Σχεδόν σε κάθε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης υπάρχει μία γυναίκα -διευθύντρια στη ΜΕΘ, εκεί όπου δίνεται η μάχη για τη ζωή. Είναι οι γυναίκες- στρατηγοί σε αυτή τη μάχη, που εν καιρώ Covid έχει γίνει ακόμη πιο δύσκολη.
Τις μέρες της πανδημίας βρίσκονται συνέχεια εκεί έχοντας «ξεχάσει» το σπίτι και την οικογένειά τους. Σκύβουν με ενσυναίσθηση πάνω στους ασθενείς τους, ενώ, παράλληλα έχουν να συντονίσουν το προσωπικό, που υπερβαίνει τις δυνάμεις του, αλλά και να ενημερώσουν τους συγγενείς των ασθενών. Οι συνθήκες είναι πρωτόγνωρες, όπως και τα συναισθήματα για τις ίδιες αλλά και για όλους τους εργαζόμενους στις ΜΕΘ. Η χαρά και η λύπη εναλλάσσονται αλλά λόγω της επαγγελματικής εξουθένωσης δεν προλαβαίνουν να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, το ΑΠΕ-ΜΠΕ φιλοξενεί οκτώ διευθύντριες ΜΕΘ νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης, οι οποίες καταθέτουν την προσωπική τους εμπειρία από την περίοδο της πανδημίας. Τρεις απ' αυτές, η Ελένη Γκέκα (ΑΧΕΠΑ), η Μηλίτσα Μπιτζάνη (Παπανικολάου) και η Ελένη Μουλούδη (Ιπποκράτειο), βραβεύονται στη διοργάνωση «Greek Top Women Awards 2021», που είναι αφιερωμένη στην προσφορά 20 γυναικών ιατρών και νοσηλευτριών στην ελληνική κοινωνία και τη μάχη τους για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Ελένη Γκέκα: Μας παίρνει από κάτω η αποτυχία και όχι η κούραση
«Να είσαι διευθύντρια ΜΕΘ εν καιρώ πανδημίαςσημαίνει να βάζεις στην άκρη την οικογένεια και όλη την προσωπική ζωή και να προετοιμάζεσαι γι' αυτό που θα αντιμετωπίσεις και το οποίο δεν ξέρεις τι είναι», λέει η αναισθησιολόγος- εντατικολόγος Ελένη Γκέκα, διευθύντρια της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας Αναισθησιολογίας του ΑΧΕΠΑ, που ήταν το πρώτο το οποίο ορίστηκε ως νοσοκομείο αναφοράς για την Covid στη Θεσσαλονίκη.
«Έπρεπε να ανοίξουμε καινούργιους χώρους, να προετοιμάσουμε το προσωπικό για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε. Από τότε που οι ΜΕΘ μετατράπηκαν σε ΜΕΘ Covid, οι οικογένειές μας, μας έχασαν. Οι ασθενείς που νοσηλεύονται στις ΜΕΘ θα μπορούσαν να είναι συγγενείς σου, να είναι οι γονείς σου και θα δεν θα ήθελες να είναι μόνοι τους, θα ήθελες να τους χαϊδέψεις, να τους μιλήσεις. Δεν υπήρχε όμως η δυνατότητα επικοινωνίας με τους συγγενείς. Και μετά είναι ο πόνος, η λύπη, η απαισιοδοξία για όποια αποτυχία είχαμε. Δεν είναι μόνο η σωματική κούραση που μας παίρνει από κάτω, γιατί σε αυτήν ήμασταν λίγο- πολύ εξοικειωμένοι έχοντας δουλέψει πολλές ώρες στη ΜΕΘ. Τώρα, η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική γιατί χάναμε ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους, οι οποίοι δεν θα έπρεπε να χαθούν με τα προβλήματα που είχαν», σημειώνει η κ. Γκέκα.
Μηλίτσα Μπιτζάνη: Η ικανοποίηση είναι απίστευτη, όταν βγαίνει ο ασθενής από τη ΜΕΘ
«Ήταν, πραγματικά, μία κατάσταση την οποία κανένας μας δεν είχε ξαναζήσει. Είχε πάρα πολύ ένταση γιατί έπρεπε να οργανώσουμε τα πάντα, να εξασφαλίσουμε, όταν χρειαζόταν, ένα κρεβάτι στη ΜΕΘ και παράλληλα να εξασφαλίσουμε κάποιες συνθήκες υποφερτές για τους γιατρούς γιατί είχαν εξαντληθεί», λέει η πνευμονολόγος- εντατικολόγος, συντονίστρια διευθύντρια της Α’ ΜΕΘ του Παπανικολάου, Μηλίτσα Μπιτζάνη.
