Η Άννα Διαμαντοπούλου στον Δανίκα: «Το μοντέλο δεξιά - αριστερά σήμερα δεν υφίσταται»

Ελεγα κι εγώ. Τι είναι αυτό, μα τι είναι αυτό; Εννοώ την υποψηφιότητα της Αννας Διαμαντοπούλου για μια θέση στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης. Τον λεγόμενο ΟΟΣΑ. Που τότε, στη διάρκεια της οικονομικής πανδημίας, όταν ακούγαμε αυτά τα τέσσερα αρχικά μάς έπιανε τεταρταίος πυρετός. Τι άλλο θα μας ζητήσουν; Πόσες υποκλίσεις και πόσες κάμψεις καθημερινά θα κάνουμε; Θεέ μου!

Κι όμως, δεν είναι έτσι ακριβώς. Ας πούμε αυτή η θέση που διεκδικεί η Ελλάδα προτείνοντας το όνομα «Αννα Διαμαντοπούλου» δεν είναι για φιγούρα και για βιτρίνα. Ούτε για μια θέση στο βιογραφικό της. Ας πούμε είναι η πρώτη φορά που μια ελληνική κυβέρνηση τολμάει να βάλει υποψηφιότητα για έναν τόσο μεγάλο διεθνή οργανισμό. Και ας πούμε ότι ο πρόεδρος της (δεξιάς) Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργός της χώρας προτείνει ένα πρόσωπο που ακόμα και σήμερα δηλώνει ότι ήταν και είναι με την Κεντροαριστερά. Τι σημαίνουν όλα αυτά;Σε κάθε κακόπιστο σημαίνει πρόσκληση στον πολιτικό γάμο Κυριάκου Μητσοτάκη - Αννας Διαμαντοπούλου. Σε κάθε καλόπιστο σημαίνει ότι επιτέλους η κυβέρνηση έχει γυρίσει την πλάτη της στην παροιμιώδη ελληνική εσωστρέφεια. Οτι οι επιλογές της είναι διευρυμένες. Οτι με τέτοιες επιλογές πορεύεται προς διευρυμένες συναινέσεις. Και ότι, αν πιάσουμε την ονοματολογία, άκρη δεν θα βγάλουμε και καθένας από εμάς θα πετάξει και από ένα όνομα στη λίστα.

Με απλά λόγια θ’ αρχίσει η κολοκυθιά. Γιατί αυτός και όχι εκείνος; Αλλωστε, εκ του αποτελέσματος, θα προκύψει το τελικό συμπέρασμα. Οχι από προθέσεις, αλλά με τα έργα. Τα λόγια περιττά.

«Θα τη βάλετε να χαλάσει τα λεωφορεία;»

Η συνάντηση έγινε πρωί, έξω από το γραφείο της, απέναντι από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός. Αμφότεροι με μάσκα, παρακαλώ. Και το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν:

«Είμαι πολύ πρωινό πουλί, από τις 7 το πρωί στο πόδι.

- Ας πούμε πως πολιτικά είμαι αναλφάβητος, γι’ αυτό θα ήθελα να μου εξηγήσετε εντελώς απλά τι ακριβώς είναι ο ΟΟΣΑ.

«Πρώτον, κανείς δεν είναι αγράμματος. Ολοι οι πολίτες γνωρίζουν και βιώνουν τα προβλήματά τους στον τόπο τους. Ξέρουν τι τους απασχολεί. Ξέρουν επίσης τα πρόσωπα που με τις επιλογές τους επηρεάζουν την καθημερινότητά τους».

- Τον ΟΟΣΑ όμως;

«Αρκεί να σας πω ότι τα social media, που πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις φορτώνονται με αρνητικά και θετικά σχόλια, κάπου έγραψαν κάτι που μοιάζει με ανέκδοτο: “Καλά όσα έκανε, θα τη βάλετε τώρα να χαλάσει και τα λεωφορεία;”! Δηλαδή μπερδέψανε τον ΟΑΣΑ (Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών) με τον ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης)».

