Σπύρος Βελλινιάτης: «Η ταινία για τον Γιάννη δεν λέει όλη την αλήθεια» δηλώνει ο άνθρωπος που ανακάλυψε τον Αντετοκούνμπο

Η ιστορία ξαναγράφεται, θυμίζοντας κάτι από το δημιούργημα του Όργουελ, «1984». Σε αυτά τα λόγια συμπυκνώνεται η πικρία που εκφράζει ο Σπύρος Βελλινιάτης, ο άνθρωπος που ανακάλυψε, κάπου ανάμεσα στις αυθόρμητες φωνές των παιδιών, τον «θησαυρό» του μπάσκετ, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο   και αμφισβητεί τον τρόπο με τον οποίο θα μεταφερθεί στην έβδομη τέχνη η διαδρομή του παίκτη προς τη δόξα.

Η πρώτη επαφή με το μπάσκετ, η ανάπτυξη του ταλέντου, η αποθέωση, όλα έρχονται στο φως μέσα από την ταινία «Greek Freak», που είναι αφιερωμένη στον μπασκετμπολίστα του NBA.

Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές παραγωγές που αναπτύσσεται από την Walt Disney Studios για την Disney Plus.

Τα γυρίσματα της ταινίας έχουν ξεκινήσει, και στον πρωταγωνιστικό ρόλο του αστέρα του μπάσκετ θα βρίσκεται ο Ούτσε Αγκάντα. Πολλά από τα πλάνα θα δείχνουν περιοχές της Αθήνας, μέρη όπου συνήθιζε να ξεδιπλώνει το ταλέντο του ο Γιάννης, προτού εισέλθει στον δρόμο της καταξίωσης.

Στα πρώτα βήματα στέκεται ο Σπύρος Βελλινιάτης, ανοίγοντας παράθυρο για επαναπροσδιορισμό των γεγονότων. Μέσα στον ενθουσιασμό που γεννά η ρομαντική ιστορία ενός παιδιού μεταναστών, που, με μηδαμινά μέσα, κατάφερε να κατακτήσει την κορυφή, ο κ. Βελλινιάτης παρουσιάζει τη δική του εκδοχή.

Στέκεται στη λήθη διαβάζοντας το σενάριο της ταινίας. Όπως δηλώνει σε συνέντευξή του στο Πρώτο Θέμα, με φανερό το αίσθημα αγανάκτησης από την αδικία την οποία αναφέρει πως δέχεται, η ιστορία είναι διαφορετική από εκείνη που θα παρουσιαστεί στη μεγάλη οθόνη.

Εξηγώντας τον λόγο για τον οποίο αισθάνεται ένα κενό, ο κ. Βελλινιάτης επισημαίνει ότι δεν μπορεί να αντιληφθεί γιατί διαγράφεται ο δικός του ρόλος από την ταινία.

Η συνολική εικόνα που αναδύεται μέσα από το σενάριο προσκρούει, σημειώνει, στην πραγματικότητα όσον αφορά στην αρχή της πορείας του Γιάννη.

Εξαλείφεται, υπογραμμίζει ο πρώην προπονητής, ο άνθρωπος που αποτέλεσε το στήριγμα ώστε να καταφέρει ο Αντετοκούνμπο να απαγκιστρωθεί από τις ενστάσεις των γονέων και τη δύσκολη καθημερινότητα και να δοθεί ολοκληρωτικά στο μπάσκετ.

Ο Γιάννης, από την πλευρά του, δεν ξεχνά…

Σε παλαιότερη συνέντευξή του στο BBC ανέσυρε από τη μνήμη του την πρώτη σημαντική βοήθεια που έλαβε, αναγνωρίζοντας την πολύτιμη συνεισφορά του πρώτου του προπονητή, του κ. Βελλινιάτη.

«Με έκανε να πιστέψω ότι μπορούσα, με παρότρυνε. Ο πατέρας μου ήθελε να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο», είχε δηλώσει ο ταλαντούχος παίκτης, κατά τη νοερή περιήγηση στα δύσκολα χρόνια στα Σεπόλια, τότε που κάποιος πίστεψε τόσο σε εκείνον που κατάφερε να μεταφέρει τον ενθουσιασμό της ανέλιξης στους γονείς του.

Οι αναμνήσεις κατακλύζουν τον κ. Βελλινιάτη όταν μιλά για τον Γιάννη, το παιδί που αποτέλεσε ένα από τα σπουδαιότερα στοιχήματα της ζωής του.

Βλέποντάς τον δεν άργησε να διακρίνει το ταλέντο που θα προκαλούσε παραληρήματα ενθουσιασμού διεθνώς.

Η φλόγα μέσα στον Γιάννη, η θέληση, η αντοχή του, κινητοποίησαν τον προπονητή να πείσει τους γονείς του να τον αφήσουν να ασχοληθεί με το μπάσκετ.

Πεπεισμένος ότι ο Γιάννης έχει γεννηθεί για να διακρίνεται στο μπάσκετ, ο πρώτος coach του μίλησε στους γονείς του, οι οποίοι λόγω κουλτούρας, όμως, προσανατόλιζαν τον γιό τους προς τον χώρο του στίβου και του ποδοσφαίρου.

Ο Σπύρος Βελλινιάτης δεν πτοήθηκε από τις αμφιβολίες, αλλά άνοιξε ακόμη περισσότερο τον δρόμο αποφασίζοντας να βοηθήσει τους γονείς, ενόσω ο γιος τους θα έπαιζε μπάσκετ, με το μηνιαίο ποσό των 300 ευρώ, το οποίο θα αυξανόταν ανάλογα με την παρουσία και τις επιδόσεις του Γιάννη στο άθλημα.

