Υπόθεση Λιγνάδη: Καταπέλτης το δικαστικό βούλευμα - 30 χρόνια «ψάρευε» ανήλικα παιδιά
27.02.202119:01
«Είχε τη φαντασίωση να είναι ο παθών μόνος του στο δωμάτιο, να μπαίνουν οι φίλοι του μέσα για να κάνουν σεξ μαζί του και εκείνος να φωνάζει «ο επόμενος», αναφέρει μάρτυρας - Αναζητούσε ανηλίκους στο Μεταξουργείο - Πώς οι δικαστές κατέρριψαν το άλλοθι του Δημήτρη Λιγνάδη
Με ένα βούλευμα - «φωτιά» η Δικαιοσύνη στοιχειοθετεί βήμα - βήμα γιατί ο Δημήτρης Λιγνάδηςκατέστη κατηγορούμενος για βιασμό κατά συρροή και γιατί συνελήφθη. Με το συγκεκριμένο βούλευμα οι δικαστές, μέλη του συμβουλίου Πλημμελειοδικών της Αθήνας, απέρριψαν την αίτηση που είχε καταθέσει ο σκηνοθέτης για ακύρωση της δίωξης που ασκήθηκε σε βάρος του για βιασμό κατά συρροή αλλά και για ακύρωση του εντάλματος που εκδόθηκε για την σύλληψή του.
Μετά την απόρριψη της αίτησης αυτής, την περασμένη Πέμπτη άνοιξε ο δρόμος για την απολογία του κατηγορούμενου, κατά την οποία όμως ο σκηνοθέτης δεν έπεισε ανακρίτρια και εισαγγελέα για την αθωότητά του, αφού και οι δυο τάχθηκαν υπέρ της προφυλάκισής του.
Οι δικαστές, μέλη του συμβουλίου, με το βούλευμά τους, υιοθετούν πλήρως την εισαγγελική πρόταση επί της αίτησης Λιγνάδη και αποφαίνονται πως:
1ον) ο κατηγορούμενος δεν έχει δικαίωμα από το νόμο να ασκήσει προσφυγή κατά του εντάλματος σύλληψης του, 2ον) ότι ασκήθηκε σε βάρος του δίωξη από τη Δικαιοσύνη καθώς υπάρχουν στοιχεία για έκνομη δράση του από το 1985, όταν έγινε η πρώτη καταγγελία σε βάρος του για ασέλγεια σε ανήλικο. Η έκνομη δράση του κατηγορούμενου – αναφέρουν οι δικαστές - συνεχίστηκε έκτοτε σε βάθος 30ετίας μέχρι και το 2015 3ον) Τα άλλοθι που προσκόμισε ο σκηνοθέτης για να αποδείξει ότι δεν τέλεσε τους βιασμούς στους τόπους και τους χρόνους που κατηγορείται ότι τέλεσε δεν είναι ισχυρά, καθώς παρουσιάζουν χρονικά κενά.
Στο βούλευμα και κυρίως στο μέρος του εκείνο που καταγράφεται η εισαγγελική πρόταση, παρουσιάζεται το σύνολο της δικογραφίας σε βάρος του Λιγνάδη, η οποία πραγματικά σοκάρει. Οι μηνυτές του σκηνοθέτη και οι μάρτυρες που κατέθεσαν εναντίον του, αναφέρονται με λεπτομέρειες σε γεγονότα και περιστατικά που δύσκολα μπορεί κάποιος να προσπεράσει.
Στις μαρτυρίες και τα στοιχεία αυτά – εκ των οποίων τα περισσότερα έχουν δει το φως της δημοσιότητας – εμπεριέχεται κατάθεση ενός εκ των μηνυτών ο οποίος αναφέρεται σε ανήλικα αγόρια που, όπως λέει, είχε προσλάβει οΔημήτρης Λιγνάδης για να του καθαρίζουν το σπίτι, έναντι αμοιβής 5 έως 10 ευρώ.Όπως καταθέτει ο μηνυτής τα παιδιά ερωτοτροπούσαν μεταξύ τους στο σαλόνι του διαμερίσματος του σκηνοθέτη και εκείνος αυνανίζονταν…..