- Τα αρχικά τα ξέρουμε, το περιεχόμενο δεν ξέρουμε, κάτι περί εργαλειοθήκης έχουν πάρει τ’ αυτιά μας.

«Το 1948 που ξεκίνησε ονομαζόταν Οργανισμός Ευρωπαϊκής και Οικονομικής Ανάπτυξης. Με στόχο την οικονομική υποστήριξη χωρών της Δυτικής Ευρώπης καθώς και της Ελλάδας αλλά και της Τουρκίας. Να υποστηρίξει την αναδιάρθρωση των οικονομιών τους, ώστε στο τέλος αυτές οι χώρες να πατήσουν στα πόδια τους».

- Με εργαλείο το αμερικανικό Σχέδιο Μάρσαλ.

«Ακριβώς. Να μην κάνουν ό,τι θέλουν. Εχει σημασία αυτό. Το αρχικό κεντρικό επιτελείο που ονομάστηκε “ομάδα των σοφών”, αποτελούνταν από έναν Γάλλο, έναν Γερμανό, έναν Αμερικανό και τον δικό μας, τον Ξενοφώντα Ζολώτα. Αυτοί οι πατέρες του ΟΟΣΑ».

Το ψηφιακό σχολείο

- Οχι μόνο για την Ευρώπη.

«Οχι μόνο. Είναι και για την Ασία, για χώρες της Λατινικής Αμερικής όπως το Μεξικό, η Κολομβία, αλλά και για τον Καναδά και την Αυστραλία. Σήμερα μετράει 37 σταθερά μέλη και 110 συνεργαζόμενες χώρες. Από τον ΟΟΣΑ διατυπώθηκε ο κατάλογος των μεταρρυθμίσεων. Οπως επίσης και το κυνήγι εναντίον των φορολογικών παραδείσων».

- Μεταρρυθμίσεις που αναγκάστηκαν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, να υιοθετήσουν και να εφαρμόσουν. Ακόμα και από την ταχαριστερή κυβέρνηση του Τσίπρα.

«Ειδικά με την κυβέρνηση Τσίπρα η συνεργασία ήταν πάρα πολύ σταθερή και δεμένη».

- Οι μεταρρυθμίσεις έγιναν;

«Εγιναν».

- Ολες; Μπας και έγιναν στα χαρτιά και έμειναν στα συρτάρια; Λόγω των γνωστών και σχεδόν άπειρων ιδιαιτεροτήτων της ελληνικής κοινωνίας;

«Οι περισσότερες έγιναν».

- Οπως;

«Οπως η διαφάνεια, το άνοιγμα των αγορών, ο ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρήσεων. Αλλά και μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία».

- Στην Παιδεία; Ποιες μεταρρυθμίσεις;

«Τότε, ας πούμε, κάναμε το ψηφιακό σχολείο».

- Υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως ψηφιακό σχολείο;

«Εμείς το είχαμε οργανώσει και εφαρμόσει πλήρως».

- Ποιοι εσείς;

«Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Και αυτή η πλατφόρμα χρησιμοποιήθηκε τώρα στην καραντίνα».

- Τέλος πάντων. Για να μιλήσουμε και να εξηγήσουμε τώρα τι ακριβώς είναι αυτή η ελληνική υποψηφιότητα με το όνομα Αννα Διαμαντοπούλου.

«Ο ΟΟΣΑ έχει έναν γενικό γραμματέα καθώς και 3.300 υπαλλήλους. Η θέση του γενικού γραμματέα...».

- Εννοείτε του αφεντικού αυτού του Οργανισμού.

«Ας τον πούμε έτσι. Η θέση του, λοιπόν, ανανεώνεται κάθε πέντε χρόνια. Αυτή τη θέση διεκδικεί η Ελλάδα».

