Παύλος Χαϊκάλης: Από τη δωροδοκία-κωμωδία και το υπουργιλίκι, στις παρενοχλήσεις
Το «έπος» ενός αρσενικού - Πριν τις καταγγελίες για σεξουαλικές παρενοχλήσεις στο θέατρο είχε απασχολήσει τη δημοσιότητα με πολλές περίεργες ιστορίες
Μετά από τριάντα χρόνια γνωριμίας και αγαστής συνεργασίας, η επαγγελματική σχέση των δύο ταλαντούχων ηθοποιών ουδέποτε σκιάστηκε από φιλονικίες, βεντετιλίκια ή συγκρούσεις χαρακτήρων. Ωστόσο, εντελώς ξαφνικά, ο Παύλος Χαϊκάλης αποχώρησε από τον συγκεκριμένο θίασο, του οποίου επικεφαλής και σκηνοθέτης ήταν ο Πέτρος Φιλιππίδης. Αρκετοί, πίσω από τις κουίντες, έκαναν λόγο για «έντονες διαφωνίες μεταξύ τους». Αλλοι πάλι απέδωσαν την αιφνίδια απόδραση του Χαϊκάλη στην αστρολογική του δεινότητα να μαντέψει ότι οι συναστρίες δεν ήταν ευνοϊκές για τη συνύπαρξή του στο σανίδι με τον Φιλιππίδη. Τέλος, βάσιμη ήταν η υποψία ότι το έργο που θα ανέβαζαν δεν του ταίριαζε, αν δεν ζημίωνε την προσφιλή στο κοινό περσόνα του.
Είχε άλλωστε αρνηθεί και πάλι τη συμμετοχή του στην ίδια παράσταση «Δάφνες και Πικροδάφνες» πριν από πέντε χρόνια, ενώ τον χαρακτήρα που θα υποδυόταν τον ερμήνευσε ο Γιώργος Κιμούλης. Εξάλλου το συγκεκριμένη διαχρονικό έργο της ελληνικής δραματουργίας, μια κυνική σάτιρα πολιτικών και κοινωνικών ηθών που θίγει καίρια την ίντριγκα, τη ραδιουργία και την πελατειακή κομματαρχία, ενδεχομένως ο καλλιτέχνης έκρινε ότι θα υπονόμευε το πολιτικό του προφίλ. Ως γνωστόν, άλλωστε, ο Χαϊκάλης διατέλεσε βουλευτής επί δύο θητείες, το 2012 και το 2015, με το κόμμα του Πάνου Καμμένου, υποψήφιος των ΑΝ.ΕΛ. για περιφερειάρχης Αττικής και διορισμένος υφυπουργός Εργασίας στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Η σύντομη πολιτική του καριέρα πιθανόν να μην προκάλεσε τόσα πολλά γέλια όσο οι ρόλοι του ως τσαχπίνα και άπιστη γριά στους «Δέκα Μικρούς Μήτσους», αλλά χάρισε στην εθνική αντιπροσωπεία ψήγματα του ατόφιου κωμικού του χαρίσματος, το οποίο ικανοποίησε τους απανταχού της χώρας λάτρεις του απαιτητικού χιούμορ.
Το είπαν τα ζώδια
Εκείνο το απόγευμα της Δευτέρας 2 Απριλίου του 2012, ο Πάνος Καμμένος έκανε αγιασμό στα κεντρικά γραφεία των ΑΝ.ΕΛ. επί της γωνίας λεωφόρου Συγγρού και Χαροκόπου. Ανάμεσα στους αυθορμήτως προσελθόντες και ο Παύλος Χαϊκάλης. Χάρη στη φιλία που συνέδεε τον ηθοποιό με τον μακαρίτη πλέον βουλευτή Αργολίδας της Ν.Δ., Γιάννη Μανώλη, ο οποίος ανήκε, τότε, στους Ανεξάρτητους Ελληνες, γνώρισε τον ιδρυτή και πρόεδρο του νέου κόμματος. Ηταν μια μοιραία συνάντηση. Ενα σχεδόν ζωδιακό κάρμα θα συνέδεε το πολιτικό πεπρωμένο αμφοτέρων.
