Μιχάλης Χρυσοχοΐδης στο ΘΕΜΑ: Θα κάτσω στη Μόρια μέχρι να βάλουμε τάξη, όπως στα Εξάρχεια

«Το έχει η μοίρα μου να διαχειρίζομαι κρίσεις», λέει από τη Μυτιλήνη ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Δεν κομπάζει. Ξέρει ότι κάθε πάθος έχει το πεπρωμένο του. Ο δικός του ζήλος είναι η αφοσίωση στις επικίνδυνες αποστολές στο πεδίο της δημόσιας ασφάλειας και της πολιτικής προστασίας. Δεν είναι η πρώτη φορά. Για πρώτη, όμως, φορά βρίσκεται εδώ και δέκα μέρες στην πρωτεύουσα της Λέσβου, του τρίτου μεγαλύτερου νησιού της χώρας μετά την Κρήτη και την Εύβοια, με στόχο να προστατεύσει τις ζωές 30.000 ντόπιων κατοίκων και 15.000 προσφύγων. Και καθήκον να αποκαταστήσει και να εμπεδώσει αίσθημα ασφάλειας, να επιβλέψει την τήρηση της νομιμότητας, να επαναφέρει ανακουφιστικά την ομαλότητα. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, που με κόπο και αγώνα έχει μάθει ότι στις δυσκολίες ατσαλώνονται οι χαρακτήρες και στις υπερβάσεις χτίζονται τα αναστήματα, βάζει άλλο ένα μεγάλο στοίχημα, με σκοπό να το κερδίσει. Πέταξε για τη Λέσβο τις πρώτες ώρες της 9ης Σεπτεμβρίου, αμέσως μετά την καταστροφική φωτιά που κατέστρεψε το υπερκορεσμένο από πρόσφυγες και μετανάστες Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης της Μόριας.

Εγκαταστάθηκε σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου της Μυτιλήνης και στεγάστηκε επιχειρησιακά σε ένα γραφείο της τοπικής Αστυνομικής Διεύθυνσης της πόλης. Από εκεί αναλύει, αξιολογεί, σχεδιάζει και αναλαμβάνει πρωτοβουλίες. Στο γνωστό ψύχραιμο στυλ της «μεθόδου Χρυσοχοΐδη», που δίνει παγίως έμφαση στη συστηματικότητα, στον ρεαλισμό και τον ορθολογισμό, ο ίδιος εργάζεται καθημερινά ακατάπαυστα σε συνθήκες επαγρύπνησης και εγρήγορσης. Εξάλλου η παρουσία του στον τόπο δεν οφείλεται σε κάποια κρουαζιέρα διακοπών. Υπάρχουν σοβαρά επιτόπια θέματα για τα οποία πρέπει επειγόντως να μεριμνήσει. Πρωταρχικό του μέλημα είναι να κατοχυρώσει την ασφάλεια και να διασφαλίσει τη νομιμότητα που παρέχει η Ελλάδα ως κράτος δικαίου τόσο στους κατοίκους όσο και στους χιλιάδες μετανάστες που είναι στον δρόμο - και ειδικότερα στις οικογένειες γονιών με μικρά παιδιά.

Σε τμήμα της εθνικής οδού Μυτιλήνης - Θερμής, το οποίο έχει κατακλυστεί από 10.000 πρόσφυγες, ανάμεσά τους 4.500 παιδιά προεφηβικής ηλικίας. Η πλειονότητα όσων κινδύνεψαν και διέφυγαν σώοι από τον εμπρησμό στη Μόρια έχουν βρει καταφύγιο στον δρόμο, στα κτήματα, σε χαντάκια, σε αυλές, σε ταράτσες, ακόμη και σε μακάβρια άδεια μνήματα νεκροταφείων των γύρω χωριών. Μετά τις τραγικές συνθήκες διαβίωσης στη Μόρια επιχειρείται να στηθεί ένα νέο αυθαίρετο και αχαρτογράφητο τοπίο εξαθλίωσης με αυτοσχέδιες σκηνές από μουσαμάδες, πρόχειρες καλύβες από χαρτόνια, τσαντίρια από καλάμια και θλιβερή υπαίθρια διαβίωση με κουβέρτες στρωμένες στο χώμα ή την άσφαλτο.

