Σοφία Νικολάου: H Πολιτεία έχει υποχρέωση να σώσει τον Κουφοντίνα, αλλά δεν θα υποκύψουμε σε εκβιασμούς

Κοίτα να δεις τι συμβαίνει. Οταν μιλάς με πολλούς, ανεξαρτήτως κοινωνικής καταγωγής, μορφώσεως, επαγγέλματος και ηλικίας. Ιδιαιτέρως των λεγόμενων «χαμηλών στρωμάτων». Από εκεί η χρήσιμη πληροφορία. Κάπου σε μια μικρή «κουφή» στοά, επί της οδού Αμερικής, το μικρό καφέ και επίσης μικρό αυτοσχέδιο και χειροποίητο φαγάδικο του Δημήτρη και της Ρούλας Μουρλίδου. Ναι, έτσι. Μουρλίδου. Που εξυπηρετεί στελέχη και υπαλλήλους γραφείων. Ειδικά δικηγορικών γραφείων. Μου λέει, έτσι τυχαία, η Ρούλα: «Εκεί απέναντι είναι το γραφείο της Σοφίας Νικολάου». Της λεγόμενης «σιδηράς κυρίας»; Ναι!

Αμέσως ζητάω και παίρνω τον αριθμό του κινητού της από πασίγνωστο δικηγόρο και φίλο της. Μου το δίνει. Και μου επισημαίνει ότι «η Σοφία δεν είναι όποια και όποια. Πρόκειται για αλάνι α’ κατηγορίας. Δεν καταλαβαίνει Χριστό».

Πριν της μιλήσω και πέσω πάνω σε μια φωνή τόσο γάργαρη και τόσο ορμητική όπως τα τρεχούμενα νερά στο χωριό της, έπεσα πάνω σε ένα μακροσκελές σχόλιο του συναδέλφου της Γιάννη Ραχιώτη. Που, ούτε λίγο ούτε πολύ, ανάμεσα στα άλλα γράφει απευθυνόμενος στη Σοφία Νικολάου: «Ξέρεις ότι η μισή αλήθεια είναι ψέμα. Τώρα που κάποιος πεθαίνει από τα χέρια σου, καλό είναι να τα αποφύγεις. Σε είδαμε να καμαρώνεις περήφανη μπροστά σε κάποιο τοίχο του Λευκού Οίκου. Διαβάσαμε τον Αμερικανό σου μάνατζερ στις εκλογές να μας λέει πόσο αποφασισμένη σε βρήκε και γι’ αυτό σε προώθησε... αρμοδίως. Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τέτοια, από το 1947 μέχρι σήμερα δεν μας έλειψαν. Φαίνεσαι να έχεις αποδεχτεί τον ρόλο του “δήμιου” του Κουφοντίνα».


ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ

Η πρώτη αντίδρασή μου ήταν θυμός. Μα φυσικά είναι δολοφόνος. Και μάλιστα κατά συρροή. Serial killer. Θέλεις για πολιτικούς, όπως ισχυρίζεται, λόγους; Πάντως είναι δολοφόνος. Η δεύτερη αντίδραση: «Aν εντελώς τυχαία βρισκόσουν στη θέση του Αξαρλιάν και σου ερχόταν μια αδέσποτη σφαίρα, πριν εγκαταλείψεις αυτόν τον μάταιο κόσμο, τι θα έλεγες; Ποια η αντίδρασή σου; Θα του φιλούσες το χέρι με το οποίο πάτησε την σκανδάλη και σε σκότωσε;». Και η τρίτη αντίδραση: «Eπειδή οι πλανητάρχες ευθύνονται για τον θάνατο τόσων χιλιάδων ψυχών τριτοκοσμικών χωρών, αυτό δίνει το δικαίωμα στον όποιο Κουφοντίνα να σκοτώσει μπαμπέσικα τον Παύλο Μπακογιάννη; Τι είναι αυτό; Ούτε σκηνή από θέατρο του παραλόγου». Τέλος πάντων.

