Δήμητρα Γαλάνη: Εγώ και η Χαρούλα, δυο πόλοι στη συνείδηση του κόσμου

Αυτό το πλάσμα, η Δήμητρα Γαλάνη φυσικά, έχεις την αίσθηση ότι η καλλιτεχνική της δραστηριότητα χοροπηδάει ανάμεσα στο χτες και το σήμερα. Ανάμεσα στο τότε και τώρα. Ανάμεσα στο παλιό και το καινούριο. Ανάμεσα στο «ελαφρό» και το «λαϊκό» τραγούδι. Ανάμεσα στη μουσική, φέρ’ ειπείν, του Χατζιδάκι και στους στίχους της Παυλίνας Βουλγαράκη

Πάντα ανήσυχη. Πάντα στην πρίζα. Οπως λέει η ίδια, «στην πρίζα για τροφοδοσία, όχι για ένταση». Και κοντά σε όλα αυτά πάντα να προβληματίζεται για τα κοινά. Για το «εγώ» και το «εμείς». Για τους παλιούς φίλους και τα νέα παιδιά. Που, όπως λέει, είναι τόσα μα τόσα πολλά. Κι όμως, τα media διαρκώς στα ίδια ονόματα. Ανάμεσά τους και στο δικό της.

Πάντα με την ανάγκη να μιλήσω μαζί της. Αλλά πάντα εκείνη να το μεταθέτει, να υπόσχεται μια άλλη φορά. Τελικά τα κατάφερα. Μετά από στενό μαρκάρισμα και από αφόρητη, για εκείνη, επιμονή. Ασε που εντελώς τυχαία η κουβέντα μας συγχρονίστηκε με τη συγκλονιστική δήλωση της Χαρούλας Αλεξίου στο ραδιόφωνο του Δεύτερου Προγράμματος: «Δεν μπορώ πια, δεν το κάνω όπως παλιά, δεν καταδέχομαι να συνεχίσω αν δεν μπορώ να το κάνω καλά».

«Η χαρούλα είναι μοναδική»

-Η Χαρούλα Αλεξίου εγκαταλείπει το τραγούδι με τη συγκλονιστική ατάκα: «Δεν μπορώ πια, δεν το κάνω όπως παλιά, δεν καταδέχομαι να συνεχίσω αν δεν μπορώ να το κάνω καλά».
Αυτό που αποφασίζει, ό,τι αποφασίζει, η Χαρούλα είναι ιερό της σεβαστό. Κάποια στιγμή για όλους μας ο κύκλος τελειώνει. Κάποια στιγμή τελειώνει. Η απουσία της θα μας λείψει πολύ. Ευτυχώς έχουμε τους δίσκους να την ακούμε και να την απολαμβάνουμε.

-Και όχι μόνο στο τραγούδι.
«Φυσικά όχι μόνο στο τραγούδι. Εχει τόση δραστηριότητα όση δεν φαντάζεσαι. Σε πολλά πεδία. Οπως στο γράψιμο. Είναι τόσο σημαντική που θα είναι πάντα παρούσα. Εχει κάνει θέατρο, γράφει καταπληκτικά. Εχει διανύσει μια απίστευτη ιστορική διαδρομή. Η φωνή της και η παρουσία της έχουν γράψει και έχουν αφήσει ανεξίτηλα ίχνη στην ψυχή του Ελληνα. Θα έλεγα ότι η φωνή της Χαρούλας είναι μοναδική στο ελληνικό τραγούδι. Εχουμε συνεργαστεί πολλές φορές. Συνοδοιπόροι σε πολλά πράγματα. Είναι μια σχέση βαθιά, σχεδόν συγγενική. Σαν να ήμαστε δύο πόλοι για τη συνείδηση του κόσμου. Η αλληλεκτίμηση είναι τόσο μεγάλη όσο και ανεκτίμητη».

-Πώς είναι η σχέση της Δήμητρας με τον COVID-19; Οι συναυλίες αναβλήθηκαν;
«Καλά είμαι. Αν και ταλαιπωρούμαι κάθε τόσο με τα αναπνευστικά μου. Είμαι αλλεργική, βλέπεις. Τέλος πάντων. Ηταν να κάνουμε μερικές, αλλά οι περισσότερες ματαιώθηκαν. Ξεκινήσαμε με το “Ερωτα εσύ” που παρουσιάσαμε στο Μέγαρο και την Παρασκευή το μεγαλύτερο μέρος πρόκειται να παρουσιαστεί από το MEGA (σ.σ.: εννοεί την περασμένη Παρασκευή). Οπουδήποτε μας προσκαλέσουν θα εμφανιστούμε και φυσικά θα ακολουθήσουμε τις οδηγίες από τα πρωτόκολλα της υγειονομικής επιτροπής».

