Μεγάλος Περίπατος της Αθήνας: Σωστά μέτρα σε λάθος timing;

Ως προς τις εξαγγελίες, την επικοινωνιακή στρατηγική και τη θεωρία, τα έργα για τον «Μεγάλο Περίπατο» θεωρούνται «ήπια».

Στην πράξη, όσοι οδηγοί εγκλωβίστηκαν στην κυκλοφοριακή συμφόρηση της -μισής κατά πλάτος- οδού Πανεπιστημίου, ήρθαν αντιμέτωποι με το «δόγμα του σοκ»: κανείς δεν ήταν προετοιμασμένος για την παρατεταμένη ακινησία, την καθυστέρηση, την ταλαιπωρία και την αγανάκτηση που διαχύθηκε στην πρεμιέρα των έργων για τον «Μεγάλο Περίπατο».

Ο Δήμος Αθηναίων, εξ ορισμού προσωποποιούμενος στη μορφή του Κώστα Μπακογιάννη, στήθηκε στον τοίχο και λιθοβολήθηκε ανελέητα - συμβολικά μιλώντας. Ισως όχι εντελώς αδικαιολόγητα, μια και αντί για τις απαραίτητες σαφείς προειδοποιήσεις περί των επικείμενων βασάνων στο μποτιλιάρισμα, ο δήμος προτίμησε να δώσει έμφαση στο ποθούμενο αποτέλεσμα. Δηλαδή στο πόσο μεγάλο και σημαντικό είναι για την πρωτεύουσα το εγχείρημα του «Μεγάλου Περιπάτου», πόσο πιο ωραία, φιλική, ανθρώπινη κ.λπ. θα είναι η καρδιά της όταν οι παρεμβάσεις θα έχουν ολοκληρωθεί και η κίνηση των οχημάτων σε κεντρικές αρτηρίες της πόλης, όπως η Πανεπιστημίου θα έχει οδηγηθεί, αφ’ʼεαυτής, σε μια καινούρια ισορροπία.

Υπό την πίεση της κατακραυγής, ο δήμος έσπευσε να προτείνει εναλλακτικές διαδρομές για την παράκαμψη του κέντρου, ενώ τροποποίησε και τον προγραμματισμό των έργων, κυρίως μεταθέτοντας κατά μερικές ημέρες τις εργασίες διαπλάτυνσης του πεζοδρομίου στην κάτω πλευρά της πλατείας Συντάγματος και την πεζοδρόμηση της οδού Αθηνάς.

Παρ’ όλα αυτά, παράγοντες του Δήμου Αθηναίων διαψεύδουν τη φημολογία ότι αναθεωρείται το αρχικό πλάνο, με «κωλοτούμπες» στην Πανεπιστημίου, την Αθηνάς κ.λπ.: «Στο τέλος του καλοκαιριού θα βγάλουμε τα οριστικά συμπεράσματά μας», επαναλαμβάνουν οι άνθρωποι του δήμου. Τονίζοντας ότι «ούτως ή άλλως, ο “Μεγάλος Περίπατος” υλοποιείται με έργα πιλοτικού χαρακτήρα. Ο,τι δεν λειτουργεί και δεν ικανοποιεί τους πολίτες, θα το αλλάξουμε. Βεβαίως, αφού μας το υποδείξουν οι ειδικοί, συγκοινωνιολόγοι, πολεοδόμοι κ.λπ.».

Παρά ταύτα, σαφώς εντοπίζεται κραυγαλέα αντίφαση ανάμεσα στο σοκ του κυκλοφοριακού χάους και τις ήπιες, εύκολα τροποποιήσιμες ή και αναστρέψιμες παρεμβάσεις στους δρόμους της Αθήνας.

Αλλά δεν είναι αυτό το μόνο οξύμωρο στοιχείο στην υπόθεση του «Μεγάλου Περιπάτου», ο οποίος εισέβαλε απότομα και επεισοδιακά στην καθημερινή ζωή εκατομμυρίων Αθηναίων.

Μια θεμελιώδης αντίφαση είναι ότι το συγκεκριμένο εγχείρημα, με την απόδοση 50.000 τ.μ. στο κέντρο της πόλης σε πεζούς και ποδηλάτες (με δαπάνη περίπου 1.000 ευρώ ανά τετραγωνικό), με την ενοποίηση σε μία διαδρομή κάποιων από τους πιο σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους της Αθήνας, είναι κάτι που όλοι επιθυμούν. Και το οραματίζονται σταθερά τα τελευταία 40 χρόνια, τουλάχιστον από τις πρώτες δημόσιες τοποθετήσεις του Αντώνη Τρίτση.

