Σε ένα δύσκολο μονοπάτι το οποίο μάλιστα «περπατούσε» μόνη φαίνεται πως βρίσκονταν η άτυχη Καρολάιν, η 20χρονη κοπέλα και μητέρα ενός παιδιού μόλις 11 μηνών, που δολοφονήθηκε από τον σύζυγό της στα Γλυκά Νερά, τον περασμένο Μάιο. Η νεαρή γυναίκα, όπως προκύπτει από σημειώσεις που κράταγε, βίωνε μια συγκρουσιακή σχέση με τον πιλότο σύζυγό της και σήμερα κατηγορούμενο για τη δολοφονία της.
Ωστόσο, η 20χρονη δεν είχε μιλήσει για τα όσα ζούσε και ένιωθε ούτε στην μητέρα της, η οποία κατέθεσε στους αστυνομικούς πως δεν είχε αντιληφθεί να υπάρχουν ιδιαίτερα προβλήματα στη σχέση της κόρης της με το σύζυγό της. Παρ’ όλα αυτά, τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στη δικογραφία, καταδεικνύουν πως πίσω από τις κλειστές πόρτες του σπιτιού του ζευγαριού στα Γλυκά Νερά οι συγκρούσεις και οι εντάσεις ήταν πολύ συχνές.
Η νεαρή κοπέλα κατέγραφε στο ημερολόγιο της, τα όσα ένιωθε και σκέπτονταν. Όπως το να αφήσει τον πιλότο σύζυγό της και να βρει άλλο σπίτι. «Σκέφτομαι να φύγω. Να πάω στην αδελφή μου, δεν ξέρω αν μπορώ να συνεχίσω με το Μπάμπη. Τον αγαπάω τόσο που δεν μπορώ να τον αφήσω και ας μου κάνει κακό αυτή η σχέση» σημείωνε η 20χρονη, μη μπορώντας, όπως φαίνεται, να πάρει μια απόφαση για το μέλλον της. Οι συγκρούσεις είχαν ξεκινήσει από το Δεκέμβριο του 2019 με την Καρολάιν να αναφέρει στο ημερολόγιο της πως δεν είναι καλά και πως (από τότε) σκέφτονταν να εγκαταλείψει τον σύντροφό της. Σκέψεις που έκανε και λίγες μόνο ώρες πριν τη δολοφονία της καθώς όπως αποδείχθηκε από την ανάλυση του κινητού της τηλεφώνου έψαχνε στο Διαδίκτυο να βρει ξενοδοχείο για να μείνει.
Οι σκέψεις της Καρολάιν
Η εικόνα που δίνει μέσα από τα γραπτά της η 20χρονη είναι αυτή μιας γυναίκας που αμφιταλαντεύεται και διχάζεται. Στις 15 Νοεμβρίου του 2019 έγραψε στο ημερολόγιό της: «Είμαι 18 χρονών και θέλω να προσπαθήσω να κάνω μωρό! Δεν το χω πει ακόμα στον Μπάμπη. Γιατί σήμερα τσακωθήκαμε και του είπα για να τον πληγώσω πως κάποιες φορές πιστεύω πως δεν πειράζει που χάσαμε το μωρό μας γιατί δεν χρειάζεται να βλέπω την οικογένειά του. Το μετάνιωσα την ώρα που το είπα. Όταν βγαίνω εκτός εαυτού δεν με ενδιαφέρει πόσο θα τον πληγώσω. Βασικά θέλω να τον πληγώσω όσο περισσότερο μπορώ. Πιστεύω πως είναι επειδή νιώθω η ίδια τόσο πληγωμένη, πολλές φορές βγάζω όλο το θυμό και τη θλίψη στον Μπάμπη. Δεν του αξίζει να του φέρομαι έτσι αλλά μερικές φορές δεν καταλαβαίνει τι χρειάζομαι και πως το μόνο που χρειάζομαι είναι να είναι δίπλα μου».
Στο ίδιο «μοτίβο» σε άλλο σημείο του ημερολογίου της σημειώνει: «Χθες τσακωθήκαμε με το Μπάμπη γιατί λόγω των ορμονών μου ξέσπασα πάνω του. Του φώναξα, τον χτύπησα και του είπα πως δεν θέλω το μωρό μας. Δε μιλήσαμε καθόλου για αυτό χθες και σήμερα ξυπνήσαμε καλά, φάγαμε, περάσαμε ωραία αλλά το απόγευμα με ρώτησε για χθες. Δεν είμαι καλά είμαι πολύ στεναχωρημένη, προφανώς δεν θα έκανα ποτέ κακό στο μωρό μου. Η αγάπη μου για αυτό είναι περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο. Είμαι τόσο επηρεασμένη από τις ορμόνες μου που ο Μπάμπης θα έπρεπε να το ξέρει. Ντρέπομαι να του το πω. Ξέρω ότι θα με στηρίξει αλλά εγώ δεν μπορώ να του το πω. Δεν είμαι καλά αλλά προσπαθώ για το μωρό μου. Δεν θέλω να νιώθει πως η μαμά του δε το θέλει και δεν το αγαπάει. Τα ορμονικά μου προβλήματα είναι δικά μου. Το ότι επηρεάστηκε ο Μπάμπης αυτό δε σημαίνει ότι αφορά εκείνον».
Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2019, η 20χρονη κοπέλα έγραφε: «Σήμερα τσακώθηκα με το Μπάμπη. …. Όλη μέρα με ρώταγε τι θέλω να φάω. Δεν έφαγα τίποτα. Είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι και δε μπορώ να κοιμηθώ, έχω τρομερή ένταση. …Βγήκα στο μπαλκόνι μόνο με τη μπλούζα και έκλαιγα, δεν είμαι καλά… Τον χτύπησα, τον έβρισα και έσπασε τη πόρτα. Το μόνο που ήθελα ήταν να με ρωτήσει αν ήμουν καλά όταν ξύπνησα. Ξύπνησα τόσο αδύναμη και κουρασμένη. Σκέφτομαι να φύγω. Να πάω στην αδελφή μου, δεν ξέρω αν μπορώ να συνεχίσω με το Μπάμπη. Τον αγαπάω τόσο που δεν μπορώ να τον αφήσω και ας μου κάνει κακό αυτή η σχέση».
Στις 3 Ιουλίου του 2020, όταν πια η μικρή Λυδία είχε γίνει ενός μηνός, η 20χρονη κοπέλα σημείωνε: «Σήμερα η μικρή μου έκλεισε ένα μήνα και σήμερα είναι η μέρα που είπα στο Μπάμπη πως θέλω να φύγω από το σπίτι. ….Ένιωθα και νιώθω άθλια. Μόλις έφυγε για να πάει το χαρτί που μας έστειλαν για μια εξέταση της μικρής άρχισα να ψάχνω σπίτια. Βρήκα ακριβώς αυτό που έψαχνα στο Χαλάνδρι. Όταν γύρισε από το νοσοκομείο (το μωρό το διάστημα εκείνο νοσηλεύονταν) με ρώτησε αν θέλω να χωρίσουμε. Δεν του απάντησα. …Μετά από αρκετά κλάματα και φωνές του είπα πως σκεφτόμουν πριν μείνω έγκυος να τον αφήσω αλλά μετά έμεινα έγκυος, οπότε έμεινα μαζί του για να μη μεγαλώσει η κόρη μου χωρίς τους δυο γονείς του».
«Ήταν επιθετική»
Από την άλλη πλευρά εμφανής είναι η προσπάθεια του πιλότου να επιρρίψει ευθύνες στην άτυχη κοπέλα. Την χαρακτηρίζει προανακριτικά επιθετική και αφήνει σε αρκετά σημεία της απολογίας του αιχμές ότι η 20χρονη μπορεί να έκανε κακό στην κόρη της. Εμφανίζει δυο πρόσωπα της Καρολάιν και στη συνέχεια ξεδιπλώνει το πώς δολοφόνησε τη μητέρα του παιδιού του.
«Δεν μπορείτε να φανταστείτε τον έρωτά μου για αυτή την κοπέλα» είπε στους αστυνομικούς ο 32χρονος για να δηλώσει κατόπιν το πόσο σημαντική είναι για αυτόν η μόλις 11 μηνών κόρη του. Στη συνέχεια αναφέρεται στην 20χρονη ως εξής: «Όταν χάσαμε το πρώτο παιδάκι, η συμπεριφορά της Καρολάιν άρχισε να αλλάζει. Εκεί που ήταν όλα καλά μεταξύ μας, μπορεί για την οποιαδήποτε σημαντική ή ασήμαντη αφορμή να γινόταν επιθετική απέναντι μου. Η Καρολάιν είχε το εξής χαρακτηριστικό. Μπορεί να ήμασταν όλη την εβδομάδα μια χαρά και από τη μία στιγμή στην άλλη μπορεί να γύρναγε ένας διακόπτης και να γινόταν επιθετική απέναντι μου ή απέναντι σε οποιοδήποτε την είχε πειράξει εκείνη τη στιγμή. Μετά από μία ώρα που θα της περνούσαν τα νεύρα, ήταν όλα μια χαρά εγώ προσπαθούσα να διαχειριστώ αυτές τις εξετάσεις της. Της πρότεινα να πάμε σε μία ψυχολόγο, εκείνη συμφώνησε και έτσι Ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε στην κυρία (…) για συνεδρίες».
