«Ταξίδι στην Ελλάδα»: Μια ωδή στην ομορφιά του τοπίου, ένας ύμνος στο εξαιρετικό φαγητό
26.05.202021:55
«The Trip to Greece»: Στιβ Κούγκαν και Ρομπ Μπράιντον «αποθεώνουν» το ελληνικό τοπίο, την τεράστια πολιτιστική κληρονομιά, τις υπέροχες πεντακάθαρες θάλασσες της χώρας - Μια ταινία-διαφήμιση για την Ελλάδα στην πιο κρίσιμη τουριστική φάση
Όσοι έχουν δει έστω μία από τις προηγούμενες ταινίες σε βάθος δεκαετίας, γνωρίζουν εκ των προτέρων τι θα παρακολουθήσουν. Τα βασικά συστατικά του The Trip του 2010 στο πάρκο Lake District της βόρειας Αγγλίας, το The Trip to Italy του 2014 και το The Trip to Spain του 2017, είναι παρόντα και στη συνταγή του φετινού The Trip to Greece.
Γαστρονομικές απολαύσεις σε πολυτελή εστιατόρια με κρυστάλλινα ποτήρια, δαντελένια τραπεζομάντιλα, βαριά μαχαιροπίρουνα, διαδρομές σε ειδυλλιακά τοπία, εμπνευσμένες συζητήσεις και διασκεδαστικό χιούμορ. Το δίδυμο των κωμικών Βρετανών πρωταγωνιστών, Στιβ Κούγκαν και Ρομπ Μπράιντον, αληθινών φίλων και στη πραγματική ζωή, ακολουθούν πιστά στην οθόνη τους κανόνες της αφήγησης σε σκηνοθεσία του Μάικλ Γουιντερμπότομ.
Υποδύονται με μοναδική επιδεξιότητα τις εξεζητημένες εκδοχές του εαυτού τους, ανάμεσα σε μια γουλιά εκλεκτού κρασιού, μια μπουκιά από κουζίνα υψηλών προδιαγραφών, και πίσω από το τιμόνι μιας διαδρομής διανύοντας μεγάλες αποστάσεις από το ένα μέρος στον άλλο.
Μόνο που το ταξίδι στην Ελλάδα είναι κάπως διαφορετικό από τα προηγούμενα έργα του franchise. Δεν είναι απλώς ένα καρτποσταλικό Isles, Miles, Smiles -Νησιά, Μίλια, Χαμόγελα- μετά σερβιρίσματος πιάτων σε μια χώρα που, όπως ομολογούν οι δυο τους, δεν είχαν συνειδητοποιήσει ότι είναι τόσο μεγάλη. Υπάρχει διάχυτη μια στοχαστικότητα, που την υποβάλλει το φιλόξενο σκηνικό της εγχώριας γεωγραφίας, καθώς και μια νότα ήπιου διαλογισμού με τη ματαιότητα, η οποία απορρέει από την ηλικία τους.
Το καλλιτεχνικό ντουέτο είναι πλέον δύο ώριμοι 50άρηδες, που αντιλαμβάνονται ότι η ευχαρίστηση της απόδρασης, παρότι ανακουφιστική σε περιόδους ταλαιπωρίας, είναι συνήθως σύντομη και η συγκίνησή της φευγαλέα. Φυσικά, βρίσκονται στην ιστορική Ελλάδα, που διαμόρφωσε τον δυτικό πολιτισμό. Διασχίζοντας την πατρίδα του Επίκουρου, φλερτάρουν με τον ελληνικά μύθο, διαφωνούν, αστειεύονται, γελούν, τρώνε και κουβεντιάζουν για την τραγωδία και την κωμωδία, που δεν αλληλοαποκλείονται στη ζωή.
Κι ακόμη, αλληλοπειράζονται για την αστρονομία και την βιολογία, τους μύθους, την ιστορία, την ποίηση, την δημοκρατία, την διατροφή, την ηθοποιία, τα βραβεία BAFTA. Κυρίως, όμως, στο περιβάλλον που άνθισε η φιλοσοφία, αξιολογούν τις εμπειρίες τους από τις αμετάκλητες επιλογές της καθημερινότητας που διαμορφώνουν, αν δεν στοιχειώνουν, το υπόλοιπο της ζωής τους.
Το ταξίδι τους στην Ελλάδα ξεκινάει από την Τροία στο προσχηματικό στιλ της επικής επιστροφής του Ομηρικού Οδυσσέα στην Ιθάκη. «Μια 10χρονη Οδύσσεια σε έξι ημέρες» μονολογεί ο Ρομπ Μπράιντον, απαγγέλοντας κάποιο στίχο, ενώ θυμάται ένα από τα επιτεύγματα του Λόρδου Βύρωνα, ο οποίος διέσχισε κολυμπώντας τα στενά του Ελλήσποντου, κοντά στο σημείο όπου ήταν χτισμένη η Αρχαία Τροία. Από την Τουρκία περνούν με ιδιωτικό γιοτ στη Λέσβο, όπου αστειεύονται αν πρέπει να μείνουν στο ξενοδοχείo “Λέσβιον", αλλά τα γέλια παγώνουν όταν σοκαρισμένοι αντικρίζουν τον προσφυγικό καταυλισμό της Μόριας.