-Στο κοντινό σου περιβάλλον υπήρξαν κρούσματα;
«Οχι, δεν υπήρξαν. Αλλά και πάλι δεν ξέρουμε γιατί υπάρχουν και οι ασυμπτωματικοί. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις. Ο κορωνοϊός χτυπάει εκεί όπου είναι συγκεντρωμένοι πολλοί. Παράλληλα όμως έχουμε μπερδευτεί. Συχνά διατυπώνονται πολλές και μερικές φορές διαφορετικές γνώμες. Λογικό είναι. Τα νερά είναι ακόμη αχαρτογράφητα.

Εχω όμως την αίσθηση και την εντύπωση ότι η έκταση και τα κρούσματα αυτής της πανδημίας συνδέονται και επηρεάζονται από το κλίμα και το περιβάλλον. Το βλέπουμε συνεχώς και παντού. Σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Πιστεύω ότι ο κορωνοϊός έκανε και κάτι θετικό. Μας ταρακούνησε. Σε τέτοιο σημείο που μας αναγκάζει να σκεφτούμε διαφορετικά. Να αλλάξει η σχέση μας με αυτό που λέγεται “ανάπτυξη”. Η ανάπτυξη πρέπει να έχει ανθρώπινο σχήμα. Το κέντρο της ανάπτυξης πρέπει να είναι ο άνθρωπος και όχι τα ιδιοτελή συμφέροντα».

«Δεν περίμενα η κυβέρνηση να αντιδράσει τόσο σωστά»

-Δεν ήταν μεγάλη έκπληξη αυτή η απρόσμενη πειθαρχημένη συμπεριφορά της κοινωνίας;
«Ναι, ήταν. Η ελληνική κοινωνία με ελάχιστες εξαιρέσεις αντιμετώπισε την πανδημία και τον εγκλεισμό με σύνεση και πειθαρχία. Αυτό διευκόλυνε την κυβέρνηση να κάνει καλά τη δουλειά της και είναι γεγονός ότι αντέδρασε έγκαιρα και άμεσα. Περί αυτού δεν υπάρχει αμφιβολία. Ετσι αισθανθήκαμε μια σιγουριά. Και η σχέση είναι διαδραστική. Σωστή η κρατική μηχανή, σωστά και πειθαρχημένα αντιδρά η κοινωνία».

-Περίμενες ποτέ μια ελληνική κυβέρνηση να αντιδράσει τόσο άμεσα και τόσο έγκαιρα; Μόλις προέκυψε η πανδημία, αμέσως στο μυαλό μου ήρθαν εικόνες χάους και ασυμμετρίας.
«Για να πω την αλήθεια, δεν περίμενα από την οποιαδήποτε κυβέρνηση να αντιμετωπίσει μια τόσο πρωτόγνωρη και δύσκολη κατάσταση με τέτοια αντανακλαστικά. Αλλά και εμείς, ως κοινωνία, δεν πάμε πίσω. Οταν συνειδητοποιήσαμε πόσο σοβαρό ήταν το πρόβλημα, τότε αντιδράσαμε σωστά. Στα δύσκολα ο Ελληνας υπερβαίνει τον εαυτό του. Στα εύκολα την πατάμε. Εγώ το ονομάζω “ο θεός της Ελλάδας”. Στα πραγματικά δύσκολα βρισκόμαστε όλοι μαζί».

-Στον πόλεμο είμαστε καλοί, στην ειρήνη τα κάνουμε μαντάρα.
«Αυτό είναι αλήθεια. Θα πρέπει να λειτουργούμε σωστά και στις δύο περιπτώσεις. Είμαστε μικρή χώρα, επομένως αν δεν συσπειρωθούμε, αν δεν γίνουμε ένα, τότε θα χάνουμε. Οι αθεράπευτες παθογένειες σε αυτή τη χώρα είναι οι διχασμοί και ο ατομικισμός».