Ο Πάνος Καμμένος σχεδόν πέταξε από τη χαρά του που ένας σταρ της εγχώριας σόουμπιζ προσέγγιζε τις ιδέες του. Αυτομάτως του πρότεινε να κατέβει υποψήφιος στις επερχόμενες εκλογές εκείνης της χρονιάς. Ο ηθοποιός, που, πάντα συμβουλεύεται τις ενδείξεις των άστρων πριν από κάθε απόφασή του, απάντησε θετικά προτού καν παρουσιαστεί το πρόγραμμα του κόμματος. Θα συμφωνούσε ούτως ή άλλως, δεδομένου ότι ως καλεσμένος σε διάφορα τηλεοπτικά πάνελ έδειχνε να εκπροσωπεί τον «απλό, εξοργισμένο πολίτη», έστω κι αν η ενίοτε εκδήλωση του εκρηκτικού του ταμπεραμέντου ερχόταν σε αντίθεση με την κατά κανόνα καλοκάγαθη, ακόμη και στις ζαβολιές του, υποκριτική φιγούρα που είχε καλλιεργήσει στο πλατύ κοινό. Εξοπλισμένος με ατακαδόρικη αμεσότητα και εκμεταλλευόμενος την τηλεοπτική και θεατρική του αναγνωσιμότητα, μπήκε με τα μπούνια στον προεκλογικό αγώνα. Με σύμμαχο τους «εύστοχους» οιωνούς της αστρολογίας -την οποία πρότεινε να μπει ως μάθημα στα σχολεία για την αναβάθμιση της ποιότητας της εγχώριας Παιδείας- εξελέγη βουλευτής τον Μάιο του 2012. Το επανέλαβε τον Ιούνιο του 2012.
Εκτοτε, παρότι χορτασμένος από το χειροκρότημα, το διεκδίκησε και εντός της Βουλής επιδιδόμενος σε θεατράλε κορόνες, μεταφέροντας συχνά εκεί την οικεία του από τις επιθεωρήσεις ατμόσφαιρα της χοντροκομμένης μπαλαφάρας. Το πρωί βουλευτής, το βράδυ στο «Μεζεδοπωλείο» του ΣΚΑΪ. Πρόλαβε, ανάμεσα σε άλλα πικάντικα, να τουιτάρει «Κάποιος σ’ αγαπάει!!» ανεβάζοντας μια αισχρή φαλλική φωτογραφία, για όσους δεν έπιασαν το υπονοούμενο, κατά την επίσκεψη της Ανγκελα Μέρκελ στην Αθήνα. Ανέβηκε επίσης στο βήμα μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής για τον Προϋπολογισμό και το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής με κασετοφωνάκι που έπαιζε τις προεκλογικές δεσμεύσεις του Αντώνη Σαμαρά στο Ζάππειο.
Το σόου του ανάγκασε τον προεδρεύοντα του Κοινοβουλίου να του υπενθυμίσει: «Δεν είναι θέατρο εδώ. Σε λίγο θα ζητήσετε και κινηματογραφική προβολή!». Στον επόμενο τόνο τον τσίμπησε το ΣΔΟΕ για «ξεχασμένο» τιμολόγιό του, ύψους 45.000 ευρώ, το οποίο, όπως υποστήριξε, είχε λησμονήσει να περάσει στη φορολογική του δήλωση. Κορύφωσε, πάντως, τη βουλευτική του παράσταση τον Δεκέμβριο του 2014, τραβώντας την προσοχή της δημοσιότητας μετά την καταγγελία του για απόπειρα χρηματισμού του προκειμένου να ψηφίσει Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εν προκειμένω, τον Σταύρο Δήμα που χρειαζόταν να εξασφαλίσει τις απαιτούμενες 180 ψήφους ώστε να εκλεγεί, ειδάλλως η χώρα θα πήγαινε σε πρόωρες εκλογές.