- Και η Αννα Διαμαντοπούλου;

«Προτεραιότητα στην Ελλάδα. Μετά το όνομα. Το εννοώ. Οι υποψηφιότητες, άλλωστε, κατατίθενται από τις κυβερνήσεις, όχι από τους υποψηφίους».

- Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, επέλεξε ένα πρώην προβεβλημένο στέλεχος του αντίπαλου ΠΑΣΟΚ. Πώς κι έτσι; Στ’ αυτιά μου ακούγεται πως είτε ο Κυριάκος μετακινήθηκε προς το ΠΑΣΟΚ, είτε η Αννα Διαμαντοπούλου προς την «επάρατο» Δεξιά, δηλαδή τη Νέα Δημοκρατία.

«Τίποτα από τα δύο. Απλώς ο Μητσοτάκης έκανε μια επιλογή εξωτερικής πολιτικής. Που σημαίνει ότι η χώρα για πρώτη φορά βγαίνει στο διεθνές πεδίο και διεκδικεί μια κορυφαία θέση παγκόσμιας ακτινοβολίας».
- Α, δεν το ήξερα αυτό. Πρώτη φορά η Ελλάδα θέτει υποψηφιότητα γενικού γραμματέα στον ΟΟΣΑ;

«Ναι, πρώτη φορά. Ποτέ στο παρελθόν δεν είχαμε δική μας υποψηφιότητα».

- Μα, γιατί ποτέ; Δεν είχαμε το δικαίωμα;

«Φυσικά είχαμε το δικαίωμα, αλλά δεν το εκμεταλλευτήκαμε».

- Μα γιατί;

«Επειδή η Ελλάδα ήταν φορτωμένη με τα δικά της προβλήματα».

- Με την εσωστρέφειά της. Τέλος πάντων. Μα και τώρα είναι φορτωμένη. Με όλα. Από COVID-19 και Ερντογάν μέχρι άπειρα δανεικά, σεισμούς, πλημμύρες, όλα. Μόνο η επέλαση εξωγήινων όντων ανώτερης νοημοσύνης δεν μας έχει προκύψει μέχρι τώρα.

(χαμογελώντας) «Τώρα η Ελλάδα, μετά από εκείνη την πολυετή φοβερή κρίση, άρχισε να στέκεται στα πόδια της. Οι θεσμοί λειτούργησαν. Αφήστε που τότε στις άλλες χώρες πολλοί περίμεναν πως όπου να ’ναι θα διαλυθεί η Ελλάδα. Θυμηθείτε μόνο την εφιαλτική μείωση του ΑΕΠ κατά 25%. Περίπου σαν να έγινε πόλεμος. Κι όμως, η χώρα και η κοινωνία κατάφεραν να χειριστούν την κρίση. Και να βγούμε από αυτή».

- Ολες οι κυβερνήσεις το κατάφεραν αυτό;

«Αν εννοούμε την προηγούμενη οικονομική κρίση, όλοι προσπάθησαν, ο καθένας με τον τρόπο του. Ο ελληνικός λαός, όμως, έκρινε ότι σταθήκαμε όρθιοι. Και σήμερα πλέον είμαστε σε θετικά πρωτοσέλιδα».

- Τι εννοείτε;

«Αναφέρομαι στις κρίσεις που συνέβησαν τελευταία. Οπως η πανδημία, η Τουρκία, το Προσφυγικό. Τώρα ο Μητσοτάκης επέλεξε εξωστρέφεια. Δηλαδή τώρα βγαίνουμε έξω στο διεθνές αλώνι και διεκδικούμε».

- Το ίδιο θα μπορούσαν και οι άλλες κυβερνήσεις;

«Πάντως, ο Μητσοτάκης με αυτή την επιλογή εξωστρέφειας καταφέρνει και υπερβαίνει τις παλιές συνήθειες του εσωστρεφούς ελληνικού παρελθόντος».