-Είναι στη φύση μας, στο DNA των Ελλήνων;
«Εχω την υποψία ότι μας έχουν μάθει να λειτουργούμε και να πορευόμαστε έτσι. Μας το έχουν καλλιεργήσει. Δεν αναφέρομαι στη στενά κομματική πολιτική. Αλλωστε αυτή η κουβέντα περί κομματικής πολιτικής είναι περιοριστική και παρωχημένη. Δεν θέλω και αρνούμαι να την κάνω.

Εμένα με ενδιαφέρει η κοινωνία, πώς δηλαδή θα ζήσουμε καλύτερα. Πώς θα υπάρχει ο ένας για τον άλλον. Ας μιλήσουμε, για παράδειγμα, για το περιβάλλον. Πώς θα οργανώσουμε τη ζωή μας για να ζούμε μέσα στη φύση και όχι εναντίον της. Πώς θα διαχειριστούμε τα επιτεύγματα της τεχνολογίας. Η πολιτική στην καθημερινότητα, όπως λειτουργεί, όπως βολεύει μικροκομματικές σκοπιμότητες στην Ελλάδα, δεν με απασχολεί. Ολα αυτά τα προσπερνάω».

«Φανατισμός, διχόνοιες και κόντρες χωρίς λόγο»

-Μα, θέλεις δεν θέλεις, η πολιτική μάς αφορά και μας επηρεάζει άμεσα.
«Σαφώς. Πολιτική είναι όλα. Εγώ όμως αναφέρομαι στον φανατισμό. Αναφέρομαι στις γνωστές ιαχές “είμαι καλύτερος από σένα, τα κάνω καλύτερα από σένα”. Πάω κόντρα σε αυτά. Πάντα έψαχνα και πάντα θα ψάχνω να βρω τους ικανούς και να τους ακολουθώ. Οσο για τη λάσπη, αυτή η παθογένεια πάντα θα μας ακολουθεί. Και όχι μόνο σε αυτό τον τόπο. Παντού.

Αυτή η λάσπη δεν πρέπει να μας απασχολεί και να μας αποσπά από τα μεγάλα, τα βασικά προβλήματα. Και κάτι ακόμα. Δίνεται μεγάλη έμφαση σε μικροκόντρες. Με αφορμή δευτερεύουσες, ίσως ακόμα και πιο ασήμαντες αφορμές. Κοντρίτσες που μας αποπροσανατολίζουν και μας μπερδεύουν. Κι όμως, υπάρχουν πολύ σοβαρά θέματα που πρέπει να μας απασχολούν. Οπως το θέμα της υγείας, του περιβάλλοντος, της παιδείας, της εργασίας και της απασχόλησης. Της παραγωγικής ανάπτυξης. Γι’ αυτά αξίζει κανείς να αγωνιστεί. Ολοι μαζί να αγωνιστούμε. Το κακό που εσύ θα λουστείς θα καταλήξει και θα επηρεάσει και τη δική μου ζωή».

-Ολα αυτά δεν έχουν ιδεολογία;
«Και βέβαια έχουν ιδεολογία. Αυτά τα ζητήματα όμως δεν πρέπει να έχουν χρώμα και κομματική, παραταξιακή ταμπέλα. Πολλά θεμελιώδη προβλήματα στην Ελλάδα είναι κοινός τόπος και αφορούν όλες τις παρατάξεις. Επομένως, σημασία έχει να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος την κατάλληλη στιγμή.

Αλλο πράγμα η ιδεοληψία και εντελώς άλλο η ιδεολογία. Και βέβαια, μακριά από εμάς κάθε μορφής λαϊκισμός. Γιατί τώρα τελευταία, δυστυχώς, όλο και περισσότερα τέτοια φαινόμενα έχουμε παγκόσμια. Οπως η περίπτωση του Ορμπαν στην Ουγγαρία. Ο,τι χειρότερο. Δυστυχώς, σε τέτοιες εποχές μεγάλων κοινωνικών αλλαγών παρουσιάζονται αυτά τα φαινόμενα σε αφθονία».

«Δεξιός ή αριστερός;
«Πάλι τα ίδια... Ο λαϊκισμός είναι ένας. Είναι ενιαίος. Από οπουδήποτε κι αν προέρχεται. Οποιος χαϊδεύει αυτιά πορεύεται καβάλα στον λαϊκισμό. Και τον χρησιμοποιεί για να κάνει τη δουλειά του. Για προσωπικά, ιδιοτελή συμφέροντα. Ανεξάρτητα από δεξιά ή αριστερή φρασεολογία».