Μεσολάβησαν δεκάδες μελέτες, ξοδεύτηκαν εκατομμύρια σε διάφορα projects, προβλήθηκαν εναλλακτικά σενάρια περί ανάπλασης και μεταμόρφωσης του κέντρου, έγιναν προτάσεις, διαβουλεύσεις. 

Φορείς που θα έφερναν εις πέρας την αποστολή με πολλά υποσχόμενους τίτλους (Αττική SOS, Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων Αθήνας Α.Ε., Ανάπλαση Αθήνας Α.Ε., Rethink Athens κ.λπ.) εμφανίστηκαν και εξαφανίστηκαν σαν μετεωρίτες. Κι όταν τον Ιούνιο του 2020, ύστερα από αμέτρητες εξαγγελίες και ματαιώσεις, έφτασε η ώρα της έναρξης των έργων, εξερράγη ηφαίστειο πάνδημων αντιδράσεων.

Εύλογων και δικαιολογημένων σε πολύ μεγάλο βαθμό: με μπλοκαρισμένη την Πανεπιστημίου, το κομφούζιο μεταδόθηκε κατά κύματα στην Αθήνα, σαν υγρό που παρεμποδίζεται η ελεύθερη ροή του. Οι γύρω δρόμοι έπηξαν, σε μια περιφέρεια από το Παγκράτι έως τη Νέα Σμύρνη. Οι πελάτες εγκατέλειπαν τα ακινητοποιημένα ταξί, υπήρξε αλαλούμ με την αντιδρόμηση του αρχικού τμήματος της Καραγεώργη Σερβίας, οι κάτοικοι της Πλάκας δεν είχαν πρόσβαση με Ι.Χ. στο ίδιο τους το σπίτι.

Είναι όλα λάθος;

Κατά γενική ομολογία, το μεγαλύτερο φάουλ του Δήμου Αθηναίων ήταν ότι αμέλησε να προειδοποιήσει, εγκαίρως και επαρκώς, τους οδηγούς για τα μέτρα που θα ίσχυαν στη, στενεμένη κατά το μισό της πλάτος, Πανεπιστημίου από την προηγούμενη Κυριακή και εξής.

Ομως, η επικοινωνιακή αυτή αστοχία πυροδότησε μια εφ’ όλης της ύλης αμφισβήτηση του «Μεγάλου Περιπάτου» στο σύνολο και τα επί μέρους στοιχεία του ως έργου: «Γιατί να γίνει τώρα και όχι αργότερα; Γιατί εγκρίθηκε αυτό το σχέδιο και αυτή η συγκοινωνιακή μελέτη επιπτώσεων αντί κάποιων άλλων; Γιατί να μείνουν τρεις λωρίδες από τις έξι της Πανεπιστημίου;» κ.ο.κ.

Ξαφνικά, υπό το κράτος του θυμού, όλα μοιάζουν λάθος στον «Μεγάλο Περίπατο». Τις έξαλλες αντιδράσεις ουδόλως μετρίασε το γεγονός ότι η πόλη, από την 3η-4η ημέρα προχώρησε σε αυτό που, νομοτελειακά, γίνεται πάντα σε ανάλογες περιστάσεις: άρχισε να προσαρμόζεται.

Βάσει καλύτερης ενημέρωσης και κοινού νου, οι πολίτες ωθούνται σε αλλαγή συνηθειών, αυτοπροστατεύονται από τη δοκιμασία του μποτιλιαρίσματος, βρίσκουν άλλους τρόπους να προσεγγίσουν το κέντρο. Δικαιώνουν έτσι τους συγκοινωνιολόγους, οι οποίοι ήταν και οι μόνοι που δεν έχασαν την ψυχραιμία τους τις ώρες που η ένταση χτυπούσε κόκκινο.

Εκνευρίζοντας ακόμη περισσότερο τους οδηγούς, οι επιστήμονες μιλούσαν για αμελητέες καθυστερήσεις, της τάξης των 3 λεπτών, στην Πανεπιστημίου. Εκείνοι, βέβαια, κάνουν λόγο για μεσοσταθμικά και στατιστικά «εργαστηριακά» μεγέθη. Στον πραγματικό δρόμο, όμως, οι πολίτες έχασαν ώρες από τη ζωή τους για χάρη της επίσημης πρεμιέρας του «Μεγάλου Περιπάτου».