Τι κρίθηκε για τη δίωξη και ένταλμα σύλληψης
Ειδικότερα, με το υπ. αριθμόν 652/2021 βούλευμά τους οι δικαστές του συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, υιοθέτησαν στο σύνολό της την εισαγγελική πρόταση και απέρριψαν το αίτημα που είχε υποβάλλει ο Λιγνάδης για ακύρωσης της ποινικής δίωξης επειδή δεν είχε κληθεί προηγουμένως να δώσει εξηγήσεις αλλά και για ακύρωση της έκδοσης του εντάλματος για τη σύλληψή του.
Πιο συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά στο αίτημα του κατηγορούμενου για ακύρωση της δίωξης εναντίον του για το κακούργημα του βιασμού κατά συρροή επειδή δεν κλήθηκε πρώτα για εξηγήσεις, οι δικαστές ερμηνεύοντας τα σχετικά άρθρα του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας αναφέρουν πως «…η κλήση του υπόπτου στο στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης προς παροχή εξηγήσεων για πράξη τιμωρούμενη σε βαθμό κακουργήματος μπορεί να παραλειφθεί αν από τα στοιχεία της προκαταρκτικής, προκύπτει σαφώς ότι ο ύποπτος έχει σχεδιάσει τη φυγή του ή την τέλεση νέων εγκλημάτων και έχουν προκύψει επαρκείς ενδείξεις για την άμεση άσκηση ποινικής δίωξης …».
Το δικαστικό συμβούλιο αναφέρει στο βούλευμα του πως στην περίπτωση του Λιγνάδη η εισαγγελία άσκησε δίωξη εναντίον του αξιοποιώντας τα στοιχεία της δικογραφίας (μηνύσεις και μαρτυρίες) από τα οποία προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος: «Τουλάχιστον από το έτος 1984, οπότε χρονολογείται σήμανσή του για αδίκημα σχετιζόμενο με τη γενετήσια ελευθερία σε βάρος ανηλίκου και έως έτος 2015, δηλαδή για διάστημα τουλάχιστον 30 ετών, προσέγγιζε ανηλίκους και εν γένει άτομα νεαρής ηλικίας, πέραν των κατανομαζόμενων στη δικογραφία και πλήθος άλλων, τους οποίους εντόπιζε με αφορμή τις καλλιτεχνικές του δραστηριότητες στο χώρο των θεάτρων που λειτουργούσε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης, είτε ως διδάσκων θεατρική αγωγή σε σχολεία και εργαστήρια, είτε από φιλικούς κύκλους, ακόμη δε και τυχαία σε διάφορες περιοχές των Αθηνών, που σύχναζαν ανήλικοι και νέοι και υποσχόμενος να τους καθοδηγήσει και να τους βοηθήσει να σταδιοδρομήσουν στον καλλιτεχνικό χώρο…..».
Οι δικαστές έκριναν πως από τα στοιχεία αυτά προέκυψαν ενδείξεις για άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος του σκηνοθέτη αλλά και για την τέλεση νέων αντίστοιχων εγκλημάτων «τα οποία κατά τη διάταξη του άρθρου 244 παρ. 2 ΚΠΔ, δεν είναι αναγκαίο να είναι ίσης βαρύτητας, αφού η μεθοδευμένη αυτή δράση του αιτούντος και η επανειλημμένη τέλεση υποδεικνύει σταθερή ροπή του προς τη διάπραξη αυτού του είδους των εγκλημάτων, ως στοιχείο της προσωπικότητας του, στοιχείο το οποίο δεν θα μπορούσε να μεταβληθεί ούτε κατά το χρόνο που διενεργείτο η προκαταρκτική εξέταση και θα καλούνταν για έγγραφες εξηγήσεις ο κατηγορούμενος….». Με το σκεπτικό αυτό οι δικαστές απέρριψαν ως αβάσιμη την αίτηση του Λιγνάδη ως προς το σκέλος της εκείνο με το οποίο ζητούσε την ακύρωση της δίωξης εναντίον του.
Σε ό,τι αφορά στο αίτημα του κατηγορούμενου για ακύρωση του εντάλματος της σύλληψής του οι δικαστές αναφέρουν πως ο νόμος δεν προβλέπει δικαίωμα προσφυγής για ακύρωση του εντάλματος σύλληψης. Ως εκ τούτου, η προσφυγή Λιγνάδη κατά το μέρος που αφορά την ακύρωση του εντάλματος κρίνεται απαράδεκτη, υπογραμμίζουν οι δικαστές.