Στο αρχείο το «έγκλημα»
Ο Χαϊκάλης ισχυρίστηκε δημοσίως ότι του προσέφεραν 2-3 εκατ. ευρώ για να αλλάξει στάση, ενημέρωσε τον πρόεδρο του κόμματός του, αλλά και τον φίλο του ηθοποιό Λάκη Λαζόπουλο, στον οποίο προσέτρεξε για τις νομικές του γνώσεις και την τεχνική του υποδομή στην επεξεργασία του σχετικού «συγκλονιστικού» ακουστικού και οπτικού υλικού το οποίο κατείχε με τη χρήση κάμερας-ρολόι. Η υπόθεση έκανε ντόρο οπερετικών διαστάσεων, ενθαρρυμένη από ένα αντιπολιτευτικό μιντιακό τσίρκο. Ωστόσο, στο επτασέλιδο πόρισμα που παρέδωσε ο εισαγγελέας Εφετών στον προϊστάμενό του, Ισίδωρο Ντογιάκο, διατυπωνόταν η αμφιβολία του για τους ισχυρισμούς του Χαϊκάλη.
Το πανηγύρι έληξε και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο καθώς δεν προέκυψε κανένα στοιχείο της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος. Ακαριαία ο τότε πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς υπέβαλε μήνυση εναντίον του μιλώντας για «σκευωρία πολιτικών εκβιασμών», «βούρκο», «λάσπη», «λαϊκισμό» και «συκοφαντίες». Κάπου εκεί ο βουλευτής άρχισε να τα μπαλώνει σε στυλ «δεν κατηγορώ τον Σαμαρά. Ποτέ δεν είπα ότι εμπλέκεται ο πρωθυπουργός. Δεν κατηγορώ κανέναν» κ.λπ. Λίγοι, πάντως, θυμούνται ότι στις εκλογές του 1993 ο ηθοποιός ήταν υποψήφιος βουλευτής με την Πολιτική Ανοιξη του Αντώνη Σαμαρά. Κατέβηκε τότε στην εκλογική περιφέρεια Αχαΐας και απέτυχε παταγωδώς, λαμβάνοντας 1.006 σταυρούς προτίμησης, κατατασσόμενος στην 5η θέση ανάμεσα στους 11 υποψηφίους του κόμματος.
Δείτε το βίντεο: Ο ηθοποιός, εκτός από το σανίδι, πρωταγωνίστηκε το 2015 σε μια καταγγελία-οπερέτα για δωροδοκία του προκειμένου να ψηφίσει τον Σταύρο Δήμα για Πρόεδρο της Δημοκρατίας
Ο άλλοτε πρωταγωνιστής σε βιντεοκασέτες με ενδεικτικούς τίτλους όπως «Ο αγκαλίτσας λαγωνικό», «Κορίτσια για τσίμπημα», «Ο βάρβαρος και η Βαρβάρα», «Ο παρθενοφάγος», δεν έκανε εκείνα τα φεγγάρια γκελ στους ψηφοφόρους. Με τον σάλο, όμως, που ξεσήκωσε για την υποτιθέμενη απόπειρα δωροδοκίας του, επανεξελέγη με 18.533 ψήφους βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων στην Περιφέρεια Αττικής στις εθνικές κάλπες του Ιανουαρίου 2015. Το πολιτικό σκηνικό είχε πλέον αλλάξει με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Αναγκαστικά, ο αξιολάτρευτος ως παπα-Λάμπρος της σειράς «Τι ψυχή θα παραδώσεις, μωρή;» παρέδωσε πειθήνια το ιδεολογικό του στίγμα στην «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση, ονειρευμένος τον σπουδαιότερο ρόλο της ζωής του: αυτόν του υπουργού.