Ηδη προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Μυτιλήνης «Οδυσσέας Ελύτης» ένα C-130 που μετέφερε από την Αθήνα 70 γυναίκες αστυνομικούς, οι οποίες ανέλαβαν να πείσουν τις άστεγες οικογένειες να μεταφερθούν από το χάος της εγκατάλειψης στην οργανωμένη φροντίδα. Εν τω μεταξύ, κάθε οικονομική και κυκλοφοριακή δραστηριότητα έχει σταματήσει κατά μήκος του αποκλεισμένου δρόμου από τηλεοπτικά συνεργεία, αστυνομικές δυνάμεις, κλούβες των ΜΑΤ, καθώς και μια αύρα της ΕΛ.ΑΣ., μια και από την προπερασμένη Τετάρτη δεν λειτούργησαν οι παρακείμενες του άτυπου καταυλισμού επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων δύο μεγάλα σούπερ μάρκετ της περιοχής, προς ζημία των ιδιοκτητών τους. Ηδη, όμως, έχουν εξαγγελθεί από το υπουργείο Μετανάστευσης αποζημιώσεις σε όσες επλήγησαν λόγω του κλειστού δρόμου για εννέα ημέρες.

Από τη μεριά τους οι διασκορπισμένοι άστεγοι αρνούνται πεισματικά να μετακινηθούν στη νέα προσωρινή δομή φιλοξενίας στο γειτονικό πεδίο βολής στο Καρά Τεπέ ή Μαυροβούνι, την οποία έσπευσε να ετοιμάσει σε έκταση 300 στρεμμάτων το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου με τη βοήθεια του Στρατού. Η γρήγορη κατασκευή της, ο άμεσος εφοδιασμός της με ευρύχωρα αντίσκοινα, η οριοθέτηση γειτονιών βάσει εθνικότητας καθώς και η διενέργεια σε όλους ανεξαιρέτως rapid test για COVID-19 πιστώνεται στον αρμόδιο υπουργό Νότη Μηταράκη. Παρότι πάντως η Υπηρεσία Ασύλου λειτουργεί κανονικά συνεχίζοντας να εξετάζει αιτήματα και παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις για ασφαλείς και ευπρεπείς συνθήκες διαβίωσης στη νέα δομή, είναι έκδηλη η απροθυμία των προσφύγων για μετεγκατάσταση.

Οι Αφγανοί πλειοψηφία

Η πλειονότητα των μεταναστών που σκόπιμα εναντιώνεται στη μετεγκατάσταση είναι αφγανικής προέλευσης, οι οποίοι όχι μόνο απειθαρχούν και αντιστέκονται αλλά απειλούν τους άλλους, Κούρδους, Σομαλούς, Βορειοαφρικανούς -οι Σύριοι έχουν από καιρό φύγει- διαδίδοντας ότι η νέα εγκατάσταση είναι «μια ακόμη Μόρια, μια άλλη φυλακή». Ταυτόχρονα, ως μοχλευτές-καθοδηγητές της έντασης, καλούν δήθεν λυτρωτικά τους υπόλοιπους να αντισταθούν, φωνάζοντας ρυθμικά το σύνθημα «Αζαντί Αζαντί» που σημαίνει στη γλώσσα τους ελευθερία. Στη πραγματικότητα επιχειρούν να εκβιάσουν την κυβέρνηση με την άρνησή τους, θεωρώντας ότι έτσι θα πετύχουν ομαδική αναχώρηση από τη Λέσβο, θα φτάσουν στο λιμάνι και θα μεταφερθούν μαζικά προς την ηπειρωτική Ελλάδα. Και ποιος ξέρει; Από εκεί μπορούν να πάρουν διαβατήριο για τις χώρες της Σέγκεν ή, στη χειρότερη περίπτωση, να δραπετεύσουν προς τον δυτικοευρωπαϊκό τόπο που ονειρεύονται να εγκατασταθούν και να κατοικήσουν μόνιμα.

