Η επιστροφή των rave πάρτι των 90s και ο εφιάλτης του COVID-19

Στον απόηχο του περιβόητου πάρτυ της παραλιακής, στο ύψος του Aλίμου, το οποίο χαρακτηρίστηκε από τους λοιμωξιολόγους «superspreading event», με την παρουσία των λεγόμενων «superspreaders», δηλαδή αυτού του μικρού ποσοστού ατόμων που ίσως να ευθύνεται για δυσανάλογο ποσοστό κρουσμάτων της COVID-19, το «protothema.gr» αποκαλύπτει σήμερα κι άλλες μικρές ή μεγάλες επιδημιολογικές «βόμβες» που είναι έτοιμες να εκραγούν ανά πάσα στιγμή εκτοξεύοντας τον ήδη αυξημένο αριθμό των κρουσμάτων. Πρόκειται για παράνομα υπαίθρια ρέιβ πάρτυ που επιστρέφουν από το παρελθόν σε μια κακή χρονική συγκυρία λόγω της πανδημίας.

Εάν δεν ανήκαν στην κατηγορία των ατόμων τα οποία γίνονται κατεξοχήν υπερ-μεταδότες του κορωνοϊού, οι 20χρονοι που χτυπιούνται ολονυκτίς στα πολυάριθμα ρέιβ πάρτυ ανά την Αθήνα και τον Πειραιά, θα αποτελούσαν φορείς μιας πολύ ενδιαφέρουσας, σφύζουσας από ενέργεια underground κουλτούρας διασκέδασης. Αντί για κάτι τέτοιο, όμως, υπό τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα, οι ρέιβερ απλώς πολλαπλασιάζουν τις πιθανότητες να νοσήσουν ή να μετατραπούν σε φορείς της COVID-19.

Η πανδημία ώθησε σε εκρηκτική έξαρση το ρεύμα των ημι-κρυφών (μόνο για μυημένους και θιασώτες της αντίστοιχης μουσικής σκηνής) ρέιβ πάρτυ στην Αθήνα. Κάθε Σαββατοκύριακο, σε εγκαταλελειμμένες πρώην βιομηχανικές εγκαταστάσεις, κυρίως στον Βοτανικό και τον Πειραιά, σε ακάλυπτους χώρους και ταράτσες, διοργανώνονται τέτοιου είδους πάρτυ. Οι ανακοινώσεις και οι ανοιχτές προσκλήσεις δημοσιεύονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η συμμετοχή είναι αθρόα. Οι διψασμένοι για χορό μέχρι τελικής πτώσεως 20άρηδες (με την ευρεία έννοια) συρρέουν κατά εκατοντάδες.

Η τιμή του εισιτηρίου κυμαίνεται από 5 έως 10 ευρώ ανά άτομο, συνήθως χωρίς σε αυτό να συμπεριλαμβάνεται το πρώτο δωρεάν ποτό. Οι εγκαταστάσεις είναι, στην καλύτερη περίπτωση, υποτυπώδεις, καθώς η επιτυχία του πάρτυ εξαρτάται αποκλειστικά από τη μαζικότητα της προσέλευσης, τον DJ και το πόσο δυνατό είναι το πρόγραμμά του στα deck. Μερικοί πρόχειροι φορητοί φράκτες για την οριοθέτηση του κοινού, κάποιοι συνεργάτες των οργανωτών στα βασικά πόστα (εισιτήρια, μπαρ, περιφρούρηση κ.λπ.), γεννήτριες για την ηλεκτροδότηση - και τα υπόλοιπα εναπόκεινται στη διάθεση και τον παλμό των προσκεκλημένων. Η πρόβλεψη, έστω και για χημικές τουαλέτες, δεν είναι ο κανόνας, αλλά μάλλον η εξαίρεση. Πολύ γρήγορα οι παριστάμενοι, οι οποίοι μπορεί να ξεπερνούν τα 1.500 άτομα κάθε φορά, χορεύουν δίχως αύριο, κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλον.

