Στείρωση αδέσποτων και ιδιόκτητων ζώων, η μόνη λύση

«Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήθελα όσο τίποτα ένα κουτάβι. Παρακαλούσα τους γονείς μου να μου αγοράσουν ένα, για πολλά χρόνια. Hθελα ένα θηλυκό Golden Retriever για να μπορέσει κάποια στιγμή να κάνει κουτάβια και να γεμίσει το σπίτι μας από τη χαρά που αναπόφευκτα φέρνουν μαζί τους.

Παρόλο που η ευχή μου έγινε πραγματικότητα και οι γονείς μου αγόρασαν την πανέμορφη Ντόλυ μου, εκείνη δεν ζευγάρωσε ποτέ. Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησα, φέρνοντάς της διάφορους μνηστήρες στο σπίτι, αλλά η Ντόλυ είχε δική της βούληση και δεν ενέδωσε. Hμουν τότε εννέα χρονών και σήμερα, σχεδόν είκοσι χρόνια μετά, έχω αφιερώσει τον χρόνο μου στο να εξηγώ σε κοριτσάκια όπως ήμουν και εγώ, αλλά και σε άλλα τόσα αγοράκια, γιατί το ζευγάρωμα του σκύλου μας είναι λάθος.

Είναι λάθος για πολλούς λόγους, αλλά ο βασικότερος είναι η εικόνα που βλέπουμε όλοι στους δρόμους πηγαίνοντας στη δουλειά μας. Σκυλιά και γάτες χτυπημένα από αυτοκίνητα, ζώα χαμένα χωρίς καμία ελπίδα για επιβίωση. Αυτό που δεν βλέπει ο περισσότερος κόσμος όμως, είναι η μάχη που δίνουν οι Eλληνες φιλόζωοι για να μαζέψουν ένα πρόβλημα που πλέον δεν συμμαζεύεται.

Η ουτοπική εικόνα του σκύλου στο φυσικό του περιβάλλον είναι ένα ψέμα που χρησιμοποιούν πολλοί, σε έναν κόσμο που είναι φτιαγμένος μόνο για ένα είδος, τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος εξημέρωσε τον σκύλο και τον έκανε ευάλωτο και εξαρτημένο από εκείνον, γιατί αυτό τον συνέφερε, και όμως, όταν έρχεται η ώρα να αναλάβει τις υποχρεώσεις και την ευθύνη που φέρνει μια τέτοια παρέμβαση στη φύση, ως συνήθως, την αποποιείται. Ο σκύλος στη σημερινή του μορφή δεν μπορεί να επιβιώσει στον δρόμο, ούτε στη φύση. Αυτό σημαίνει ότι τα σχεδόν 3 εκατομμύρια αδέσποτα της Ελλάδας είναι καταδικασμένα σε θάνατο.
Ο κόσμος, δυστυχώς, νομίζει, ή θέλει να νομίζει, ότι τα αδέσποτα αυτά κατέβηκαν από τον ουρανό και ότι δεν συνδέονται με κανέναν τρόπο με τα δικά τους «καθαρόαιμα» ζώα. Στην πραγματικότητα, βέβαια, κάθε αδέσποτο προέρχεται από έναν «καθαρόαιμο» πρόγονο, ο οποίος όταν σταμάτησε να είναι τόσο γλυκούλης, κατούρησε σε κάποιο χαλί, ή γάβγισε λίγο παραπάνω γιατί ήταν κλειδωμένος όλη μέρα στο μπαλκόνι (ή επειδή απλά είναι σκύλος), αφέθηκε στον δρόμο, σαν παιχνίδι που βαρέθηκε κάποιο παιδί.