Νίκος Δένδιας: Υπουργός για ειδικές αποστολές - Από το κυνήγι της Χρυσής Αυγής στο λευκό παλάτι του Ερντογάν

Ο Nίκος Δένδιας δεν είναι κάποιος διεθνής διαμεσολαβητής που επιδίδεται σε ασκήσεις συμβολισμών ουδετερότητας επί του οθωμανικού καναπέ. Δεν είναι καν ένας απεσταλμένος του ΟΗΕ που αντιδρά με κομψές διατυπώσεις και πιρουέτες εκλογικεύσεων πάνω σε ένα απαξιωτικά απλωμένο ανατολίτικο χαλί. Ούτε φυσικά ένας περαστικός δημοσιοσχεσίτης που προσέρχεται με υποκλίσεις και μικρό καλάθι σε κρίσιμες συναντήσεις. Είναι ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας. Εθνικό καθήκον του είναι να υπερασπίζει ανοιχτά, καθαρά και αποφασιστικά τις ελληνικές θέσεις και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Αυτονόητα το έπραξε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου με τον Τούρκο ομόλογό του. Προκλήθηκε και απάντησε αποστομωτικά χωρίς να διασαλεύσει τα διπλωματικά όρια. Με την υποδειγματική στάση του αποτύπωσε σε κοινή θέα την αποθράσυνση των αξιώσεων της άλλης πλευράς, η οποία δεν θεμελιώνει βάσεις καλής γειτονίας. Και με την ειλικρίνειά του διεμήνυσε ότι κανένας διάλογος δεν μπορεί να ξεκινήσει δίχως σεβασμό προς το Διεθνές Δίκαιο. Κάθε άλλη συζήτηση επί ανύπαρκτων θεμάτων θα έμοιαζε με κουβέντα τροφίμων φρενοκομείου, με τον επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας να αξιοποιεί στο πεδίο των εντυπώσεων και να αναδεικνύει διεθνώς ποιος φοράει τον ζουρλομανδύα στο λευκό σεράι της Αγκυρας.

Στα μέσα του περασμένου Οκτωβρίου το αεροσκάφος του αεικίνητου Ελληνα υπουργού Εξωτερικών και της συνοδείας του επέστρεφε από τη Βαγδάτη στην Αθήνα. Στο πιλοτήριο οι κυβερνήτες είχαν λάβει κανονικά τις προβλεπόμενες άδειες από τις τουρκικές αρχές για υπερπτήση πάνω από το τουρκικό έδαφος. Εντελώς ξαφνικά και ενώ το αεροσκάφος βρισκόταν εν πτήσει πάνω από τα σύνορα Τουρκίας - Ιράκ, η Αγκυρα αρνήθηκε παράνομα να χορηγήσει άδεια διέλευσης στον εναέριο χώρο της. Το αεροσκάφος παρέμεινε αναγκαστικά στον αέρα για τουλάχιστον 20 λεπτά, με κίνδυνο να τελειώσουν τα καύσιμά του.
Ο Νίκος Δένδιας δεν έχασε την ψυχραιμία του ακόμη και όταν για μια στιγμή αναβόσβησαν τα φώτα στο εσωτερικό του αεροπλάνου. Ανέκαθεν καλά προετοιμασμένος για απρόβλεπτες επιπτώσεις, είχε εκ των προτέρων διακρίνει την πιθανότητα εκδήλωσης ενός «καψονιού» από την ηγεσία της γειτονικής χώρας. Τα συνήθη αντίποινα εκφοβισμού που χρησιμοποιεί η εκδικητική τουρκική ηγεσία όταν στριμώχνεται. Ενοχλημένη για μία ακόμη φορά από τις βιτριολικές δηλώσεις του Δένδια εναντίον της, παραλίγο να αποπειραθεί ένα ολέθριο περιστατικό στον αέρα. Πράγμα που επιβεβαιώνει ότι στις διεθνείς σχέσεις η Τουρκία ακροβατεί στα σύννεφα της εξαλλοσύνης...