- Και όλα αυτά, εννοώ την ελληνική υποψηφιότητα, ανεξάρτητα από το όνομά σας.

«Ακριβώς».

- Και ποιοι οι αντίπαλοι Ελλάδας και Αννας Διαμαντοπούλου;

«Συνολικά δέκα υποψήφιοι. Από ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία, Σουηδία, Δανία, Εσθονία, Πολωνία, Τσεχία και Ελβετία».

Το πλεονέκτημα του ευρωπαϊκού Νότου

- Μου θυμίζει Τσάμπιονς Λιγκ με αφορμή την τελευταία ποδοσφαιρική επίσκεψη του Ολυμπιακού στο Μάντσεστερ όπου η Σίτι μάς φιλοδώρησε με τρία γκολάκια. Μα είναι δυνατόν να κερδίσουμε... ομάδες ΗΠΑ, Σουηδίας, Αυστραλίας, Δανίας;

(χαμογελώντας) «Ετσι γίνεται. Αλλωστε, σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Κάθε πέντε χρόνια με την αλλαγή των γενικών γραμματέων γίνεται χαμός».

- Σαν να λέμε ο Ολυμπιακός κερδίζει τη Μάντσεστερ Σίτι.

«Δύσκολη μάχη, αλλά στη μάχη πας για να κερδίσεις. Πάντως έτσι οι φίλαθλοι του κόσμου έμαθαν πως υπάρχει αυτή η ελληνική ομάδα».

- Ετσι θα μάθουν πως η Ελλάδα βάζει υποψηφιότητα για την κορυφαία θέση αυτού του Διεθνούς Οργανισμού. Μήπως για να κερδίσει η Διαμαντοπούλου πρέπει να χρησιμοποιήσει εσωτερικούς μηχανισμούς; Οπως, λόγου χάριν, έκανε η Γιάννα Αγγελοπούλου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα;

«Οχι, δεν υπάρχουν τέτοιοι αντίστοιχοι μηχανισμοί. Υπάρχουν όμως περιθώρια για συμμαχίες, όπως υπάρχουν προϋποθέσεις και φυσικά υπάρχουν συγκυρίες».

- Πιο συγκεκριμένα;

«Πρώτον, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να συμφωνηθεί ότι ο νέος γενικός γραμματέας θα προέρχεται από χώρα της Ευρώπης».

- Υπάρχουν πιθανότητες για μια τέτοια ευρωπαϊκή επιλογή;

«Φυσικά υπάρχουν. Με το δεδομένο ότι τα προηγούμενα 25 χρόνια ο γραμματέας προερχόταν από την αμερικανική ήπειρο. Το δεύτερο πλεονέκτημα προκύπτει από το γεγονός ότι ο ευρωπαϊκός Βορράς κατεβαίνει πάνοπλος με πολλές υποψηφιότητες, ενώ ο Νότος έχει μόνο μία».

- Την ελληνική.

«Ακριβώς. Και το τρίτο πλεονέκτημα έχει να κάνει με το βιογραφικό μου. Δηλαδή μόνο εγώ και η Σουηδή υποψήφια διαθέτουμε τέτοιο βιογραφικό. Με εμπειρία διοίκησης σε διεθνή οργανισμό. Και η Σουηδή και εγώ είχαμε διατελέσει επίτροποι της Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Μονομαχία Ελλάδας - Σουηδίας

- Μακάρι όλο αυτό να καταλήξει σε μονομαχία Ελλάδας - Σουηδίας.

«Μπαίνουν και άλλοι παράγοντες. Οπως, λόγου χάριν, το γεγονός ότι η σημερινή πρόεδρος της Εσθονίας έχει βάλει κι αυτή υποψηφιότητα. Πραγματικά δεν ξέρω τι ντέρμπι θα είναι αυτό! Πάντως, έχουμε πολλές πιθανότητες».
- Πότε θα μάθουμε το τελικό αποτέλεσμα;

«Αρχές Μαρτίου. Αφού προηγουμένως γίνουν οι απαραίτητες ακροάσεις από τους πρέσβεις των 37 χωρών-μελών του ΟΟΣΑ. Κάθε υποψήφιος θα περάσει από πολύωρη και εξαντλητική εξέταση».