Πολύ επιγραμματικά και εν είδει μικρής επανάληψης, ως «Μεγάλος Περίπατος» ορίζεται κατά τον Δήμο Αθηναίων ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αναβίωσης και ενοποίησης του ιστορικού κέντρου.

Πρόκειται για έναν κύκλο μήκους 6,8 χλμ. για πεζούς και ποδηλάτες κατά προτεραιότητα, τμήμα μιας διαδρομής την οποία μπορεί κάποιος να αρχίσει, π.χ., από το Θησείο. Να ακολουθήσει τους πεζόδρομους Αποστόλου Παύλου και Διονυσίου Αρεοπαγίτου, περνώντας από την Ακρόπολη και το Μουσείο της, και να συνεχίσει μέσω Βασιλίσσης Ολγας, Ηρώδου Αττικού ή Λεωφόρου Αμαλίας και Πλατείας Συντάγματος. Να ακολουθήσει την ημιπεζοδρομημένη Πανεπιστημίου ως την ανακαινισμένη πλατεία Ομονοίας και κατόπιν μέσω τής εν πολλοίς ανεπίδεκτης ριζικών αναπλάσεων Πατησίων να φτάσει ως το Αρχαιολογικό Μουσείο.

Επιστρέφοντας, από την Ομόνοια μπορεί να ακολουθήσει την «ελεύθερη από Ι.Χ.» οδό Αθηνάς και να εισέλθει στο εμπορικό-ιστορικό τρίγωνο της πόλης. Το αποτέλεσμα, πάντα κατά τον Δήμο Αθηναίων, είναι ότι «δημιουργείται μία από τις πιο όμορφες διαδρομές αστικού τοπίου στην Ευρώπη. Αναβαθμίζεται ριζικά η ποιότητα ζωής των κατοίκων και των εργαζομένων, με περισσότερο χώρο για όλους».

Οι ενστάσεις

Μιλώντας στο «ΘΕΜΑ» ο καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ και επιστημονικός σύμβουλος του σχεδίου Rethink Athens, Παναγιώτης Τουρνικιώτης, αναφέρει: «Η γενική ιδέα του “Μεγάλου Περιπάτου” είναι σωστή. Το αρνητικό στοιχείο εντοπίζεται στο γεγονός ότι μένουμε σε μια αμηχανία ως προς το γενικότερο όραμα και τον τρόπο υλοποίησης του σχεδίου. Βλέπουμε διαδικασίες, πιλοτικά προγράμματα να αναπτύσσονται, αλλά δεν ξέρουμε πώς ακριβώς θα σχεδιαστεί και θα υλοποιηθεί εντέλει αυτό που ονομάζεται “Μεγάλος Περίπατος”. Το σχέδιο το οποίο εμφανίζεται είναι αποκλειστικά και μόνο κυκλοφοριακής λογικής.

Ομως μόνο οι κυκλοφοριακές προσεγγίσεις δεν αρκούν. Ποια είναι η γενικότερη στρατηγική; Με ποιον τρόπο δομείται το έργο; Πώς δουλεύει απέναντι στον πολίτη και τι του προσφέρει τελικά; Αυτά είναι θεμελιώδη ερωτήματα, για τα οποία δεν υπάρχει απάντηση, παρά μόνο γενικά λόγια. Κατά τη γνώμη μου, χρειάζεται μια συγκροτημένη και διατυπωμένη πολεοδομική και αρχιτεκτονική προσέγγιση, την οποία θα υπηρετήσει η κυκλοφοριακή μελέτη.

Εκεί έχουμε ένα έλλειμμα. Η Σχολή Αρχιτεκτόνων, ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων, το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής και πολλοί άλλοι εκφράζουν τις αμφιβολίες τους διότι δεν βλέπουν το γενικό σχέδιο. Βλέπουν μονάχα μια κυκλοφοριακή πρόταση και ένα πιλοτικό πρόγραμμα με πολλά χρώματα και λίγο σχέδιο».