Από τη μεριά του, προσγειωμένος ο Ελληνας υπουργός, είχε τα κότσια να την εκνευρίζει σκορπίζοντας τον απλωμένο τραχανά της. Δεν ήταν οπαδός εκείνης της αγέρωχης αδράνειας που επικαλείται ψιθυριστά τη δεοντολογία του Διεθνούς Δικαίου. Αποδεικνυόταν μέρα με τη μέρα ένας ορθολογιστής πολιτικός που το υπεράσπιζε, το δρομολογούσε, ενώ παράλληλα ενεργοποιούσε τη κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στην πράξη. Κρυφή εξωτερική πολιτική γι’ αυτόν δεν υπάρχει και τα κυριαρχικά δικαιώματα ή έχουν καθαρό σχήμα ή είναι μια μουντζούρα στον παγκόσμιο χάρτη. Σε συνεργασία με τον πρωθυπουργό, οι ενέργειές του απέφεραν δυόμισι συμφωνίες για Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (Ιταλία, Αίγυπτος και Αλβανία) και διπλασιασμό των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο. Γεγονός που εξόργισε την Αγκυρα, καθώς δημιούργησε ανάχωμα στις παράλογες νεο-οθωμανικές ονειρώξεις της να καταστεί κυρίαρχος, αν όχι δυναστικός, γεωπολιτικός παίκτης στην Ανατολική Μεσόγειο -και όχι μόνο.


Για τις οραματικές τσίμπλες του οφθαλμού του «νεο-σουλτάνου» Ερντογάν, θολωμένου και από τις αντανακλάσεις του χλιδάτου ολόχρυσου παλατιού του, οι καυστικές, διόλου ηττοπαθείς, δηλώσεις του Δένδια αποτελούσαν αιχμηρό καρφί στο ίδιο βουλιμικό μάτι. Δεν μάσησε τα λόγια του όταν κατακεραύνωσε δημοσίως την Τουρκία χαρακτηρίζοντάς την «ταξιδιωτικό πρακτορείο τζιχαντιστών» που συνεχίζει τη δολοφονική πρακτική της οθωμανικής αυτοκρατορίας του 19ου αιώνα και διαπράττει εγκλήματα σε πολλές περιοχές. Δεν δίστασε στιγμή να καυτηριάσει Ε.Ε., ΝΑΤΟ και Γερμανία για την απορριπτική στάση τους στις εκκλήσεις της Αθήνας για επιβολή εμπάργκο όπλων στην επιθετική Αγκυρα. Δεν ταλαντεύτηκε δευτερόλεπτο για να ξεσκεπάσει την παρελκυστική τακτική της γείτονος και το δήθεν ήπιο μακιγιάζ της με το οποίο επιδιώκει αμέτι μουχαμέτι να ξεγελάσει τους «κουτόφραγκους». Εν προκειμένω, όμως, καρφώνεται μόνη της.

Ακόμη και μετά την ανοιχτή αντιπαράθεσή του μπροστά στις κάμερες με τον υποτίθεται θιγμένο αλλά ουσιαστικά αδιάλλακτο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, τα τουρκικά ΜΜΕ εξερράγησαν σοκαρισμένα επειδή ο Ελληνας υπουργός θα συναντιόταν στην Πάφο με τους ομολόγους του της Κύπρου, του Ισραήλ και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Προφανώς θα ήθελαν το δικό τους ΥΠΕΞ να ορίζει την ατζέντα των διεθνών επαφών της Ελλάδας. Προφανέστατα, όμως, ο Νίκος Δένδιας είναι πολύ ψηλός και πολύ περήφανος για να περάσει σκυφτός κάτω από τον χαμηλό πήχη που του θέτουν άλλοι. Ιδίως εκείνοι που με πλουμιστή αλαζονεία δεν θέλουν συνομιλητές, αλλά καπιτζήδες, πορτιέρηδες και θαλαμηπόλους, δηλαδή, της οθωμανικής αυλής. Φορεσιά με φέσι που δεν ταιριάζει στον πιστό στις ευρωπαϊκές αξίες και αρχές Ελληνα υπουργό.

