Το έπος της δρακογενιάς στα media και τη διαπλοκή

Στο στρατηγείο του Χρήστου Καλογρίτσα, σε κεντρικό δρόμο της Νέας Σμύρνης, η ατμόσφαιρα τις τελευταίες ημέρες είναι εκρηκτική. Μπαίνοντας στο προσωπικό γραφείο του επιχειρηματία, ένα-δυο πράγματα σίγουρα θα σε εντυπωσιάσουν.

Το πρώτο είναι το μέγεθος, αφού ο χώρος πρέπει να είναι κάτι λιγότερο από μισό στρέμμα. Στη συνέχεια, το απολύτως «ιμπρεσιονιστικό» και μπαρόκ ύφος της διακόσμησης. Ολα σε κοντράστ με τον ίδιο τον επιχειρηματία. Μικρόσωμος και υπερκινητικός ο Χρήστος Καλογρίτσας, με language και ατάκες που είναι βέβαιο ότι δεν παραπέμπουν σε «αναγεννησιακό ύφος», αλλά αφθονούν στις κλασικές ταινίες του Μάρτιν Σκορσέζε: «Θα τα λιώσω τα παλιόπαιδα. Με κατέστρεψαν, με πτώχευσαν, με ξεφτίλισαν». Τα «παλιόπαιδα», κατά Καλογρίτσα, δεν είναι άλλα από τους «Διόσκουρους» του Μαξίμου την περίοδο 2015-2016. Τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον τότε υπουργό Επικρατείας Νίκο Παππά. Ο τρόπος με τον οποίο περιγράφει όσα του έλεγαν εκείνη την περίοδο, όσα έκαναν και τις μεθοδεύσεις τους παραπέμπει με βεβαιότητα στα «Good Fellas» της Μαφίας της Νέας Υόρκης και του Μπρονξ, εξ ου και η παραπομπή στον Μάρτιν Σκορσέζε. «Εδώ τους έχω, θα τους ξεσκεπάσω», είναι η σταθερή επωδός του εκτός ελέγχου επιχειρηματία, ο οποίος κουνάει χαρτιά και άλλα ντοκουμέντα πίσω από το γραφείο του και τα δείχνει στον συνομιλητή του. Δεν του τα δίνει, δεν τον αφήνει να τα διαβάσει, αλλά τα θεωρεί «πυρηνικά όπλα» σε μια μάχη με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία μόλις τώρα αρχίζει για τον επιχειρηματία.

Γιατί ο Καλογρίτσας απειλεί ξαφνικά θεούς και δαίμονες, κάτι συνώνυμο για τον ίδιο με τους Συριζαίους; Για να μη χανόμαστε σε νομικούς λαβύρινθους, η υπόθεση που προκάλεσε την έκρηξη του πάλαι πότε «κόκκινου εργολάβου» έχει σε αδρές γραμμές ως εξής: η εταιρεία Τοξότης του Καλογρίτσα στις 5 Ιουνίου του 2019 έχασε μια υπόθεση στο Διαιτητικό Δικαστήριο της Γενεύης από θυγατρική του κατασκευαστικού κολοσσού CCC. Καλείται, λοιπόν, να επιστρέψει το ποσό των 3 εκατ. ευρώ που είχε λάβει ως προκαταβολή για ηλεκτρομηχανολογικές εργασίες σε ένα mall στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα που έχτιζε η CCC. Το δικαστήριο έκρινε ότι η Τοξότης δεν εκτέλεσε το έργο και πρέπει να επιστρέψει τα 3 εκατ. στη CCC.

Tι ισχυρίζεται η πλευρά Καλογρίτσα με μηνυτήρια αναφορά κατά της CCC που κατέθεσε την περασμένη εβδομάδα στα ελληνικά δικαστήρια; Οτι η συμφωνία εξαρχής ήταν εικονική και έγινε απλώς για να κρύψει τον πραγματικό προορισμό των χρημάτων. Αυτά θα χρηματοδοτούσαν εταιρεία του Καλογρίτσα η οποία θα συμμετείχε στον διαγωνισμό του ΣΥΡΙΖΑ για την απόκτηση τηλεοπτικής άδειας το καλοκαίρι του 2016. Στη συνέχεια, αφού ο Καλογρίτσας δεν κατάφερε να δημιουργήσει τηλεοπτικό κανάλι, τα χρήματα κατευθύνθηκαν στην έκδοση της εφημερίδας «Documento».

Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το νομικό τμήμα της υπόθεσης, το οποίο δεν θα αποτελούσε παρά μια αστική διαφορά μεταξύ δύο επιχειρηματικών ομίλων, όπως προπαγανδίζουν διάφοροι αφελείς και «σανοφάγοι» του ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν υπήρχαν και κάποιες «λεπτομέρειες», οι οποίες κάνουν τη μεγάλη διαφορά. Ο Καλογρίτσας καταγγέλλει ότι όλη η διαδικασία στήθηκε με υπόδειξη και συντονισμό του «White House», δηλαδή του Μεγάρου Μαξίμου. Καταγγέλλει ευθέως ως αρχιτέκτονα του σχεδίου τον Νίκο Παππά και τη... White Porscha, μια περίεργη έκφραση που σημαίνει κάτι όπως «ο άμωμος, ο αμόλυντος» και χρησιμοποιείται στα mails που στέλνουν στελέχη της CCC και της εταιρείας Καλογρίτσα προκειμένου να ρυθμιστούν οι διαδρομές του χρήματος. Αρκετοί καχύποπτοι ψιθυρίζουν ότι φωτογραφίζει τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

«Το καταλαβαίνεις τι σου λέω, αυτά τα παλιόπαιδα με έμπλεξαν, ήθελαν να τους φτιάξω ένα ΣΥΡΙΖΑ Channel, να με κάνουν με το ζόρι καναλάρχη και όταν τα έκαναν σκ... με εγκατέλειψαν για να πληρώσω εγώ το μάρμαρο», ωρύεται στους συνομιλητές του ο επιχειρηματίας.