«Με τη στάση τους βλάπτουν τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους, βλάπτουν την τοπική κοινωνία που τους έχει αμέριστα συμπαρασταθεί και σηκώσει όλο το βάρος των ροών, διαδίδουν ενοχλητική εικόνα για την Ελλάδα που τους φιλοξενεί, προκαλούν άσχημες εντυπώσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση, από την οποία αναμένουν αλληλεγγύη», σημειώνει ο Μ. Χρυσοχοΐδης. «Τι να πω; Ξεροκέφαλοι», συμπληρώνει. Σε αυτή την έκρυθμη, συχνά κοχλάζουσα, κατάσταση ο ίδιος βγήκε με αποφασιστικότητα στον δρόμο με ντουντούκα και μοίρασε φέιγ βολάν σε διάφορες γλώσσες που επισήμαναν: «Θέλουμε να φύγετε από τη Λέσβο. Γι’ αυτό και ετοιμάσαμε αυτή τη δομή. Για να περιμένετε με ασφάλεια και να φύγετε με νομιμότητα. Ελάτε τώρα για να φύγετε γρήγορα». Τους εξήγησε όσο πιο παραστατικά γινόταν ότι ο μόνος τρόπος να φύγουν από το νησί είναι να μπουν στη νέα δομή, να στεγαστούν και να τακτοποιηθούν. Χώρια η παροχή σίτισης, υπηρεσιών υγιεινής, ο υγειονομικός τους έλεγχος και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δεν είναι αμελητέο ότι από τους περίπου 5.000 νεοεισερχόμενους στη δομή φιλοξενίας στο Καρά Τεπέ έχουν βρεθεί μέχρι στιγμής 135 άτομα θετικά στον κορωνοϊό, τα οποία έχουν μεταφερθεί σε ξεχωριστή δομή καραντίνας.

Δεν μασάει πάντως τα λόγια του ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη. «Η Μόρια ήταν ένας καταυλισμός ντροπής», παραδέχεται. «Χιλιάδες άνθρωποι έζησαν εκεί ασφυκτικά εγκλωβισμένοι σε άθλιες συνθήκες, επιεικώς στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης». Δεν είναι για τον ίδιο μια απλή διαπίστωση. Πέρασε αμέτρητες ώρες κουβεντιάζοντας με τους πυρόπληκτους πρόσφυγες και μετανάστες και άκουσε τον πόνο και την ταλαιπωρία τους. Αναγνώρισε στα βασανισμένα πρόσωπά τους τα αθώα θύματα μιας άδικης μοίρας που τους υποχρέωσε να διαβούν χιλιάδες χιλιόμετρα για να ξεφύγουν από εστίες άγριων πολέμων, σφαγών και απανθρωπιάς, σε περιοχές βουλιαγμένες στη φτώχεια και την ανέχεια. Αφουγκράστηκε τις επιθυμίες τους να βρουν έναν πιο γαλήνιο τόπο για να ζήσουν με σχετική αξιοπρέπεια. Οι περισσότεροι θέλουν να πάνε στη Γερμανία, όπου ζουν ήδη αρκετοί συγγενείς τους. Τους καταλαβαίνει. «Εχουν υποφέρει πολλά. Εδειξαν πολλή υπομονή», ομολογεί μελαγχολικά ο υπουργός μιας κυβέρνησης που παρέλαβε 72.000 εκκρεμείς αιτήσεις ασύλου σε βάθος χρόνου 3-4 ετών.