Ισχυρή βούληση

Οσοι τον έχουν γνωρίσει εκ του σύνεγγυς λένε γι’ αυτόν πως είναι ένας ανοιχτός, συναισθηματικός, αξιοπρεπής και συγκροτημένος άνθρωπος με μεταδοτική θετική ενέργεια. Ωστόσο ο συνδυασμός πνεύματος, ευγένειας και εκλεπτυσμένου χιούμορ που τον διακρίνει δεν αποκλείει το τσαγανό του. Αποδεδειγμένα το έχει εκδηλώσει με την ισχυρή θέληση και τον δυναμισμό του σε ανυποψίαστο χρόνο εντός Βουλής. Οι δημοκρατικές αξίες και πεποιθήσεις του ορίζουν την πολιτική του ραχοκοκαλιά. Ενδεικτική η θαρραλέα στάση που κράτησε απέναντι στη Χρυσή Αυγή, όταν το 2017 βρισκόταν στα κοινοβουλευτικά έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματός του και στηλίτευσε το νεοναζιστικό μόρφωμα και όρθωσε το ανάστημά του απέναντι στις ιταμές προκλήσεις, το χυδαίο υβρεολόγιο και το βίαιο bullying που επιχειρήθηκε να ασκηθεί εναντίον του από βουλευτές που έφεραν το ντροπιαστικό τατουάζ της σβάστικας.

Με τη στάση του προστάτευσε το κύρος του θεσμού της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας από τη θρασύτητα, την αναίδεια και την περιφρόνησή του από τους βάναυσους οπαδούς των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Είχε προηγηθεί, λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, τον Σεπτέμβριο του 2013, η πρωτοβουλία του που οδήγησε σταδιακά στο ξήλωμα του βρώμικου πουλόβερ της εγκληματικής οργάνωσης, Ως υπουργός Δημόσιας Τάξης τότε, έστειλε αναφορά στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου με 32 περιστατικά εγκληματικής δράσης στα οποία εμπλέκονταν Χρυσαυγίτες. Σιγά μην κώλωνε σε απειλές, τονίζουν όσοι τον έχουν συναναστραφεί, ο Δένδιας με το επτανησιακό ταμπεραμέντο του Κερκυραίου και το ήθος του -αφοσιωμένου στο δίκαιο- έντιμου νομικού.

Από την Κέρκυρα στο Κολλέγιο

Γεννημένος στην Κέρκυρα στις 7 Οκτωβρίου 1959, κατάγεται από τους Παξούς, με απώτερες ρίζες από το Βουνό, ένα από τα επτά χωριά της Χειμάρρας στην Αλβανία. Ο πατέρας του Σπύρος συχνά του διηγούνταν πως είχαν μακρινή οικογενειακή συγγένεια με τον βορειοηπειρωτικής καταγωγής στρατηγό Σπύρο Σπυρομήλιο, τον επονομαζόμενο και «Αϊτό της Χειμάρρας». Οταν στα τέλη του περασμένου Οκτωβρίου κατά την επίσημη επίσκεψή του στην Αλβανία συναντήθηκε με εκπροσώπους της ελληνικής εθνικής μειονότητας, τον περίμενε μια συγκινητική έκπληξη. Ο πρόεδρος του τοπικού παραρτήματος της μειονοτικής οργάνωσης «Ομόνοια» του χάρισε μια φωτογραφία των αρχών του περασμένου αιώνα με ελληνόπουλα μαθητές, ανάμεσα στους οποίους απαθανατίζονταν κάποιοι ξεχασμένοι στον χρόνο συγγενείς του. Ο ίδιος, εγγονός και δισέγγονος παπάδων, μεγάλωσε στα «στενά και απαλαφώτιστα καντούνια» της Παλιάς -βενετσιάνικου ρυθμού- Πόλης της Κέρκυρας. Ανατράφηκε με στοργή από έναν ζεστό πατέρα και μια προστατευτική μάνα, σε μια μικρομεσαία οικογένεια.



Ο πατέρας του, αν και είχε τελειώσει την Εμπορική Σχολή, εργαζόταν ως μπακάλης στην οικογενειακή επιχείρηση με την επωνυμία «Πανεμπορική» ή κάπως έτσι. Είχε χάσει τον δικό του πατέρα μέσα στον Πόλεμο και αναγκαστικά βγήκε από νωρίς στη βιοπάλη, αποχαιρετώντας τις σπουδές. Το μικρεμπόριο τροφίμων με το οποίο ασχολούνταν μια γέλαγε, δυο έκλαιγε. Ο μικρός Νίκος, βαφτισμένος και με δεύτερο όνομα (Γιώργος), θυμόταν τα χρέη να σωρεύονται, τα πάρε-δώσε με τοκογλύφους στο σπίτι να πυκνώνουν, και τελικά την απώλεια της ιδιόκτητης οικίας τους να βγαίνει σε πλειστηριασμό. Η μετακόμιση σε μια νοικιασμένη στενάχωρη σοφίτα καταγράφηκε στα παιδικά του μάτια ως δυσάρεστη ανάμνηση, αν δεν σφραγίστηκε στον νου του ως τραυματική εμπειρία. Γεγονός που τον οδήγησε στα ώριμα χρόνια της δικηγορίας του να μην αναλάβει ποτέ τοκογλύφο ως πελάτη. Και ακόμη περισσότερο, να αντιδρά με ευαισθησία στις τωρινές αναγκαστικές εξώσεις εξαιτίας των πλειστηριασμών και να τάσσεται υπέρ της προστασίας της πρώτης κατοικίας. Το ’χει νιώσει αυτό το αγκάθι στο παιδικό του δέρμα και δεν θέλει κανένα άλλο παιδί να πληγωθεί σήμερα.