Ειδικά για την παρέμβαση στην οδό Πανεπιστημίου και τη συμφόρηση η οποία προέκυψε, ιδιαίτερα στην αρχή της εβδομάδας, ο κ. Τουρνικιώτης επισημαίνει: «Ο τρόπος με τον οποίο η κυκλοφορία αυτοκινήτων στην Πανεπιστημίου λειτούργησε τις πρώτες ημέρες πείθει ότι υπάρχει μια αντίφαση: εκεί που θέλουμε να δώσουμε χώρο στους πεζούς, τους ποδηλάτες, να βγάλουμε τραπεζάκια έξω και να απολαύσουμε την κεντρική λεωφόρο της Αθήνας, το κύριο θέαμα που προσφέρουμε είναι τρεις λωρίδες μποτιλιαρισμένων αυτοκινήτων.

Τα οποία δεν πρόκειται να φύγουν από εκεί σε καμία περίπτωση, ακόμη και τις Κυριακές, γιατί ο χώρος απλώς δεν είναι επαρκής για να περάσουν. Δηλαδή, αν το όραμα είναι να καθόμαστε στα τραπεζάκια και να βλέπουμε τα αυτοκίνητα μποτιλιαρισμένα, να ακούμε τη φασαρία τους και να αναπνέουμε το καυσαέριό τους, τότε κάνουμε μισή δουλειά. Δεν μπορεί η Πανεπιστημίου να είναι και η κεντρική δίοδος για να διασχίσεις την πόλη και ταυτόχρονα ο κεντρικός πεζόδρομος μαζί. Σε αυτή την αντίφαση ο δήμος δεν έχει δώσει κάποια εξήγηση».

Σχετικά με την κυκλοφοριακή μελέτη και την πεποίθηση των επιστημόνων ότι θα υπάρξει αυτορρύθμιση και προσαρμογή της κυκλοφορίας ώστε τελικά η κατάσταση να ισορροπήσει σε ένα επίπεδο καλύτερο από ό,τι πριν, ο κ. Τουρνικιώτης εμφανίζεται απαισιόδοξος:

«Δεν με έχει πείσει η κυκλοφοριακή μελέτη. Η δική μου εκτίμηση είναι ότι δεν θα λειτουργήσει. Είναι όμως αλήθεια ότι η κίνηση στην πόλη αυτορρυθμίζεται. Είτε αφήσει κανείς τρεις λωρίδες στην Πανεπιστημίου είτε καμία, η κίνηση θα αυτορρυθμιστεί, ακόμα και αν προκαλείται μποτιλιάρισμα. Το θέμα είναι τι θα έχουμε επιτύχει εάν κόψουμε τις μισές λωρίδες και αφήσουμε τις υπόλοιπες στην κυκλοφορία των οχημάτων.

Θα πετύχουμε έναν δρόμο υψηλής κυκλοφορίας και έναν πεζόδρομο ταυτόχρονα. Ποιο όμως θα είναι το ουσιαστικό κέρδος από αυτή την υβριδική παρέμβαση; Σκεφτείτε, π.χ., τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου με δύο λωρίδες κυκλοφορίας, με αυτοκίνητα που θα διέρχονται συνέχεια, δίπλα στους πεζούς.

Το Ρυθμιστικό Σχέδιο της πόλης προβλέπει την αποτροπή της διαμπερούς κυκλοφορίας από το κέντρο. Υλοποιείται αυτή η στρατηγική μέσα από την πιλοτική πρόταση της Πανεπιστημίου όπως είναι τώρα; Σίγουρα όχι. Γενικότερα, μένουμε με την αίσθηση ότι προσθαφαιρούνται κομμάτια από ένα παζλ διαφόρων προτάσεων και σχεδίων που έχουν γίνει τα προηγούμενα χρόνια. Ομως, ποια συνολική στρατηγική συνέχει αυτή τη νέα θεώρηση της πόλης;».

Για την τύχη του Rethink Athens, εκείνου του φιλόδοξου, πρωτότυπου, του πλέον σύγχρονου και εμπεριστατωμένου σχεδίου για την ανάπλαση του κέντρου των Αθηνών, ο κ. Τουρνικιώτης αποκαλύπτει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα διάσταση.

Αντίθετα από την επικρατούσα αντίληψη ότι το Rethink Athens ματαιώθηκε με εντολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ως ασύμφορο και υπερβολικά δαπανηρό για τα οικονομικά δεδομένα της Ελλάδας το 2014, ο καθηγητής λέει ότι «εξ όσων είμαι εγώ σε θέση να γνωρίζω, το συγκεκριμένο σχέδιο πάγωσε στην Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση, όλες οι παρεμβάσεις που προέβλεπε το Rethink Athens είναι ολοκληρωμένες σχεδιαστικά και αδειοδοτημένες από τους συναρμόδιους φορείς, έτοιμες να δημοπρατηθούν και να προχωρήσουν στην υλοποίησή τους».