Πάμε τώρα σε μια άλλη «λεπτομέρεια» με ιδιαίτερη σημασία. Σε σύσκεψη που έγινε πριν από λίγες ημέρες στη Νέα Σμύρνη, όταν οι συνεργάτες του Καλογρίτσα ανασκάλευαν στο αρχείο τους mails και χαρτιά προκειμένου να στοιχειοθετήσουν μια απάντηση στη CCC, παρατήρησαν μια αναφορά σε mail που είχε στείλει ο Φουάντ Χούρι, οικονομικός διευθυντής της CCC, προς τον Κυριάκο Τόμπρα, οικονομικό σύμβουλο εκείνη την περίοδο του Καλογρίτσα. Ιδού το περίεργο απόσπασμα: «Οι επικεφαλής και ο Λευκός Οίκος και η White Porscha είχαν συμφωνήσει τα τραπεζικά στοιχεία των “φίλων” στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και ποιου τα στοιχεία θα χορηγηθούν μέσω του Κυπριακού Αριθμού που είχα μοιραστεί μαζί σας». Στο ερώτημα για τον «Κυπριακό Αριθμό» ο Καλογρίτσας άρχισε να ωρύεται πάλι για τα «παλιόπαιδα» και τους διάφορους Αρτεμίου που του είχαν συστήσει στην Κύπρο. Ενα όνομα που συνδέεται πάλι με τον πρωταγωνιστή της υπόθεσης, τον Νίκο Παππά, και τις απρόσμενες περιηγήσεις του από το 2013 στην εξωτική Βενεζουέλα των συντρόφων Τσάβες και Μαδούρο.

Όλη η διαπλοκή ΣΥΡΙΖΑ

Πέρα, λοιπόν, από τις επιχειρηματικές αντιδικίες του Καλογρίτσα με τον διεθνή κατασκευαστικό κολοσσό CCC της οικογένειας Χούρι, τις οποίες κάποια στιγμή θα διαλευκάνουν τα αρμόδια δικαστήρια, το μείζον ερώτημα αφορά τις πολιτικές «λεπτομέρειες» αυτής της παράξενης υπόθεσης. Με άλλα λόγια, τη συντονισμένη προσπάθεια της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2016, λίγο πριν από την έναρξη του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδεις με βάση τον άρτι ψηφισμένο νόμο Παππά, να κάνουν τον Καλογρίτσα καναλάρχη και στη συνέχεια εκδότη. Με το ζόρι και με λεφτά που έψαχναν ρεφενέ κορυφαίοι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ από άλλους επιχειρηματίες, γιατί ο Καλογρίτσας είτε δεν ήθελε να βάλει δικά του χρήματα, είτε κοίταζε τα ταμεία των εταιρειών του και έβλεπε μόνο κάτι... αράχνες. Να υπενθυμίσουμε ορισμένα στοιχεία εκείνης της εποχής. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κερδίσει τριπλό τζακ ποτ: δύο εκλογικές αναμετρήσεις και το δημοψήφισμα. Μετά τη θεαματική «kolotoumba», ο Τσίπρας είχε καταφέρει να πείσει τους Ευρωπαίους ότι θα εφαρμόσει το Μνημόνιο 3 και δεν θα διαταράξει εκ νέου την ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας. Με λίγα λόγια, είχε σταθεροποιήσει τη θέση του στην κυβέρνηση και είχε αποφύγει τον κίνδυνο της «αριστερής παρένθεσης».

Στο εσωτερικό μιντιακό τοπίο, όσοι γνώριζαν τα παρασκήνια και δεν αρκούνταν στις ρητορικές διαμάχες, ήξεραν ότι ήταν ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Οι πιο ισχυροί ολιγάρχες των μέσων ενημέρωσης, με ελάχιστες εξαιρέσεις, συνωστίζονταν να καταθέσουν τα διαπιστευτήριά τους στο νέο «καθεστώς». Ο ALPHA του Δημήτρη Κοντομηνά, ο ΑΝΤ1 του Κυριακού, ο STAR του ομίλου Βαρδινογιάννη είχαν σηκώσει λευκή σημαία. Μόνο ο ΣΚΑΪ του Γιάννη Αλαφούζου παρέμενε ενοχλητικός για την «Πρώτη Φορά Αριστερά».

«Πρόθυμοι» διαμεσολαβητές, παράγοντες και παραγοντίσκοι έβγαιναν στην επιφάνεια σε όλα τα «μαγαζιά». Ο επικεφαλής του ΔΟΛ Σταύρος Ψυχάρης έστελνε δημόσια σήματα φιλίας στον ΣΥΡΙΖΑ με τα περίφημα «κόκκινα πρωτοσέλιδα» των «Νέων» και του «Βήματος». Παρασκηνιακά, όπως αποκαλύφθηκε από τον ίδιο στη συνέχεια, επισκεπτόταν πίσω από την αμερικανική πρεσβεία το διαμέρισμα της Ζωής Χαλιδιά, «ηγερίας» εκείνη την εποχή του Αλέξη, ώστε να διαπραγματευτεί με τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ την προσέγγισή του κάτω από τα άγρυπνα μάτια της «γάτας των Ιμαλαΐων».