Απόγονος και ο ίδιος ξεριζωμένων παππούδων και γονιών από τον Πόντο και τη Μικρά Ασία, έχει σφραγίσει στη μνήμη του τις διηγήσεις των διωγμών από τα πατρογονικά χώματα που υπέστησαν οι στενοί συγγενείς του. Αναπόφευκτα αντιμετωπίζει με ευαισθησία τις δυσβάστακτες κακουχίες που πέρασαν οι πρόσφυγες και μετανάστες, ενώ ανταποκρίνεται με συμπάθεια στη δυστυχία και τις αντιξοότητες που βιώνουν σήμερα. Συγκινείται αντικρίζοντας μια μορφή κοινωνικής ζωτικότητας όταν τα πιτσιρίκια των προσφύγων, που γνώρισαν τη λάσπη του καταυλισμού ως αξιοθρήνητο τόπο παιχνιδιού, παίζουν μπάλα καταμεσής του δρόμου με τους άνδρες των ΜΑΤ. Πολύτεκνος και τρυφερός πατέρας ο ίδιος, θα ήθελε ένα διακριτό, ασφαλή και ποιοτικά αναβαθμισμένο τρόπο ζωής για όλα αυτά τα στερημένα ανήλικα -τα μουδιασμένα στο αδιέξοδο- παιδιά. Οχι μόνο γιατί το απαιτούν οι διεθνείς κανόνες και οι υποχρεώσεις της Πολιτείας, αλλά πάνω απ' όλα γιατί αυτό επιβάλλει η κοινή ανθρωπιστική λογική του.

Ως έντιμος άνθρωπος, όμως, δεν θέλει να αδικήσει κανέναν. Δεν περνάει καν από το μυαλό του να υποκύψει στην άκαμπτη και στενόμυαλη εκείνη μερίδα προσφύγων και μεταναστών που θέλει να υποκαταστήσει μέσω μιας άναρχης βίας τη νοημοσύνη του κοινώς αποδεκτού καλού. Πόσο μάλλον όταν με τη στάση τους βάζουν σε κίνδυνο την ακεραιότητα των δικών τους οικογενειών, αλλά και εκείνων των κατοίκων του νησιού που τους συμπαραστάθηκαν στην κορύφωση της μεταναστευτικής κρίσης. Γι’ αυτό και θωρακίζει με νέα αστυνομική διοίκηση τη νέα δομή του Καρά Τεπέ, που θα στελεχωθεί από 350 αστυνομικούς και ακόμη 20 άτομα από τις δυνάμεις ασφαλείας. Στόχος του να διασφαλίσει την προστασία των μετριοπαθών οικογενειών και των αδύναμων παιδιών από περιπτώσεις συμπλοκών, εξεγέρσεων και παραβατικών καταστροφικών ενεργειών τύπου Μόριας. Η αλήθεια είναι ότι στη δομή φιλοξενίας αιτούντων άσυλο της Μόριας οι πρόσφυγες και μετανάστες που στοιβάχτηκαν εκεί έφτασαν σε μια περίοδο τα 25.000 άτομα. Σταδιακά, στο πλαίσιο της αποσυμφόρησης, περίπου 13.000 απορροφήθηκαν στην ηπειρωτική Ελλάδα. Μέχρι τον φετινό Φεβρουάριο, όταν σχεδόν μηδενίστηκαν οι ροές μετά την αποφασιστική στάση της κυβέρνησης στο Εβρο και το σφράγισμα με ισχυρή φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων, απέμειναν εκεί συνωστισμένοι οι καταμετρημένοι 12.000 υπόλοιποι. Παρ’ όλα αυτά είναι πολλαπλάσιοι των δυνατοτήτων που έχει η συγκεκριμένη δομή. Αριθμός ορατός διά γυμνού οφθαλμού, τον οποίο δεν χρειαζόταν να πιστοποιήσουν οι 17 ΜΚΟ που παραμένουν μέσα στον καταυλισμό. Ηδη όμως το ΚΥΤ, σύμφωνα με τις αστυνομικές αρχές, είχε εξελιχθεί σε ένα άναρχο και ξέφραγο αμπέλι. Στη μικρή κοινωνία που δημιουργήθηκε από διαφορετικές εθνικότητες, εκτός από τους εκπροσώπους και τους ηγέτες τους, ξεφύτρωσαν βίαιες σπείρες και εγκληματικές συμμορίες που τρομοκρατούσαν του πιο φιλήσυχους.