Σε τρυφερή ηλικία γνώρισε τη φτώχεια, που στις μικρές επαρχιακές πόλεις φαντάζει συγκριτικά μεγαλύτερη. Ούτε παιχνίδια, ούτε δώρα, ούτε μικροδιασκεδάσεις στη βόλτα με ένα παγωτό από πλανόδιο πωλητή ή ένα σινεμαδάκι για να ξεχνιέται. Στερημένες καταστάσεις. Γι’ αυτό και σήμερα συλλέγει ως ενήλικας όσα του έλειψαν ως παιδί. Τα μοντέλα από συναρμολογούμενα αεροπλανάκια γεμίζουν πια δύο βιβλιοθήκες του σπιτιού του. Μόνη του ψυχαγωγία εκείνα τα δίσεκτα παιδικά του χρόνια, η θάλασσα που υπεραγαπούσε. Ανοιγόταν περιστασιακά τα καλοκαίρια με μια βαρκούλα μαζί με τον πατέρα του με προορισμό τους Παξούς, ένα ταπεινό τότε νησάκι, χωρίς ρεύμα και τρεχούμενο νερό εκείνες τις εποχές. Χώρια που κάποτε κόντεψε να πεθάνει από αφυδάτωση στο κανάλι ανάμεσα στην Κέρκυρα και τους Παξούς, αφού έμεινε 36 ώρες μέσα σε μια ακινητοποιημένη από βλάβη στη μηχανή της φουσκωτή βάρκα καταμεσής της θάλασσας, χωρίς πόσιμο νερό. Γλίτωσε αποκαμωμένος στο παρά πέντε. Παρά την ταλαιπωρία εκείνης της εξουθενωτικής εν πλω περιπέτειας, ο ζήλος του για τη θάλασσα τον ώθησε πολύ αργότερα να αγοράσει ένα ταπεινό μικρό ιστιοπλοϊκό για τις κοντινές εξορμήσεις του.



Για καλή του τύχη, ως μαθητής του 2ου Δημοτικού Σχολείου, κοντά στην πλατεία Δημαρχείου της Κέρκυρας, ύστερα από διαγωνισμό κέρδισε υποτροφία για να συνεχίσει τις σπουδές του ως εσωτερικός μαθητής στο Κολλέγιο Αθηνών, στο Ψυχικό. Ηταν 8 χρονών και η απόφαση του αποχωρισμού από τον τόπο και την οικογένειά του ήταν δύσκολη. Να μαζέψει τα λιγοστά πράγματά του και να ξεσπιτωθεί για δεύτερη φορά, και μάλιστα σε άλλο τόπο, ήταν συναισθηματικά περίπλοκο. Το κουβέντιασε επανειλημμένα με τους γονείς του και με σύνεση πήρε τον δρόμο για ένα άγνωστο περιβάλλον, 500 τόσα χιλιόμετρα μακριά από το νησί του. Αντίο, Κέρκυρα. Μεγάλωσε κυριολεκτικά ως οικότροφος σε ένα πειθαρχημένο περιβάλλον με αυστηρές ποινές για αταξίες και ενδυματολογικούς κώδικες που επέβαλλαν καθημερινά στολή με κοστούμι και γραβάτα.