Ως κατεξοχήν επιτυχημένος ηθοποιός που υπέταξε την πληθωρική ερμηνευτική του ικανότητα για μεγάλη γκάμα ρόλων στη στερεοτυπική μανιέρα του καπάτσου, κουτοπόνηρου, ψιλο-ιδιοτελούς, γαργαλιστικού, παιχνιδο-ερωτιάρη, δήθεν αφελούς αλλά κατά βάθος ανοιχτόκαρδου «Ελληναρά», ήθελε να βάλει, πέραν της υποκριτικής, και την πολιτική του σφραγίδα στον δημόσιο χώρο. Θεμιτή φιλοδοξία, αρκεί να τον έπαιρναν στα σοβαρά. Ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας τού αναγνώρισε ωριμότητα και αξιοπιστία, κρίνοντας ενδεχομένως ως επαρκείς τις δεξιότητες που επέδειξε ως γυμναστής-διαχειριστής στο σίριαλ «Η πολυκατοικία». Τον διόρισε τον Ιούλιο του 2015 στη θέση του Δημήτρη Στρατούλη, υφυπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Αντικείμενό του, να διαχειριστεί την «καυτή πατάτα» του Ασφαλιστικού με την τεχνογνωσία που μάλλον είχε αποκομίσει υποδυόμενος τον μάγειρα στην ταινία «Λούφα και παραλλαγή».
Συντροφική δυσπιστία
Την ίδια ώρα οι μπαρουτοκαπνισμένοι σύντροφοι της Κουμουνδούρου έβραζαν για την επιλογή του στο υπουργικό πόστο με αξίωμα τεχνικής διαπραγμάτευσης με την τρόικα, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να ανασύρουν τα ντροπιαστικά και βωμολοχικά του σχόλια. Μάλιστα άκουγαν βερεσέ ότι είχε διατελέσει τα τρία τελευταία χρόνια τομεάρχης για θέματα εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης των ΑΝ.ΕΛ. Δυσπιστούσαν για τον εναρμονισμό του με τις δικές τους αυταπάτες ακόμη κι όταν έτρεχε ως περιφερειακός σύμβουλος με ένα βεσπάκι από το Πικέρμι όπου έμενε έως του Παπάγου για τις συνεδριάσεις της Περιφέρειας Αττικής ώστε να συνταχτεί με τα εμπνευσμένα προτάγματα της Ρένας Δούρου.
Και βέβαια δεν είχε διαλάθει της προσοχής όλων αυτών ότι όταν τον Ιούνιο του 2015 εγκρινόταν επί της αρχής το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια, ο Χαϊκάλης προέβαινε σε ξενοφοβικές δηλώσεις. Διατράνωνε ότι «οι αλλοδαποί φταίνε για την αύξηση της εγκληματικότητας και της ανεργίας», διατυμπανίζοντας υπερήφανα ότι «Ελληνας δεν γίνεσαι, αλλά γεννιέσαι». Φραστική έξαρση που κρίθηκε ότι συναγωνιζόταν τους Χρυσαυγίτες σε ρητορικό παροξυσμό. Αναπόφευκτα, στην κλίμακα του συριζαϊκού «αριστερόμετρου» βαθμολογούνταν υπό το μηδέν, κατατασσόμενος στη χορεία των «ψεκασμένων» με τους οποίους, κατά τα άλλα, οι ίδιοι συνεργάζονταν αρμονικά.