Ατασθαλίες και παραβατικότητα από εγκληματογόνα άτομα καλύφθηκαν από μια άτυπη ομερτά σε ιδιάζουσες συνθήκες άβατου. Οικογένειες εκβιάστηκαν, γνώρισαν απεχθείς βιασμούς και απαγωγές των κοριτσιών τους, τα αποτρόπαια μαχαιρώματα πολλαπλασιάστηκαν. Πέριξ του καταυλισμού στήθηκε παρεμπόριο με μικρομάγαζα, αλλά και στέκια λαθρεμπορίου και διακίνησης ναρκωτικών, καθώς και πρόχειρα πορνεία εκδιδόμενων ανδρών και γυναικών. Οι κάτοικοι του όμορφου -πνιγμένου στα ελαιόδεντρα- κοντινού χωριού της Μόριας ανησύχησαν. Κατόπιν δυσφόρησαν, μετά δυσανασχέτησαν νιώθοντας έντονη ανασφάλεια.

Οι άνθρωποι αυτοί που εκδήλωσαν πρόθυμα όλη τους την ενσυναίσθηση και την αλληλεγγύη βοηθώντας τα «μωρέλια» και τους πονεμένους συνανθρώπους που έφταναν ταλαιπωρημένοι εκεί από το 2013 κιόλας βρέθηκαν ανυπεράσπιστοι απέναντι σε μια εκτεταμένη παρανομία. Τέτοια αχαριστία. Οι σοδειές τους καταστρέφονταν, τα οπωροκηπευτικά τους εξαφανίζονταν, τα φρούτα τους, άγουρα ακόμη, κλέβονταν, οι υπεραιωνόβιες ελιές τους σωριάζονταν κομμένες, μερικά αγροτόσπιτα διαρρήχθηκαν. Ωστόσο, υπομονετικοί, δεν αντέδρασαν αγανακτισμένοι όπως οι κάτοικοι της κοινότητας Μανταμάδου, που τον Φεβρουάριο απέκλεισαν τον δρόμο που οδηγεί στην περιοχή Kαράβας-Καβακλή ώστε να μην κατασκευαστεί νέα δομή προσφύγων και μεταναστών στη δυτική Λέσβο. Μετά κατέφτασε απειλητική η πανδημία και τα πράγματα έγιναν πιο πιεστικά μέσα και έξω από το καμπ της Μόριας. Ηταν η αφορμή ή, καλύτερα, η ευκαιρία για να υποκινηθεί η παράδοση του καταυλισμού στις καταστροφικές φλόγες υπό την παραισθητική φαντασίωση που διακινούνταν ότι «έτσι θα πάμε Γερμανία». Χωρίς καν τον ελάχιστο ενδοιασμό αν η πράξη τους θα δημιουργούσε κίνδυνο διασποράς του κορωνοϊού σε ντόπιους και μετανάστες.

«Η Μόρια ανήκει τώρα στην Ιστορία. Θα καθαριστεί και θα αντικατασταθεί από ελαιώνες», είπε με σταράτη σοβαρότητα ο Χρυσοχοΐδης. Δεν χρειαζόταν πολιτικάντικες φλυαρίες και αποφθεγματικές φράσεις στην ολέθρια αυτή περίσταση. Από τη στιγμή της άφιξής του στο νησί έθεσε ως προτεραιότητα την εντατική έρευνα για την εξιχνίαση του εμπρησμού. Με τη μεθοδική της δουλειά η Αστυνομία έβαλε τέλος σε σενάρια, υποτιθέμενες κρυφές ατζέντες και αβάσιμες υποθέσεις που αναπτύχθηκαν μετά την καταγραφή σε βίντεο των πανηγυρισμών «bye bye Moria» εν μέσω της ανατριχιαστικής πύρινης κόλασης που άφησε πίσω της μόνο αποκαΐδια. Εξι νεαροί αφγανικής υπηκοότητας, από τους οποίους δύο ασυνόδευτοι ανήλικοι, ήδη εντοπίστηκαν, συνελήφθησαν και κρατήθηκαν ως πρωτεργάτες του εμπρησμού, πριν οδηγηθούν στον εισαγγελέα.