Στο τότε κραταιό συγκρότημα Μπόμπολα, ο υιός Φώτης προετοίμαζε το έδαφος για να μην ενοχλείται το νέο «καθεστώς». Με υπόδειξη και συντονισμό στελεχών του «Λευκού Οίκου», όπως αναφέρει ο Καλογρίτσας. Αφού είχε φροντίσει να απομακρύνει από την εταιρεία τον πατέρα του Γιώργο, ο οποίος δεν έδινε βάση στις υποσχέσεις των Συριζαίων και είχε καρατομήσει τον διευθυντή του «Εθνους» Θανάση Τσεκούρα για να τον αντικαταστήσει με έναν protégé του Γιάννη Δραγασάκη και του Νίκου Παππά.

Το μόνο αγκάθι ήταν το MEGA, το οποίο ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ήδη από τις εκλογές του 2012 στοχοποιήσει ως τη «ναυαρχίδα της διαπλοκής». Ομως και στο MEGA είχε ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση. Από τη μια, τραπεζίτες άκουγαν με ιδιαίτερη ευαισθησία τις συστάσεις του Μαξίμου να σφίξει η θηλιά του δανεισμού του σταθμού. Και με ιδιαίτερη προθυμία δυσχέραιναν την οικονομική του ρευστότητα. Από την άλλη, οι βασικοί μέτοχοι του καναλιού ήταν έτοιμοι για τον «χορό της Σαλώμης». Δεν θα δίσταζαν να προσφέρουν ως δώρο στην κυβέρνηση το κλείσιμο του τηλεοπτικού σταθμού. Κάποιοι μάλιστα λέγεται ότι το είχαν υποσχεθεί στον Αλέξη...

Συμπέρασμα, λοιπόν. Την πρώτη περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δημοσίως συνέχιζε να καταγγέλλει την επάρατο διαπλοκή, στο παρασκήνιο τα είχε βρει με όλους. Ακόμη και στη δύσκολη περίπτωση του MEGA, πριν από τη λήψη της απόφασης για λουκέτο, είχαν γίνει αρκετές απόπειρες προσέγγισης. Για παράδειγμα, ένας προβεβλημένος δημοσιογράφος του ΣΥΡΙΖΑ, ο Θανάσης Καρτερός, είχε κλείσει ως κεντρικός σχολιαστής στο δελτίο ειδήσεων του σταθμού. Με προξενητή τον «γεφυροποιό», εκείνη την περίοδο, Σταύρο Ψυχάρη.

Δύο περιστατικά που δεν επιδέχονται καμιά αμφισβήτηση είναι χαρακτηριστικά για το πνεύμα της εποχής.

Στο πρώτο, δύο πανίσχυροι επιχειρηματίες, φίλοι και συνδαιτυμόνες για χρόνια, με μεγάλη επιρροή στα μέσα ενημέρωσης, συνομιλούσαν σε δείπνο στο διακριτικό «21» της Κηφισιάς. «Τον Αλέξη τον γνωρίζω καλά, τον έχω συναντήσει αρκετές φορές και περισσότερες ο γιος μου», ανοίγει τη συζήτηση ο ένας. «Είμαι βέβαιος ότι είναι καθαρό παιδί και μαζί θα ξεβρωμίσουμε αυτή τη χώρα».

Την ίδια εποχή, ο Σταύρος Ψυχάρης σε αρκετές συζητήσεις προέτρεπε τον Γιώργο Μπόμπολα, ο οποίος παρέμενε δύσπιστος με τον ΣΥΡΙΖΑ, να «τα βρουν» με τον Αλέξη και να μην τον παρασύρουν τα (αντισύριζα) στελέχη του. Ο ίδιος μάλιστα κομπορρημονούσε ότι ήδη είχε στήσει «σταθερές γέφυρες» με τα «παιδιά». Εδώ μια αναγκαία παρένθεση. Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ του ζήτησε για τις «γέφυρες» την απομάκρυνση από τη διεύθυνση των μέσων ενημέρωσης του ΔΟΛ συγκεκριμένων «ενοχλητικών» δημοσιογράφων και την προώθηση άλλων που διέθεταν «πιστοποιητικά» από την Κουμουνδούρου, τότε μάλλον ο Ψυχάρης θα κατάλαβε ότι τα «παιδιά» δεν ψάχνουν για συνεννόηση, αλλά για παράδοση άνευ όρων και ταπείνωση. Τότε όμως ήταν αργά. Στην «παράδοση» έπαιξε ρόλο βέβαια και η συνεχής επιδείνωση της υγείας του Ψυχάρη.

Η δρακογενιά ήταν τελικά... χαζογενιά

Συμπέρασμα, λοιπόν. Στην αρχή του ΣΥΡΙΖΑ, η διαπλοκή είχε παραδοθεί πλήρως στη νέα κατάσταση. Και ο ΣΥΡΙΖΑ είχε γίνει το νέο «καλό παιδί» της διαπλοκής.

Κάπου εκεί, λοιπόν, προέκυψε η άλλη πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Ενα διπλό σχέδιο ταπείνωσης και εξοστρακισμού της παλιάς διαπλοκής, για να αντικατασταθεί με μια νέα διαπλοκή, «Ιδιωτικής Χρήσης», με πρόσωπα απόλυτα ελεγχόμενα από τη νέα διακυβέρνηση. Με ταυτόχρονη προσπάθεια να τεθούν σε αληθινή «κατάσταση πολιορκίας» όλα τα ενοχλητικά ΜΜΕ.