Πιθανόν ανάμεσά τους να βρεθεί κάποιος που να φορά κάτι που να θυμίζει μάσκα - μάλλον όμως σαν στυλιστικό αξεσουάρ παρά για την προφύλαξη του ίδιου και των γύρω του. Για τη συντριπτική πλειονότητα όσων ακολουθούν το ρεύμα αυτών των πάρτυ, η πανδημία, τα κρούσματα, το 4ο κύμα κ.ο.κ. είναι κάτι το μακρινό, μέρος ενός φαινομένου που εξελίσσεται σε κάποιο παράλληλο σύμπαν και δεν φαίνεται να τους αφορά ούτε στο ελάχιστο. Ενδεχομένως να έχουν μαζί τους κάποιου είδους μάσκα προσώπου, αλλά είτε την έχουν περασμένη στον αγκώνα, είτε την κρατούν διπλωμένη στο τσαντάκι μέσης για να τη φορέσουν όταν θα πάρουν το λεωφορείο για το σπίτι τους το επόμενο πρωί.

Στο ιδανικό σύμπαν των ρέιβερ, το «χάσιμο» που επιζητούν να βιώσουν καθώς αφήνονται να απορροφηθούν στον ρυθμό και την εκκωφαντική ένταση της μουσικής, θα μπορούσε να είναι κάτι σαν τελετουργικός εξορκισμός όλων των απειλών που πολιορκούν την ανθρωπότητα τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Στην πράξη όμως το σκηνικό που στήνουν οι διοργανωτές των άγριων αθηναϊκών ρέιβ πάρτυ είναι εντελώς πρόχειρο και προϋποθέτει την αδιαφορία για τα ισχύοντα υγειονομικά μέτρα περί συναθροίσεων. Και άρα μόνο με τελετουργία δεν μπορεί να παραλληλιστεί -εκτός και αν γίνεται λόγος για τελετουργία μαζικής έκθεσης στον κορωνοϊό και όχι μύησης στην κουλτούρα του rave/techno/house/acid κ.λπ. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δύο μεγάλα event βρίσκονταν σε εξέλιξη στη βιομηχανική ζώνη στον Βοτανικό, ένα την Παρασκευή και ένα ακόμη το Σάββατο με καλεσμένο κορυφαίο DJ.

Παρά την ανησυχητική επιδημιολογική κατάσταση της χώρας και ειδικά της πρωτεύουσας με τη ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων και παρά τους περιορισμούς στη διασκέδαση που επέβαλε η κυβέρνηση κατόπιν εισήγησης της ειδικής επιτροπής των λοιμωξιολόγων, οι διοργανωτές των υπαίθριων ρέιβ πάρτυ όχι μόνο δεν δείχνουν διατεθειμένοι να βάλουν φρένο, αντίθετα επιταχύνουν προκειμένου να βγάλουν όσο το δυνατόν περισσότερο κέρδος εις βάρος φυσικά της δημόσιας υγείας.

Την ίδια στιγμή οι λοιμωξιολόγοι επισημαίνουν ότι αν μπορούσαμε να περιορίσουμε το superspreading, o αντίκτυπος στην πανδημία θα ήταν τεράστιος. Οποιοσδήποτε από μας θα μπορούσε να είναι superspreader (υπερμεταδότης) εν αγνοία του, με δεδομένο το πόσο γρήγορα εξαπλώνεται ο ιός όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ακόμα καλά ή είναι ασυμπτωματικοί. Είναι άλλωστε ήδη γνωστό ότι στη μεγάλη εξάπλωση του νέου κορωνοϊού κομβικό ρόλο παίζουν οι υπερμεταδότες, άτομα που μπορούν να μεταδώσουν τον ιό σε πολλά άτομα, αποτελώντας «βόμβες» μετάδοσης.

Μπορούμε όμως να πάρουμε τα μέτρα μας για να περιορίσουμε την πιθανότητα να είμαστε οι ίδιοι superspreaders, φορώντας μάσκα, πλένοντας τα χέρια μας, τηρώντας τις αποστάσεις, περιορίζοντας στον βαθμό που είναι εφικτό τις μαζικές κοινωνικές συναναστροφές.

Πίσω στα 90s - αλλά με COVID

Οι περισσότεροι από τους σημερινούς ρέιβερ ήταν αγέννητοι τη «χρυσή εποχή» της ελληνικής σκηνής η οποία είχε ως επίκεντρο το «Battery» στα Οινόφυτα, το «Faz», το «Fernando’s», το «Αλσος» και τα λοιπά θρυλικά κλαμπ της πρωτεύουσας και των περιχώρων. Αλλά χωρίς να το ξέρουν, χορεύοντας ασταμάτητα -και, μάλιστα, σε remix κομματιών εκείνης της εποχής- αναβιώνουν τις ξέφρενες νύχτες των αρχών της δεκαετίας του ’90. Εν μέσω αλλά και σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας της πανδημίας.