Ο ίδιος έχει εξομολογηθεί για εκείνα τα χρόνια ότι, ευτυχώς, το σχολείο του δεν ήταν ένα κάστρο για νεόπλουτους. Προωθούσε μέσω της εκπαιδευτικής αγωγής και επέτρεπε, αν δεν επέβαλε, την εξίσωση. Ταυτόχρονα, η κοινή φορεσιά των μαθητών εξισορροπούσε εντός των χώρων του τις κοινωνικές διακρίσεις. Βέβαια, εκτός των περιβαλλόντων τειχών του σχολείου τα πράγματα ήταν διαφορετικά και ο έφηβος Δένδιας διέθετε την ευστροφία να το συνειδητοποιήσει νωρίς. Αλλο να είσαι από μια οικονομικά στριμωγμένη οικογένεια από την Κέρκυρα και να διακρίνεσαι ως σέντερ μπακ παίζοντας ποδόσφαιρο στο γήπεδο και την αυλή του σχολείου και άλλο ο εύπορος συμμαθητής-συμπαίκτης σου να διαθέτει πισίνα, αν όχι γήπεδο τένις, στον κήπο της προνομιούχας οικογενειακής βίλας του στη Φιλοθέη, ας πούμε.

Στη Νομική

Αποφοίτησε από το Κολλέγιο το 1978 και μπήκε μετά από εισαγωγικές εξετάσεις στη Νομική Αθήνας. Οπως όλα τα παιδιά της γενιάς του που δεν είχαν πλάτες για να σκαρφαλώσουν και φιλοδοξούσαν να ξεχωρίσουν στη νεανική αμορφοποίητη πανεπιστημιακή κοινότητα, ασχολήθηκε με τον φοιτητικό συνδικαλισμό. Ψηλός, 1,90 μ., ευθυτενής, σγουρόμαλλης προτού χάσει την πλούσια κόμη του, με κοτσίδα, παρακαλώ, στα 23 του χρόνια, διέθετε το εκτόπισμα να διακριθεί. Εκείνα τα φεγγάρια, στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια από τη δικτατορία, το να είναι ένας 18άρης Νεοδημοκράτης στο πανεπιστήμιο απαιτούσε περισσή τόλμη. Δεν τον ένοιαζε. Είχε τις ακλόνητες ιδεολογικές πεποιθήσεις του. Οργανωμένος στην ΟΝΝΕΔ, τη Νεολαία της Ν.Δ., λάμβανε μέρος στις συνεδριάσεις ως μέλος της τα βράδια σε ένα υπόγειο γραφειάκι στην οδό Καρνεάδου στο Κολωνάκι, ενώ το πρωί εμφανιζόταν ως εκπρόσωπος της φοιτητικής παράταξης ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στο κτίριο της οδού Σίνα. Είχε απήχηση και αποδοχή πέρα από τις συνελεύσεις των αμφιθεάτρων.

Αναπόδραστα εκλέχτηκε δύο φορές στο διοικητικό συμβούλιο των φοιτητών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκεί, σε κάποιες φοιτητικές εκλογές γνώρισε από κοντά τον Κώστα Καραμανλή όταν κατέφτασε χαλαρός με στολή ναύτη για να ψηφίσει. Ο κατοπινός πρωθυπουργός υπηρετούσε τότε τη θητεία του σε μια υπηρεσία ξηράς, κάπου απέναντι από το πολυκατάστημα «Μινιόν». Με την πληθωρική προσωπικότητα και τη φιλική συμπεριφορά του έριξε μια καλοπροαίρετη φάπα στον Δένδια και του ευχήθηκε «καλή τύχη». Μετά μπήκε στο δίλιτρο Fiat 132 Top Manager του και χάθηκε στον ορίζοντα. Ηταν εξάλλου ανιψιός του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή. Και ο Δένδιας έμεινε στο συνδικαλιστικό μετερίζι της σχολής να αντιπαρατίθεται με Κνίτες, Ρηγάδες και Μαοϊκούς. Με τον Κώστα Καραμανλή πάντως σύναψαν στη διάρκεια του χρόνου σχέσεις βαθιάς αλληλοεκτίμησης.



Εν τω μεταξύ, για βιοπορισμό, καθώς δεν διέθετε κάποιο καταπίστευμα ή μια πλούσια κληρονομιά, ως φοιτητής δούλεψε ως βοηθός λογιστηρίου στην εταιρεία καλλυντικών Σαράντης ΑΒΕΕ. Ο Γρηγόρης Σαράντης ήταν συμμαθητής του στο σχολείο και συμφοιτητής του στη Νομική κι έτσι βρήκε αυτή την απασχόληση. Ηταν η εποχή που έμενε σε μια λιτή γκαρσονιέρα σε πάροδο της οδού Κερκύρας, στην Κυψέλη. Κυκλοφορούσε τα βράδια, αλλά όχι όλα, στα γνωστά στέκια της Φωκίωνος Νέγρη για ένα πιάτο λεμονάτο στη «Θράκα», κατόπιν ένα τριώροφο παγωτό Σικάγο στο «Select» και τέλος για χώνεψη μια παρτίδα πινγκ πονγκ, στο οποίο ήταν εξπέρ στο θρυλικό σφαιριστήριο «Γουέμπλεϋ». Δεν του περίσσευαν τα λεφτά. Με κόπους αγόρασε ένα μεταχειρισμένο σαράβαλο Fiat 127 με ξεβαμμένες μπλε λαμαρίνες που κάθε τόσο ήθελε σπρώξιμο για να πάρει μπρος.