- Και ο δικός μας πρέσβης;

«Είναι ο Γιώργος Πρεβελάκης».

- Αρα έχουμε μία ψήφο.

«Δεν είναι σαν τη Eurovision, η Κύπρος, λόγου χάριν, δεν είναι μέλος».

- Κρίμα... Χάσαμε μία ψήφο. Σε αυτές τις εξετάσεις ποια θέματα ρωτάνε;

«Πάρα πολλά θέματα. Από την ψηφιακή φορολογία και θέματα που σχετίζονται με το περιβάλλον, τους ωκεανούς, την Παιδεία, αλλά και ζητήματα συνεργασίας και στήριξης φτωχών αφρικανικών και ασιατικών χωρών».

- Πάλι, λοιπόν, πέφτουμε πάνω στην Παιδεία.

«Εχετε ακούσει περί προγράμματος “Πίζα”;».

- Φυσικά. Και νομίζω ότι η θέση της Ελλάδας είναι πολύ χαμηλά. Πώς διαμορφώνεται αυτός ο δείκτης με την ονομασία «Πίζα»;

«Από κάθε χώρα επιλέγονται ενδεικτικά σχολεία και παιδιά τα οποία απαντούν σε μια σειρά από ερωτήσεις, για να αποτυπωθεί αν το εκπαιδευτικό σύστημα μιας συγκεκριμένης χώρας παρέχει τα αναγκαία προσόντα στους μαθητές του, προσόντα που απαιτεί η σύγχρονη εποχή».

- Θαυμάσια! Η Ελλάδα είναι τελευταία.

«Οχι, δεν είναι τελευταία, αλλά είναι κάτω από τον μέσο όρο».

- Αρα δεν τα έχουμε καταφέρει.

«Οχι, δεν τα έχουμε καταφέρει. Και πώς να τα καταφέρουμε όταν κάθε δύο - τρία χρόνια αλλάζουμε πολιτική. Ο λόγος είναι απλός. Μια βαθιά μεταρρύθμιση στην Παιδεία φέρνει αποτελέσματα μετά από δέκα χρόνια».

- Ζήσε, Μάη μου, να φας τριφύλλι... Επομένως, σου λένε οι κυβερνήσεις, κάνε κάτι εδώ και τώρα.

«Δεν είναι μόνο αυτό. Για την επιτυχία κάθε τέτοιας μεταρρύθμισης απαιτούνται μεγάλες, διευρυμένες συναινέσεις. Εδώ είναι αδύνατον να εξασφαλίσουμε συναινέσεις για τα πιο απλά πράγματα. Ομως αυτό πρέπει πάση θυσία να το καταφέρουμε αν θέλουμε η Παιδεία να μεταρρυθμιστεί και να εκσυγχρονιστεί. Το καλύτερο παράδειγμα συναινετικών πλειοψηφιών στα ζητήματα Παιδείας είναι το φινλανδικό μοντέλο. Ο,τι αποφασίζουν το αποφασίζουν συναινετικά με αυξημένες πλειοψηφίες».

- Και η επιλογή της Αννας Διαμαντοπούλου μοιάζει ως αποτέλεσμα συναινετικών επιλογών.

«Εγώ θα σας πω το εξής. Το όνομά μου είναι μια γαλανόλευκη επιλογή. Χωρίς στενά κομματικά κριτήρια. Πράγμα που συμβαίνει και σε άλλες χώρες. Ας πούμε ο Σοσιαλδημοκράτης Σουηδός πρωθυπουργός επέλεξε φιλελεύθερη πολιτικό να διεκδικήσει τη θέση του γενικού γραμματέα στον ΟΟΣΑ. Οπως είπα, πρόκειται για μια επιλογή εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας. Δεν έχει να κάνει με τον μικρόκοσμό μας».