Ακολουθεί η επίσκεψη μετά από ολονύκτιο ταξίδι με πλοίο στην Καβάλα, όπου παίρνουν πρωινό στο πεντάστερο ξενοδοχείο Imaret και από εκεί κατευθύνονται στα αρχαία Στάγειρα της Χαλκιδικής, τη γενέτειρα του Αριστοτέλη, τον Ari Stottle, όπως χιουμοριστικά τον αποκαλούν. Μετά γευματίζουν στη λευκή βεράντα του εστιατορίου του Danai Beach Resort στη Νικήτη, και έπειτα με ταχύπλοο φτάνουν για μια στάση στο Πήλιο, απολαμβάνοντας ένα γεύμα στην παραλία Νταμούχαρη (που εμφανίζεται στην ταινία Mamma Mia!).
Αφού προγευματίσουν στο Αρχοντικό Σακαλή στις Πινακάτες με θέα τον Παγασητικό, παίρνουν το δρόμο για το ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς, τον ομφαλό της γης στη σκιά του Παρνασσού, πριν φτάσουν στη Αρχαία Αγορά της Αθήνας, όπου αναπαριστούν τον θάνατο του Σωκράτη και γευματίσουν στο «Βαρούλκο Seaside» του Λαζάρου στο Μικρολίμανο.
Ακολουθεί περιήγηση στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και μέσω Ερμιόνης επιβιβάζονται στο φέρι για την Ύδρα. Στην παρθένα απλότητα, ηρεμία και διαχρονικότητα του νησιού νοσταλγούν τον Λέοναρντ Κοέν, τρώγοντας στον κομψό και φημισμένο ”Όμιλο” της παλιάς Λαγουδέρας. Από εκεί φτάνουν στην πέτρινη Μάνη, σερβίρονται μεσημεριανό στον Πύργο Μαυρομιχάλη στο Λιμένι, επισκέπτονται το σπήλαιο του Δυρού, αυτό τον υπόγειο καθεδρικό ναό της φύσης και καταλήγουν στο ενετικό κάστρο της Πύλου.
Γευματίζουν στο ρεστοράν “Ποσειδωνία” με θέα τον όρμο του Ναυαρίνου, πριν επισκεφθούν το μυκηναϊκό Παλάτι του Νέστορα και την μοναδική παραλία σε σχήμα Ωμέγα της Βοϊδοκοιλιάς. Ακολούθως οδηγώντας ως την Πάτρα, μεταφέρονται ακτοπλοϊκώς στη Σάμη της Κεφαλονιάς, πριν ολοκληρώσουν το μακρύ ταξίδι τους -όπως ο Οδυσσέας- στην Ιθάκη, διαμένοντας στο ξενοδοχείο Perantzada στο λιμάνι Βαθύ.
Στο καταπράσινο ποιοτικό και οικείο τοπίο του νησιού, προφανώς δεν κοιμήθηκαν αγκαλιά με την Πηνελόπη, ούτε παρακολούθησαν εκ του σύνεγγυς την εξόντωση των πολλών ανεπιθύμητων μνηστήρων της. Μένουν παρέα με τη μελαγχολική γαλήνη του τελους του ταξιδιου, του οποίο η διαδρομή ήταν εξεχαστη, εστω κι αν οι ανησυχίες του πραγματικού κόσμου υπερέβαιναν κάθε ευδαιμονική διάθεση. Στο κάτω-κάτω, δεν ήταν υπεράνω του κόσμου τούτου σαν αρχαίοι Έλληνες θεοί. Ο Κούγκαν τους περιγράφει ανίσχυρους και ατελείς, υπονοώντας ότι ήταν ανθρώπινοι, όπως ακριβώς και εμείς.
Αλλά αφήνει ανοιχτή ως υποσημείωση ότι για τον καθημερινό άνθρωπο χρειάζεται μερικές φορές ένα ταξίδι μακριά από το σπίτι του, για να συνειδητοποιήσει ποιος είναι ο ίδιος πραγματικά. Από αυτή την άποψη, η ταινία “Ταξίδι στην Ελλάδα” είναι ταυτόχρονα και προτροπή σε ένα μάθημα αυτογνωσίας. Τόσο χρήσιμο, τώρα που η πανδημία τείνει να δημιουργήσει πολλά δεινά στην ντόπια τουριστική σεζόν. Μήπως, λοιπόν, θα έπρεπε ο ΕΟΤ να το εντάξει στο φετινό διαφημιστικό πρόγραμμα της χώρας;