Δεν του έμελλε να μακροημερεύσει στο, ελέω Καμμένου, υφυπουργικό του αξίωμα, παρότι αυτός ο πούρος θρησκευόμενος εθνοπατριώτης και διαπρύσιος αντιμνημονιακός ψήφισε «Ναι» στη συμφωνία για το ασφυκτικό τρίτο μνημόνιο. Ατυχώς για τον ίδιο, εκείνο το καλοκαίρι των capital controls αποκαλύφθηκε ότι διέθετε offshore εταιρεία με έδρα στην Κύπρο, από το 2008. Ακόμη χειρότερα, δεν την είχε δηλώσει στο «πόθεν έσχες» που κατέθεσε στη Βουλή, ενώ ήταν σαφής η νομοθετική διάταξη η οποία απαγορεύει τέτοια συμμετοχή μέλους της κυβέρνησης σε εξωχώριες εταιρείες. Το καλό με τον Χαϊκάλη είναι ότι συνήθως ζητάει συγγνώμη όταν παραφέρεται. Οπως έκανε το 2013 όταν αγενέστατος μετά από παραληρηματικό ξέσπασμά του με βωμολοχίες κατά του Αδωνη Γεωργιάδη, υποχώρησε ανυπόκριτα με την ουρά στα σκέλια. Στη προκειμένη περίπτωση, όμως, οι δικαιολογίες του άγγιζαν το όρια της παρωδίας με διατυπώσεις του στυλ «η offshore μου... δεν είναι offshore, καθότι κυπριακή, και δεν είναι δική μου». Με τη σειρά τους οι ΑΝ.ΕΛ. τον «άδειασαν», στο πλαίσιο της ανέφελης νομής της εξουσίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, και επίσημα τον άφησαν εκτός ψηφοδελτίων στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015.
Oι πονηριές του Ουρανού
Ανεξάρτητα από το αν έλειψε ή όχι από κανέναν στη Βουλή, ο ίδιος υπήρξε θύμα αυτής της γκροτέσκο κυβερνητικής συνεργασίας των δύο κομμάτων. Η ευθυμία που πλουσιοπάροχα πρόσφερε κόπασε. Εμεινε στην απέξω για περίπου δέκα μήνες, έως ότου επέστρεψε στους συγκυβερνώντες ΑΝ.ΕΛ. ως γραμματέας Πολιτισμού, τον οποίο είχε υπηρετήσει με συνέπεια επί 30 και βάλε χρόνια επί σκηνής, συχνά και τηλεπλατό, με παραφουσκωμένες αρλούμπες και σκαμπρόζικες γκριμάτσες. Μόνο που το κόμμα του με τις δηθενιές του είχε πάρει πλέον ανεπίστρεπτα την κάτω βόλτα. Η απογοήτευση και η ματαίωση ήταν προ των πυλών, αν και ο ίδιος, ως φιλοσοφημένος μετρ της αστρολογίας, θα έπρεπε ίσως να έχει προβλέψει στους ζωδιακούς χάρτες της συγκυρίας τα τερτίπια της Αφροδίτης, τις πονηριές του Ουρανού και την κακή επιρροή του πλανήτη Αρη. «Αποκαθηλωμένος» από πρόσβαση σε πολιτικό ακροατήριο και τους ΑΝ.ΕΛ. εξατμισμένους ή σε ώσμωση με τον ΣΥΡΙΖΑ, θυμήθηκε την περίοδο της Συμφωνίας των Πρεσπών την έντιμη πατριωτική στάση του Σαμαρά τη δεκαετία του 1990. Παρ’ όλα αυτά, είχε μια επαγγελματική καριέρα να υπηρετήσει. Δημοφιλής ως Μίμης Σαραντινός στο σίριαλ «50-50», άλλωστε, προσέφερε και υπηρεσίες οικογενειακού συμβούλου.
Οπως ο ίδιος έχει δηλώσει, πολλά ζευγάρια τον ευχαρίστησαν προσωπικά, καθώς μέσα από τον ρόλο που ενσάρκωνε στη σειρά γνώρισαν τη σημασία της σεξουαλικής φαντασίωσης στη σχέση. Σίγουρα δεν χύθηκε ρευστός ο ρόλος μέσα στο καλούπι της προσωπικότητάς του, αλλά όσο να ’ναι φαίνεται πως ο δικός του χαρακτήρας τον βοήθησε να σχηματοποιηθεί.