Τι έκριναν για τα άλλοθι του Λιγνάδη
Οι δικαστές παραθέτουν στο βούλευμά τους και το σκεπτικό τους με το οποίο απέρριψαν τα άλλοθι που προσκόμισε ο Δημήτρης Λιγνάδης για να στηρίξει τον ισχυρισμό του ότι ο ίδιος δεν βρίσκονταν στα σημεία που τελέστηκαν οι βιασμοί που του αποδίδουν οι μηνυτές του κατά τις ημερομηνίες που εκείνοι αναφέρουν. Οι δικαστές κάνουν λόγο χρονικά κενά στα έγγραφα αυτά, τα οποία σημειωτέον ο σκηνοθέτης προσκόμισε και στην ανακρίτρια κατά τη διάρκεια της απολογίας του.
Χαρακτηριστικά οι δικαστές αναφέρουν στο βούλευμά τους ως προς τα άλλοθι του Λιγνάδη: «Συγκεκριμένα κατά την ενώπιον του Δικαστικού Συμβουλίου διαδικασία προσκομίστηκαν έγγραφα μετά τα οποία ο αιτών θεωρεί ότι καταρρίπτεται η φυσική παρουσία του στους τόπους και κατά τους χρόνους των δυο πράξεων των βιασμών (……..) του πρώτου τον Αύγουστο του 2010 στην Αθήνα και του δεύτερου στην Επίδαυρο την 9η Αυγούστου 2014….Σχετικώς εγχείρισε κατά την αυτοπρόσωπή παράσταση του ενώπιον του δικαστικού συμβουλίου καταρχήν αντίγραφα εισιτηρίων και φορολογικών παραστατικών με τα φαίνεται ότι κατά το χρονικό διάστημα από 3/8/2010 έως 9/8/2010 βρισκόταν σε ταξίδι στην Αίγυπτο και κατά δεύτερον φωτογραφίες από τις οποίες προκύπτει ότι κατά τις ημερομηνίες 1η, 5η, 6η, 11η, 15η και 16η /8/2015 βρισκόταν διακοπές στην Ιθάκη με φιλικά του πρόσωπα. Πλην όμως από τα πρώτα εκ των εγγράφων αυτών καλύπτεται μόνο ένα μικρό χρονικό διάστημα των ημερών του Αυγούστου του 2010 ενώ η πράξη για την οποία ασκήθηκε η δίωξη δεν έχει προσδιοριστεί κατά ακριβή ημερομηνία, ενώ από τα δεύτερα υπάρχει κενό ακριβώς κατά την επίμαχη ημερομηνία της 9ης Αυγούστου 2015…..».
Η δικογραφία σοκ
Στην εισαγγελική πρόταση, που εμπεριέχεται στο σώμα του βουλεύματος, παρατίθεται όμως και το σύνολο των στοιχείων που συγκέντρωσαν οι εισαγγελείς για τον κατηγορούμενο σκηνοθέτη. Πρόκειται κατά βάση για μαρτυρίες παθόντων οι οποίες προκαλούν «σοκ». Μια εξ αυτών, προέρχεται τον έναν εκ των δυο μηνυτών του Δημήτρη Λιγναδη.
Σύμφωνα με αυτή, ο κατηγορούμενος είχε προσλάβει ανήλικά αγόρια για την καθαριότητα του σπιτιού του, τα οποία ο μάρτυρας είχε δει να ερωτοτροπούν στο διαμέρισμα του σκηνοθέτη στο Μεταξουργείο και ο τελευταίος να τα παρακολουθεί και να αυνανίζεται.