Προτού αποχωρήσει για το NBA, οι σχέσεις ανάμεσα στους γονείς και τον προπονητή ήταν καλές, στη συνέχεια ωστόσο επήλθε η σιγή στη μεταξύ τους επικοινωνία.

Εκείνο που δυσαρεστεί τον πρώην προπονητή του Γιάννη, όπως δηλώνει, είναι ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται τα γεγονότα στην αρχή της σταδιοδρομίας του παίκτη, με αποτέλεσμα ορισμένοι που δεν πίστευαν στην καταξίωση του μπασκετμπολίστα να προβάλλονται σαν ήρωες της ιστορίας.

«Φίλοι μου που γνώριζαν την υπόθεση, μίλησαν για διαστρέβλωση», επισημαίνει ο κ. Βελλινιάτης για την ταινία που πρόκειται να κυκλοφορήσει.

Κάνοντας μια αναδρομή στα χρόνια που ο Γιάννης έδειχνε τα πρώτα σημάδια του ταλέντου του στο μπάσκετ, ο πρώην προπονητής θυμάται τη δύσκολη παιδική ηλικία του παίκτη που σημαδεύτηκε από στερήσεις.

Δεν μπορεί να ξεχάσει την πρώτη εντύπωση που του προκάλεσε το νεαρό παιδί. Μέσα σε λίγα λεπτά γνωριμίας το χαρακτήρισε «μπασκετικό θησαυρό».

Ανάμεσα στις αναμνήσεις, δεν θα μπορούσε να λείπει και η τελευταία επικοινωνία του πρώην προπονητή με τον Γιάννη.

Δεν χρειάζεται να ανατρέξει κανείς πολύ παλιά. Ο Γιάννης έστειλε στον coach, όπως τον χαρακτήζε, στην περίοδο της πρώτης καραντίνας, το μήνυμα ότι έγινε πατέρας. Απο κει και ύστερα «σιγή ασυρμάτου».

Ποιος είναι ο Σπύρος Βελλινιατης

Τόσο στη ζωή του αστέρα του NBA, όσο και σε εκείνη του Σπύρου Βελλινιάτη είναι αισθητό το άρωμα της έβδομης τέχνης.

Μιλώντας κανείς με τον πρώην προπονητή, διαπιστώνει πως έχει απέναντί του έναν απλό άνθρωπο, η εξιστόρηση των εμπειριών του ξετυλίγουν όμως ένα κουβάρι που καταλήγει στην ιδιαιτερότητα.

Το πάθος του εξελίχθηκε μέσα από τον Γιάννη.

Το μπάσκετ ήταν η νεανική αδυναμία, στην οποία ο Σπύρος εκτόνωνε την τρέλα, την παρόρμηση.

Με μητέρα Γερμανίδα και πατέρα Έλληνα, αποφάσισε στην ηλικία των 16 ετών να δοκιμάσει την τύχη του στις ΗΠΑ.

Η παιδική του ηλικία σημαδεύτηκε από προβλήματα υγείας τα οποία δεν του επέτρεψαν να παρακολουθεί σχολικά μαθήματα με συνέπεια να δημιουργηθούν σοβαρά κενά.

Ο Σπύρος δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα ήταν από εκείνους που επιδίδονταν στο κυνήγι καριέρας.

Αισθανόταν πλήρης με τη σκέψη ότι θα εργαζόταν ως ηλεκτρολόγος ή υδραυλικός, όμως οι γονείς του τον ξεσήκωσαν για κάτι διαφορετικό.

Επηρεασμένος από την οικογένειά του και αποφασίζοντας να πιάσει μια νέα ευκαιρία, εκμεταλλεύτηκε πρόγραμμα ανταλλαγών και μετέβη στην Αμερική, όπου και διέμεινε για δύο χρόνια, από 16 έως 18 ετών.

Τότε άρχισε να ασχολείται πιο επαγγελματικά με το μπάσκετ, ωστόσο το όνειρο σταμάτησε όταν κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να εξελίξει το πάθος του. Στο φρενάρισμα σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε και το ατύχημα που είχε με μηχανάκι στη Ρόδο.

Στη συνέχεια αποφάσισε να τολμήσει και πάλι μια νέα αρχή, εκείνη στη Γερμανία, όπου και αποφάσισε να εκτίσει τη στρατιωτική του θητεία, θέλοντας να γευτεί την κουλτούρα της μητέρας του.

Πολλά χρόνια αργότερα, με την επίγευση πια να καθορίζει τα συναισθήματα του, δεν ξεχνά την τυπικότητα της γερμανικής πλευράς, τον απαραίτητο πληθυντικό, τον σεβασμό στην επικοινωνία, στοιχεία που κάθε άλλο παρά εδραιωμένα ήταν στην ελληνική νοοτροπία.

Παρατηρώντας κανείς, πάντως, τη διαδρομή της ζωής του Σπύρου Βελλινιάτη και του Γιάννη Αντετοκούνμπο διαπιστώνει, στο τέλος της ημέρας, κάτι απλό: ότι το κινηματογραφικό στοιχείο εντοπίζεται και στις δύο ιστορίες, η μυθοπλασία με τον ρεαλισμό μπλέκονται το ένα με το άλλο αριστοτεχνικά, τα συναισθήματα εναλλάσσονται σαν τα εφέ.



Ειδήσεις σήμερα: 

«Πρωταθλήτρια ανάπτυξης η Ελλάδα» - Διθυραμβικά σχόλια στα γερμανικά ΜΜΕ για την πορεία της οικονομίας

Λάρισα: Επιμένουν με τον… καφέ στο χέρι – Η συνήθεια της καραντίνας

Ισπανία: Ο Σάντσεθ απέλασε 2.700 μετανάστες σε μια μέρα