Ο «αριστοκράτης λωποδύτης» της Εθνικής Πινακοθήκης - «Ήθελε να μπει στο κλαμπ με τους μεγάλους συλλέκτες»

Με τα κατορθώματα του να μοιάζουν βγαλμένα από τα μυθιστορήματα του Γάλλου συγγραφέα Μωρίς Λεμπλάν, ο 49χρονος ελαιοχρωματιστής και διαρρήκτης της Εθνικής Πινακοθήκης κερδίζει επάξια τον ρόλο του Έλληνα Αρσέν Λουπέν στο βιβλίο με τίτλο «Αριστοκράτης λωποδύτης».

Σύμφωνα με τα όσα έχει παραδεχτεί μέχρι ώρας, αλλά και όσα είχε αναρτήσει από το 2014 που είχε δημιουργήσει λογαριασμό στο twitter τον οποίο σήμερα φαίνεται κάποιος να έχει αποσύρει, με την κωδική ονομασία «Artfreak», ο 49χρονος αγαπά την τέχνη, λατρεύει την ζωγραφική και ταυτόχρονα προγραμματίζει εύκολα ταξίδια για επισκέψεις σε μουσεία και εκθέσεις. Παρακολουθεί με μανία δημοπρασίες των διάσημων οίκων Christie' s και Sothebys, ενώ δείχνει να έχει μεγάλο ενδιαφέρον για τις πωλήσεις των έργων τέχνης, τους μεγάλους συλλέκτες και τις προσωπικές συλλογές. Ίσως μετά την παράνομη απόκτηση των έργων του Πικάσο και του Μοντριάν στις 9 Ιανουαρίου του 2021 να αισθανόταν πως μπορεί να γίνει ένας από αυτούς, καθώς από την πλευρά του αριστοκράτη διέθετε τις βάσεις για τα καλά.

Όπως δήλωσε νωρίτερα στο protothema.gr ο γνωστός εικαστικός και επιμελητής εκθέσεων Μιχάλης Ρωμανός, ο οποίος γνωρίστηκε με τον 49χρονο σε gala τέχνης λίγες ημέρες πριν την κλοπή του αιώνα ο «Artfreak» διέθετε όλα τα στοιχεία εκείνα που απαιτούνται ώστε να κινείτε με άνεση στους χώρους αυτούς αλλά και να γνωρίζει σπουδαίες προσωπικότητες:

«Άτομο, το οποίο φαινόταν πως έχει σχέση με την τέχνη, κάτι που το έδειχνε έντονα. Το κουστούμι του ήταν καταπληκτικό, από τους άνδρες που δεν περνούν απαρατήρητοι, εντυπωσιακός και άκρως γοητευτικός. Κρατούσε το ποτήρι του κρασιού με σωστό τρόπο έδειχνε άτομο που μπορεί να σταθεί σε τέτοιους χώρους. Δεν φαινόταν τυχαίος».

Ταυτόχρονα με τα βιογραφικά στοιχεία και τις τεχνικές των σπουδαίων ζωγράφων ο 49χρονος είχε την γνώση, ως ελαιοχρωματιστής να ξεχωρίσει τον χτιστό τοίχο από την γυψοσανίδα με αποτέλεσμα από τις φορές που είχε επισκεφτεί την Εθνική Πινακοθήκη να γνωρίζει τα πάντα γύρω από την τοιχοποιία της. Αυτό το στοιχείο μόνο κάποιον που είναι έτοιμος για το μεγάλο κόλπο θα ενδιέφερε και κανέναν άλλον.

«Έκανα συνεχείς επισκέψεις στην Εθνική Πινακοθήκη και απέκτησα οικειότητα με τα έργα και τον χώρο, ώσπου πίστεψα ότι ένα από αυτά μπορεί να γίνει δικό μου. Αυτές οι σκέψεις με βασάνιζαν δυο χρόνια περίπου και με οδήγησαν να κάνω το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου. Για περίπου έξι μήνες πριν από την κλοπή έκανα πολλές επισκέψεις... Λόγω της ενασχόλησης μου με τις οικοδομές γνώριζα τα οικοδομικά υλικά και μπορούσα να καταλάβω πού υπήρχε τσιμεντένιος τοίχος και πού γυψοσανίδα. Καθόμουν ώρες στο εσωτερικό παρατηρώντας όχι μόνο τα έργα τέχνης αλλά και τη διαμόρφωση του χώρου, τη συμπεριφορά των φυλάκων, πού υπήρχαν παράθυρα, κάμερες. Επίσης το ίδιο έκανα και στον περιβάλλοντα χώρο. Έπαιρνα καφέ και καθόμουν για ώρες γύρω από την πινακοθήκη. Δεν θυμάμαι πόσες βραδιές καθόμουν κρυμμένος στα φυτά και παρατηρούσα τους φύλακες. Μπορεί να το είχα κάνει και πάνω από 50 φορές μόνο το τελευταίο εξάμηνο πριν από την κλοπή».