Το παιδί από το Κατάκολο
Γεννημένος στις 30 Οκτωβρίου του 1959 στο Κατάκολο, μεγάλωσε στην Πάτρα. Γνώρισε από μικρός το σκληρό πρόσωπο της ζωής. Εχασε τον πατέρα του, Γιώργο, ταξιδιωτικό πράκτορα στο επάγγελμα, προτού συμπληρώσει τα 10 του. Δύο χρόνια χρόνια μετά τον θάνατο του πατέρα του ξεκίνησαν τα προβλήματα υγείας της οικοκυράς μητέρας του, Νικολέττας. Μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του, Θανάση, βγήκε στη βιοπάλη.
Δούλεψε από πιτσιρίκος στο «πεζοδρόμιο» ως γκαρσόνι, περιπτεράς, εργάτης και αποθηκάριος σε εργοστάσιο, ενώ, για λόγους επιβίωσης πάλι, έκανε σε μια φάση τον ιδιωτικό ντετέκτιβ παρακολουθώντας τα βράδια τις γυναίκες απατημένων συζύγων. Οταν πήγαινε σχολείο, οι συμμαθητές του τού έλεγαν: «Αφού, βρε Παύλο, είσαι τόσο καλός στις μεταμφιέσεις, γιατί δεν γίνεσαι ηθοποιός;».
Του καρφώθηκε η ιδέα και μετακόμισε στην Αθήνα αφότου έμεινε μετεξεταστέος στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου. Ο ηθοποιός Ηλίας Λογοθέτης, που διέγνωσε το ταλέντο του, τον παρακίνησε να πάει στη δραματική σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Σπούδασε εκεί επιβιώνοντας με απίθανες καθημερινές στερήσεις. Στη συνέχεια υπηρέτησε τη στρατιωτική θητεία του στα σύνορα σε μονάδα τεθωρακισμένων και στα τελειώματα μετατέθηκε στον Αυλώνα. Λίγο πριν αφυπηρετήσει από το φανταριλίκι τον κάλεσαν από τη δραματική σχολή να παίξει στο έργο «Τέλος του Ταξιδιού» στο θέατρο Αμιράλ, με τον Κατρανίδη και τον Αντωνόπουλο. Μαγεύτηκε από το θεατρικό σανίδι, ξεχώρισε για την υποκριτική του τέχνη και πήρε θετικές κριτικές ως νέος ηθοποιός που ξεπεταγόταν.
Ολα για το μεροκάματο
Εκτοτε δεν έμεινε ποτέ χωρίς δουλειά, αφού την κυνηγούσε επίμονα για βιοποριστικούς λίγους. Δεν έχασε μεροκάματο. Επιθεώρηση, βιντεοταινίες, διαφημιστικά, ό,τι να ’ναι για τον επιούσιο. Η τηλεόραση τον ανακάλυψε από το θέατρο. Ο σκηνοθέτης Ερρίκος Ανδρέου τον φώναξε να παίξει στο «Δικό μας άνθρωπο» με τον Λάκη Κομνηνό και την Ελένη Ερήμου.
Την επόμενη χρονιά, το 1984, έπαιξε στη σειρά του Γιάννη Δαλιανίδη «Ο Ανδροκλής και τα Λιοντάρια» με πρωταγωνιστή τον Κώστα Βουτσά, όπου υποδυόταν τον πρωτότοκο γιο του. Ξεχώρισε και πάλι με την ερμηνεία του. Επλασε από το τίποτε έναν μικρό ρόλο, όχι απλώς μια τυπική φιγούρα, στην παράσταση «Φιλουμένα Μαρτουράνο» με τη Βουγιουκλάκη και τον Παπαμιχαήλ το 1986, ενώ ο Σταμάτης Φασουλής τού εμπιστεύτηκε έναν ρόλο σε επιθεώρηση της Ελεύθερης Σκηνής. Βαθμιαία καθιερωνόταν ως διακριτός ηθοποιός πρώτα στη συνείδηση του κοινού και ακολούθως μέσα από την πένα των κριτικών.
