Τραγωδία της Marfin: Οι επιζήσαντες μιλούν 10 χρόνια μετά
09.05.202019:52
Η Μαρία Καραγιάννη, η γυναίκα που βγήκε στο μπαλκόνι για να ζητήσει βοήθεια ενώ το κτήριο της Σταδίου καιγόταν ξεσπά στο protothema.gr: Θα δικαιωθούμε αν και όταν βρεθούν οι φονιάδες
Η Μαρία Καραγιάννη είναι μια από τις γυναίκες-σύμβολο της τραγωδίας της 5ης Μαΐου 2010όταν κάηκε το υποκατάστημα της Μarfin.
Η κυρία Καραγιάννη, η γυναίκα που βγήκε στο μπαλκόνι του νεοκλασικού της οδού Σταδίου φωνάζοντας για βοήθεια την ώρα που οι φλόγες και οι καπνοί έπνιγαν το κτήριο μίλησε στο protothema.gr για τις τραγικές εκείνες στιγμές με αφορμή την εκδήλωση για την αποκάλυψη του μνημείου των θυμάτων 10 χρόνια μετά.
Όπως τονίζει η αδικία θα αποκατασταθεί «αν και όταν βρεθούν οι φονιάδες που χαίρονται τη ζωή τους και τα δικά μας παιδιά είναι στο χώμα».
«Πραγματικά νιώθω ότι δικαιώθηκε ένα κομμάτι της αδικίας που έχουμε υποστεί τόσα χρόνια. Πραγματικά κινδύνευσε η ζωή μας, παραλίγο να καούμε ζωντανοί και όλα αυτά δεν μπορεί κανείς να τα περιγράψει με λόγια. Ήταν τρομακτικό. Σήμερα, μετά από 10 ολόκληρα χρόνια που κανείς δεν είχε ενδιαφερθεί για εμάς μέχρι τώρα, πέρα από εκείνη την ημέρα. Σε ένα μικρό βαθμό νιώθω δικαιωμένη μέσα μου, γιατί η αδικία θα αποκατασταθεί αν και όταν βρεθούν οι φονιάδες που χαίρονται τη ζωή τους και τα δικά μας τα παιδιά είναι στο χώμα» λέει η κυρία Καραγιάννη.
Οι φωτογραφίες της κυρίας Καραγιάννη από την 5η Μαΐου 2010
Μιλώντας για την ημέρα της τραγωδίας λέει ότι «δεν θα τη ξεχάσω ποτέ μέχρι να πεθάνω. Θυμάμαι ότι επί τριάντα λεπτά έλεγα "θα ζήσω ή δεν θα ζήσω, θα ξαναδώ τα παιδιά μου, Θεέ μου" και να μην μπορώ να βγω από το κτίριο για να σωθώ καθώς πυκνοί μαύροι καπνοί με έπνιγαν».
«Από εκείνη την ημέρα γίναμε άλλοι άνθρωποι» εξομολογείται η Μαρία Καραγιάννη
Στο protothema.gr μίλησε και ο Αλέξανδρος Νικολόπουλος ο οποίος σώθηκε κι αυτός τελευταία στιγμή από το κτίριο της Μarfin.
«Εγώ κατάφερα να βγω από την πόρτα αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνα τα τραγικά λεπτά μέχρι να φτάσω στην πόρτα και να προσπαθώ να ανοίξω την πόρτα ασφαλείας γιατί δεν ήξερα αν θα ανοίξει κιόλα , προκειμένου να βγω έξω και να σωθώ. Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι τη στιγμή που βγαίνω έξω κι ακούω τον κόσμο να φωνάζει και να βρίζει» λέει χαρακτηριστικά ο κ. Νικολόπουλος.