Η «διαμπερής κυκλοφορία»

Ο πολεοδόμος Γιάννης Ευμολπίδης, σημερινός αντιπρόεδρος του Πράσινου Ταμείου, είχε διατελέσει επί μακρόν σύμβουλος του προηγούμενου δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη αναφέρει: «Συγκοινωνιολογικές μελέτες για την Πανεπιστημίου είχαν γίνει και πριν από 7 χρόνια και είχαμε δει ότι, ακόμη και αν έκλεινε τελείως στα οχήματα, το κέντρο δεν θα νέκρωνε ή δεν θα δημιουργούνταν τεράστια προβλήματα. Δεν πιστεύω ότι το έργο του “Μεγάλου Περιπάτου” είναι πρόχειρο. Εξ όσων γνωρίζω, σχεδιάζεται από τις αρχές Σεπτεμβρίου του 2019, ενώ φαίνεται να έχουν ληφθεί υπ’ όψιν προηγούμενες προτάσεις.

Ακούω κάποιους να λένε ότι “η Πανεπιστημίου είχε ήδη μεγάλα πεζοδρόμια, δεν χρειαζόταν διαπλάτυνση”. Από την άλλη, δεν χρειάζεται επίσης ένας δρόμος 7 λωρίδων για οχήματα που απλώς διέρχονται από το κέντρο. Δεν προσφέρουν τίποτα τόσες λωρίδες σε έναν κεντρικό δρόμο, ιδιαίτερα όταν ο στόχος είναι η εκτροπή της “διαμπερούς κυκλοφορίας” από το κέντρο της Αθήνας. Δεν ωφελεί σε τίποτα να έχεις το 72% των οχημάτων να διασχίζει το κέντρο, μόνο και μόνο επειδή η Πανεπιστημίου έχει μεγάλο πλάτος, προσφέρει άνετη και γρήγορη κίνηση - ή επειδή το συνιστά το Google Maps».

Ο κ. Ευμολπίδης επισημαίνει ότι και επί δημαρχίας Καμίνη, όταν ανακοινώθηκε ότι θα πεζοδρομηθούν μικροί δρόμοι στο τρίγωνο ανάμεσα στην Πραξιτέλους, στην Ερμού και την Αθηνάς, οι καταστηματάρχες της περιοχής διαμαρτυρήθηκαν έντονα, φοβούμενοι ότι θα χάσουν τους πελάτες που προσέγγιζαν το κέντρο με το Ι.Χ. τους. Η πραγματικότητα τους καθησύχασε.

Γενικότερα πάντως ο κ. Ευμολπίδης παρατηρεί: «Οποιοσδήποτε περιορισμός στην κίνηση των οχημάτων φέρνει αντιδράσεις. Είναι φυσιολογικό. Προσωπικά όμως πιστεύω ότι η τρέχουσα περίοδος προσφέρεται για την υλοποίηση των έργων του “Μεγάλου Περιπάτου” λόγω μειωμένης τουριστικής κίνησης κ.λπ. Δεν με εκπλήσσουν τα παράπονα και οι διαμαρτυρίες, ακόμη και όταν γινόταν η πεζοδρόμηση της Διονυσίου Αρεοπαγίτου ήταν παρόμοιες. Απλώς, το αρνητικό στοιχείο στην τρέχουσα συγκυρία είναι ότι το κοινό δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει χωρίς περιορισμούς το μετρό και τα ΜΜΜ, λόγω των μέτρων για τον κορωνοϊό».

Σύμφωνα με τον ίδιο, στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ παρέμβαση, οποιασδήποτε κλίμακας, στον αστικό οργανισμό του κέντρου της πρωτεύουσας που να μην ξεσηκώσει αντιδράσεις. Από την πεζοδρόμηση της Βουκουρεστίου και της Βαλαωρίτου, την Πλάκα, την Ερμού, τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου κ.α., υπήρξαν αντιπαραθέσεις και εντάσεις, ακόμη και επεισόδια. Συγκροτήθηκαν επιτροπές αγώνα, όπως οι «Πολίτες ενάντια στα Παρκόμετρα» που εκδήλωναν ηχηρά την εναντίωσή τους στις καινοφανείς μεθόδους για τον έλεγχο της στάθμευσης στο εμπορικό τρίγωνο.