«Συνεσταλμένος, εργατικός, με πρωτότυπο χιούμορ και καλός ακροατής», θυμούνται μέλη της παρέας του εκείνης της περιόδου στα τέλη του ’70 ,τηρούσε μια στάση σεμνότητας απέναντι στον ξερολισμό και την ξιπασιά μερίδας των ομοϊδεατών, παλιών συμμαθητών του. Η αξιοπρεπής συμπεριφορά του εκτιμήθηκε αρμοδίως από την παράταξή του. Εκλέχτηκε στην Κεντρική Γραμματεία Φοιτητικού της ΟΝΝΕΔ και παρακολούθησε το 1980 ειδικό σεμινάριο ανώτερων κομματικών στελεχών, οργανωμένο από το Ιδρυμα «Κόνραντ Αντενάουερ» και το Κέντρο Πολιτικής Ερευνας και Επιμόρφωσης με διευθυντή τον Γιάννη Λούλη, τον «πατέρα» της πολυσυζητημένης στρατηγικής του «μεσαίου χώρου» για την ελληνική Κεντροδεξιά.

Τζάρμους και ποδόσφαιρο

Το μικρόβιο της πολιτικής κυκλοφορούσε ήδη στις φλέβες του Νίκου Δένδια, αλλά ήταν πολύ νωρίς για να κάνει το πρώτο βήμα στην κεντρική πολιτική σκηνή. Πήρε το πτυχίο της Νομικής με «άριστα» τον Ιούνιο του 1983 και έφυγε για το Λονδίνο, από όπου το 1984 πήρε μεταπτυχιακό τίτλο από το πανεπιστήμιο της βρετανικής πρωτεύουσας. Ανοιξε τους πολιτισμικούς ορίζοντές του στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μακριά από το εσώκλειστο σχολείο και την ασφυκτική, πλην προσωρινή, παγίδα του φοιτητικού συνδικαλισμού, διάβασε Ιστορία, γνώρισε και λάτρεψε την τζαζ, αλλά και τον Φραντς Σούμπερτ. Η νοσταλγία της πατρίδας τον έφερε πιο κοντά στον Μητροπάνο και την Μπέλλου, που τον οδήγησαν ηχητικά αργότερα στην απόλαυση της εκφραστικής φωνής της Φωτεινής Βελεσιώτου. Συνάμα ανακάλυψε τον σκηνοθέτη Τζιμ Τζάρμους, μαγνητίστηκε από το «Μπλέιντ Ράνερ» και μαγεύτηκε από το «Οσα παίρνει ο άνεμος» και την ατάκα του φινάλε της ταινίας: «Αύριο θα είναι μια άλλη μέρα». Και φυσικά, ως φανατικός ποδοσφαιρόφιλος, διάλεξε να υποστηρίξει στην Αγγλία τη Λίβερπουλ, παραμένοντας αθεράπευτα ρομαντικός οπαδός του αγαπημένου του Παναθηναϊκού.