Ο Παππάς το καλοκαίρι του 2016 αναλαμβάνει την πρωτοβουλία για τις τηλεοπτικές άδειες. Είναι η εποχή της «εκκαθάρισης», η οποία, όπως αποδεικνύεται τώρα, άνοιξε κυριολεκτικά το κουτί της Πανδώρας.

Ερχεται ο νόμος Παππά. Το περίφημο Ινστιτούτο της Φλωρεντίας. Ο διαγωνισμός-οπερέτα για τις νέες τηλεοπτικές άδειες. Τα πανηγύρια του Τσίπρα από το βήμα της Βουλής ότι κατάφερε να κλείσει στα «καμαράκια» της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης τους πιο ισχυρούς επιχειρηματίες της χώρας. Οι κομπορρημοσύνες του Παππά ότι τους «ξεβράκωσε» και τους πήρε 300 εκατ. από το πορτοφόλι. Η επιχείρηση «Kατάσταση Πολιορκίας» έδειχνε να πετυχαίνει. Μέχρι που στη συνέχεια «άρχισαν να έρχονται οι μέλισσες». Με πρώτο και καθοριστικό χτύπημα την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε ως αντισυνταγματικό τον νόμο Παππά. Με συνέπεια την ακύρωση του διαγωνισμού. Και θύμα τον «καπετάνιο» Νίκο Παππά, τον οποίο ο Τσίπρας έστειλε σε πολυτελή εξορία. Κάπου εκεί κοντά στα «καμαράκια» της Γραμματείας Ενημέρωσης, όπου πανηγύριζε ότι είχε κλείσει τους ολιγάρχες.

Ανακύπτει, λοιπόν, εύλογα το ερώτημα: γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ εξαπέλυσε μια πρωτοφανή επιχείρηση «εκκαθάρισης» των μέσων ενημέρωσης, κάνοντας ταυτόχρονα μια προσπάθεια δημιουργίας εκ του μηδενός και με ατζαμίδικες μεθοδεύσεις των δικών του ΜΜΕ, σε μια εποχή που είχε κερδίσει τη συμπάθεια ή την ανοχή του συνόλου των ισχυρών επιχειρηματιών της χώρας; Και για να το απλοποιήσουμε: πρόκειται για «δρακογενιά» ή τη μεγαλύτερη «χαζογενιά» που γνώρισε ο τόπος; Την οποία βέβαια πλήρωσε ακριβά...

Και το συναφές ερώτημα: Tι οδήγησε σε όλα αυτά; Οι παθογένειες είναι πολλές. «Ταξικό» μίσος. Αριστερίστικα απωθημένα. Παντελής άγνοια διαχείρισης της εξουσίας. Ελλειψη στοιχειώδους επάρκειας και εμπειρίας. Αγνοια. Αλαζονεία. Πιθανά όλα αυτά μαζί.

Ολα αυτά καταλήγουν στην ιδιότυπη, υβριδική, σχεδόν «καταστατική», φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 και μετά αποτέλεσε το πιο προσοδοφόρο «σούπερ μάρκετ» του λαϊκισμού στην Ιστορία της Μεταπολίτευσης. Αντλησε πελατεία απ’ όλα τα μήκη και πλάτη του λαϊκισμού, από την ψεκασμένη Δεξιά έως την άκρα Αριστερά. Ο λαϊκισμός όμως για να μην αποδειχθεί σύντομος και θνησιγενής χρειάζεται μια συγκολλητική ύλη, ένα σημείο αναφοράς που να ενοποιεί, κάτω από την ίδια σημαία, όλες τις αλλοπρόσαλλες συνιστώσες του. Αυτό επιτυγχάνεται συνήθως με την κατασκευή ενός «εχθρού». Φαίνεται ότι το «σύστημα», τα ΜΜΕ, η διαπλοκή (όχι η «δική μας»,των «άλλων») αποτέλεσε τον ιδανικό «εχθρό», τον τέλειο αντίπαλο για να συμπτυχθούν απέναντι όλα τα μέτωπα που άνοιγε ο λαϊκισμός. Κάπως έτσι, λοιπόν, μας προέκυψε το έργο «Ο Καλογρίτσας καναλάρχης». Ο οποίος τους είχε μείνει αμανάτι.

Άλλα κόλπα με τον Καλογρίτσα

Ας επιχειρήσουμε πάλι ένα σύντομο flash back. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη περίοδο άρχιζε να μαζεύει «προίκα» για τον Καλογρίτσα. Η «προίκα» συγκεντρώθηκε σε μία από τις μη συστημικές τράπεζες, την Τράπεζα Αττικής, έναν χώρο γνώριμο στον επιχειρηματία, αφού ο μεγάλος μέτοχός της είναι το Ταμείο των Μηχανικών του ΤΕΕ, με πρόεδρο τον Χρήστο Σπίρτζη, κουμπάρο του επιχειρηματία.

Η μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσε το 2017 στον Αρειο Πάγο η Τράπεζα της Ελλάδος είναι αποκαλυπτική για το μεγάλο πάρτυ του Καλογρίτσα στην ιδιαίτερα φιλική Τράπεζα Αττικής. Οι εταιρείες του μόνο το 2015, μετά την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, πήραν 39 δάνεια. Τα περισσότερα κάτω του κόστους με μηδενικές ή μερικές διασφαλίσεις.