Α, να μην ξεχάσω. Η Σοφία Νικολάου, σήμερα μόλις 42 Φεβρουαρίων, είναι γενική γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής με έδρα το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Η Σοφία, λοιπόν, από την Εύβοια και μάλιστα αγροτικής προελεύσεως δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, με δικό της δικηγορικό γραφείο, με τρεις ξένες γλώσσες, ειδικευμένη στα φορολογικά και τις επιχειρήσεις. Και φυσικά μισητή από το πλήθος των οπαδών του Κουφοντίνα. Κυρίως απ’ αυτούς με το σύνθημα «Οταν οι αντάρτες μπούνε στην Αθήνα η πλατεία Συντάγματος θα λέγεται πλατεία Δημήτρη Κουφοντίνα».

ΕΠΙ ΣΥΡΙΖΑ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΝ ΥΠΟΔΙΚΟΥΣ

- Ομολογώ, είμαι μπερδεμένος. Τι από τα δύο συμβαίνει; Πρέπει, με το γράμμα του νόμου, ο Κουφοντίνας να επιστρέψει στον Κορυδαλλό ή δεν πρέπει; Γιατί ακούω και διαβάζω νομικούς που υποστηρίζουν είτε τη μία είτε την άλλη εκδοχή.

«Ο κρατούμενος δεν δικαιούται να επιλέξει φυλακή. Εχει δικαίωμα να ζητήσει τη μεταγωγή του σε άλλη φυλακή, για συγκεκριμένους λόγους. Οπως ορίζει ο Σωφρονιστικός Κώδικας. Οπως, λόγου χάριν, να είναι κοντά στην οικογένειά του. Οπως να απολαμβάνει τη φροντίδα ενός πλησιέστερου νοσοκομείου. Και φυσικά κατόπιν δικαστικής αποφάσεως. Η αναφορά στον Νόμο “να επιστρέψει στην φυλακή από την οποία προήλθε” δεν του θεμελιώνει αυτοτελές δικαίωμα να πάει στο συγκεκριμένο σωφρονιστικό κατάστημα. Αυτό είναι αποκλειστικό δικαίωμα της Πολιτείας. Ούτε μπορεί να πιέσει, ούτε να εξαναγκάσει, ούτε να εκβιάσει. Μια τέτοια απόφαση είναι αποκλειστικό δικαίωμα της Πολιτείας».

- Μα καλά, γιατί όχι στον Κορυδαλλό; Φυλακή η μία, φυλακή η άλλη. Γιατί όλος αυτός ο ντόρος;

«Ο Κορυδαλλός είναι φυλακή υποδίκων, είναι κατάστημα τύπου Α’ για κρατούμενους οικονομικών παραβάσεων. Αλλωστε, επί ΣΥΡΙΖΑ και με προεδρικό διάταγμα του 2017, ο Κορυδαλλός, για άλλη μία φορά, επαναχαρακτηρίστηκε φυλακή υποδίκων».

- Ωραία, μα εδώ έχουμε να κάνουμε με μια διαρκή, πεισματική απεργία πείνας.

«Δεν είναι πρώτη φορά που κάνει απεργία πείνας. Είναι προσφιλής τακτική. Πολλές φορές το είχε κάνει και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Οπως το 2015 είχε κάνει απεργία πείνας γιατί δεν ήθελε να είναι στην ίδια φυλακή με διεφθαρμένους πολιτικούς. Δεν ήθελε Κορυδαλλό. Τώρα κάνει απεργία πείνας με την ακριβώς αντίθετη επιθυμία. Πέρασε ένα διάστημα από τις Φυλακές Αυλώνα, που είναι ανηλίκων, και τοποθετήθηκε σε πτέρυγα εφήβων».

ΑΝ Ο ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ ΕΚΑΝΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ

- Μήπως, λέω τώρα εγώ, έπρεπε από την πρώτη στιγμή οι αρμόδιοι να είχαν προβλέψει όλες αυτές τις αντιδράσεις και έτσι να είχαν πάρει τα μέτρα τους; Να υποχωρήσουν πριν είναι αργά;