Έγινε λόγος πως από τις τόσες επισκέψεις κανένας υπάλληλος ή φρουρός της Πινακοθήκης δεν υποψιάστηκε το παραμικρό; Και γιατί να υποψιαστεί, αφού και το εισιτήριο του πλήρωνε κανονικά και τα έργα θαύμαζε ως γνήσιος λάτρης της ζωγραφικής, και καλοντυμένος ήταν και την κουβέντα έπιανε με τους ειδικούς της έκθεσης. Άλλωστε αν είχε κινήσει την παραμικρή υποψία θα ήταν από τα πρώτα άτομα που θα παρακολουθούνταν μια και ο αριθμός των επισκεπτών της Πινακοθήκης είναι πιο περιορισμένος από την Ακρόπολη. Αυτό σημαίνει πως 49χρονος την εποχή εκείνη τουλάχιστον, εξαιτίας της συμπεριφοράς και της γοητευτικής του εικόνας ήταν άτομο υπεράνω υποψίας.

Από την άλλη ο τρόπος που διηγήθηκε τα όσα συνέβησαν για το βράδυ της μεγάλης διάρρηξης στους αστυνομικούς μοιάζουν απόλυτα σχεδιασμένα και μελετημένα ακόμα και την στιγμή της πράξης. Εκεί που κάποιος πρωτάρης ίσως να τα έχανε και να πανικοβάλλονταν εκείνος λειτούργησε ως τέλειος επαγγελματίας, λες και το είχε κάνει ξανά.

Το πάθος του για την απόκτηση έργων ανεκτίμητης αξίας και υπογραφής ήταν τόσο μεγάλο που δεν έκανε λεπτό πίσω. Ήθελε μέσα από την κλοπή αυτή να αισθανθεί έστω και με το μυαλό του πως πλέον ανήκει στο club με τους μεγάλους συλλέκτες. Άλλωστε, όπως αναφέρει ο ίδιος και ο δικηγόρος του Σάκης Κεχαγιόγλου η πώληση των έργων δεν πέρασε στιγμή από το μυαλό του και έτσι ήταν, αφού ο 49χρονος γνώριζε τα πάντα γύρω από τις αγοραπωλησίες αυτού του οικονομικού μεγέθους των έργων. Γνώριζε καλά πως πέρα από την κρύπτη στο μπάνιο του σπιτιού του, όπου για χρόνια τους φιλούσε δεν μπορούσε πουθενά αλλού να τους μετακινήσει, γι αυτό και το ενδιαφέρον εστιάζεται στις πληροφορίες που είχαν οι αστυνομικοί για το πρόσωπο του καθώς και στα λάθη που έγιναν τα οποία έστω και μετά από 9 χρόνια τον πρόδωσαν:

«Τους πίνακες δεν είχα σκοπό να τους πουλήσω ούτε έκανα ποτέ καμία τέτοια προσπάθειας. Εγώ βρισκόμουν μεταξύ Ελλάδας Ολλανδίας και Αγγλίας. Κάποια στιγμή εκμυστηρεύτηκα σε μια κοπέλα που είχα σχέση στην Αγγλία ότι είχα τους πίνακες αλλά δεν έδωσε βάση στα λεγόμενα μου».

Ειδήσεις σήμερα: 

Αναγνωστόπουλος: Δεν ταξίδεψα στη Σούδα, δεν γνωρίζω τον «Κρητικό» - Τι είπε για το ημερολόγιο της Καρολάιν

Δεύτερο κύμα καύσωνα: Τους 41 βαθμούς θα αγγίξει σήμερα ο υδράργυρος - «Καμίνι» και η Αττική

Νέο επικουρικό ταμείο: Τα βασικά σημεία του νομοσχεδίου που προωθείται