Η μεγάλη, λοιπόν, τηλεοπτική περιπέτεια αρχίζει. Τον Ιούνιο του 2016 η τράπεζα χρηματοδοτεί με νέο δάνειο ύψους 15 εκατ. ευρώ τον Καλογρίτσα. Ενα τμήμα του δανεισμού, τα 8 εκατ. ευρώ, συμβάλλει στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας Ιωάννης Βλαδίμηρος Καλογρίτσας (στο όνομα του γιου του δηλαδή), με την οποία ο επιχειρηματίας προετοιμάζεται να συμμετάσχει στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες με βάση τον νόμο Παππά.

Η «προίκα» Καλογρίτσα, όμως, διευρύνεται και από άλλες παράλληλες και συντονισμένες διαδικασίες. Με έναν «πρωτοποριακό» τρόπο για τα δημόσια έργα, ο υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης τεμαχίζει σε οκτώ εργολαβίες την κατασκευή του αυτοκινητόδρομου Πατρών - Πύργου. Ο τεμαχισμός (10 χλμ. περίπου ανά εργολαβία) απομακρύνει όλες τις μεγάλες κατασκευαστικές από τη διεκδίκηση του έργου, με αποτέλεσμα οι εταιρείες Καλογρίτσα να κερδίζουν τους διαγωνισμούς,τον έναν μετά τον άλλον. Συνολικά τέσσερις από τις έξι, με εκπτώσεις πάνω από 50%, οι οποίες ακύρωναν ουσιαστικά τη βιωσιμότητα του έργου.

Ο επιχειρηματίας, λοιπόν, μπορεί να διατείνεται τώρα ότι «με έμπλεξαν με το ζόρι» οι Συριζαίοι με την τηλεόραση, αλλά τουλάχιστον εκείνη την εποχή δεν αρνείται να δεχτεί μια διόλου ευκαταφρόνητη επιχειρηματική προίκα από τη συμμετοχή του στα σχέδια των Συριζαίων.

Μάλιστα με αφορμή τις δραστηριότητες Καλογρίτσα στην Τράπεζα Αττικής πυροδοτείται η ρήξη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με τον κεντρικό τραπεζίτη Γιάννη Στουρνάρα. Ακριβώς εκείνη την περίοδο που άρχισε να σηκώνει αυλαία το έργο «Ο Καλογρίτσας καναλάρχης».

Τον Σεπτέμβριο του 2016 η Τράπεζα της Ελλάδος ερευνά τις δανειοδοτήσεις Καλογρίτσα (και άλλων αμφιλεγόμενης φερεγγυότητας επιχειρηματιών) από την Τράπεζα Αττικής. Καταλήγει στην απόφαση ότι η διοίκηση πρέπει να αλλάξει γιατί έχει καταπατήσει όλα τα τραπεζικά κριτήρια. Ο Στουρνάρας, σε συνεννόηση με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη και τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο, καταλήγει στην επιλογή του Θεόδωρου Πανταλάκη, ενός προσώπου με ιστορία και κύρος στον τραπεζικό τομέα για τη νέα διοίκηση της Αττικής.

Ελα όμως που δεν είχε ερωτηθεί ο... ξενοδόχος. Λίγο μετά τη συμφωνία Στουρνάρα με Δραγασάκη - Τσακαλώτο, ο Νίκος Παππάς και ο Χρήστος Σπίρτζης ζητούν συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα και τον πείθουν ότι η λύση Πανταλάκη δεν πρέπει να προχωρήσει. Αντιπροτείνουν το δίδυμο Παναγιώτη Ρουμελιώτη - Μάκη Σαπουντζόγλου. Μόνο η σθεναρή άρνηση του Στουρνάρα διέσωσε την Τράπεζα Αττικής από νέες περιπέτειες. Μετά από έναν θερμό τηλεφωνικό διάλογο με τον Στουρνάρα, ο Τσίπρας πείθεται σε μια συμβιβαστική λύση. Πρόεδρος της Τράπεζας Αττικής αναλαμβάνει ο Π. Ρουμελιώτης και διευθύνων σύμβουλος ο Θ. Πανταλάκης. Aξίζει να σημειωθεί ότι ο Στουρνάρας βρισκόταν στη Φρανκφούρτη για συνεδρίαση της επιτροπής της ΕΚΤ. Ενημέρωσε, λοιπόν, τον πρωθυπουργό ότι ειδικά για τον Σαπουντζόγλου θα ήταν αδύνατον να εγκριθεί η τοποθέτησή του, αφού λίγο πριν είχε καθαιρεθεί από τους ελεγκτές της ΕΚΤ από την αμαρτωλή Proton Bank του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.

Την επομένη η Εισαγγελία Διαφθοράς στέλνει τα «κομάντος» της υπηρεσίας στο γραφείο της εταιρείας της Λίνας Νικολοπούλου, συζύγου του Στουρνάρα, και τα κάνουν φύλλο και φτερό. Για να αρχίσει μια καφκική περίοδος για την οικογένεια του κεντρικού τραπεζίτη, η οποία κράτησε μέχρι το τέλος της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Θα ήταν παράτολμη η σκέψη ότι όλα όσα συνέβησαν ξεκίνησαν ως μια παράπλευρη συνέπεια της προσπάθειας της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει τον Καλογρίτσα μεγαλοεργολάβο και καναλάρχη; Μάλλον όχι.

Επιστρέφουμε, λοιπόν, στην υλοποίηση του σχεδίου «Ο Καλογρίτσας καναλάρχης». Τον Αύγουστο του 2016 ολοκληρώνεται ο διαγωνισμός Παππά. Ο γιος του επιχειρηματία, Ιωάννης Βλαδίμηρος Καλογρίτσας, κερδίζει τη δεύτερη τηλεοπτική άδεια με αντίτιμο ύψους 52 εκατ. ευρώ.