-Επομένως, ούτε δεξιά ούτε αριστερά.
«Αρνούμαι να συμμετάσχω σε μια τέτοια συζήτηση. Σε μια τόσο κρίσιμη εποχή όπου κινδυνεύει η ανθρώπινη ζωή, όλα αυτά δεν μου λένε απολύτως τίποτα. Τα έχω αφήσει πίσω μου.

Οι ιδεολογίες είναι ιερές, αλλά όταν πνίγεται ο πλανήτης ακόμα κι αυτά μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Τώρα, στη συγκεκριμένη συγκυρία, το ζητούμενο είναι να σωθούμε. Δεν μπορώ να ακούω τέτοια πράγματα, από οπουδήποτε κι αν προέρχονται. Δυστυχώς, στον δημόσιο λόγο χρησιμοποιούνται αρκετά. Θα έλεγα, πολυχρησιμοποιούνται. Αλλα μας καίνε αυτή τη στιγμή».

-Καλά, δεν υπάρχουν εκ των πραγμάτων διαφορές που προκαλούν συγκρούσεις;
«Και βέβαια, υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν. Στα μεγάλα όμως θέματα πρέπει να είμαστε ένα. Το έχουμε όλοι ανάγκη αυτό. Ξέρεις, έχω παρατηρήσει ότι ο ανδρικός πληθυσμός έχει μεγάλη ανάγκη της ομαδοποίησης του “εμείς” και οι “άλλοι”. Εχουν ανάγκη να γίνονται οπαδοί της μιας ή της άλλης ομάδας. Μια οπαδοποίηση που τελικά καταλήγει σε σύγχυση. Αυτό εντείνεται από τα περισσότερα ΜΜΕ και ο κόσμος μπερδεύεται.

Είναι και αυτό ένα μάθημα που πήραμε έτσι ώστε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πιο δημιουργικά. Η προσωπική άποψη του καθένα να διαμορφώνεται όχι μόνο από την πληροφόρηση, αλλά και από τη δική του, την προσωπική επεξεργασία όλων αυτών των πληροφοριών. Που σημαίνει να μην αναπαράγουμε αμάσητες πληροφορίες.

Να μη μας κατευθύνουν. Να μη γινόμαστε παπαγαλάκια. Ολα να τα φιλτράρουμε. Με απλά λόγια, καθένας έχει και την προσωπική του ευθύνη. Ολα να τα μετράμε και να τα ψάχνουμε. Λίγο να ξεφεύγω από το αμιγώς ατομικό. Να προσεγγίζω τα πράγματα με κοινωνικά και όχι μόνο με προσωπικά, βολικά κριτήρια. Δηλαδή αυτό που με συμφέρει, ανεξάρτητα από το αν κάνει κακό στους άλλους».

-Μπας και οι διαχωριστικές έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους;
«Υπάρχουν βασικές διαχωριστικές. Αυτές ποτέ δεν πρόκειται να τελειώσουν. Οι διαχωριστικές που προκαλούν ο φασισμός, ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία. Η γραμμή είναι σαφέστατη, ακλόνητη και διαυγής. Αυτή τη διαχωριστική γραμμή ποτέ δεν την ξεπερνάς. Δεν βλέπεις τι γίνεται στην Αμερική; Και όχι μόνο εκεί. Αυτός ο ρατσισμός που πάντα καιροφυλακτεί. Ο εχθρός είναι απέναντί σου. Και πρέπει να τον πολεμάμε με νύχια και με δόντια».

«Την πίστη, ή την έχεις ή δεν την έχεις»

-Ποια η γνώμη σου σχετικά με τη Θεία Κοινωνία και την Εκκλησία;
«Πάλι και αυτό είναι ένα κατασκεύασμα των Μέσων. Μην μπερδεύετε τον κόσμο. Δεν είναι καλό. Αυτό που παρατηρώ είναι ότι η Εκκλησία μερικές φορές υπερασπίζεται τον εαυτό της με λάθος τρόπο. Η πίστη είναι πίστη, ή την έχεις ή δεν την έχεις. Το πώς εκφράζεται είναι θέμα του καθενός. Αυτό δεν μπορώ να το σχολιάσω.