Στην εισαγγελική πρόταση η μαρτυρία αυτή του μηνυτή, ο οποίος έμεινε στο σπίτι του Λιγνάδη για περίπου 20 ημέρες, περιγράφεται ως εξής: «Κατά το διάστημα αυτό στο σπίτι ερχόταν ένα ανήλικο αγόρι, το οποίο σιδέρωνε, έπλενε και γενικώς φρόντιζε για την καθαριότητα του σπιτιού του αιτούντα (σ.σ του κατηγορούμενου σκηνοθέτη), ο οποίος του έδινε 5 -10 ευρώ για τις υπηρεσίες του. Μια μέρα μάλιστα που ο παθών μπήκε στο σπίτι, βρήκε το παιδί μου καθάριζε με έναν φίλο του ετεροφυλόφιλο, ηλικίας 15 – 16 ετών, να είναι αμφότεροι με τα εσώρουχά τους μέσα στο σαλόνι και να τρίβεται ο ένας πάνω στον άλλο βίαια, ο δε αιτών που κάθονταν δίπλα τους στον καναπέ με το εσώρουχό του αυνανίζονταν. Μετά το περιστατικό αυτό, ο αιτών είπε στον παθόντα για τον ετεροφυλόφιλο ανήλικο ότι «αυτός πρέπει να υποκύψει και θα υποκύψει και σε εσένα». Επίσης μια άλλη μέρα, παθών διαπίστωσε ότι το παιδί που καθάριζε είχε μπει στο δωμάτιο του αιτούνταν με έναν άλλο ανήλικο και τον ίδιο τον αιτούντα και όταν βγήκαν από το δωμάτιο ο άλλος ανήλικος ήταν φανερά στεναχωρημένος και δεν ήθελε να μιλήσει για αυτό που είχε συμβεί. Αυτό που είχε κάνει εντύπωση στον παθόντα κατά τη διάρκεια της σχέσης του με τον αιτούντα ήταν ότι του έλεγε ότι είχε τη φαντασίωση να είναι ο παθών μόνος του στο δωμάτιο, να μπαίνουν οι φίλοι του μέσα για να κάνουν σεξ μαζί του και εκείνος να φωνάζει «ο επόμενος»!
Αξίζει να σημειωθεί εδώ ο Δημήτρης Λιγνάδης ρωτήθηκε για αυτή την μαρτυρία αυτή από την 19η τακτική ανακρίτρια. Συγκριμένα, έλαβε χώρα ο εξής διάλογος:
Ανακρίτρια: Όταν έμενε ο (….) μαζί σας, ποιος σας βοηθούσε στην καθαριότητα στο σπίτι;
Κατηγορούμενος: Τότε είχα μια κυρία την (….), η οποία είναι Γεωργιανή και είναι κόρη της κυρίας που φροντίζει την κατάκοιτη μητέρα μου. Ουδέποτε είχα κάποιο ανήλικο αγόρι να καθαρίζει το σπίτι μου, όπως με ρωτάτε. Ούτε είχα ανήλικα παιδιά να μπαινοβγαίνουν στο σπίτι μου. Σε κάθε κατάθεση υπάρχει πάντα και ένα κεφάλαιο ύπαρξης ανηλίκων. Δηλαδή φωτίζεται κατ’ επιλογή η πλευρά του βιαστή και του παιδόφιλου. Εγώ, έκανα κάποιες παραστάσεις μόνο με παιδιά, όπως το «Billy Eliot» και δεν βρέθηκε κανένα παιδί, καμία μάνα και κανένας πατέρας να κάνει κάποια καταγγελία. Είχαμε 50 παιδιά στην εν λόγω παράσταση.
«Αλίευε ανηλίκους στο Μεταξουργείο»
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην εισαγγελική πρόταση γίνεται λόγος για «εμμονική» και «εφηβοφιλική και σεξουαλική τάση και προτίμηση» του κατηγορούμενου την οποία ο εκδήλωνε χωρίς «καμία συστολή ακόμη και σε δημόσιους χώρους». Σύμφωνα δε με την εισαγγελική πρόταση, η τάση αυτή του κατηγορούμενου «περιγράφεται με σαφήνεια στις ληφθείσες καταθέσεις, αλλά και στις εγκλήσεις που κατατέθηκαν ενώπιον του εισαγγελέα, καθώς και η σταθερή εξακολουθητική ροπή του προς την ικανοποίηση της γενετήσιας ορμής του με ανήλικα αμφοτέρων των φίλων, η οποία ροπή έφτασε στην εγκληματική και μάλιστα κακουργηματική της μορφή, με παθόντες δύο αλλοδαπούς, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι αυτός συνεχίζει να μένει στην ευρύτερη περιοχή του Μεταξουργείου από ανέκαθεν αλίευε ανήλικους για τον ανώτερο σκοπό, δικαιολογούσαν κατά την άποψή μας απόλυτα την εφαρμογή στο πρόσωπό του της παραγράφου δύο του άρθρου 244 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας περί παράλειψης κλήσης του ως υπόπτου για λήψη χωρίς όρκο εξηγήσεων και της άμεσης άσκησης ποινικής δίωξης σε βάρος του με σκοπό την αποτροπή τέλεσης νέων πάρω μην αδικημάτων σε βάρος ανηλίκων παθόντων».