«Ακόμα κι αν υπάρχουν ευθύνες για τη διαχείριση της υπόθεσης με κοινωνικές διαστάσεις και πάλι η Πολιτεία δεν μπορεί να υποχωρήσει εκβιαστικά σε ένα παράνομο αίτημα με μέσο την απεργία πείνας. Δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη Δικαιοσύνη. Αν υποχωρήσουμε ανοίγουμε τον ασκό του Αιόλου. Σκέψου αύριο να σου προκύψει ένας βιαστής η ένας πολυδολοφόνος με το ίδιο αίτημα και με την ίδια εκβιαστική τακτική. Ας πούμε στις φυλακές Δομοκού είναι εγκλεισμένα πολλά στελέχη της Χρυσής Αυγής. Τι θα γίνει αν αύριο με το ίδιο αίτημα μεταγωγής και με την ίδια εκβιαστική τακτική εμφανιστούν ο Κασιδιάρης η ο Μιχαλολιάκος; Ποια θα είναι η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ; Γι’ αυτό δεν ξεχωρίζουμε κανένα κρατούμενο. Μόνο η Δικαιοσύνη είναι αρμόδια αυτή τη στιγμή».

- Υπήρχαν κι άλλοι τρόποι διαχείρισης του αιτήματος μεταγωγής;

«Γι’ αυτό από την πρώτη στιγμή του είπαμε να καταφύγει στη Δικαιοσύνη να δει αν έχει δίκιο. Εν προκειμένω, στα δικαστήρια Λαμίας. Να χρησιμοποιήσει νομικά μέσα αντί να “πυροβολεί” ασκόπως κάνοντας εκκλήσεις και να ζητάει την έκδοση παράνομων, χαριστικών αποφάσεων. Ας πάει νομότυπα εκεί που πρέπει, δηλαδή Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λαμίας. Εκείνος συνεχίζει να λέει ψέματα. Οτι δεν πήρε αντίγραφα. Και αν είναι έτσι, γιατί πήγε τώρα;».

- Δεν είναι δικαίωμα του καθενός να ορίζει τη ζωή και τον θάνατό του; Αν θέλω να αυτοκτονήσω, ποιος μπορεί να μου το απαγορεύσει;

«Κανείς δεν θέλει να πεθάνει ο Κουφοντίνας. Η ζωή του είναι στα χέρια του. Και αν υπάρχει κίνδυνος, είναι υποχρέωση της Πολιτείας να τον διασώσει. Γι’ αυτό εκδόθηκε εισαγγελική παραγγελία που, απευθυνόμενη προς τους γιατρούς, λέει να προχωρήσουν σε οποιαδήποτε ιατρική ενέργεια και μάλιστα κατά παρέκκλιση της βουλήσεως του, ώστε να σωθεί η ζωή του. Είναι υποχρεωμένη η Πολιτεία να φροντίσει για τη σωτηρία του. Είμαστε υποχρεωμένοι βάσει του Νόμου να φροντίσουμε να ζήσει. Γι’ αυτό η αναγκαστική σίτιση. Υπάρχει μια νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), σύμφωνα με την οποία συνιστάται η υποχρεωτική σίτιση προκειμένου να σωθεί η ζωή του κρατούμενου. Και μάλιστα αυτό δεν συνιστά παραβίαση του άρθρου 3 της Χάρτας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου».


«ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΛΑΪΚΕΣ ΣΩΖΟΥΜΕ, ΕΚΕΙΝΟΣ ΣΚΟΤΩΝΕ»

- Με το ζόρι να διασωθεί ο Κουφοντίνας...

«Ο Σωφρονιστικός Κώδικας με τα άρθρα 31 και 29 από τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας, όταν απειλείται η ζωή του κρατούμενου, λόγω απεργίας πείνας, ο αρμόδιος εισαγγελέας μπορεί, αντίθετα με τη βούληση του κρατούμενου, να διατάξει να του παρασχεθεί κάθε πρόσφορο μέσο για την αποτροπή του θανάτου η σοβαρής βλάβης της υγείας του».

- Διάβασα σε σχόλιο πως λαμβάνετε εντολές από τις ΗΠΑ.

«Τώρα διάβασα αυτά που γράφει ο δικηγόρος Γιάννης Ραχιώτης. Ολα αυτά πολύ προσβλητικά. Και μάλιστα αναφέρεται στη λαϊκή μου καταγωγή. Εγκαλεί τη λαϊκή μου καταγωγή. Εγώ θεωρούσα πως είναι προσόν. Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν είναι προσόν για τους αριστερούς».