Βέβαια, όταν είμαστε δημόσια πρόσωπα και καλούμαστε να πάρουμε θέση, πρέπει να προσέχουμε τι λέμε. Να μιλάμε για το τι είναι το γενικό καλό. Γενικότερα, διαφωνώ κάθετα με την άποψη ότι κάθε δημόσιο πρόσωπο πρέπει να μιλάει και να τοποθετείται επί παντός επιστητού. Πώς είναι δυνατόν; Ουδείς αλάνθαστος. Ούτε και ο Πάπας πλέον. Δεν είναι απαραίτητο να μιλάμε σαν να τα ξέρουμε όλα. Επειδή είσαι δημόσιο πρόσωπο δεν σημαίνει ότι ξέρεις τα πάντα. Αρα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Και έναν να επηρεάσεις, αυτό θα είναι καταστροφικό».

-Καλά, όμως, δεν είναι εξωφρενικό να πιστεύει κάποιος πως η Θεία Κοινωνία με το ίδιο κουτάλι είναι αμόλυντη από κάθε ιό;
«Απ’ ό,τι είδες η ίδια η Εκκλησία τελικά ακολούθησε το πρωτόκολλο. Μεμονωμένες περιπτώσεις υπήρξαν. Η Εκκλησία έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Και μάλιστα σε μια εποχή όπου για όλους τους Ελληνες και για την Ορθοδοξία το Πάσχα θεωρείται η μεγαλύτερη γιορτή».

-Πάντα για μένα, το όνομα «Δήμητρα Γαλάνη» είναι ταυτισμένο με ανησυχία, αμφισβήτηση, αναθεώρηση.
«Να ελπίζεις στην αρχή και μετά να βλέπεις ότι έχεις κάνει λάθος, αυτό δεν είναι αναθεώρηση. Πάντα ενδιαφερόμουν για τα κοινά. Οπως οι περισσότεροι Ελληνες, άλλωστε. Η αλλαγή ξεκινάει από το εγώ. Εγώ και τα κοινά. Για άλλους είναι τα κοινά και εγώ. Τι από τα δύο πιστεύεις; Αυτό έχει σημασία.

Αν με ρωτήσεις, είμαι φανατικά υπέρ του δεύτερου. Πρώτα το σύνολο και ύστερα το εγώ. Προσπαθώ να τοποθετώ τον εαυτό μου μέσα σε αυτό που συμβαίνει. Οχι στην πρώτη ομάδα εκείνων των ανθρώπων που προτάσσουν το εγώ πάνω από το εμείς. Να μπορείς να ακούς και να καταλαβαίνεις».

-Στους καλλιτέχνες όμως το εγώ είναι υπερτροφικό.
«Στη σκηνή είναι πάρα πολύ χρήσιμο. Οταν ο καλλιτέχνης βρεθεί πάνω στη σκηνή ασκεί μια μορφή εξουσίας στο κοινό του. Τότε το εγώ πρέπει να είναι πολύ ισχυρό ώστε να μπορέσεις να ανταποκριθείς στις προσδοκίες του κόσμου. Ομως δεν πρέπει να το κουβαλάς και μετά στην καθημερινή σου ζωή. Τότε γίνεται αρρώστια. Τότε η εγωπάθεια είναι ζημιογόνα. Και για σένα και για τους άλλους. Πρέπει να σου πω ότι αυτή τη σχέση με το εγώ την έχω δουλέψει πάρα πολύ. Και νομίζω ότι με την πάροδο του χρόνου έχω ισορροπήσει μέσα μου. Μια διαρκής πάλη και μια εξίσου διαρκής δοκιμασία».

-Το κατάφερες με τη βοήθεια ψυχοθεραπευτών;
«Οχι, δεν χρειάστηκε να κάνω ψυχοθεραπεία. Με το ένστικτό μου δούλεψα. Με την επιλογή κατάλληλων ανθρώπων. Να είσαι 16 ετών και να κάθεσαι να ακούς έναν Γκάτσο να σου μιλάει και να σε συμβουλεύει είναι μεγάλο προνόμιο και ανυπολόγιστη ευλογία.

Αυτούς τους πολύτιμους και πανάκριβους ανθρώπινους θησαυρούς που βρέθηκαν στη ζωή μου και με καθοδήγησαν και με διαμόρφωσαν τους κρατώ μέσα μου σαν θησαυρό και εξακολουθούν να είναι οι οδηγοί μου. Πάντα είχα την ανάγκη να γνωρίζω και να κάνω παρέα με ανθρώπους καλύτερους από εμένα».