Κλείσιμο
«Με συγκίνησε πάρα πολύ το ότι οι συνεργάτες μου, με ενθουσιασμό, χωρίς δεύτερες σκέψεις και γκρίνια, χωρίς να τους το ζητήσω, ξεπέρασαν τους εαυτούς τους έτσι ώστε η δουλειά τους να είναι ποιοτική και να μπορούν να προχωράνε γρήγορα τους ασθενείς. Βέβαια, μετά είδα ότι αυτό είχε ως συνέπεια φοβερή κόπωση και burn-out, τα είχαν δώσει όλα και τώρα είναι εξουθενωμένοι. Εγώ πραγματικά δεν είχα ωράριο, η οικογένειά μου με έχασε και ακόμη δεν έχω επανέλθει στη φυσιολογική προσωπική μου ζωή. Όμως, όταν ένας ασθενής βγαίνει από τη Μονάδα, αισθάνεσαι μια προσωπική νίκη και αυτό σου δίνει κουράγιο να προσπαθήσεις για το καλύτερο, η ικανοποίηση είναι απίστευτη. Οι ασθενείς δεν βλέπανε τους συγγενείς τους, επικοινωνούσαν μόνο τηλεφωνικά. Εμείς τηλεφωνούσαμε στους συγγενείς το μεσημέρι, όταν τελειώναμε και είχαμε πλήρη εικόνα για τους ασθενείς, και τους ενημερώναμε για τον άρρωστό τους. Ήταν ο μόνος τρόπος επικοινωνίας, αλλά το εκτιμούσαν. Ακούσαμε τόσα καλά λόγια, τόσα ευχαριστήρια ακόμη και για ασθενείς που δεν πήγαιναν καλά. Λέγανε “δεν πειράζει, ξέρουμε ότι κάνετε τα πάντα, σας ευχαριστούμε πολύ που προσπαθείτε”. Και αυτά ήταν πολύ συγκινητικά», προθέτει η κ. Μπιτζάνη.
Ελένη Μουλούδη: Δώσαμε την ψυχή μας για να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας
«Ήταν η δυσκολότερη περίοδος της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας γιατί ήταν η πρώτη φορά που κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε μία νόσο, η οποία απειλεί και τη δική μας ζωή και μάλιστα σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης που βρέθηκε η πόλη μας, κυρίως τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 2020», σημειώνει η αναισθησιολόγος- εντατικολόγος, συντονίστρια διευθύντρια της ΜΕΘ ενηλίκων του Ιπποκρατείου, Ελένη Μουλούδη.
«Έπρεπε μέσα σε μια εβδομάδα να μετατραπούμε από ΜΕΘ non Covid σε ΜΕΘ Covid και να επεκταθούμε με τις καλύτερες δυνατές ελάχιστες προϋποθέσεις ασφαλούς λειτουργίας. Η δυσκολία ήταν τεράστια γιατί προσπαθήσαμε, εκ των ενόντων επιμελητών και κάποιων που είχαν εμπειρία από Μονάδα καθώς και με το νοσηλευτικό προσωπικό που ήρθε για να μας ενισχύσει και από άλλα μέρη της Ελλάδας, να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες. Ήταν τεράστια εμπειρία. Ήταν πάρα πολύ συγκινητικό γιατί και οι γιατροί και οι νοσηλευτές υπερβήκαμε εαυτόν, γιατί ήμασταν άπειρες ώρες στον χώρο εργασίας μας. Δώσαμε την ψυχή μας για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας γιατί οι καταστάσεις, δυστυχώς, είχαν ξεφύγει, με την έννοια ότι σε περίπτωση ανάγκης όσο κι αν είσαι προετοιμασμένος, εφόσον συνεχώς αυξάνονται τα κρούσματα που χρειάζονται ΜΕΘ, δεν θα μπορέσεις να καλύψεις 100% αυτό που θα θέλεις. Αλλά το καλύψαμε σε πολύ μεγάλο ποσοστό».
Σουζάνα Ανίσογλου: Αν δεν συμπάσχεις, δεν δίνεις το επιθυμητό αποτέλεσμα
«Στη Θεσσαλονίκη, οι γυναίκες είναι στρατηγοί στις ΜΕΘ», λέει, από την πλευρά της, η αναισθησιολόγος- εντατικολόγος, διευθύντρια της ΜΕΘ και του Ιατρείου Πόνου του Θεαγενείου, Σουζάνα Ανίσογλου, σημειώνοντας ότι στη ΜΕΘ που διευθύνει δεν νοσηλεύτηκαν περιστατικά Covid, λόγω του ότι το νοσοκομείο είναι Αντικαρκινικό.