Εχει δημιουργήσει, όπως είδαμε, την αναγκαία εταιρεία-όχημα με μετοχικό κεφάλαιο 8 εκατ. ευρώ από το δάνειο της Τράπεζας Αττικής. Τα υπόλοιπα αναζητούνται. Γιατί ο νόμος Παππά απαιτεί εκτός από τα 8 εκατ. μετοχικό κεφάλαιο και εγγυητική επιταγή 3 εκατ. ευρώ. Αυτή, λοιπόν, η αναζήτηση κατέληξε στην προσέγγιση με την οικογένεια Χούρι, η οποία ελέγχει τον όμιλο CCC, και στην προμήθεια των 3 εκατ. ευρώ.

Το σενάριο φαίνεται εμπνευσμένο από κλασικές μαφιόζικες ταινίες του τύπου οι «Κακόφημοι Δρόμοι» για να αποτίσουμε εκ νέου φόρο τιμής στον ανυπέρβλητο Μάρτιν Σκορσέζε.

Πράξη πρώτη, ο εκβιασμός. Σύμφωνα με αναμφισβήτητες πληροφορίες, ξαφνικά η εταιρεία CCC βρίσκεται στο στόχαστρο του πανίσχυρου ΚΕΦΟΜΕΠ για φορολογικό έλεγχο.

Πράξη δεύτερη, η προσέγγιση. Κυβερνητικοί αξιωματούχοι συνομιλούν με μέλη της οικογένειας Χούρι υποσχόμενοι διευκολύνσεις.

Πράξη τρίτη, το νταραβέρι. Υπό «τη σύσταση και τον συντονισμό του Λευκού Οίκου και της White Porscha» στήνεται η επιχείρηση για τη χρηματοδότηση Καλογρίτσα από θυγατρική της CCC στο Αμπού Ντάμπι. Η εταιρεία, επειδή δεν έχει καμία διάθεση να εμφανίζεται ότι δανείζει τον Καλογρίτσα για να γίνει καναλάρχης, επιμένει σε μια νόμιμη συμφωνία για την παροχή εργασιών από την κατασκευαστική εταιρεία του Καλογρίτσα στο in the process έργο της CCC στο Αμπού Ντάμπι. Είναι η συμφωνία την οποία χαρακτηρίζει απολύτως υπαρκτή το Διαιτητικό Δικαστήριο της Γενεύης και εικονική ο Καλογρίτσας.

Το έργο, ωστόσο, δεν τελειώνει εδώ, στους Χούρι. Οι Συριζαίοι κυκλοφορούν τον Καλογρίτσα σαν πολύφερνη νύφη και σε άλλους «γαμπρούς»-επιχειρηματίες με σημαντική οικονομική επιφάνεια για «προξενιό». Οπως ο Δημήτρης Κοντομηνάς και ο Βαγγέλης Μαρινάκης.

Γιατί σε όλο τον... πανέξυπνο σχεδιασμό της «δρακογενιάς» απουσίαζε παντελώς μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Ο Καλογρίτσας δεν διέθετε την οικονομική φερεγγυότητα να γίνει ολιγάρχης, αν δεν ήταν στην κυριολεξία «ξερός» όταν μπήκε στα όνειρα των Συριζαίων.

Στο ραντεβού με τον Δημήτρη Κοντομηνά το ρεπερτόριο αλλάζει λίγο, αλλά το βασικό σενάριο παραμένει το ίδιο. Ο Καλογρίτσας διαθέτει θεωρητικά μια τηλεοπτική άδεια, ο ALPHA δεν έχει. Αρα υπήρχε έδαφος για «προξενιό».

Μετά από συστάσεις του Παππά ο Κοντομηνάς δέχτηκε να συναντηθεί με τον Καλογρίτσα. Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, ενήμερος των διεργασιών ήταν και ο Αλέκος Φλαμπουράρης, επίσης ισχυρό πρόσωπο του Μαξίμου εκείνη την περίοδο. Απλώς ο «κυρ Αλέκος» δεν αγαπούσε τον «μπιζιμποντισμό» του «Νικολάκη» και προτιμούσε να κινείται στο παρασκήνιο. Το πολύ μέχρι το ΟΑΚΑ στις κερκίδες των επισήμων της ΑΕΚ.

Ο Κοντομηνάς, έμπειρος γνώστης των παιχνιδιών της εξουσίας, έστησε για 45 λεπτά τον Καλογρίτσα στο προγραμματισμένο ραντεβού τους, στο γραφείο του στην Κάντζα. Σε ένα βενζινάδικο απέναντι από τον ALPHA, ο Καλογρίτσας καθησύχαζε τον εκνευρισμό του μέχρι να φτάσει η ώρα να περάσει η θωρακισμένη BMW του επιχειρηματία με τη συνοδεία του.

Στο γραφείο, μετά τα τυπικά, ο Καλογρίτσας του ανέπτυξε την πρότασή του τονίζοντας συνεχώς ότι «αυτό θέλουν τα παιδιά». Θα έπαιρνε το 51% του ALPHA μαζί με τον έλεγχο του ενημερωτικού τομέα. Και ως δώρο, την επιστροφή του Λάκη Λαζόπουλου με το «Τσαντίρι» του. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ζήτησε από τον Κοντομηνά το κανάλι του με την αναγκαία υποσημείωση ότι ο ίδιος δεν είχε χρήματα να βάλει. Ετσι ήθελαν όμως «τα παιδιά»...