- Ποιους αριστερούς; Αφήστε που μερικοί-μερικοί ισχυρίζονται ότι είναι αριστεροί και στην πραγματικότητα με τις πράξεις τους βάλλουν εναντίον της Αριστεράς.

«Εδώ γράφει ότι ο Κουφοντίνας δεν είναι δολοφόνος».

- Οταν σκοτώνεις κάποιον, πώς λέγεται αυτό;

«Γι’ αυτούς δεν είναι δολοφόνος. Είναι δολοφόνος. Τελεία. Ο δολοφόνος είναι δολοφόνος. Υπάρχει η περίπτωση του δολοφόνου που σκοτώνει εν βρασμώ και που αντιμετωπίζεται με επιείκεια από το δικαστήριο. Αυτό είναι το δικαστικό μας σύστημα και ο νομικός μας πολιτισμός. Γι’ αυτό καταργήθηκε η θανατική ποινή. Για να μην είναι το κράτος δολοφόνος. Γι’ αυτό εμείς, ως Πολιτεία, κάνουμε ό,τι μπορούμε να διασώσουμε τη ζωή του. Και δεν έχουμε σταθεί καθόλου εδώ. Εννοώ στις ενέργειες που έχουν γίνει για να περιθάλψουμε τον τρομοκράτη Κουφοντίνα. Επί 24ώρου καθημερινής βάσεως είμαστε από πάνω του. Τον περιθάλπουμε με τον καλύτερο τρόπο. Δηλαδή εμείς παρέχουμε περίθαλψη στους τρομοκράτες, ενώ αυτοί αφαιρούσαν ζωές. Εμείς οι λαϊκές».

«ΕΧΩ ΣΕΡΒΙΡΕΙ ΤΗ ΜΙΣΗ ΑΘΗΝΑ»

- Λαϊκές; Πώς προέκυψε αυτό;

«Εγώ μεγάλωσα στα χωράφια. Στο χώμα. Ηρθα στα δεκαεφτά μου χρόνια στην Αθήνα. Μεγάλωσα στο Πυργί Αυλωναρίου της Εύβοιας, κοντά στην Κύμη. Ενα χωριό 150 κατοίκων. Τελειώνοντας το Γενικό Λύκειο Αυλωναρίου και μάλιστα χωρίς φροντιστήριο. Και δουλεύω όσο υπάρχω. Να σε κατηγορούν για χίλια δυο πράγματα. Μα δεν με ξέρουν. Δούλευα στα χωράφια και πήγαινα για δουλειά στις λαϊκές αγορές. Οσο ήμουν φοιτήτρια Νομικής, ταυτόχρονα, για το μεροκάματο, είχα σερβίρει τη μισή Αθήνα. Πώς, νομίζεις, σπούδασα; Στα σαλόνια και στα πούπουλα; Διακόσιες δουλειές έχω κάνει. Από πιτσιρίκι δούλευα στη Λαϊκή Αγορά Αλιβερίου. Και διάβαζα τη νύχτα για να περάσω στη Νομική. Τέσσερις με εφτά το πρωί. Και τώρα είμαι ευτυχώς με δύο δίποδα. Το ένα, ο άντρας μου, ο Κωνσταντίνος, το άλλο το παιδί μου. Το γέννησα τον Φλεβάρη».

- Υδροχόος.

«Κι εγώ Υδροχόος είμαι. Θυμάμαι όταν ήμουν με την κοιλιά τούρλα στο όγδοο μήνα και πήγαινα στις φυλακές αψηφώντας τον κορωνοϊό. Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Χριστό. Καμιά φορά με πιάνει το παράπονο επειδή από μικρή έχω νιώσει την αδικία. Γι’ αυτό ήθελα να μπω στη Νομική. Να υπηρετώ το δίκαιο και το σωστό. Δεν έχω δεύτερες σκέψεις, ούτε αισθάνομαι τύψεις για τον Κουφοντίνα. Γιατί έχω τηρήσει πιστά τον Νόμο. Εχω ήσυχη τη συνείδησή μου. Υπηρετώ το δίκαιο και το σωστό. Ασ’ τους να με λένε “σιδηρά κυρία”. Τιμή μου είναι. Μπορεί να φαίνομαι, να είμαι σκληρή, επειδή μεγάλωσα με αυτά τα βιώματα. Η ζωή δεν μου χαρίστηκε. Κερδήθηκε. Πλήρως αυτοδημιούργητη. Υπηρετώντας το δίκαιο και το σωστό».