Ο εμπρησμός

Στο σχετικό βίντεο-ντοκουμέντο του εμπρησμού, το οποίο βγήκε στη δημοσιότητα, εμφανίζεται ο ένας εξ αυτών να βάζει με πρωτοφανή ξέφρενη διέγερση από σημείο σε σημείο και ανά κάθε δύο μέτρα φωτιά με ένα χαρτόκουτο. Η φωτιά φούντωσε ακαριαία από τις διάσπαρτες εστίες καθώς ο άνεμος λυσσομανούσε. Υπολογίζεται ότι μαζί με τους έξι φερόμενους ως συνενόχους του ευθύνονται για το κάψιμο των 4/5 του καταυλισμού. «Πώς να τους αποκαλέσω τώρα;», διερωτάται με πικρία ο υπουργός. «Πυρομανείς, διαταραγμένους, αλιτήριους, σαδιστές που αντλούσαν ικανοποίηση από τις έντρομες μάνες με μωρά στην αγκαλιά που έτρεχαν να γλιτώσουν από τη μανία της ανεξέλεγκτης φωτιάς που έβαλαν;». Αποτέλεσμα, χιλιάδες σκιαγμένοι και αλλόφρονες άνθρωποι να αναβιώσουν μαρτυρικά ένα ζοφερά πυρπολημένο σκηνικό με πυκνούς καπνούς και με τις καμπάνες των εκκλησιών του γειτονικού χωριού να σημαίνουν αδιάκοπα συναγερμό, για να βρεθούν και πάλι με τα λιγοστά υπάρχοντά τους κατατρεγμένοι στον κουρνιαχτό των πέντε δρόμων. Ποιος, αλήθεια, θα μπορούσε να εισπράξει ανέκκλητη ευχαρίστηση και -ακόμη χειρότερα- να αποδώσει υψηλό ιδεώδες σε μια έκνομη πράξη που οδήγησε σε τέτοια συμφορά;

Κι όμως, με ανάρτησή του ο ιστορικός Αντώνης Λιάκος υπερασπίστηκε τους Αφγανούς που κατηγορούνται ότι έβαλαν φωτιά στη Μόρια. Εγραψε ότι αν ήταν 16-17 χρόνων και βρισκόταν στην κόλαση της Μόριας κι αυτός φωτιά θα έβαζε. Παράλληλα έκανε έκκληση «να μην αφήσουμε ανυπεράσπιστους τους Αφγανούς νεαρούς πρόσφυγες. Να οργανώσουμε τη νομική τους υπεράσπιση. Να μην τους εγκαταλείψουμε στα χέρια του Χρυσοχοΐδη». Τονίζοντας, τέλος, ότι αυτό «είναι και δημοκρατικό και ανθρωπιστικό καθήκον». Ενδεχομένως ο 73χρονος ομότιμος καθηγητής της Νεότερης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών να δονείται από έναν εξεγερσιακό διεθνισμό που δεν διαχωρίζει τους κοινούς παραβατικούς κακοποιούς από τους ήρωες με ιδανικά και αγαθές προθέσεις.

Χαρακτηριζόμενος από πολλούς ως εκπρόσωπος μιας καθωσπρέπει πλην εξεζητημένης διανόησης, του έχει αποδοθεί το δικαίωμα να εξαπολύει επιπόλαια ρηχά νοητικά κατασκευάσματα, τα οποία στην κορύφωσή τους αγγίζουν την εμπρηστική δήλωση του στυλ «κι εγώ θα έβαζα φωτιά». Φυσικά στη Μόρια, την οποία θεωρείται ότι αντιλαμβάνεται ως προσάναμμα οργής για μια κραυγή ελευθερίας. Συμπτωματικά, το ίδιο τη θεωρούν και οι απείθαρχοι Αφγανοί μετανάστες στη Λέσβο που καταστρατηγούν κάθε έννοια ασφάλειας και νομιμότητας.

Δεν είναι άγνωστος στον δημόσιο λόγο ο καθηγητής. Αντιστασιακός επί δικτατορίας, καταδικασμένος σε ισόβια από τα χουντικά στρατοδικεία, στέλεχος της τροτσκιστικής «Λαϊκής Πάλης» στα νιάτα του, βρέθηκε στην ωριμότητά του πρόεδρος του Ομίλου Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας (ΟΠΕΚ) που είχε ιδρύσει ο Κώστας Σημίτης, για να επιστρέψει στην κοιτίδα της Αριστεράς τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα και να γίνει εσχάτως μέλος της διευρυμένης Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία. Οι επικριτές των αναθεωρητικών απόψεών του για την επίσημη Ιστορία τον έχουν βαφτίσει με το μάλλον αδόκιμο επιστημονικά όρο του «εθνομηδενιστή». Επί της ουσίας, όμως, τον θαυμάζουν για το σπάνιο ταλέντο του να συνδυάζει τη ρητορική ενός αιρετικό outsider δίχως ταυτόχρονα να χάνει τα προνόμια του mainstream. Οπως και να ’χει, η ρητορική ταύτισή του με τους εμπρηστές, πέρα από το ότι «καθαγιάζει» την επιβλαβή πράξη τους, κρίνεται ότι υποκρύπτει την περιφρόνησή του προς τους κανόνες και τους θεσμούς του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ωστόσο μετά τον ντόρο που ξεσήκωσε, «μπάλωσε» κάπως τους ισχυρισμούς του, αλλά διόλου μεταμελημένος, ζήτησε και τα ρέστα με μια επίγευση φθηνού ηθικολογικού διδακτισμού.

Η υπόσχεση

Η απάντηση από πλευράς του υπουργού Προστασίας του Πολίτη της εκλεγμένης κυβέρνησης έφτασε ακαριαία. «Ποιος άφρων λοιπόν ισχυρίζεται πως θα έκαιγε κι αυτός τη Μόρια; Ο φανατισμός τυφλώνει, ο ανορθολογισμός τρομάζει και η ανευθυνότητα περισσεύει με τέτοιες δηλώσεις», σημείωσε ο Χρυσοχοΐδης. Ετσι κι αλλιώς ο ίδιος, ως συμπονετικός άνθρωπος, δεν υποδύεται υποκριτικά τον συλλέκτη ευαισθησιών. Ούτε αναστενάζει προσχηματικά όταν το σύνολο υποφέρει και δοκιμάζεται από ακραίο θυμό και παραλογισμό. Κάνει το πολιτικό και κοινωνικό καθήκον του υπό τον ανεκτικό ανθρωπισμό που τον διακρίνει, το πνεύμα του οποίου δεν στερεί από τους συναισθηματικούς ανθρώπους τις ορθολογικές τους ικανότητες.

Εξάλλου με τον δοκιμασμένο ρεαλισμό του, που ξεχωρίζει εκάστοτε τη δουλειά από το συναίσθημα, δεσμεύτηκε για την επιτάχυνση των σχεδίων για την απομάκρυνση των προσφύγων από το νησί. «Θα φύγουν όλοι», δήλωσε στην ανταποκρίτρια του βρετανικού «Guardian» Ελενα Σμιθ. «Aπό τους σχεδόν 12.000 πρόσφυγες που βρίσκονται τώρα εδώ, προβλέπω ότι οι 6.000 θα έχουν μεταφερθεί στην ηπειρωτική Ελλάδα μέχρι τα Χριστούγεννα και οι υπόλοιποι μέχρι το Πάσχα». Υπομονή. Ολα στην πράξη επαληθεύονται. Από το αναγκαίο ως το εφικτό και μετά σε αυτό που θεωρείται αδύνατο, η αποτελεσματικότητα περιέχει κόπο. Οσο και αν αυτός είναι συχνά αφανής και γρήγορα ξεχνιέται. Για όσους πάντως δεν θυμούνται, πριν από μήνες ο Χρυσοχοΐδης είχε υποσχεθεί ότι θα ξεκαθαρίσει τα Εξάρχεια από την ανομία. Δικαιώθηκε. Ρωτήστε σήμερα τους ανακουφισμένους πλέον κατοίκους της αθηναϊκής γειτονιάς.


Ειδήσεις σήμερα

Κορωνοϊός - Ιράκ: Κλείνουν τα σύνορα για τους αλλοδαπούς

Ισχυρός σεισμός 5,3 Ρίχτερ στην Κεντρική Τουρκία

Πυροβολισμοί στο κέντρο της Θεσσαλονίκης: Ένας τραυματίας