Οπως έχει διηγηθεί ο ίδιος, έχει δακρύσει από περηφάνια όντας παρών στις κερκίδες του Αμστερνταμ τον Απρίλιο του 1996, όταν ο Παναθηναϊκός κέρδισε εκτός έδρας τον Αγιαξ με 0-1. Και συντετριμμένος έχει κλάψει γοερά όταν στη ρεβάνς του ΟΑΚΑ η ομάδα του «έτρωγε» τρία γκολ προτού συμπληρωθεί το πρώτο ημίχρονο. Ο Παναθηναϊκός, έχει δηλώσει απερίφραστα και δίχως υπεκφυγές, αποτελεί πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής του. Εξ ου και η προστατευτική μάσκα κατά του κορωνοϊού με αποτυπωμένο φαρδιά πλατιά πάνω της το έμβλημα της ομάδας, την πράσινη τριφυλλάρα, με την οποία τον περσινό Ιούλιο υποδέχτηκε επισήμως στην Αθήνα την Ισπανίδα ομόλογό του. Ολέ! Ο Δένδιας, λένε παλιοί συνεργάτες του, δεν έμαθε να κρύβεται, να προσποιείται ή να ελίσσεται μασώντας τα λόγια του, λογαριάζοντας προσωπικό ή πολιτικό κόστος. Είναι ομαδικός παίκτης, ξάστερος και ντόμπρος σε ό,τι αφορά τα συναισθήματά του και με άνεση μοιράζεται τις χαρούμενες στιγμές της ζωής του. Ποιος άλλος πολιτικός -διερωτώνται- έχει εκδηλώσει εμφατικά τα οπαδικά αλλά και τα φιλοζωικά του αισθήματα, όσο ο ίδιος παρουσιάζοντας σε δημόσια θέα ακόμη και τα συμπαθή σκυλάκια του που με χιούμορ έχει βαφτίσει «Ρίγκαν», «Κλίντον» και «Μπάιρον»;

Η οικογένειά του

Επιστρέφοντας από την Αγγλία το 1985 κατατάχθηκε στον Στρατό, όπου και υπηρέτησε τη θητεία του ως έφεδρος αξιωματικός του Πεζικού. Παίρνοντας το απολυτήριο ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στη γενική δικηγορία. Παντρεύτηκε μια συνάδελφό του, η οποία κατόπιν έγινε συμβολαιογράφος, και έφεραν μαζί στον κόσμο τον γιο τους Σπύρο, ο οποίος σήμερα είναι στρατιωτικός γιατρός. Οταν ο κύκλος του πρώτου γάμου του είχε κλείσει, γνωρίστηκε τον χειμώνα του 1999 στην Κέρκυρα με την αρχιτέκτονα Δάφνη Λάλα, η οποία έφτασε ως πελάτισσα στο δικηγορικό γραφείο του στο Νησί των Φαιάκων για να του αναθέσει την έκδοση του διαζυγίου της. Είχε και εκείνη μια κόρη, τη Σοφία, από τον πρώτο της γάμο, η οποία σήμερα διδάσκει στην Αγγλία. Σαν από κάρμα, δύο ζωές που κινούνταν σε παράλληλους δρόμους βρήκαν κοινή συνισταμένη πορείας.




Πλησίασαν ο ένας τον άλλον, ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν και επισφράγισαν τον δεσμό τους με τον ερχομό του -19χρονου φοιτητή σήμερα- γιου τους Στέφανου. Τα ταιριαστό και κομψό αυτό ζευγάρι δρομολόγησε αρμονικά τη ζωή του, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της πολιτικής ζωής του Νίκου Δένδια. Αφότου ως επιτυχημένος και αυτοδημιούργητος πολίτης πρωτοεξελέγη βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία το 2004, η ζωή του πήρε καινούριο φορμά, σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες των καθηκόντων του. Ο ίδιος αφοπλιστικά έχει ομολογήσει ότι έχει το ελάττωμα να μεταφέρει τις δυσκολίες στο σπίτι, ενώ εκείνη ακριβώς το αντίθετο. Εξάλλου η συμπαράσταση, η υπομονή και η ενθάρρυνση της συζύγου του είναι ταυτόχρονα το θησαυροφυλάκιο των αισθημάτων του και αυτό που τον κινητοποιεί, μαζί με την αγάπη για τη χώρα του, για να είναι πραγματικά και όχι να φαίνεται πατριώτης. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Αν μένει ακόμα να προστεθεί κάτι είναι ότι η ειλικρίνειά του, συναρθρωμένη με την περίσκεψη συνοψίζει την αρετή της σοφίας. Αλλωστε, «εθνικόν είναι το αληθές», όπως υπογράμμιζε ο επίσης επτανήσιος Διονύσιος Σολωμός.



Ειδήσεις σήμερα:

Η Κιμ και οι «μνηστήρες» της: Σταρ, γαλαζοαίματοι και... μεγιστάνες τη διεκδικούν μετά τον χωρισμό

Στοπ στα εμβόλια J&J και AstraZeneca σε νέες γυναίκες

ΗΠΑ: Ο πρώην αντιπρόεδρος Ουόλτερ Μοντέιλ απεβίωσε σε ηλικία 93 ετών