-Λένε ότι η μουσική και το τραγούδι βρίσκονται σε κατάσταση παρακμής.
«Η μουσική είναι μεγάλη τέχνη και θα πορεύεται στους αιώνες. Δεν τελειώνει ποτέ. Υπάρχουν περίοδοι στην Ιστορία, υπάρχουν εποχές, άλλοτε με μεγάλη, άλλοτε με μικρότερη δημιουργικότητα. Συμβαίνει. Αλλά, όχι, δεν βλέπω παρακμή. Υπάρχουν νέοι άνθρωποι που παράγουν εξαιρετικά πράγματα. Το τραγούδι πορεύεται με την κοινωνία. Είδες να έχουν πάψει να παράγουν -τα ονόματα είναι τυχαία- η Καραΐνδρου, ο Αγγελάκας, ο Ξαρχάκος ή ο Κραουνάκης;».

-Και οι νεότεροι;
«Εγώ συνήθως συνεργάζομαι με νέους ανθρώπους. Τώρα, ας πούμε, είναι μαζί μου η Κατερίνα Πολέμη και ο Στάθης Δράκος. Είναι πολύ αξιόλογοι δημιουργοί και εξαιρετικοί τραγουδιστές. Ταλεντάρες και οι δύο που ανήκουν στη νεότερη γενιά. Επίσης, μας κάνει παρέα και η Παυλίνα Βουλγαράκη. Εξαιρετική και αυτή!

Εδώ, θα μου επιτρέψεις για μία ακόμα φορά να γκρινιάξω για τα media. Δεν αναφέρονται όσο πρέπει σε αυτά τα νέα παιδιά. Ετσι δεν ενημερώνεται ο πολύς κόσμος. Πολύ λίγα πράγματα γράφονται γι’ αυτούς και αυτά που γράφονται είναι σε ιδιαίτερα/εξειδικευμένα media. Ετσι, δεν δημιουργείται χώρος για να εμφανιστούν, ιδίως στην τηλεόραση. Και έτσι τροφοδοτείται η ψευδής άποψη περί παρακμής. Εχουμε εξαιρετικά σημαντικό ανθρώπινο δυναμικό, μεγάλο και πολύ ικανό και δημιουργικό. Επομένως, είναι εξοργιστικό τη δική τους έλλειψη πληροφόρησης και συσκότισης να την ανάγουν σε υπέρτατη, αντικειμενική πραγματικότητα».

«Αόρατη» τέχνη λόγω συσκότισης από τα media»

-Ακούγεται σαν να πρόκειται για σκηνοθετημένη συσκότιση.
«Δεν πιστεύω σε θεωρίες συνωμοσίας, όμως η υπερβολική και μονοδιάστατη επανάληψη των ίδιων ονομάτων, μέσα σε αυτά και το δικό μου, προκαλεί μερικές υποψίες. Ενώ ταυτόχρονα υπάρχει μια απίστευτη παραγωγή έργων που βρίσκεται στην αφάνεια ή που τέλος πάντων για να τη βρεις πρέπει να ψάξεις πολύ.

Και σαφώς, δεν μιλάω μόνο για τη μουσική. Μια τεράστια γκάμα ανθρώπων που βρίσκονται ανάμεσά μας και δημιουργούν δεν φαίνεται πουθενά. Σε πληροφορώ ότι αυτούς τους μήνες της απομόνωσης είδα συγκλονιστικά πράγματα. Ετσι από αυτή τη συσκότιση η κοινωνία καταλήγει να είναι τυφλή και κουφή. Επειδή δεν ενημερώνεται».

-Από τις πιο σύγχρονες φωνές ποιες θα ξεχώριζες;
«Πολλές. Ας πούμε είναι εξαιρετικές και η Νατάσσα Μποφίλιου και η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, αλλά και η Παυλίνα Βουλγαράκη. Ανάμεσα σε τόσες άλλες. Μάλιστα έχω γράψει μουσική για ένα τραγούδι σε στίχους της Παυλίνας Βουλγαράκη. Δεν μου αρέσει να σκέφτομαι με πλάγιους τρόπους, αλλά δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι αυτή η συσκότιση είναι κάπως βολική και οργανωμένη.

Ασε το άλλο... Με μουσικές που είναι εξαφανισμένες από τα media. Κι όμως, ποτέ δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσει μια απλή γυναίκα, μια νοικοκυρά στο άκουσμα, φέρ’ ειπείν, του “La Divina” του Πάροβ Στέλαρ. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα στοχεύσει και τι θα ερεθίσει την ευαισθησία και την καρδιά της».

