Μετά από τριάντα χρόνια ατέρμονων διαπραγματεύσεων με το κράτος, το Μουσείο Γουλανδρή άνοιξε επιτέλους τις πόρτες του και μέσα στους τρεις πρώτους μήνες λειτουργίας του υποδέχθηκε περισσότερους από 80.000 επισκέπτες. Ο επικεφαλής της αρχιτεκτονικής ομάδας του έργου, Αλέξης Βικέλας, μας μιλάει για τον δύσκολο αγώνα που προηγήθηκε
Πολλές φορές βλέπουμε την κορυφή του παγόβουνου αγνοώντας τον τεράστιο όγκο που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια του νερού. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αντιμετωπίζουμε συνήθως και πολλά δημόσια έργα. Θαυμάζουμε το τελικό αποτέλεσμα δίχως να γνωρίζουμε την προσπάθεια των υπευθύνων, αλλά και τις δυσκολίες που υπερκεράστηκαν προκειμένου να ολοκληρωθεί η υλοποίησή τους. Επίκαιρο παράδειγμα αποτελεί το Μουσείο Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή στην οδό Ερατοσθένους στο Παγκράτι. Για να ανοίξει τελικά τις πόρτες του χρειάστηκαν διαπραγματεύσεις με την πολιτεία που κράτησαν συνολικά τριάντα χρόνια, καθώς η οριστική τοποθεσία του αποφασίστηκε μόλις τα τελευταία δέκα. Αδιαμφισβήτητα, οι προκλήσεις ήταν πολλές, ενώ προέκυψαν ακόμη περισσότερες κατά τη διάρκεια της ανέγερσής του. Ευτυχώς, το αποτέλεσμα αποζημιώνει με το παραπάνω όλους τους συντελεστές.
To μουσείο Γουλανδρή μέσα σε τρεις μήνες είχε 80.000 επισκέπτες. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται αυτή η επιτυχία; Το άνοιγμα του μουσείου ήταν ένα πολυαναμενόμενο πολιτιστικό γεγονός για την Αθήνα. Η τεράστια αποδοχή από το κοινό, δε, θεωρώ πως οφείλεται στην εξαιρετικά σπάνια συλλογή του. Πρόκειται για μια ιδιωτική συλλογή στην οποία είναι επιπλέον πολύ ενδιαφέρουσα και η σχέση των μοναδικών έργων μεταξύ τους, τόσο των Ελλήνων όσο και των ξένων καλλιτεχνών. Η συλλογή ήταν σχετικά άγνωστη στο ευρύ κοινό. Εγώ είχα την τύχη να δω τμήμα αυτής το 1998 και 1999 στο μουσείο Γουλανδρή στην Άνδρο. Τότε είχαν γίνει δύο περιοδικές εκθέσεις στις οποίες περιλαμβάνονταν κάποια από τα αριστουργήματα της. Για τους περισσότερους ήταν ολότελα άγνωστη. Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι τα εκθέματα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο μουσείο αποτελούν ένα μικρό μέρος της συλλογής, νομίζω πως είναι λιγότερα από το ¼ της συνολικής συλλογής. Έτσι στον 2ο, 3
Κλείσιμο
ο και 4ο όροφο του μουσείου θα εναλλάσσονται τα έργα. Μετά από λίγα χρόνια ο επισκέπτης θα έχει τη χαρά να βλέπει καινούρια έργα ακόμα και στους χώρους που φιλοξενούν τη μόνιμη συλλογή του μουσείου, όπως συμβαίνει σε μουσεία σαν το Guggenheim. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω ότι η μουσειολογική μελέτη έγινε από το Ίδρυμα Β. και Ε. Γουλανδρή ενώ το στήσιμο της έκθεσης από τον στενό τους συνεργάτη Ανδρέα Γεωργιάδη. Φυσικά δεν είναι μόνο εκθεσιακός χώρος, αλλά όπως κάθε σύγχρονο μουσείο αναλαμβάνει δράσεις για τα παιδιά με αντίστοιχο εργαστήριο, διαθέτει βιβλιοθήκη και εξοπλισμένο αμφιθέατρο για ποικίλες εκδηλώσεις. Επίσης, λειτουργεί εντός ειδικά διαμορφωμένο καφέ που αποτελεί μια μικρή όαση στον ακάλυπτο.
**Σε προηγούμενο τεύχος του GALA δημοσιεύθηκαν φωτογραφίες του αμφιθεάτρου και της βιβλιοθήκης του Μουσείου. Οι δυο αυτοί χώροι δεν σχεδιάστηκαν από το αρχιτεκτονικό γραφείο Ι. και Α. Βικέλας αλλά από τον αρχιτέκτονα Νικόλαο Μουστρούφη
Η MINOAN LINES προσφέρει πλέον καθημερινές προσεγγίσεις από και προς το λιμάνι του Αδάμαντα σε μόλις 3 ώρες και 50 λεπτά, συνδέοντας το νησί απευθείας με τον Πειραιά και το Ηράκλειο Κρήτης.
Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων επιβεβαιώνει την ηγετική της θέση στο κλάδο με θετικούς δείκτες ανάπτυξης και πλέον προχωρά στην υλοποίηση ενός ισχυρού πλάνου επενδύσεων
Μέσω του NBG Business Seeds, η Τράπεζα είναι δίπλα στις επιχειρήσεις, σε κάθε βήμα, προσφέροντας όχι μόνο χρηματοδότηση, αλλά και την απαραίτητη υποστήριξη, εργαλεία και δικτύωση.