Η επικήρυξη δεν ενεργοποιήθηκε, γιατί η ταυτοποίηση έγινε μέσα από κάμερες, αναρτήσεις τους στα κοινωνικά δίκτυα και γνωστή ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Μάλιστα, οι δράστες είναι γνωστοί στις Αρχές και έχουν προσαχθεί ξανά στο παρελθόν.
Οι οκτώ φοιτητές κατηγορούνται για εγκληματική οργάνωση, αρπαγή από κοινού με βία και απειλή βίας, δια παρανόμου κατακρατήσεως με σκοπό ανοχής πράξης, για την οποία ο παθών δεν έχει υποχρέωση, παράνομη κατακράτηση και παράνομη βία από κοινού, διατάραξη λειτουργίας δημόσιας Υπηρεσίας από κοινού και φθορά ξένης ιδιοκτησίας πραγμάτων, χρησιμευόντων στο κοινό όφελος από κοινού.
Η προκαταρκτική εξέταση υποβλήθηκε στην Εισαγγελία και η υπόθεση παραπέμφθηκε σε κύρια ανάκριση.
Δήλωση για την ταυτοποίηση των δραστών έκανε και ο πρύτανης του ΕΜΠ Ανδρέας Μπουντουβής, το γραφείο του οποίου είχε υποστεί επίθεση και καταστροφές από αγνώστους. «Όταν κάθε πλευρά κάνει καλά τη δουλειά της, όλοι θα λογαριάζουμε με τον ξενοδόχο» δήλωσε ο κ. Μπουντουβής.
Η επίθεση
Στις 29 Οκτωβρίου κουκουλοφόροι εισέβαλαν στο γραφείο του Πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου ΑθηνώνΔημήτρη Μπουραντώνη και προκάλεσαν σκηνές χάους. Η επίθεση αυτή θεωρείται από τις βιαιότερες των τελευταίων χρόνων ενώ όπως λένε πανεπιστημιακοί φαινόμενα βίας και βανδαλισμών από ομάδες κουκουλοφόρων είναι συχνά τα τελευταία χρόνια. Αφού κατέστρεψαν το γραφείο της γραμματέως του εισήλθαν με τη βία στο γραφείο του πρύτανη και άρχισαν τις καταστροφές. Επιπλα, υπολογιστές, πυροσβεστήρες και έγγραφα αλλά και ιστορικά αντικείμενα δεν γλίτωσαν από την επίθεση των 15 κουκουλοφόρων που τα έκαναν «γης μαδιάμ».
Οι κουκουλοφόροι επιτέθηκαν και σωματικά στον Πρύτανη, αρπάζοντας τον από τον λαιμό, ενώ εκτόξευσαν ύβρεις. Φεύγοντας έγραψαν και συνθήματα στους τοίχους, υπέρ των καταλήψεων δημόσιων κτιρίων.
«Πρόκειται για μια από τις πιο βίαιες επιθέσεις των τελευταίων ετών σε ελληνικό Ίδρυμα και οι ζημιές που έχουν προκληθεί υπολογίζονται σε αρκετές χιλιάδες ευρώ» ανακοίνωσε το ΟΠΑ λέγοντας ότι «τέτοιες έκνομες, βίαιες και αντιδημοκρατικές ενέργειες δεν έχουν θέση στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Η ακαδημαϊκή ελευθερία, ο σεβασμός της ζωής και της προσωπικότητας, και η δημοκρατία, είναι θεμελιώδεις και αδιαπραγμάτευτες αξίες του πανεπιστημίου. Η πανεπιστημιακή κοινότητα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών θα συνεχίσει να αγωνίζεται με σθένος και αφοσίωση για τη διασφάλιση της δημοκρατικής και εύρυθμης λειτουργίας του».
Το κείμενο ανάληψης ευθύνης
Οι ίδιοι, λίγο καιρό αργότερα, δημοσίευσαν κείμενό τους στο athens.indymedia ως «Πρωτοβουλία Μαχητικής Αλληλεγγύης».
Στο κείμενό τους παραδέχονται ότι στόχος τους ήταν ο «εκφοβισμός, όχι μόνο του ιδίου αλλά και των ομοίων του».
«Υπάγεται στη λογική “χτύπα έναν να φοβηθούν εκατό’’» συμπληρώνουν οι συντάκτες του κειμένου.
Υποστηρίζουν, επίσης, ότι «η πρακτική αυτή δεν είναι ξένη στα επαναστικά κινήματα ούτε χωρίς ιστορία. Ακριβώς επειδή έχει υψηλό πολιτικό συμβολισμό αλλά και αντίκτυπο, είναι μια πρακτική που έχέι γίνει κομμάτι της εμπειρίας του διεθνούς επαναστατικού κινήματος, είτε εντασόταν στην ένοπλη πάλη, είτε όχι».
Χωρίς καμία διάθεση συγγνώμης ή έστω αυτοκριτικής συμπληρώνουν, δε, ότι «κρίνουμε την επιλογή μας αυτή ορθή και δίκαια και την υπερασπιζόμαστε μέχρι κεραίας».
Αποτυπώνοντας, μάλιστα, το σκεπτικό τους πίσω από την εικόνα του Δημήτρη Μπουραντώνη που σόκαρε γράφουν ότι «δε θεωρούμε ότι είναι βασανιστήριο και διαπόμπευση τα ελάχιστα δευτερόλεπτα εκφοβισμού και γελοιποίησης ενός αστού γραφειοκράτη με θέση ευθύνης».
Αντιλαμβανόμενοι, όμως, ότι η εικόνα ξένισε αρκετούς γράφουν «κατανοούμε ωστόσο ότι πολλοί άνθρωποι, μη εξικοιωμένοι μάλιστα με τους αγώνες, δυσκολεύτηκαν να αφομειώσουν την εικόνα που αντίκρυσαν. Κατανοούμε ότι μπορεί να τους ξένισε, να τους φάνηκε υπερβολική, περιττή, να ερέθισε τα αντανακλαστικά ενσυναίσθησής τους. Δεν τους αδικούμε».
«Εμείς κατανοούμε λοιπόν ότι η φωτογραφία είναι ίσως σοκαριστική γιατί απεικονίζει έναν άνθρωπο που αγωνιά. Όμως θα πρέπει να κατανοήσουν κι αυτοί ότι δεν είναι ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος» προστίθεται στη συνέχεια του κειμένου ενώ λίγες γραμμές παρακάτω γράφουν «ε, λοιπόν δεν πειράζει που ταράχτηκε και λίγο».