- Η Διαμαντοπούλου του ΠΑΣΟΚ.

«Από το 2013 έχω φύγει από την κομματική ζωή της χώρας. Προέρχομαι όμως από τον κεντροαριστερό χώρο και οι βασικές μου αρχές δεν αλλάζουν. Ολα αυτά τα έχω αποτυπώσει στο βιβλίο μου (σ.σ.: εννοεί το βιβλίο της με τίτλο «Από το Ντεσεβό στο Drone».)»

- Και η πεμπτουσία του βιβλίου;

«Πως αυτό το μοντέλο του παρελθόντος, Αριστεράς και Δεξιάς, σήμερα δεν υφίσταται».

- Σήμερα δεν υπάρχουν διαφορές;

«Στο παρελθόν οι διαχωρισμοί αναφέρονταν σε διαφορετικά οικονομικά και κοινωνικά μοντέλα. Σήμερα, όμως, λόγω της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τα περισσότερα κόμματα είναι κοντά το ένα στο άλλο. Αυτός είναι ο πρώτος λόγος. Ο δεύτερος έχει να κάνει με την τεχνολογία και την ψηφιακή εποχή, αλλά και με τα τεράστια ζητήματα περιβάλλοντος. Αλλωστε όλοι μιλάνε για ελεύθερη οικονομία, με κανονισμούς φυσικά. Ολοι επίσης μιλάνε για την αναγκαιότητα κοινωνικού κράτους. Και όλοι αναφέρονται στην προτεραιότητα για το περιβάλλον. Η ατζέντα των περισσότερων ευρωπαϊκών κομμάτων, πάνω κάτω, είναι ίδια».

Δεξιά - αριστερά, μια υπόθεση απ' τα παλιά

- Αρα μικρές οι αποστάσεις ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά.

«Θα πω ένα ωραίο παράδειγμα. Η Μέρκελ της Χριστιανοδημοκρατίας είναι που αποφάσισε να βάλει 1.200.000 πρόσφυγες στη Γερμανία. Αυτό τι είναι; Αριστερό ή δεξιό; Αλλο παράδειγμα, η περίπτωση του Σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ. Αυτός έκανε τις μεγαλύτερες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και στο κοινωνικό κράτος με πάρα πολλές εσωτερικές συγκρούσεις. Από τη δική του πολιτική άρχισε η μείωση των συντάξεων, η αύξηση των ορίων ηλικίας και η μείωση των επιδομάτων. Αυτή η πολιτική έσωσε τη Γερμανία. Αρα πρέπει να τα δούμε όλα διαφορετικά. Πάνω απ’ όλα τι συμφέρει την κοινωνία».

- Αρα τα περισσότερα κόμματα δεν έχουν μεγάλες διαφορές.

«Εχουν διαφορές. Οπως στον τρόπο διακυβέρνησης. Εγώ μίλησα γενικά γι’ αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη».

- Στα μεγάλα θέματα οι διαφορές είναι ελάχιστες.

«Στις μεγάλες ενότητες και τα μεγάλα ζητήματα θεωρώ ότι για πρώτη φορά υπάρχει τέτοια συμφωνία. Οπως ελεύθερη και ανοιχτή οικονομία με όρους και κανόνες. Οπως εξωτερική πολιτική. Οπως κοινωνικό κράτος. Ειδικά τώρα με την πανδημία, αυτή η ενδυνάμωση του κοινωνικού κράτους είναι πρώτη προτεραιότητα. Η Ευρώπη έχει δώσει δισεκατομμύρια για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργούνται με την πανδημία και το lockdown. Επίσης, το θέμα του περιβάλλοντος είναι νούμερο ένα».