Ο Κοντομηνάς δεν έμεινε άναυδος, γιατί είχε εκ των προτέρων καταλάβει τι θα άκουγε. Οταν του απάντησε «όχι» με απόλυτη γαλατική ευγένεια, ότι αυτά δεν γίνονται ούτε στα παραμύθια που διαβάζουν τα «παιδιά», αντίκρισε μια σουρεαλιστική σκηνή. Ο Καλογρίτσας παράτησε κι αυτός τις ευγένειες για τα «παιδιά» και άρχισε να βρίζει τα «κωλόπαιδα» που τον «έμπλεξαν» και θέλουν με το στανιό να τον κάνουν «καναλάρχη». Κάπου εκεί η σεμνή τελετή έληξε. Την επομένη ο Κοντομηνάς μπούκαρε στο στούντιο της Ελένης Μενεγάκη και ξεμπρόστιασε κανονικά «τα παλιόπαιδα, τα ατίθασα» που θέλουν να του πάρουν το κανάλι.

Τα «παιδιά της χαζογενιάς» δεν κάμφθηκαν. Τουλάχιστον άλλοι δύο επιχειρηματίες πρώτης γραμμής έγιναν αποδέκτες σχετικών αιτημάτων, ενώ, όπως έχει καταγγείλει ο εφοπλιστής Βαγγέλης Μαρινάκης, ο Νίκος Παππάς τον επισκέφτηκε και του ζήτησε να βάλει 20 εκατ. για το κανάλι του Καλογρίτσα.

Λίγες ημέρες μετά και αφού είχαμε περάσει στην οπερέτα με τα περίφημα «βοσκοτόπια» του ΣΥΡΙΖΑ και είχαν ολοκληρωθεί με αποτυχία όλες οι απόπειρες «προξενιών» του Καλογρίτσα με επιχειρηματίες, το έργο «Ο Καλογρίτσας καναλάρχης» έριχνε τους τίτλους τέλους. Ο επιχειρηματίας δεν μπορούσε να αποδείξει ότι διαθέτει οικονομική φερεγγυότητα και η τηλεοπτική άδεια που είχε κερδίσει στα «καμαράκια» της λεωφόρου Συγγρού ανακλήθηκε.

Τελειώσαμε; Σιγά. Στο κεφάλι της «χαζογενιάς» μπήκε η καινούρια Μεγάλη Ιδέα: από το έργο «Ο Καλογρίτσας καναλάρχης» πάμε στο «Ο Καλογρίτσας εκδότης». Και η οπερέτα συνεχίζεται…

Ο ΔΟΛ και ο  Ιβάν Σαββίδης

Οταν έληξε άδοξα η τηλεοπτική περιπέτεια, ο Παππάς «συμβουλεύει» τον Καλογρίτσα να προχωρήσει στην έκδοση εφημερίδας, σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται ο επιχειρηματίας σε συνομιλητές του. Χρήματα υπήρχαν (τα γνωστά 3 εκατ. ευρώ από τη CCC), άρα το εγχείρημα φαινόταν να είναι ρεαλιστικό.

Ο Καλογρίτσας ζήτησε τη βοήθεια του παλιού φίλου και συνεργάτη από την εποχή της «Πρώτης», δημοσιογράφου Νίκου Τσαγκρή, ο οποίος άρχισε να σχεδιάζει την εφημερίδα. Κατόπιν επελέγη ο «Παν-Παν», κατά κόσμον Παναγιώτης Παναγιώτου, αλλά και αυτός «εξαφανίστηκε» στην πορεία και ανέλαβε διευθυντής ο Κώστας Βαξεβάνης. Από τον Μάρτιο του 2017 ο Καλογρίτσας αποχώρησε από το «Documento» και το επιχειρηματικό εγχείρημα το ανέλαβε ο Βαξεβάνης.

Να υπενθυμίσουμε ότι την ίδια περίοδο την προσοχή του Νίκου Παππά προσελκύουν τα έντυπα ΜΜΕ. Πρωτοστατεί από το παρασκήνιο στην έκδοση μιας κυριακάτικης εφημερίδας, της «Νέας Σελίδας» του Ηλία Λιβάνη, με κρυφούς χρηματοδότες δύο από τα πιο σημαντικά επιχειρηματικά ονόματα της αγοράς, που ήταν πρόθυμα να προσφέρουν καλές υπηρεσίες στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Την ίδια εποχή, στο επίκεντρο της προσοχής του ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν το μέλλον του ΔΟΛ. Ενα πρώτο εγχείρημα άλωσης του ΔΟΛ είχε αποτύχει. Να θυμηθούμε ότι με τη μεσολάβηση του μακαρίτη Βασίλη Μουλόπουλου ο Ψυχάρης βρέθηκε κοντά στο να παραδώσει τα κλειδιά του ΔΟΛ στον Ιβάν Σαββίδη. Οταν όμως έγιναν βούκινο, οι δημοσιογράφοι του ΔΟΛ ξεσηκώθηκαν και η δουλειά χάλασε. Στη συνέχεια, βέβαια, ο επιχειρηματίας βρήκε τον δρόμο του στο συγκρότημα Πήγασος της οικογένειας Μπόμπολα. Είπαμε, το «σούπερ μάρκετ» του ΣΥΡΙΖΑ είχε προϊόντα για όλα τα γούστα.

