Σαρλίζ Θερόν: H τέλεια ομορφιά

«Περιμένω κάποιον να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να μου ζητήσει να βγούμε. Είμαι διαθέσιμη και δεν ντρέπομαι να το πω». Ηταν πριν από περίπου δύο μήνες όταν η Σαρλίζ Θερόν αποφάσισε να φέρει πρόωρα τα Χριστούγεννα για τους όπου γης -πολλούς, πάρα πολλούς, στην πραγματικότητα αναρίθμητους και μάλλον διαρκώς αυξανόμενους- άνδρες θαυμαστές της. Γιατί, στ’ αλήθεια, ποιος δεν θα θεωρούσε δώρο ανεκτίμητης αξίας ένα ραντεβού με τη 44χρονη Νοτιοαφρικανή ηθοποιό και -κυρίως- με την απροσποίητη γοητεία της; Πολλοί θα ήθελαν να αποπειραθούν να της ζητήσουν ένα ραντεβού. Ελάχιστοι όμως θα το τολμούσαν. Ειδικά μετά την κομψή αλλά εκκωφαντικά σέξι εμφάνισή της στην πρεμιέρα της ταινίας «Bombshell» την προηγούμενη Δευτέρα στο Λος Αντζελες.

Το Dior φόρεμά της, ή αλλιώς η επιτομή του μικρού μαύρου φορέματος, αλλά και το πώς πρέπει να φοριέται στο εξής, προκάλεσε ίλιγγο και έσπειρε αίσθημα δέους που κάρπισε σκοτοδίνη. Τουλάχιστον σε όσους διαθέτουν τη στοιχειώδη αυτογνωσία αλλά και τη γενναιότητα για να παραδεχτούν ότι ακόμα και το να θαυμάζεις τη Σαρλίζ Θερόν είναι προνόμιο.

Πόσο μάλλον το να της ζητήσεις ραντεβού, κάτι που θα μπορούσε να εκληφθεί ως ύβρις προς την τέλεια ομορφιά της. Στη σκιά της συναδέλφου τους στην εν λόγω πρεμιέρα παρούσες ήταν τόσο η Νικόλ Κίντμαν όσο και η Μάργκοτ Ρόμπι, δηλαδή οι δύο ηθοποιοί που ολοκληρώνουν το καστ του φιλμ που έρχεται να μιλήσει για το #MeToo στην εποχή του #MeToo μέσω της μεγαλύτερης κινηματογραφικής βιομηχανίας που ακόμα κλυδωνίζεται (ή μήπως βαυκαλίζεται) από το #MeToo. Και μάλιστα αντλώντας πρώτη ύλη από μια ιστορία όχι απλώς νωπή στη μνήμη, αλλά και επικίνδυνα σύγχρονη.

Το σκάνδαλο σεξουαλικής παρενόχλησης στο δίκτυο FOX ξέσπασε μόλις το καλοκαίρι του 2016. Τι κι αν η πρωταγωνίστριά του, η εμβληματική ανκοργούμαν Γκρέτσεν Κάρλσον, η οποία αποφάσισε να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας βγάζοντας τα άπλυτα του μιντιακού ομίλου στη φόρα, επέλεξε τη λήθη, τη σιωπή και βεβαίως τα περίπου 20 εκατ. ευρώ που της απέφερε ο εξωδικαστικός συμβιβασμός. Το Χόλιγουντ θυμάται. Και δεν θα άφηνε με τίποτα στον κόσμο ανεκμετάλλευτη μια ιστορία με κεντρικούς ήρωες γυναίκες - επιτυχημένες, δυναμικές, εμφανίσιμες και με αμφιλεγόμενη δημόσια στάση, που έγιναν σεξουαλική βορά στα νύχια ακόρεστων αρσενικών εξουσιαστών οι οποίοι κάλυπταν ο ένας την έξη του άλλου.

