώ όλους όσοι συμμετέχουν σε αυτή τη δουλειά- την έχουμε αγκαλιάσει και την έχουμε αγαπήσει από την πρώτη στιγμή», λέει αφήνοντας μια χαραμάδα στην έμφυτη συστολή της για να ξεμυτίσει μια ιδέα ενθουσιασμού. «Προσωπικά, το μόνο που έχω να διαχειριστώ και να εξελίξω αυτή τη στιγμή δεν είναι η απήχηση ή η επιτυχία, αλλά ο ρόλος μου», σπεύδει να επισημάνει.

Την περίοδο που η casting director του «Κόκκινου Ποταμιού» της τηλεφώνησε, η Παντούση συζητούσε για κάτι άλλο, εντελώς διαφορετικό. Η συνάντησή της όμως με τον ρόλο της Ιφιγένειας -και κυρίως με τον Μανούσο Μανουσάκη- φαίνεται ότι ήταν σημαδιακή. Ποια ήταν η πρώτη σκέψη που έκανε; «Οτι μου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσω και να επικοινωνήσω με έναν δημιουργό, έναν σκηνοθέτη με μακρά καλλιτεχνική πορεία. Οπως και να έρχονταν τα πράγματα, θα ένιωθα ότι κάπως, κάτι είχα μοιραστεί μαζί του». Τελικά, ενώ ξεκίνησαν τη συνάντησή τους ως δύο άγνωστοι άνθρωποι, έπειτα από λίγες ώρες βγήκαν από το γραφείο του σκηνοθέτη ως συνεργάτες. «Ο Μανουσάκης έχει έναν μοναδικό τρόπο να επικοινωνεί με τους ηθοποιούς του. Κάθε μέρα έχεις κάτι καινούριο να μάθεις από αυτόν και αβίαστα σου βγάζει ένα αίσθημα αλληλοεμπιστοσύνης που μόνο παραγωγικός μπορεί να είναι. Οποια και να είναι η συμβουλή του, θα τη μοιραστεί συζητώντας τη μαζί σου, λες και μοιράζεται τη σκέψη του. Και μόνο η στάση του απέναντί μου είναι μια συμβουλή. Για μένα όλα είναι πρόκληση σε αυτή τη σειρά. Το πιστεύω ακράδαντα. Είναι πρόκληση η συμμετοχή μου και μεγάλο το βάρος της ευθύνης. Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι θα είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία σε όλα τα επίπεδα. Θα τολμήσω να πω ότι κατά κάποιον τρόπο βιώνω από την αρχή την Ιστορία», λέει.

Ο ρόλος της στο «Κόκκινο Ποτάμι» δεν απαιτούσε μόνο υποκριτική επάρκεια, αλλά και ιστορική γνώση. Και αυτό ήταν κάτι που η ίδια αντιλήφθηκε από τις πρώτες κουβέντες με τον σκηνοθέτη. Γι’ αυτό και έπραξε, όπως λέει, ανάλογα. «Πριν ακόμα κλείσω τη συμφωνία άρχισα να ψάχνω και να μελετάω τα γεγονότα. Και αυτό είναι ένα ταξίδι που δεν έχει σταματημό. Δεν είναι λίγες οι φορές που θύμωσα με τον εαυτό μου και αναρωτήθηκα πώς γίνεται να μη γνωρίζω ένα τόσο μεγάλο και σημαντικό κομμάτι της Ιστορίας μας. Πρώτα απ’ όλα είχα την ανάγκη να μιλήσω με τον συγγραφέα του βιβλίου, τον Χάρη Τσιρκινίδη. Πραγματικά δεν μπορώ να σας περιγράψω το συναίσθημα που ένιωσα. Η λέξη “συγκίνηση” είναι μηδαμινή. Στη συνέχεια ήρθα σε επαφή και με άλλους Πόντιους. Αυτό που κρατάω είναι η δύναμη ψυχής και η περηφάνια που έχουν αυτοί οι άνθρωποι - και γι’ αυτό άλλωστε ο ποντιακός Ελληνισμός πραγματικά ακτινοβολεί μέχρι σήμερα. Ολη η στορία, τα γεγονότα, ο πόνος και η θλίψη που κυριαρχούν δεν μπορούν να σε αφήσουν απαθή. Πραγματικά δεν χωράει το ανθρώπινο μυαλό τα δεινά και τις κτηνωδίες που έζησαν οι Ελληνες του Πόντου. Είναι πάντως συγκλονιστικό το ότι ακόμα και η νέα γενιά των Ποντίων κουβαλά αυτό το βάρος στην ψυχή της».

Από παιδί η Αναστασία Παντούση φανταζόταν τον εαυτό της σε μια σκηνή. Να παίζει, να χορεύει και να τραγουδά. «Στην πρώτη παράσταση που έπαιξα ήταν σαν να είδα το μέλλον. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα και ένιωσα ότι δεν μπορώ και δεν θέλω να κάνω τίποτε άλλο στη ζωή μου». Βέβαια, αν είναι ακριβή όσα έχει πει σε παλαιότερες συνεντεύξεις της, οι γονείς της ήταν μάλλον αρνητικοί στην προοπτική η κόρη τους να ασχοληθεί με την υποκριτική. Γι’ αυτό και εκείνη, αφού τελείωσε το Μουσικό Σχολείο στην Παλλήνη, φρόντισε να κατευνάσει την έγνοια τους και να πάρει το πτυχίο της ως νηπιαγωγός. «Δεν ήταν ακριβώς αρνητικοί οι γονείς μου. Θα έλεγα καλύτερα ότι υπήρξαν προστατευτικοί και επιφυλακτικοί. Και έτσι συνεχίζουν να είναι, νομίζω ότι αυτό δεν θα σταματήσει ποτέ. Με τους γονείς μου υπάρχει εμπιστοσύνη και από εκεί ξεκινούν όλα. Ποτέ δεν ήταν κάθετοι σε κάτι, συζητούσαμε και εξακολουθούμε να συζητάμε τα πάντα μαζί». Βέβαια, τελικά μάλλον επικρατεί η δική της άποψη, αφού εκτός από αυθόρμητη και αβάσταχτα ευαίσθητη δηλώνει και πεισματάρα. Γι’ αυτό και μάλλον επιμένει ότι δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό της να κάνει οτιδήποτε άλλο ως επαγγελματική απασχόληση από την υποκριτική. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο ανάγλυφη απόδειξη από το γεγονός ότι διοχετεύει όλη την ενέργειά της στα γυρίσματα του «Κόκκινου Ποταμιού» - αποχώρησε μάλιστα λόγω ένδειας χρόνου από την πολυσυζητημένη παράσταση «Κούκλες» του Νικόλα Ανδρουλάκη. Παρ’ όλα αυτά, πάντα βρίσκει χρόνο για την καθημερινή βόλτα με τα δύο σκυλιά της και για ένα δράμι επικοινωνίας με τους 32.000 followers της στο Instagram