Ο 32χρονος αναφέρεται στην απολογία του στα όσα προηγήθηκαν του εγκλήματος του και υποστηρίζει: «Ενώ ήμουν με τη Λυδία και έπαιζα μαζί της στον καναπέ, πήγε να πέσει από τον καναπέ και τότε έκανα μία κίνηση να την αρπάξω για να μην πέσει. Η αλήθεια είναι ότι η κίνηση μου αυτή ήταν λίγο άγαρμπή και η Λυδία φοβήθηκε και άρχισε να κλαίει. Η Καρολάιν ήρθε προς το μέρος μας και ξεκίνησε να μου φωνάζει. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς μου είπε εκείνη τη στιγμή, φεύγοντας όμως από το καθιστικό για να ανέβει στην κρεβατοκάμαρα θυμάμαι ότι μου είπε: «Δεν πάτε να ψοφήσετε και οι δύο». Φυσικά και δεν έδωσα καμία σημασία, γιατί ήξερα ότι δεν ήταν ο εαυτός της και ότι το είπε πάνω στα νεύρα της. Την τελευταία φορά που ανέβηκα με τη μικρή στην αγκαλιά μου η Καρολάιν προσπαθούσε να κοιμηθεί. Πήγα λοιπόν και έβαλα την μικρή δίπλα της για να κοιμηθούμε όλοι μαζί. Άφησα την Λυδία και η Καρολάιν άνοιξε τα μάτια της άρχισε να μου φωνάζει επειδή της έφερα τη μικρή και δεν την άφηνε να κοιμηθεί. Η μικρή ξύπνησε. Τότε η Καρολάιν πάνω στα νεύρα της έπιασε το μωρό με τα δυο της χέρια και το πέταξε με δύναμη μέσα στο λίκνο. Λέγοντας κάτι του στυλ «σου είπα ότι δεν την θέλω εδώ». Πήρα αγκαλιά το μωρό και είπα στην Καρολάιν είσαι με τα καλά σου; Χτυπάς τη μικρή και αυτή μου απάντησε κάτι του στύλ: «Ότι γουστάρω θα κάνω, ότι θέλω θα κάνω». Πήρε την μικρή κάτω και κοιμήθηκε στον καναπέ. Το σκεφτόμουν και έλεγα από μέσα μου αν το έκανε αυτό τώρα που είμαι και εγώ μπροστά, αν λείπω, τι θα της κάνει, θα την σκοτώσει θα; Αυτό δεν μπορούσε να μου φύγει από το μυαλό. Ανέβηκα ακόμη μία φορά στην κρεβατοκάμαρα για να κάνω μία τελευταία προσπάθεια. Ξάπλωσα δίπλα της και την πήρα αγκαλιά. Της είπα να πάρω τη μικρή και να ανέβουμε πάνω και αυτή μου απάντησε «όχι μην φέρεις την μικρή δεν σας θέλω». Και ξεκίνησε να τινάζει το σώμα της για να φύγει από την αγκαλιά μου. Εγώ συνέχιζα να την κρατάω σφιχτά και της έλεγα ότι πρέπει η μικρή να ανέβει επάνω για να κοιμηθεί. Κάποια στιγμή όπως τιναζόταν το πρόσωπο της, ήταν στο μαξιλάρι εννοώ, δηλαδή, ότι το στόμα της και η μύτη της ακουμπούσαν στο μαξιλάρι, εγώ συνέχισα να την κρατάω σφιχτά στην αγκαλιά μου μέχρι που κατάλαβα ότι η Καρολάιν σταμάτησε να κουνιέται. Όλο αυτό πρέπει να κράτησε γύρω στα πέντε λεπτά από την ώρα δηλαδή. Που την αγκάλιασα μέχρι την ώρα που σταμάτησε να κουνιέται. Τα έχασα. Προσπάθησα να την ξυπνήσω, την κούναγα, αλλά κατάλαβα ότι όλο αυτό που έκανα ήταν μάταιο. Κατέβηκα αμέσως στο σαλόνι να δω αν η μικρή ήταν καλά, είδα ότι κοιμόταν και ανέβηκα πάλι στην κρεβατοκάμαρα. Τότε συνειδητοποίησα τι είχε συμβεί…».
Τέλος, ο κατηγορούμενος κατέθεσε πως έβαλε τα κλάματα και πως αμέσως σκέφτηκε την Λυδία που θα μεγαλώσει χωρίς τους γονείς της. Λέει στη συνέχεια: «Τότε λοιπόν σκέφτηκα να κάνω μία τελευταία προσπάθεια μήπως μεγαλώσει τουλάχιστον με τον πατέρα της. Σκέφτηκα να εξαφανίσω το σώμα της, αλλά κάτι τέτοιο μου ήταν αδύνατον να κάνω. Μόνο που την κοίταζα, έκλαιγα. Το επόμενο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να πω ότι κάποιος άλλος το έκανε. Θα έλεγα στην αστυνομία ότι μπήκαν ληστές μέσα στο σπίτι. Βρισκόμουν σε πανικό. Δεν ήξερα τι να κάνω. Σκέφτηκα ότι για να φανεί πιο αληθοφανές και να πιστέψουν ότι μπήκαν αδίστακτοι ληστές, θα έπρεπε να κάνω κακό στο σκύλο. Κανένας δεν θα πίστευε ότι εγώ θα μπορούσα να κάνω κακό στο σκυλί. Με πόνο καρδιάς κρέμασα το λουρί του σκύλου Στα κάγκελα της σκάλας. Δεν θυμάμαι την χρονολογική σειρά».