Αν και προϊόν μυθοπλασίας, το «Bombshell» του Τζέι Ρόουτς, πατέρα του «Trumbo», του «Πεθερικά της συμφοράς», αλλά και των ταινιών «Austin Powers», καταπιάνεται με μια ιστορία που μπορεί να μην κατακρήμνισε και να μην αναθεώρησε, αλλά σίγουρα ξεβόλεψε το πατριαρχικό κατεστημένο. Ολα ξεκίνησαν από ένα tweet: 240 χαρακτήρες ήταν αρκετοί για να προκαλέσουν τρικυμία σε ένα έγκριτο και συντηρητικό δίκτυο, από εκείνα που πορεύονται με τον σταυρό -και τον νεοσυντηρητισμό - στο χέρι. Η Γκρέτσεν Κάρλσον (την υποδύεται η Νικόλ Κίντμαν), πλήρης οργής για τη μη ανανέωση του συμβολαίου της, θεώρησε υποχρέωσή της να ενημερώσει τους συμπολίτες της ότι η εκπαραθύρωσή της, έπειτα από μία δεκαετία συνεχούς και αδιάλειπτης προσφοράς στο κανάλι, οφειλόταν στο γεγονός ότι αρνήθηκε να εκπληρώσει τις σεξουαλικές φαντασιώσεις του προέδρου Ρόμπερτ Αϊλς. Η αποκάλυψη της 53χρονης σήμερα ανκοργούμαν, που για την κοινή γνώμη ήταν εικόνα και ομοίωση του αμερικάνικου ονείρου, αφού από Μις Αμερική 1989 έγινε αξιοσέβαστη και δημοφιλής λειτουργός του Τύπου, ήταν καταλυτική για δεκάδες συναδέλφους της, οι οποίες αντιλήφθηκαν ότι είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου για να σπάσουν την ομερτά.
Ανάμεσά τους και η Μέγκιν Κέλι, μια αμφιλεγόμενη τηλεπαρουσιάστρια, γνωστή έως τότε για τις μονολιθικές και λαϊκίστικες απόψεις που διατύπωνε χωρίς να ιδρώνει το αυτί της από την κριτική των εχεφρόνων και νουνεχών. Η 49χρονη Αμερικανίδα, την οποία ενσαρκώνει η Θερόν, είχε θεωρήσει καθήκον της, λόγου χάρη, να ενημερώσει τα παιδιά των Αμερικανών ότι ο Αϊ-Βασίλης είναι λευκός, όπως άλλωστε και ο Χριστός, ενώ μέσω του δημόσιου βήματός της είχε εκφράσει πολλάκις ρατσιστικές και τρανσοφοβικές απόψεις. Ως αντίβαρο στην αναχρονιστική περσόνα της ήρθε το 2015 η δημόσια τοποθέτησή της εναντίον του Ντόναλντ Τραμπ.

Συντονίστρια του πρώτου debate των Ρεπουμπλικανών που διαγκωνίζονταν για το χρίσμα του υποψήφιου προέδρου, η Κέλι τα είπε έξω από τα δόντια απευθυνόμενη στον σημερινό πλανητάρχη: «Εχετε χαρακτηρίσει τις γυναίκες που δεν σας αρέσουν γουρούνες, σκύλες, ηλίθιες και αηδιαστικά ζώα. […] Σας μοιάζουν όλα αυτά ταιριαστά για έναν άνθρωπο που πρέπει να εκλέξουμε ως πρόεδρο; Πώς επίσης απαντάτε στην κατηγορία της Χίλαρι Κλίντον ότι είστε μέλος του πολέμου εναντίον των γυναικών;». Η ερώτησή της έκανε τόση αίσθηση -και η φιλονικία που ξεκίνησε με τον Τραμπ πήρε τέτοια έκταση -ώστε πολλοί άρχισαν να βλέπουν στο πρόσωπό της μια ιδανική υποψήφια πρόεδρο, μία Ντενέρις Ταργκάριεν- προφανώς τότε δεν είχαν παρακολουθήσει το τέλος του «Game of Thrones». Το σκάνδαλο στο FOX ήρθε την ιδανική στιγμή για να συνεχίσει τον ανένδοτό της. Οχι υπέρ των γυναικών, αλλά υπεραμυνόμενη του δίκαιου. Κάθε φορά που κάποιος αποδίδει στην Κέλι την ιδιότητα της φεμινίστριας, εκείνη εξανίσταται και ξαναθυμάται τις νομικές καταβολές της. «Δεν είμαι φεμινίστρια. Είμαι δικηγόρος», απαντά με το τόσο χαρακτηριστικό ύφος της που ισορροπεί ανάμεσα στην ειρωνεία και την απαξία.

