Βιβλίο με αφιέρωση του Σαίξπηρ. Αξία ανεκτίμητη!

«Ο κ. Γεώργιος Πολυδιαβασμένος, ο διαπρεπής κριτικός των ¨Ελευθέρων Απόψεων» συνήθιζε να κάνη καθ΄εκάστην από τας 5-7 ένα περίπατον έως το Ζάππειον.
Χθες λοιπόν, μόλις ανεχώρησεν, ο Ιωσήφ ο υπηρέτης του, ανοίγει σιγά-σιγά την πόρτα του γραφείου του και μπαίνει μέσα. Κατόπιν ανοίγει και την βιβλιοθήκην, παίρνει στην τύχη, τέσσερα βιβλία από το πρώτο ράφι και τραβάει γραμμή σ΄ένα παλαιοπωλείον.

-Ορίστε, κύριε, είπεν εις τον βιβλιοπώλην. Έχω τέσσερα βιβλία που θέλω να τα ξεφορτωθώ. Σας κάνουν;
Ο βιβλιοπώλης έρριξε μια ματιά για να ιδή εις ποίαν κατάστασιν ευρίσκοντο.

-Είναι και άκοπα, βλέπω. Δεν τα διαβάσατε καθόλου;
-Όχι, είμαι κριτικός, δεν τα διαβάζω... απεκρίθη ο Ιωσήφ, που τα είχε χάσει ολίγον.

Ο βιβλιοπώλης τα εξήτασε τότε ένα ένα.
-Τα δύο, είπε, έχουν αφιέρωσι του συγγραφέως, και θα σας τα πληρώσω δέκα δραχμές παραπάνω από τα άλλα! Δηλαδή θα σας δώσω είκοσι δραχμές για κείνα που έχουν αφιέρωσι, και δέκα για κείνα που δεν έχουν. Δεν αξίζουν και περισσότερο...

Ο Ιωσήφ, εσήκωσε μηχανικώς τα εξώφυλλα και εδιάβασεν εις την πρώτην σελίδα εκάστου βιβλίου:
¨Στον αγαπητό μου Γ. Πολυδιαβασμένο
Ο παληός του φίλος
Γρ. Ξενόπουλος¨

¨Του Γεωργίου Πολυδιαβασμένου,
μ΄αγάπη
Παύλος Νιρβάνας¨.

Περίργον! Εσκέφθη, άμα ετσέπωσε της 60 δραχμές, δεν το επερίμενα ποτέ τόνομα του κυρίου μου, και δυό λόγια με την υπογραφή αυτουνού που έγραψε το μυθιστόρημα, να κάνουν να διπλασιάζεται η αξία ενός βιβλίου... Καλή δουλειά κι΄αυτή!



***

Ο κ. Γεώργιος Πολυδιαβασμένος άνοιξε πολλές φορές την βιβλιοθήκην του, μετά το συμβάν αυτό, αλλ΄ευτυχώς διά τον υπηρέτην του, ποτέ δεν του εκινήθη η περιέργεια να πάρη να δη τι έλεγαν, επί τέλους, τα βιβλία που έκρινε, και να διαπιστώση την εξαφάνισίν των.
Γιατί, λοιπόν, να μην επαναλάβη ο Ιωσήφ το παιχνίδι;

Η ώρα είναι έξη. Με τέσσερα βιβλία υπό μάλης, ο Ιωσήφ ξαναπηγαίνει εις τον γνώριμον βιβλιοπώλην. Έξαφνα, όμως, μία ιδέα επέρασεν από το μυαλό του...
-Για να δούμε. είπε, πόσες δραχμές θα πάρω σήμερα;

Στέκεται εις μίαν θύραν, γυρνάει τα εξώφυλλα των βιβλίων και κραυγάζει:
-Φτου, να πάρη ο... άγγελος! Ζημιώνομαι σαράντα δραχμές! Κανένα δεν έχει αφιέρωσι! Τι μούκαναν οι μπόγηδες οι συγγραφείς, φτωχό άνθρωπο;... Κόπο τους έκανε να σύρουνε τα κουλά τους να γράψουνε δυό τρία λόγια; Σάμπως κάνουν κι΄άλλη δουλειά απ΄το πρωί ως το βράδυ οι τεμπέληδες; Μα, επρόσθεσε σε λίγο, γελώντας σατανικά, είσαι πολύ βλάκας, παιδί μου Ιωσήφ!... Είναι δυνατόν ποτέ ένας βιβλιοπώλης να γνωρίζη τον χαρακτήρα όλων των συγγραφέων;... Αυτά τα βιβλία δεν έχουν αφιερώσεις. Γιατί να μη τ΄αφιερώσω εγώ;...

Πηγαίνει εις ένα καφφενείον, κάθεται, παραγγέλλει έναν πολλά βαρύν με ολίγην, οπλίζεται με ένα κονδυλοφόρον και κυττάζει το πρώτον βιβλίον:
-Ευριπίδου, Φαίδρα. Καλά δεν έχει επίθετο αυτός ο Χριστιανός; Μα τι με νοιάζει εμένα;
Και γράφει:

¨Εις τον αγαπητόν μου Γεώργυον Πωλιδιαβαζμένον, μετ΄ευχαρηστήσεως του αποστέλω το παρόν,
Ο παλαιός του φίλος,
Ευριπίδης¨.

Εις τα άλλα τρία, προσεπάθησε ν΄αλλάξη τον γραφικόν του χαρακτήρα, και βλέποντας τα ονόματα των συγγραφέων, έγραψε αράδα αφιερώσεις:
¨Εις τον Γ. Πωλιδιαβαζμένον, με την ελπίδα να του σφίξω το χέρη, χαρίζω τον Άμλετ.
Σαίξσπηρ¨.

¨Τω Γ. Πωλιδιαβαζμένω, με την διαβεβαίωσιν της εξερέτου υπολοίψεός μου.
Μολιέρος¨.

¨Καλέ μου φίλε Γιώργο, εις ανάμνησιν της παλειάς φιλήας μας, σου στέλνω το Κοράνιόν μου,
Μωάμεθ¨.
(περιοδικό Ο Θεατής, 1925, ¨Μίμος¨)
Θωμάς Σιταράς, Συγγραφέας-Αθηναιογράφος, FB: Σιταράς Θωμάς

Τα βιβλία του για την Παλιά Αθήνα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.
Για περισσότερα
https://minoas.gr/product/i-istoria-tis-diafimisis/