Η τυπική διαδικασία για ένα πάρτυ στη σημερινή του εκδοχή έχει ως εξής: ομάδες με πολυετή πείρα από διοργανώσεις event διασκέδασης αυτού του τύπου εξασφαλίζουν τη χρήση ενός χώρου π.χ. κάπου ανάμεσα στο Ρουφ και τον Βοτανικό. Οι περιοχές αυτές, ενώ ανήκουν στον αστικό ιστό της Αθήνας και βρίσκονται σε σχετικά μικρή απόσταση από το κέντρο της πόλης, το βράδυ, όταν δεν κυκλοφορούν νταλίκες και λοιπά επαγγελματικά οχήματα, μεταμορφώνονται σε μια βιομηχανική έρημο. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο τα Σαββατοκύριακα. Η επιλογή σημείων με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι προφανώς τυχαία.

Σε απόμερες πρώην βιομηχανικές εγκαταστάσεις ο κίνδυνος διατάραξης της κοινής ησυχίας είναι πρακτικά ανύπαρκτος, εφόσον οι ελάχιστοι κάτοικοι, κυρίως αλλοδαποί εργάτες και Ρομά, το τελευταίο που θα σκέφτονταν θα ήταν να καλέσουν την Αστυνομία. Τα πάρτυ αναγγέλλονται μερικές ημέρες ή και εβδομάδες πριν από το εκάστοτε βράδυ (Σαββάτου κυρίως ή και Παρασκευής ενίοτε). Η συνήθης διάρκεια της εκδήλωσης είναι από τις 11 το βράδυ έως τις 8 το επόμενο πρωί και όσοι νεοφώτιστοι προσέρχονται για πρώτη φορά, θα εντοπίσουν εύκολα την ακριβή διεύθυνση, καθώς θα υπάρχουν ατελείωτες σειρές σταθμευμένων οχημάτων. Στην περίπτωση του Βοτανικού, το άναρχο παρκάρισμα στις δύο πλευρές του στενού δρόμου προκαλεί κυκλοφοριακή ασφυξία. Ενα ταξί ή Ι.Χ. που μεταφέρει κόσμο στο πάρτυ, εάν δεν φτάσει αρκετά νωρίς, θα εγκλωβιστεί στη συμφόρηση. Και για να διανύσει κανείς εποχούμενος μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα, μπορεί να χρειαστεί έως και 20-30 λεπτά.

Οι τεχνικές λεπτομέρειες της όλης διοργάνωσης, όπως πχ εάν προηγουμένως εξασφαλίζονται οι απαιτούμενες άδειες από την Αστυνομία, τις υγειονομικές υπηρεσίες κ.λπ., εάν τηρούνται λογιστικά στοιχεία και αποδίδονται οι αναλογούντες φόροι, παραμένουν αδιευκρίνιστες. Το μόνο βέβαιο είναι ότι τα περιφερόμενα ρέιβ πάρτυ αποτελούν μια λίαν προσοδοφόρα επιχείρηση: με ελάχιστα έξοδα, οι διοργανωτές φεύγουν από τον χώρο του street parties με ένα ταμείο μερικών δεκάδων χιλιάδων ευρώ. Οσο για τους ρέιβερ, αφού εκτονώσουν τη συσσωρευμένη και επί μακρόν καταπιεσμένη ενέργειά τους εξαιτίας της καραντίνας, των περιοριστικών μέτρων κ.λπ., αποχωρούν ευτυχείς και ικανοποιημένοι. Δεν υπάρχει τίποτα και κανένας που να τους υπενθυμίζει ότι έως το επόμενο πάρτυ, οι ίδιοι ή κάποιος άλλος γύρω τους μπορεί να προστεθούν στα κρούσματα της πανδημίας.

Ειδήσεις σήμερα

Η ιστορία του παγωτού: Από τα παγωμένα φρούτα του Μεγαλέξανδρου μέχρι το soft ice cream με τον... Έλληνα πατέρα!

Μοντέλο… αεροδρομίου για τη μετάλλαξη Δέλτα: App, barcode και ηλεκτρονικό «face control» σε εστίαση και διασκέδαση

Κατάρρευση πολυκατοικίας στη Φλόριντα: Αυξήθηκαν σε 79 τα θύματα, που ανασύρθηκαν από τα συντρίμμια