Η πικρη ιστορία των αναπλάσεων

Από το 1978, όταν η Βουκουρεστίου εισήγαγε εμπράκτως το φαινόμενο της πεζοδρόμησης στη χώρα, έως τα χρόνια του 2000, κάθε σχεδιαζόμενο έργο ερχόταν σε σύγκρουση με μερίδα πολιτών.

Υπό αυτή την έννοια, οι αντιδράσεις στον «Μεγάλο Περίπατο» είναι απλώς μια επανάληψη της ίδιας γνωστής ιστορίας. Ενα αθηναϊκό déjà vu. Ωστόσο, πέρα από τις ατέλειες ή τα σφάλματα του «Μεγάλου Περιπάτου», το γεγονός είναι ότι υλοποιείται. Και, σε επίπεδο προθέσεων τουλάχιστον, πρόκειται να αναθεωρείται αναλόγως των προτιμήσεων και των αναγκών των Αθηναίων, προτού το έργο περάσει στη φάση των οριστικών παρεμβάσεων.

Ο κ. Μπακογιάννης, μιλώντας για τον «Μεγάλο Περίπατο», είπε: «Εβαλα το κεφάλι μου στη λαιμητόμο. Ομως δεν γινόταν αλλιώς. Και, στο κάτω-κάτω, δεν μεʼ ενδιαφέρει αν θα με βρίζουν στην αρχή. Το θέμα είναι να μη με βρίζουν στο τέλος των έργων».

Το γιατί ο «Μεγάλος Περίπατος» δεν μπορούσε να περιμένει, ο δήμαρχος το αποκαλύπτει στο «ΘΕΜΑ» παραπέμποντας στη στρατηγική σημασία που έχει η αναβάθμιση του κέντρου της Αθήνας για το μέλλον:

«Πέρα από τα τρέχοντα προβλήματα, το τι κάνουμε καλά, τι όχι και τι θα βελτιώσουμε, η μεγάλη εικόνα είναι ότι η Αθήνα βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο. Λόγω του Ελληνικού. Με την υλοποίηση της επένδυσης εκεί και την αναβάθμιση συνολικά του παραλιακού μετώπου, η ανάπτυξη της Αττικής θα μετατοπιστεί προς τα νότια. Αν, λοιπόν, εμείς δεν κάνουμε κάτι γρήγορα να αλλάξουμε τον δήμο μας, αν δεν καταφέρουμε να λειτουργήσουμε συμπληρωματικά με το Ελληνικό σε μια υγιή και επωφελή για όλους τους Ελληνες άμιλλα ανάμεσα στο κέντρο και το Ελληνικό, κινδυνεύουμε να μείνουμε η πίσω αυλή της παραλίας.

Γιατί η Αθήνα δεν είναι μόνο αυτός που έρχεται να δει την Ακρόπολη. Αρα, στην πραγματική ζωή, ο ανταγωνιστής μας δεν είναι ούτε η Κωνσταντινούπολη ούτε η Ρώμη κ.λπ, αλλά το Ελληνικό. Στο κέντρο της Αθήνας είναι η αυθεντικότητα της πόλης, σε σύγκριση με το σύγχρονο μοντέλο και οτιδήποτε μπορεί κάποιος να βρει στο Ελληνικό όπως θα γίνει.

Εφόσον μπαίνουν οι μπουλντόζες στο Ελληνικό, ο χρόνος έχει τελειώσει, δεν υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού και αναβολών για το κέντρο της Αθήνας. Ηδη με το ΚΠΙΣΝ, άνθρωποι από τις συνοικίες του κέντρου πηγαίνουν εκεί για βόλτα κατά εκατοντάδες χιλιάδες. Κι έτσι το κέντρο χάνει τον ίδιο τον μόνιμο κάτοικο, όχι μόνο τον επισκέπτη. Γι’ αυτό πιστεύω ότι είναι τώρα η στιγμή για τον “Μεγάλο Περίπατο”. Για το καλό της Αθήνας είναι ή τώρα ή ποτέ».

Ειδήσεις σήμερα:

Συνομιλία Μιωνή-Παππά: Χωρίς απάντηση οι αποκαλύψεις για μεθόδους παρακράτους επί ΣΥΡΙΖΑ

Επιμένει η κακοκαιρία - Από το μεσημέρι και μετά οι πιο δύσκολες ώρες

Η Βικτώρια Καρύδα ξεσπά: «Τα παιδιά μου είδαν στο YouTube τη δολοφονία...»