-Και ποια είναι η γνώμη σου για εκείνη την αυτοσχέδια συναυλία, πάνω σε πλατφόρμα φορτηγού της Αλκηστης Πρωτοψάλτη;
«Η Αλκηστις, επειδή την ξέρω, είναι εξωστρεφής και παρορμητική. Οπως είναι τα μικρά παιδιά. Ολο αυτό το έκανε αυθόρμητα και με την καρδιά της. Την έχω ικανή να καβαλήσει φορτηγό και να γυρίσει όλη τη χώρα. Σφύζει από ζωντάνια και δυναμισμό. Από εκεί και πέρα οι μεταφράσεις, οι ερμηνείες και οι τοποθετήσεις είναι μια άλλη υπόθεση. Αυτό που έγινε έχει εντελώς τη σφραγίδα της».

-Δεν πας πίσω, και εσύ μονίμως στην πρίζα μου είσαι...
«Ναι, είμαι στην πρίζα. Οχι της έντασης, αλλά της τροφοδοσίας».

«Χωρις μουσική θα ήμουν νεκρή»

-Πολύ καλή ατάκα. Θα τη χρησιμοποιώ. Και πάντα το χαρακτηριστικό σου είναι η διαρκής εναλλαγή από είδος σε είδος τραγουδιού. Μέσα σε όλα.
«Αντιλαμβάνομαι την έννοια “τραγουδιστής” όπως εκείνη του κολυμβητή. Να κολυμπάει μέσα σε όλα τα είδη μουσικής. Με την προϋπόθεση, φυσικά, οι απαιτήσεις κάθε είδους να μην ξεπερνούν τις δικές του δυνατότητες. Είναι και λίγο προσωπικό. Γιατί δεν είμαι εμμονική και μονόχνοτη. Μου αρέσει να κολυμπάω και να αλλάζω.

Αλλιώτικα, βαριέμαι. Και επειδή γενικότερα δεν μπορώ την επανάληψη, αναγκάζομαι να μετακινηθώ και να εξερευνήσω κάποιο άλλο είδος. Αλλού. Γι’ αυτό ακούω πολύ. Πάντα ήθελα και θέλω να επικοινωνώ με καθετί νέο. Περισσότερο ακούω τους άλλους καλλιτέχνες, κυρίως τους σύγχρονους, παρά τον εαυτό μου. Γι’ αυτό σχετίζομαι και συνεργάζομαι με νέους καλλιτέχνες. Μαθαίνω από αυτούς τόσα καινούρια πράγματα και μετά πέφτω με όρεξη μωρού».

-Και εγώ το ίδιο. Μπας και είσαι Υδροχόος;
«Οχι, είμαι Σκορπιός με Λιοντάρι αλλά με Βόρειο Δεσμό τον Υδροχόο».

-Βόρειο;
«Βόρειος Δεσμός είναι κατά κάποιον τρόπο στην αστρολογία ο στόχος σου. Τώρα που μου έρχεται στο μυαλό, ξέρεις ποιοι άλλοι ακούγανε και μερικοί ακούν ακόμα και εξερευνούν αδιάκοπα νέα ονόματα και νέα ακούσματα; Ο Μάνος Χατζιδάκις, ένας από αυτούς. Η δισκοθήκη του ήταν τεράστια. Το ίδιο και ο Μούτσης, το ίδιο και ο Ξαρχάκος».

-Αν ήσουν αναγκασμένη να πάρεις ένα μόνο πράγμα μαζί σου, ποιο θα ήταν αυτό;
«Η κιθάρα μου. Να μπορώ να παίζω. Ζω και αναπνέω με μουσική. Τίποτε άλλο δεν έχω. Η μουσική είναι εγκαταστημένη σε όλα τα κύτταρά μου. Χωρίς μουσική είμαι νεκρή»

Ειδήσεις σήμερα:

Επίθεση με βιτριόλι: Με μεθόδους CSI κινήθηκε η μαυροφορεμένη γυναίκα - «Μίλησε» το κινητό τηλέφωνο

Αυτό είναι το υγειονομικό σχέδιο για τους τουρίστες στην Ελλάδα

Ακραία πρόκληση Ερντογάν: Δεν θα πάρουμε την άδειά σας, για να κάνουμε τζαμί την Αγιά Σοφιά