Σχεδιασμός για το μέλλον: Νέοι αγρότες, με μεταπτυχιακά και καινοτόμες ιδέες

“Όταν οι επαφές γίνονται «στο πεδίο», το αποτέλεσμα που βγαίνει είναι πιο αντιπροσωπευτικό και σίγουρα πολύ πιο σημαντικό για αμφότερα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Με άλλα λόγια, άλλο να λες ότι είναι πολιτική σου βούληση να δώσεις κίνητρα που θα προσελκύσουν όσο το δυνατόν περισσότερους νέους ανθρώπους στον πρωτογενή τομέα, κι άλλο να έχεις μπροστά σου μια ομάδα νεότατων, κατ επιλογή αγροτών, με πανεπιστημιακή εκπαίδευση και μεταπτυχιακά.

Ετσι, ο Σπήλιος Λιβανός, στην πρώτη του περιοδεία ως υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στους δύο κατ’ εξοχήν αγροτικούς νομούς της Μακεδονίας, συναντήθηκε για μια και πλέον ώρα με νέα παιδιά που από επιλογή και όχι από ανάγκη, αποφάσισαν να ασχοληθούν με την αγροτική οικονομία. Κάποια από αυτά τα παιδιά δεν έχουν μόνο πανεπιστημιακή μόρφωση αλλά και μεταπτυχιακά. Πιστεύουν όμως ότι το μέλλον της ελληνικής οικονομίας βρίσκεται στην ελληνική γη, αυτή τη γη που επί χιλιάδες χρόνια έθρεψε τους Έλληνες με τα μοναδικά προϊόντα που παράγει.



Ο Σπήλιος Λιβανός στη συζήτηση που είχε με τα νέα αυτά παιδιά ανέδειξε το θέμα της «Ελληνικής Διατροφής» το οποίο αποτελεί από τις βασικές προτεραιότητες του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και τόνισε ότι μέσα από την προβολή της διεθνώς θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε προστιθέμενη αξία στα προϊόντα μας.

Βασική προϋπόθεση για την αλλαγή νοοτροπίας στους ασχολούμενους στον πρωτογενή τομέα είναι η σωστή εκπαίδευση και κατάρτισή τους, που βρίσκεται επίσης μέσα στις προτεραιότητες της νέας ηγεσίας του ΥΠΑΑΤ. Εκτίμηση του κ. Λιβανού, την οποία συζήτησε με την ομάδα νέων αγροτών , είναι ότι πρέπει να υπάρξει μια σειρά συνεκτικών δράσεων που θα «δένουν» τη νέα γενιά με τη γη, και οι οποίες καλό είναι να ξεκινούν από τον παιδικό σταθμό και να φτάνουν έως το Πανεπιστήμιο. Σε αυτή τη λογική φιλοδοξία του είναι να λειτουργήσει, κατ’ αρχάς, ανά αγροτικό Λύκειο σε κάθε νομό και να αναπτυχθούν προγράμματα πρακτικής υφής για κατάρτιση στην παραγωγή εξειδικευμένων προϊόντων, κατά τα πρότυπα της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής. Αν δηλαδή κάποιος θέλει να κάνει παραγωγή ντομάτας, να μπορεί να μάθει μέσα σε λίγους μήνες πώς καλλιεργείται η ντομάτα.




Την ομάδα νέων που συνάντησε ο Σπήλιος Λιβανός  αποτελούσαν οι εξής:
• Ο Κυριάκος Νικολαϊδης, παραγωγός με κεράσια και μήλα, δημιούργησε και λειτουργεί την πλατφόρμα AgroU με την οποία φέρνει σε επαφή παραγωγούς με εργάτες γης.
•  Ο Χατζηγεωργίου Κυριακή συνεργάτης του Κυριάκου Νικολαϊδη στην πλατφόρμα AgroU, απόφοιτος του τμήματος Εφαρμοσμένης Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.  
• Η Αναστασία Πασιαλή (fruit stories) οικοτέχνης που φτιάχνει μαρμελάδες, γλυκά του κουταλιού και σιρόπια από τα κεράσια και τα σύκα που καλλιεργεί. Τα κεράσια είναι πιστοποιημένα για ορθή καλλιέργεια και τα σύκα είναι βιολογικά. Κάνει πωλήσεις στο internet και θέλει να επεκτείνει την επιχείρηση, πέρα από την οικοτεχνία, στο εξωτερικό. Όποτε χρειάζεται επιπλέον χέρια, συνεργάζεται με ΑΜΕΑ, διότι θέλει η εταιρεία της να έχει κοινωνικό αποτύπωμα. 

• Ο Στάθης Μουρατίδης γεωπόνος και μεταπτυχιακός φοιτητής στο πρόγραμμα του ΑΠΘ Αειφορικά Γεωργικά Συστήματα Παραγωγής και Κλιματική Αλλαγή. Είναι νέος αγρότης 25 ετών που καλλιεργεί κεράσια και μήλα και άτυπα προς το παρόν συμβουλεύει και άλλους καλλιεργητές για την ορθολογική και οικολογική χρήση πόρων με στόχο τη μείωση της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος και τη μείωση του κόστους παραγωγής.
 • Η Σαμάνθα Σαββαντόγλου, με την ομάδα της καλλιεργούν βιολογικό θυμάρι και βοηθούν τους νέους να επιστρέψουν στη γη και να παράξουν. Έχουν μία ΚΟΙΝΣΕΠ με την οποία λειτουργούν το κέντρο δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά με τίτλο "ο κήπος των παιδιών". Εκεί, μετά το σχολείο, παιδιά του δημοτικού έως και έφηβοι μαθαίνουν να καλλιεργούν, μαθαίνουν τις παραδοσιακές ποικιλίες και τις παραδοσιακές συνταγές κοκ.
• Ο Χρήστος Τραμποσίνης, σύζυγος και συνεργάτης της Σαμάνθας Σαββαντόγλου.
 
Η συνάντηση των συγκεκριμένων νέων με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, αποτέλεσε μια αφορμή να γνωριστούν καλύτερα και μεταξύ τους και να διαπιστώσουν ότι η δράση του ενός μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά και ενισχυτικά με τη δράση του άλλου, με στόχο τη μεγιστοποίηση του επιδιωκόμενου αποτελέσματος.