«Να είσαι διευθύντρια σε ΜΕΘ σημαίνει αφοσίωση και πολλές θυσίες για να πετύχεις. Πρέπει να είσαι ενωτικός, να είσαι “η μάνα του λόχου” γιατί βλέπεις πολλά, έχεις να κάνεις με πολλούς ανθρώπους και πρέπει για όλα αυτά να είσαι εκεί και να τους αγκαλιάζεις σαν μάνα. Είναι μια ψυχοφθόρα δουλειά γιατί έχεις στα χέρια σου όλες αυτές τις ζωές των ανθρώπων. Αν δεν συμπάσχεις με τους ασθενείς, δεν μπορείς να δώσεις το επιθυμητό αποτέλεσμα. Και αυτό το καταλαβαίνει ο ασθενής και βιώνει την αγάπη και τη φροντίδα», προσθέτει η κ. Ανίσογλου.
Γλυκερία Βλαχογιάννη: Η Covid δυσχεραίνει την επικοινωνία με τον ασθενή
«Η διαχείριση των ασθενών με Covid είναι κάτι πολύ διαφορετικό και δύσκολο για πρακτικούς λόγους. Εκτός από το ότι είσαι παροπλισμένος με μια στολή που σε κάνει δυσκίνητο, δεν μπορείς εύκολα να είσαι στην ετοιμότητα να μπορείς να βγεις οποιαδήποτε στιγμή σε ένα non Covid περιστατικό. Επίσης δεν υπάρχει η αμεσότητα και η επικοινωνία που έχουμε με τους ασθενείς μας, όταν βλέπουν το πρόσωπό μας, όταν καταλαβαίνουν αυτά που θέλουμε να τους πούμε.
»Λόγω απαγόρευσης του επισκεπτηρίου,υπάρχει η μοναξιά. Άρα και η ψυχική φόρτιση όλων μας είναι ακόμη πιο μεγάλη γιατί πρέπει να παίξουμε εμείς τον ρόλο του οικείου, του ανθρώπου που είναι δίπλα στον ασθενή και τον συμπονά. Όλα αυτά κάνουν την αντιμετώπιση των περιστατικών αυτών πάρα πολύ ψυχοφθόρα για μας τους γιατρούς γενικά», σημειώνει η αναισθησιολόγος-εντατικολόγος, συντονίστρια διευθύντρια της ΜΕΘ του νοσοκομείου «Άγιος Δημήτριος», Γλυκερία Βλαχογιάννη.
Ελένη Αντωνιάδου: Ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που δεχτήκαμε
«Αυτή η νόσος, η οποία είναι καταστροφική για τους πνεύμονες, ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που δεχτήκαμε ως γιατροί. Τα συναισθήματα ήταν επίσης έντονα. Και εκείνο που βγήκε, τώρα που είμαστε λίγο καλύτερα, είναι ότι όσο πιο δεμένος, πιο οργανωμένος είσαι επιστημονικά και διοικητικά τόσο καλύτερα μπορείς να δουλέψεις. Το Τμήμα ήταν πάρα πολύ δεμένο, αυτό μού έκανε πάρα πολύ μεγάλη εντύπωση. Νοσηλευτές, παραϊατρικό προσωπικό, γιατροί, όλοι μία μεγάλη ομάδα που δούλευε αμέτρητες ώρες. Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα.
»Αρχικά ήταν η μεγάλη χαρά, όταν έβγαιναν οι ασθενείς μας από τη Μονάδα διότι δενόμασταν με αυτούς τους ασθενείς, οι οποίοι αφυπνίζονταν. Μετά ήταν τα συναισθήματα της θλίψης, όταν χάναμε ασθενείς, ιδιαίτερα όταν χάνονταν νέοι. Η διαχείριση του συναισθήματος της μεγάλης λύπης για την απώλεια και της πραγματικά μεγάλης χαράς όταν έβγαιναν από τη ΜΕΘ ήταν πρωτόγνωρη», αναφέρει η πνευμονολόγος- εντατικολόγος, συντονίστρια- διευθύντρια της ΜΕΘ του νοσοκομείου Γ. Γεννηματάς, Ελένη Αντωνιάδου.