Μία υπέροχη γυναίκα

Πάντως, η δημοσιογράφος που αυτή την περίοδο έχει παροπλιστεί επαγγελματικά μετά την εκδίωξή της από το NBC, λόγω ισχνής τηλεθέασης στην πρωινή ψυχαγωγική ζώνη όπου μεταπήδησε μετά το FOX, είναι το δίχως άλλο τυχερή. Διότι μόνο μια οσκαρική ηθοποιός όπως η Σαρλίζ Θερόν θα μπορούσε να αμβλύνει κάπως τις γωνίες της πάνω στις οποίες συχνά πυκνά σκοντάφτει και πληγώνεται η κοινή λογική. Αλλά ηθοποιός είναι και η Θερόν, δεν είναι και Θεός - μολονότι αυταπόδεικτα θεά. Σε κάθε περίπτωση, παρότι και η ίδια έχει αποκαλύψει ότι στα πρώτα βήματά της στον κινηματογράφο υπέστη σεξουαλική παρενόχληση, έχει μάλλον μια πιο φιλελεύθερη στάση απέναντι στον κόσμο και τη ζωή από εκείνη της ηρωίδας της. Και αυτό έχει να κάνει με τον τρόπο που διαχειρίζεται την εικόνα της, τις απόψεις που εκφράζει στις συνεντεύξεις της, ακόμα και τα φιλμ που έχει επιλέξει να κάνει τα τελευταία χρόνια - εντάξει, για τις ταινίες δράσης τις οποίες κάνει με το καντάρι (βλ. «Fast & Furious», «Atomic Blonde» κ.λπ.) προφανώς το οικονομικό δέλεαρ είναι ακαταμάχητο. Οχι δηλαδή ότι η Θερόν, η οποία παρεμπιπτόντως μόλις προτάθηκε για Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία της στο «Bombshell», περιμένει το σινεμά για να ζήσει. Ή μάλλον το περιμένει, αλλά με άλλη επαγγελματική ιδιότητα, εκείνη της παραγωγού.

Η εταιρεία της βρίσκεται πίσω από πολλές κινηματογραφικές αλλά και τηλεοπτικές επιτυχίες, όπως τα «Mindhunter», «Murder Mystery», «Girlboss» του Netflix και η αυτοκινητική εκπομπή «Hyperdrive». Εννοείται ότι όσα της προσφέρει η δουλειά της αλλά και η ίδια η ζωή έχει αποφασίσει να τα ανταποδίδει. Κυρίως μέσω του Charlize Theron Africa Outreach Project, τη μη κυβερνητική οργάνωση που ίδρυσε το 2007 με σκοπό την ενημέρωση και την πρόληψη των νέων της Αφρικής από τον ιό HIV. Την ίδια χρονιά η Θερόν έλαβε και τον τίτλο της Αγγελιαφόρου της Ειρήνης από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.

Την ειρήνη βέβαια πρώτα και πριν απ’ όλους την έχει κάνει με τον εαυτό της και τις μνήμες της. Προ πολλού. Κακά τα ψέματα. Τη Σαρλίζ Θερόν θα στοιχειώνει για πάντα η εικόνα της μητέρας της Γκέρντα να πυροβολεί και να σκοτώνει τον αλκοολικό πατέρα της για να προφυλάξει την ίδια την κόρη της από το ανεξέλεγκτο μένος του. Η ηθοποιός τότε ήταν 16 ετών. Κάλλιστα θα μπορούσε να μην επανέλθει ποτέ από μια οικογενειακή ιστορία τόσο τραυματική που κανένα σενάριο όσο πειστικό ή αληθοφανές κι αν είναι δεν θα ήταν σε θέση να περιγράψει. Γι’ αυτό και ο δυναμικός και χειραφετημένος χαρακτήρας της -αυτός που τουλάχιστον αντικατοπτρίζεται στα media- είναι μάλλον αποτέλεσμα ανάγκης για επιβίωση και όχι θέσης, απόφασης ή πολύ περισσότερο επιτήδευσης.

Η Θερόν μπορεί να δείχνει σε κάποιους σχεδόν ριζοσπαστική όταν δηλώνει ότι «ποτέ δεν είχα την επιθυμία να παντρευτώ. Δεν είναι κάτι για το οποίο ντρέπομαι, αλλά έχω παρατηρήσει ότι πολλοί κομπλάρουν από αυτό και προβληματίζονται - άνδρες και γυναίκες». Αλλά και επαναστατική εξαιτίας της απόφασής της να υιοθετήσει και να μεγαλώνει μόνη της δύο παιδιά, την Τζάκσον, ένα transgender κορίτσι, και την Ογκαστ. Στην πραγματικότητα η 44χρονη πολιτογραφημένη πλέον Αμερικανίδα δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια κανονική, σύγχρονη, επιτυχημένη γυναίκα -εντάξει, με ευλογημένο DNA- που δεν άφησε τη ζωή ή τους άλλους να αποφασίσουν για εκείνη. Επέλεξε η ίδια για τον εαυτό της. Και μάλλον θα του είναι αιώνια ευγνώμων.