Για να μην αφήσουμε στη μέση την παρένθεση του ΔΟΛ, να σημειώσουμε ότι ακόμη και τη στιγμή που οι τράπεζες έβγαλαν σε διαγωνισμό τις μετοχές του ΔΟΛ, τα «παιδιά» από το Μαξίμου φρόντισαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Εστειλαν μήνυμα στον Μαρινάκη με περιεχόμενο περίπου «Κάτω τα χέρια από τον ΔΟΛ». Οχι βέβαια για να στηρίξουν την εκδοτική ανεξαρτησία του Οργανισμού, αλλά γιατί είχαν ήδη σκοτωθεί με τον εφοπλιστή.

Στο μεταξύ, ένα συνοπτικό χρονολόγιο για τις εταιρικές κατασκευές του Καλογρίτσα και τις συνεχείς αλλαγές στο μετοχικό τους κεφάλαιο, όπως προκύπτουν από τα καταχωρημένα στοιχεία του ΓΕΜΗ, είναι βέβαιο ότι παρουσιάζει ενδιαφέρον.

■ Στις 24/8/2016 ιδρύεται και καταχωρείται στο ΓΕΜΗ η εταιρεία Ιωάννης Βλαδίμηρος Καλογρίτσας, με μετοχικό κεφάλαιο 8 εκατ. ευρώ, όπως απαιτούσε ο νόμος Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες. Τα χρήματα αυτά είναι μέρος του δανείου που λίγες ημέρες πριν είχε πάρει ο Καλογρίτσας από την Τράπεζα Αττικής.
■ Στις 29/8/2016 έρχεται έμβασμα 3,3 εκατ. ευρώ στην Τράπεζα Αττικής προς την εταιρεία του Καλογρίτσα με αποστολέα μια θυγατρική της CCC από το Αμπού Ντάμπι.
■ Με την ίδια ημερομηνία (29/8/2019) καταχωρείται στο ΓΕΜΗ αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας του Καλογρίτσα κατά 3,3 εκατ. ευρώ και το νέο μετοχικό κεφάλαιο ανέρχεται πλέον σε 11,3 εκατ. ευρώ.
■ Στις 8/2/2017, σε μια εποχή δηλαδή που ο Καλογρίτσας έχει χάσει λόγω αφερεγγυότητας την τηλεοπτική άδεια, καταχωρείται στο ΓΕΜΗ ανακοίνωση της εταιρείας για τροποποίηση του καταστατικού. Πρώτον, αλλάζει το όνομα και μετονομάζεται σε Media Doc. Δεύτερον, ανακοινώνεται ότι η εταιρεία προχωρά σε απομείωση κεφαλαίου με «επιστροφή μετρητών στον μοναδικό μέτοχο» ύψους 3 εκατ. ευρώ. Αρα, μετά την απομείωση το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας είναι 8,3 εκατ. ευρώ.
■ Στη συνέχεια με αλλεπάλληλες τροποποιήσεις καταστατικού συνεχίζονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα οι «επιστροφές μετοχών στον μοναδικό μέτοχο», δηλαδή στον ίδιο τον Καλογρίτσα. Με 1 εκατ. στις 4/11/2016, με 2,3 εκατ. στις 14/11/2016, με 3 εκατ. στις 19/1/2017 και με 240.000 στις 30/3/2017.
Με λίγα λόγια, μέσα σε χρονικό διάστημα περίπου επτά μηνών από το αρχικό μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας των 11,3 εκατ. ευρώ είχαν απομείνει μόλις 1.760.000 ευρώ. Τα υπόλοιπα είχαν αφαιρεθεί με την ίδια μέθοδο πάντα της «επιστροφής μετρητών στον μοναδικό μέτοχο»; Αγνωστο, αλλά καταγεγραμμένο ώστε να το εντοπίσει η εισαγγελική έρευνα.
Το πού πήγαν αυτά τα χρήματα είναι βέβαιο ότι θα αποτελέσει αντικείμενο της έρευνας. Οπως και πολλοί από τους ισχυρισμούς του Καλογρίτσα, αλλά και των κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που εμπλέκονται είτε στο προσκήνιο είτε στο παρασκήνιο.

Ενα πολιτικό συμπέρασμα για το τέλος της... αρχής. Αν το 2015 αποτέλεσε τη χρονιά του θριάμβου του ΣΥΡΙΖΑ, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η επόμενη χρονιά, το 2016, σηματοδοτεί τη χρονιά της αλαζονείας, μαζί με την απύθμενη βλακεία που προβάλλει ως δίδυμη αδελφή από πολλές παράλληλες ιστορίες. Τον Μάιο του 2016 ο Παππάς «εξομολογείται» τα απίστευτα κι όμως αληθινά στον Σάμπυ Μιωνή. Το καλοκαίρι του 2016 κορυφώνεται το «έπος Καλογρίτσα». Μαζί με το φιάσκο του τηλεοπτικού διαγωνισμού. Στήνεται η επιχείρηση λεηλασίας του ΔΟΛ. Και πολλά άλλα. Ολα αυτά κατέληξαν σε φιάσκο και σήμερα γυρίζουν μπούμερανγκ στους σχεδιαστές τους. Φαίνεται ότι βρισκόμαστε στην αρχή για την ανάγνωση του «έπους της χαζογενιάς» που νόμιζε ότι έχει όλο τον κόσμο στα πόδια της. Και τώρα, τρέχει να κρυφτεί.


Ειδήσεις σήμερα: 

Δραματική προειδοποίηση από ΠΟΥ: Η πανδημία πιθανόν να γίνει χειρότερη

Δολοφονήθηκε ο αδελφός του Γάλλου αμυντικού της Τότεναμ, Σερζ Οριέ

Βερολίνο για Αγιά Σοφιά: Πολιτιστικό κι όχι πολιτικό ζήτημα