Ουρανία Διορίτου: Είχαμε αγωνία μήπως δεν βρούμε κρεβάτι στη ΜΕΘ
«Ήταν και είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει με την πανδημία. Γίναμε ΜΕΘ Covid από τον Νοέμβριο του 2020 και το νοσοκομείο ήταν εξ ολοκλήρου Covid. Έχουμε δώσει, όμως, τον καλύτερό μας εαυτό στη φροντίδα αυτών των αρρώστων και αγωνιούμε μαζί με αυτούς και τους συγγενείς τους. Είναι πρωτόγνωρες οι καταστάσεις που έχουν σχέση με την ασθένεια αυτή που αντιμετωπίζουμε με όλη την προσοχή. Είχαμε πάρα πολλή πίεση και όντως υπερβήκαμε εαυτούς.
»Είχαμε πάρα πολύ έντονο πρόβλημα, ιδίως την ώρα που είχαν γεμίσει τα κρεβάτια της Εντατικής και είχαμε διασωληνωμένους και αναζητούσαμε κρεβάτι σε άλλη ΜΕΘ, εντός ή ακόμη και εκτός της πόλης. Δώσαμε μάχη με πρωτόγνωρες καταστάσεις και ενημερωνόμασταν και από τη διεθνή βιβλιογραφία γιατί είναι καινούργιες οι καταστάσεις που συνοδεύουν αυτή την ασθένεια»,σημειώνει η αναισθησιολόγος- εντατικολόγος, διευθύντρια της ΜΕΘ του νοσοκομείου Άγιος Παύλος, Ουρανία Διορίτου Αγαλλιάδου.
Μαρία Σδούγκα: Είμαστε αθεράπευτα θεραπευτές
«Από δεκαετίας κατέχω τη θέση Συντονιστή Διευθυντή στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Παίδων στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης και δεν μετανιώνω για την επιλογή μου. Όταν η πολιτεία παρέδωσε τα κλειδιά της Μονάδας στους μικρούς ασθενείς, η προσμονή και οι ελπίδες τους γέμισαν την ψυχή μου και τίναξαν ψηλά την ευθύνη μου, την ευθύνη όλων μας. Οι δυσκολίες πολλές, τα συναισθήματα αμέτρητα και ποικίλα, μα η προσμονή της επιβίωσης ενός παιδιού και η ευθύνη πάντα ίδιες. Η μοναδική Μονάδα Εντατικής Θεραπείας για παιδιά στον βορειοελλαδικό χώρο λειτουργεί με τη συναίσθηση ότι η ανηφοριά συνεχίζεται και οι ειδικές αποστολές απαιτούν και κόπο και γνώση που εκφράζεται με το αυτονόητο καθήκον όλων μας σε μια μόνιμη ανακωχή από επιλογή.
»Οι στιγμές που βιώνουμε σε καιρό πανδημίας είναι πρωτόγνωρες για όλους μας. Ευχόμαστε, οι επιπλέον κλίνες που αναπτύξαμε για τα θετικά παιδιατρικά περιστατικά με Covid-19 να μην γεμίζουν ποτέ και ευελπιστούμε στην καλή έκβαση αυτών που καλούμαστε ως εντατικολόγοι να αντιμετωπίσουμε στις Παιδιατρικές Κλινικές εντός και εκτός Νοσοκομείου», αναφέρει η συντονίστρια διευθύντρια της ΜΕΘ Παίδων του Ιπποκρατείου, Μαρία Σδούγκα.
Ένα φθινοπωρινό γεύμα διαφορετικό από τα άλλα, μιας και η συνάντηση των εθελοντών της bwin με τους διαμένοντες της Στέγης Υποστηριζόμενης Διαβίωσης «Φωτεινή» έδιωξε κάθε… μελαγχολικό συναίσθημα.
Το όραμα της DEMO για έναν κόσμο με πρόσβαση σε όλα τα φάρμακα, ανεξαρτήτως περιοχής και οικονομικών δυνατοτήτων είναι βαθιά ριζωμένο στη Τρίπολη. Η πρωτεύουσα της Αρκαδίας αποτελεί πια τον «ομφαλό» της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας καθώς πραγματοποιούνται εκεί επενδύσεις εκατομμυρίων ευρώ.
Η Dyson Gen5 Detect είναι μια προηγμένη σκούπα που «σκέφτεται», η οποία σχεδιάστηκε όχι μόνο για να βελτιώσει τις συνθήκες υγιεινής και καθαριότητας στον χώρο μας, αλλά παράλληλα για να μας προσφέρει μια γεύση από τα θαυμαστά επιτεύγματα που επιφυλάσσει η πρωτοπόρος Dyson για το μέλλον.