Οταν πια υλοποιήθηκε η ιδιωτική τηλεόραση, ήταν έτοιμος σαν από καιρό να πρωταγωνιστήσει. Είχε ήδη συστηθεί ως σπουδαίο κωμικό ταλέντο που βρισκόταν στην αφετηρία μιας μακράς επιτυχημένης σταδιοδρομίας. Ωστόσο το μικρόβιο της πολιτικής, περισσότερο από ευαισθησία παρά από ιδιορρυθμία, κυκλοφορούσε ανέκαθεν στο αίμα του, χωρίς καμιά αντιβίωση να το αναχαιτίσει. Το ίδιο αθεράπευτο ρέει μέσα του και το μικρόβιο του έρωτα.
Οι τρεις γάμοι
Παντρεύτηκε τρεις φορές. Ο πρώτος του γάμος έγινε πριν από αρκετά χρόνια με την ηθοποιό Ευδοξία Πεντζάκη εξαιτίας, λέγεται, μιας απρόσμενης εγκυμοσύνης της που έφερε τον νεαρό τότε Χαϊκάλη προ των ηθικών ευθυνών του. Καρπός εκείνου του έρωτα είναι ο 30χρονος σήμερα γιος του, Γιώργος, οποίος του χάρισε το πρώτο του εγγόνι. Για δεύτερη φορά ανέβηκε τα σκαλιά της Εκκλησίας με την επίσης ηθοποιό Μαργαρίτα Σολδάτου. Ούτε αυτός ο γάμος ευδοκίμησε.
Για τρίτη φορά ο ηθοποιός παντρεύτηκε την αστυνομικό Μαρία Λύκου, η οποία ήταν προσωπική φρουρός του κατά τη βουλευτική θητεία του. Για χάρη μάλιστα της σχέσης τους η ίδια αποσπάστηκε από το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» όπου υπηρετούσε στο πολιτικό του γραφείο. Η γαμήλια τελετή τους έγινε τον Νοέμβριο του 2015, όταν εκείνος ήταν πια εκτός Βουλής, στο δημαρχείο της Ραφήνας, με κουμπάρα-μάρτυρα τη δημοσιογράφο και παρουσιάστρια Χριστίνα Λαμπίρη. Το παράδοξο ήταν πως ως βουλευτής που ορκίστηκε με θρησκευτικό όρκο προτίμησε τον πολιτικό γάμο, ο οποίος αντιστρατευόταν τις θέσεις των ΑΝ.ΕΛ. υπέρ του εκκλησιαστικού γάμου, σύμφωνα με τις πατροπαράδοτες αξίες της ελληνικής κοινωνίας.
Ατυχώς και αυτός ο συζυγικός του δεσμός δεν τελεσφόρησε. Μετά από τέσσερα χρόνια έγγαμης συμβίωσης το ζευγάρι έβαλε τέλος στην κοινή του πορεία, με τον συναισθηματικά φορτισμένο ηθοποιό να περιφέρεται απαρηγόρητος και μετανιωμένος στα κανάλια. Να δηλώνει ότι ονειρεύεται μόνο επανασύνδεση με την πρώην σύζυγό του και να προσφέρεται αυτή τη φορά να κάνει μαζί της και θρησκευτικό γάμο. Και φυσικά, όπως σε καθετί που αντιλαμβάνεται ως αναποδιά, να αναλαμβάνει πλήρως την ευθύνη και για τη διάλυση του γάμου του.
Ακριβώς με την ίδια άνεση που διακινεί εν μέσω πανδημίας την άρνησή του σε κάθε υποχρεωτικό εμβολιασμό, παίρνοντας μεν αποστάσεις από τη συνωμοσιολογία, αλλά γαρνίροντας τον σκεπτικισμό του με το εξής επιχείρημα: «Το να έχουμε τόσες χιλιάδες θανάτους δεν μου λέει τίποτα, άλλους τόσους θανάτους είχαμε και το 2015!». Για έναν ηθοποιό με ατόφια κωμική φλέβα που έχει χαρίσει τρανταχτά γέλια χωρίς δυσάρεστες παρενέργειες, αυτή η δήλωσή του υποδαύλισε αισθήματα κατατονικής θλίψης.