- Και οι διαφορές πού αποτυπώνονται;

«Στο πώς υπηρετούν οι κυβερνήσεις και τα κόμματα αυτές τις απόψεις και πώς προσεγγίζουν και διαχειρίζονται αυτά τα μεγάλα διακυβεύματα. Με ποια ταχύτητα αντιμετωπίζονται. Αλλά και με την ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού και πρώτα απ’ όλα με τους πρωθυπουργούς που έχουν αναλάβει τον πρώτο ρόλο επίλυσης όλων αυτών των σύγχρονων προβλημάτων. Οι προσωπικότητες παίζουν μεγάλο, τον καθοριστικό ρόλο».
- Επομένως;

«Επομένως, με την υποψηφιότητα της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ δίνουμε μια διεθνή μάχη. Επομένως, ας κάνουμε μια ανακωχή με όλους. Το αποτέλεσμα θα είναι για την Ελλάδα. Και τελικά κάναμε μια ανακωχή. Αφού κανένας δεν έχει μιλήσει αρνητικά».

- Αρα, τα κόμματα στηρίζουν Αννα Διαμαντοπούλου.

«Οχι την Αννα Διαμαντοπούλου. Πρωτίστως στηρίζουν την ελληνική υποψηφιότητα. Αυτό έχει σημασία».

- Που σημαίνει ότι από την ημέρα ανακοίνωσης του ονόματός σας μέχρι τον Μάρτιο το καθημερινό σας πρόγραμμα θα είναι κατειλημμένο από επαφές και καθημερινή μελέτη.

«Εχω ξεκινήσει τις συζητήσεις και τις επαφές. Καθημερινά μιλάω διαδικτυακά με όλους τους πρέσβεις όλων των χωρών. Καθώς και με όλες τις σημαντικές προσωπικότητες που γνωρίζω διεθνώς. Ολα αυτά με την υποστήριξη της κυβέρνησης. Κάθε ημέρα με όλα αυτά ασχολούμαι και διαρκώς μελετάω».

Επιστροφή στα θρανία

- Η Αννα επιστρέφει στα θρανία για να δώσει τις τελικές, καθοριστικές εξετάσεις.

«Κάπως έτσι. Με ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Τον τελευταίο καιρό έχει αλλάξει πολύ η εικόνα της Ελλάδας διεθνώς. Με όποιον παράγοντα μιλάω και όπου πηγαίνω λαμβάνω θετική αύρα για την Ελλάδα. Για παράδειγμα, οι επιδόσεις μας μέσα στην πανδημία. Οσο κι αν τα κρούσματα αυξάνονται καθημερινά. Παρ’ όλα αυτά, το Βέλγιο με αντίστοιχο πληθυσμό με εμάς μετράει 17.000 την ημέρα. Και κάτι ακόμα. Πρέπει να το πω. Αυτή τη στιγμή ο Ελληνας πρωθυπουργός σε διεθνές επίπεδο είναι αποδέκτης απίστευτου σεβασμού».

- Με αφορμή τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, λέω τώρα μήπως όλοι εμείς έχουμε υποτιμήσει την Ελλάδα;

«Είμαστε του αυτομαστιγώματος. Θα σας πω κάτι ακόμα. Τώρα που μιλάω με πολύ κόσμο εκπλήσσομαι με τον μεγάλο αριθμό σπουδαίων Ελλήνων που ανακαλύπτω μέχρι τα πέρατα του κόσμου. Προσφάτως από το Μεξικό».
Καθώς έφευγα, αφού προηγουμένως ευχήθηκα επιτυχία με το γνωστό «για την Ελλάδα, ρε γαμώτο», ξέχασα να τη ρωτήσω, με αφορμή τις εκλογές στις ΗΠΑ, σε ποιο από τα δύο μέρη θα προτιμούσε να μείνει, Μανχάταν Νέας Υόρκης ή Αμαλιάδα Νομού Ηλείας;

Εκεί που φτάσαμε, για να μην αυτομαστιγωνόμαστε, Ελλάδα και ξερό ψωμί!