- Παρεμπιπτόντως, ποιο το καθεστώς εντός των φυλακών;

«Οταν ανέλαβα το καλοκαίρι του 2019 έπεσα πάνω σε καθεστώς απόλυτης ανομίας εντός των φυλακών. Στον Κορυδαλλό οι πόρτες ήταν ανοιχτές. Το φαντάζεσαι; Οι κρατούμενοι έκαναν ό,τι ήθελαν. Το κουμάντο σε πολλές φυλακές το κάνανε οι φυλακισμένοι. Πάρτυ τη νύχτα. Το ταμείο το είχαν οι “Πυρήνες της Φωτιάς”. Πόκερ και λοιπά, όπως ναρκωτικά και μαχαιρώματα. Ο Κορυδαλλός είναι το Hilton των φυλακών. Γι’ αυτό όλοι θέλουν να πάνε στον Κορυδαλλό. Επίπεδο πολυτελούς ξενοδοχείου. Με κελιά πολυτελείας. Αράζανε εκεί οι κατάδικοι, ξεκινώντας από τους πολύ σκληρούς και τους μαφιόζους. Εχω κάνει 3.500 μεταγωγές διαλέγοντας τη φυλακή που αρμόζει σε κάθε κρατούμενο. Εχω υπογράψει χίλιες μεταγωγές από Κορυδαλλό, επειδή έκανα διαχωρισμό κρατουμένων. Θα δημιουργήσουμε φυλακές για οικονομικά εγκλήματα. Υπάρχουν και φυλακές για σεξουαλικά στα Γρεβενά και στην Τρίπολη. Κατά της γενετήσιας ελευθερίας».


«ΑΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΔΕΝ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙΣ»

- Και η αντίδρασή σας στον χαρακτηρισμό «δήμιος του Κουφοντίνα»;

«Από την αρχή με λέγανε Θάτσερ. Επειδή έσπασα το απόστημα των φυλακών. Κανείς δεν ήθελε να τα βάλει με τους ποινικούς. Δεν είναι καλά τα καλάσνικοφ».

- Ομολογώ εγώ στη θέση σας, από τον φόβο μου, θα έτρεμα τα βράδια και διαρκώς θα πρόσεχα ακόμα και τη σκιά μου.

«Γενικά στη ζωή σου δεν μπορείς να ζεις με φόβους. Κοιμάμαι με ανοιχτά παράθυρα το καλοκαίρι. Είμαι και κρυουλιάρα. Απειλές άφθονες. Με τηλεφωνήματα, στο email, στο γραφείο μου, παντού. Ολοι αυτοί απειλούν να με σκοτώσουν».

- Εσείς ανυποχώρητη, εκεί.

«Τι να υποχωρήσω; Ποτέ. Αν είναι έτσι τότε καλύτερα να πάω σπίτι μου. Οι θέσεις αυτές έχουν το τίμημά τους. Αν φοβάσαι δεν αναλαμβάνεις. Τελεία και παύλα. Το κάνεις ή δεν το κάνεις. Το ολίγον έγκυος δεν μου πάει».

- Και η προσωπική ζωή; Ο έρωτας;

«Τρελός έρωτας. Σκέψου με τον Κωνσταντίνο γνωριστήκαμε 27 Ιούλη του 2018. Εξω από ένα στούντιο του ΣΚΑΪ. Στην εκπομπή των “Αταίριαστων”. Και μόλις τελείωσε η εκπομπή τον είδα να με περιμένει έξω. Αυτό ήταν. Σε τρεις μήνες παντρευτήκαμε».

- Αντέχει;

«Αν αντέχει; Τρελός έρωτας. Ο οποίος υπάρχει μέχρι σήμερα. Πάντα τρελός και ακατανίκητος».