Παρομοίως κέντρισε την πικρία του ευρύτερου φιλοθεάμονος κοινού η εμπλοκή του ονόματός του σε σεξουαλική παρενόχληση. Η αλήθεια είναι πως επέλεξε να βγει σε μια εκπομπή live και να παραδεχτεί ότι φλέρταρε μια πολύ νεαρή γυναίκα, μια 19χρονη μαθήτριά του ηθοποιό, ζητώντας δημόσια συγγνώμη. Ολα αυτά παρά το γεγονός ότι η καταγγελία της ηθοποιού Ηλιάνας Αραβή ήταν ανώνυμη, αλλά τον περιέγραφε φωτογραφικά.
Προφανώς ο Χαϊκάλης εκτίμησε ότι η σιωπή δεν δείχνει μεταμέλεια, ούτε υπάρχει πιο ταπεινωτική απάντηση από την περιφρονητική σιωπή. Μόνο που προτού εκστομίσει ότι «σταυρώνομαι για πράγματα που δεν είμαι κατηγορούμενος», είχε προλάβει να καυχηθεί ότι είναι «αρσενικό παλιάς κοπής».
Και έδωσε αυτομάτως στην επινοημένη δήλωσή του χαρακτήρα πανωλεθρίας. Χοντρό φάουλ. Πρώτα απ’ όλα γιατί ο άνδρας δεν είναι απλώς αρσενικό, ούτε η παλιά «κοπή», δηλαδή η δήθεν ευγενική vintage νοοτροπία συνιστά ελαφρυντικό. Ειδικότερα όταν μέσω αυτής επιχειρείται να αποτελέσει υπερασπιστικό ισχυρισμό, άλλοθι ή πλυντήριο ανομιών που εξισώνουν την οδυνηρή παρενόχληση με την αθώα πολιορκία ενός φλερτ. Πόσο μάλλον όταν η πρώτη ασκείται από θέση ισχύος. Παρορμητισμός, βιασύνη ή αμετροέπεια, το σίγουρο είναι ότι ο ομολογουμένως έξυπνος ηθοποιός την πάτησε χωρίς καν να προσυπογράψει μια μαύρη κωμωδία στο ύφος της παράστασης «Αρσενικό και Παλιά Δαντέλα».
Από εκεί και πέρα είναι μάλλον κρίσιμο να συμβουλευτεί το ωροσκόπιό του που του χρησιμεύει ως εσωτερική πυξίδα. Στη χειρότερη, ας θυμηθεί την εποχή που αντικατέστησε τον Γιώργο Πολυχρονίου στο τηλεπαιχνίδι «Ο Τροχός της Τύχης». Τότε που έκλεινε κάθε επεισόδιο λέγοντας: «Αλλη μέρα, άλλη τύχη».
Εξάλλου, όσοι δεν μπορούν να παραδεχτούν ευθαρσώς τα σφάλματά τους, ας εμπιστευτούν το πεπρωμένο που ορίζει ότι είναι καλύτερα να προκαλείς το γέλιο παρά τον περίγελο.
Ειδήσεις σήμερα:
Κακοκαιρία «Μήδεια»: Ολονύχτια μάχη με τα χιόνια - Ποιοι δρόμοι έκλεισαν– Πού χρειάζονται αλυσίδες
Κακοκαιρία «Μήδεια»: Ποια σχολεία κλείνουν - Με τηλεκπαίδευση τα μαθήματα
Κακοκαιρία «Μήδεια»: Βυθίστηκαν ξανά στο σκοτάδι Σκιάθος, Σκόπελος, Αλόννησος
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr