Εκδόσεις Λιβάνη: Πώς ο φημισμένος εκδοτικός οίκος έφτασε στα πρόθυρα της οικονομικής καταστροφής

Με τα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια στον ελληνικό Τύπο και στον χώρο των εκδόσεων γενικότερα η αποκάλυψη του δράματος που περνάει ένας από τους πλέον ιστορικούς εκδοτικούς οίκους, αλλά και μία από τις ισχυρές πολιτικο-εκδοτικές οικογένειες, δεν αποτελεί και την πλέον σοκαριστική είδηση.

Ο Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη, από τους πιο σημαντικούς, φημισμένους και πετυχημένους της Μεταπολίτευσης, βρίσκεται στα πρόθυρα της καταστροφής, με τον κλοιό των υποχρεώσεων να σφίγγει διαρκώς γύρω του και τις τράπεζες να απειλούν να πάρουν τα πάντα, μετά από μερικές τραγικά αποτυχημένες απόπειρες εξυγίανσης και εξεύρεσης βιώσιμης λύσης.

Ο άλλοτε κραταιός εκδοτικός οίκος, από τον οποίο έχουν κυκλοφορήσει στη χώρα κλασικά best seller, όπως τα «Εκατό χρόνια μοναξιά» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, «Ο Αλχημιστής» του Πάουλο Κοέλιο, ο «Κώδικας Ντα Βίντσι» του Νταν Μπράουν και άλλα, βιώνει την οικονομική κρίση της τελευταίας δεκαετίας και την κάμψη του βιβλίου με τον χειρότερο τρόπο, ως αποτέλεσμα όμως και των κακών χειρισμών, επιχειρηματικών και πολιτικών, που έγιναν από την ιδιοκτησία κατά την τελευταία 5ετία, ακόμα και στη μετά τον Αντώνη Λιβάνη εποχή.Ο ιδρυτής του οργανισμού, εκ των στενότερων συνεργατών του Ανδρέα Παπανδρέου για δεκαετίες, δεν πρόλαβε να δει όλη την πορεία προς την κατάρρευση και τα σημερινά αδιέξοδά του, που απειλούν ακόμα και την προσωπική περιουσία της οικογένειας και όχι μόνο τα ακίνητα της εταιρείας.

Ο γιος του, Ηλίας Λιβάνης, ο οποίος τρέχει, μαζί με την αδελφή του Παναγιώτα, την επιχείρηση τα τελευταία χρόνια, είναι αντιμέτωπος με έναν δυσβάσταχτο και μη διαχειρίσιμο, όπως φαίνεται, τραπεζικό δανεισμό που αγγίζει τα 16 εκατ. ευρώ, στα οποία πρέπει να προστεθούν άλλα 5 εκατ. υποχρεώσεις, όταν οι απαιτήσεις-αποθέματα φτάνουν στην καλύτερη των περιπτώσεων στα 4 εκατ. ευρώ και ο ετήσιος τζίρος έχει περιοριστεί λίγο πάνω από 3 εκατ. ευρώ, καταγράφοντας ζημίες σχεδόν 500.000 μόνο πέρυσι και πάνω από 1 εκατ. ευρώ πρόπερσι.

Και να σκεφτεί κανείς ότι το 2002, τον πρώτο καιρό της εισαγωγής του εκδοτικού οίκου στο Χρηματιστήριο, τα μεγέθη ήταν εντυπωσιακά, με τον τζίρο του να ξεπερνά ετησίως τα 7 και 8 εκατ. ευρώ και τα κέρδη να κυμαίνονται γύρω στο 1,5 εκατ. ευρώ - χρυσές εποχές, που όμως δεν έμελε να συνεχιστούν λόγω της γενικότερης οικονομικής κρίσης μετά το 2010 και της υποχώρησης των έντυπων εκδόσεων έναντι της ψηφιακής εξέλιξης.

Οι οφειλές

Από την πλευρά των τραπεζών επικαλούνται το απόρρητο και αρνούνται να προβούν σε οποιονδήποτε σχολιασμό για τις οφειλές των 15,8 εκατ. ευρώ που έχει συσσωρεύσει ο Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη.

Ωστόσο, πηγές της αγοράς κάνουν λόγο για «ασυνέπεια λόγων και έργων» του κ. Ηλία Λιβάνη, η οποία εντάθηκε ιδιαίτερα κατά την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με πληροφορίες, έγινε προσπάθεια να εξευρεθεί λύση με τις πιστώτριες τράπεζες και στο πλαίσιο αυτό καταρτίστηκε ένα σχέδιο εξυγίανσης των εκδόσεων Λιβάνη.

Γι' αυτόν τον λόγο συγκλήθηκε στις 21/5/2018 έκτακτη γενική συνέλευση των μετόχων, η οποία αποφάσισε παμψηφεί και ομοφώνως την έγκριση υποβολής αίτησης επικύρωσης συμφωνίας εξυγίανσης της εταιρείας ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Εκούσια Δικαιοδοσία) σύμφωνα με το άρθρο 106 του Πτωχευτικού Κώδικα. Μάλιστα η απόφαση λήφθηκε ταχύτατα καθώς στη συνέλευση είχαν παραβρεθεί 6 μέτοχοι που εκπροσωπούσαν το 80,62%. Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών επικύρωσε τον Ιανουάριο του 2019 το σχέδιο, αλλά στο μεταξύ είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος.

Πρόκειται για διαδικασία που κινήθηκε σε συνεννόηση με τις τράπεζες για τη διάσωση του εκδοτικού οίκου και με την οποία συναινούσε -τουλάχιστον αρχικά- ο κ. Λιβάνης. Φέρεται μάλιστα να είχε έρθει και σε συμφωνία με τους δανειστές του για τα ενέχυρα που ήταν απαιτητά για να προχωρήσει το εγχείρημα της εξυγίανσης.

Κάπου εκεί, όμως, χάθηκε η μπάλα, αφού ο κ. Λιβάνης δεν τήρησε τη συμφωνία που είχε κάνει με τις τράπεζες. Στην πραγματικότητα η συμφωνία στηριζόταν σε υπεραισιόδοξες τεχνοκρατικές προβλέψεις και επιπλέον οι τράπεζες θεώρησαν ότι η πλευρά Λιβάνη δεν ανταποκρίθηκε ποτέ στις υποχρεώσεις που ανέλαβε και απλώς υποσχόταν ότι είναι σε επαφές με επενδυτές που θα δώσουν λύσεις.

Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν τον Μάιο του 2019 να καταγγείλουν τη συμφωνία εξυγίανσης και να μπουν σε διαδικασίες διεκδίκησης των οφειλομένων. Λέγεται ότι, μεταξύ άλλων, ο Ηλίας Λιβάνης δεν ήθελε, για συναισθηματικούς λόγους, να παραχωρήσει το κτίριο στη Σόλωνος στις τράπεζες, επικαλούμενος ότι εκεί ήταν πάντοτε το γραφείο του πατέρα του και θα ήταν προσβλητικό για την υστεροφημία του να έχει αυτή την κατάληξη ο χώρος.

Πίσω από αυτό βέβαια υπήρχε το εξής: εκείνο το κρίσιμο διάστημα ο εκδοτικός οίκος φαινόταν να τα περιμένει όλα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία έμπαινε στον τελευταίο χρόνο της θητείας της με πολλές αμφισβητήσεις. Η εναπόθεση των ελπίδων σε μια πολιτική στήριξη δεν προέκυπτε τυχαία.

Τώρα πλέον η μοναδική ελπίδα για το μέλλον του εκδοτικού οίκου είναι να επιδιώξει να ρυθμίσει τα χρέη του προς τις τράπεζες και προς τρίτους, κάνοντας χρήση του μηχανισμού για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό.

Καλές σχέσεις

Δυστυχώς, ο συγκεκριμένος οργανισμός είχε όλα τα φόντα να αντεπεξέλθει στην πολυεπίπεδη κρίση. Πέρα από τους εντυπωσιακούς και ευπώλητους ξένους και ελληνικούς τίτλους, στον εκδοτικό οίκο Λιβάνη κατέφευγαν επιφανείς πολιτικοί, πέραν των ορίων του ΠΑΣΟΚ είναι αλήθεια, που ήθελαν να γίνουν συγγραφείς, αλλά και δημοσιογράφοι και άλλοι δημοσιολογούντες με την ανάλογη φιλοδοξία - ενίοτε χωρίς την απαιτούμενη συγγραφική ικανότητα, αλλά γι’ αυτές τις περιπτώσεις είναι οι καλές δημόσιες σχέσεις όταν πρόκειται για «επώνυμους» και «φίλους».

Ο οργανισμός διατηρούσε και ανέπτυσσε διαρκώς καλές σχέσεις σχεδόν με όλες τις κυβερνητικές εξουσίες των τελευταίων δεκαετιών, στηριζόμενος όχι μόνο στη δυναμική αυτή καθαυτή του εκδοτικού οίκου, αλλά και στο κύρος που ενέπνεε ο ιδρυτής του Αντώνης Λιβάνης, ο οποίος είχε προσωπικές επαφές και διασυνδέσεις με τους περισσότερους πολιτικούς χώρους και όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ.

Η καίρια μεν, αλλά και διακριτική παρουσία του δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου, ως ο εξ απορρήτων του ιστορικού ηγέτη του Κινήματος, η μετριοπαθής και προσεκτική στάση του, η ικανότητα συνεννόησης με τους πολιτικούς αντιπάλους τού προσέδωσαν μία ευρύτερη αναγνώριση στον πολιτικό κόσμο. Ακόμα και την περίοδο 2004-2009 διατηρούσε άριστες επαφές με το τότε πρωθυπουργικό περιβάλλον και παράγοντες της κυβέρνησης, ενώ είχε επικοινωνία ακόμα και με τον ίδιο τον Κώστα Καραμανλή που ζητούσε τη γνώμη του κάποιες φορές, λένε καλά πληροφορημένες πηγές.

Ίσως μία από τις ρίζες του τωρινού κακού να βρίσκεται ακριβώς εκεί: στο γεγονός δηλαδή ότι αυτό το εκτόπισμα και η επιρροή του εκδοτικού οίκου στην πολιτική ζωή, που με τα χρόνια οδήγησε σε ένα ισχυρό πλέγμα φίλων και κοντινών παραγόντων, να «ξεγέλασε» τελικά τους ιδιοκτήτες, να έθρεψε την αλαζονεία και να επέτρεψε τη γιγάντωση των οικονομικών προβλημάτων, τα οποία στο μεταξύ έκαναν την εμφάνισή τους.

Η λογική δηλαδή ότι όλα τα εμπόδια μπορούν να ξεπεραστούν εάν υπάρχουν ισχυρές διασυνδέσεις και ευήκοα ώτα στις καίριες θέσεις και ότι αρκεί μια πολιτική διαχείριση απέναντι ακόμη και σε ανελαστικά οικονομικά δεδομένα αποδείχθηκε απολύτως αρνητική σε μια εποχή όπου το τραπεζικό σύστημα λειτουργεί με διαφορετικούς όρους σε σχέση με το μακρινό προ-μνημονιακό παρελθόν, αυτή των «τηλεφωνημάτων από πάνω».

Σε κάθε περίπτωση, ο τρόπος με τον οποίο έγινε η διαχείριση των πολιτικών καταστάσεων και σχέσεων φάνηκε να επηρεάζει και το επιχειρηματικό κομμάτι, κάτι που αποδείχθηκε αργότερα, ιδίως στην ύστερη φάση της συριζαϊκής διακυβέρνησης και στη μετάβαση στο νέο πολιτικό σκηνικό με την επικράτηση της Ν.Δ.

H σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ

Η πρώτη μνημονιακή περίοδος αποτέλεσε για τον οργανισμό Λιβάνη μια καθοριστική καμπή στην πορεία του. Χωρίς να απομακρυνθεί από την κοίτη της Κεντροαριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας, στην οποία κινούνταν ιστορικά η οικογένεια, αλλά και δίχως να σπάσει τους δεσμούς με το ΠΑΣΟΚ, υπήρξε σαφής μετατόπιση προς την πλευρά της εξ αριστερών αμφισβήτησης των μνημονίων.

Αρχικά εκφραστής της γραμμής και της διάθεσης αυτής ήταν το περιοδικό «Επίκαιρα», που ασκούσε αυστηρή κριτική στις μνημονιακές πολιτικές, ενώ και στα εθνικά θέματα είχε διακριτή στάση, τιμώντας την παρακαταθήκη του Ανδρέα Παπανδρέου.

Γρήγορα αναπτύσσονται στενές σχέσεις ανάμεσα στον δραστήριο πλέον στο πολιτικό πεδίο εκδοτικό οίκο και τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας βλέπει στην οικογένεια Λιβάνη έναν πολύτιμο σύμμαχο, εξαιτίας και της απήχησής της στον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Η αμοιβαία έλξη φτάνει στον… γάμο, καθώς στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 ο Ηλίας Λιβάνης κατεβαίνει υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Περιφέρεια της Αθήνας.

Η προσπάθεια έχει μέτρια έως αποκαρδιωτικά αποτελέσματα (κατατάσσεται 33ος, πολύ μακριά από τη γραμμή εκλογής, που σταματούσε στις 19 έδρες), αλλά η γενικότερη σχέση εμπεδώνεται.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον στο τιμόνι της χώρας και μια ενδιαφέρουσα περίοδος διεργασιών στον χώρο ανάμεσα στην τότε κυβέρνηση και το παραπαίον ΠΑΣΟΚ ξεκινά, παρά τις ωμές συγκρούσεις και τις αδυσώπητες αντιπαραθέσεις των αμέσως προηγούμενων ετών. Είναι η φάση κατά την οποία πολλοί επιφανείς παράγοντες της ελληνικής Κεντροαριστεράς πιστεύουν ότι μπορεί και πρέπει να βρεθεί κοινός τόπος για τις παλαιές και νέες δυνάμεις του «προοδευτικού χώρου» ώστε να ανασυντεθούν η Κεντροαριστερά και η Σοσιαλδημοκρατία σε μια νέα βάση.

Κάποιοι έβλεπαν -και το πίστευαν διακαώς- ακόμα και συμπόρευση στο εγγύς μέλλον, υπό ορισμένες προϋποθέσεις βέβαια, του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ, ιδίως μετά την ανάληψη της ηγεσίας του Κινήματος από τη Φώφη Γεννηματά.

Η εμπλοκή Λαλιώτη

Ο αστικός μύθος λέει ότι πίσω απ’ όλα αυτά τα κάπως μπερδεμένα, τύπου ιερογλυφικής γραφής, σχέδια είναι ο Κώστας Λαλιώτης, αλλά όπως και σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν η εμπλοκή του άλλοτε «θεϊκού βρέφους» της Μεταπολίτευσης είναι σαν το χέρι του Μαραντόνα εκείνη τη φανταχτερή ημέρα του αγώνα της Αργεντινής με την Αγγλία στο Μουντιάλ του 1986: όλοι υποψιάστηκαν ότι κάτι περίεργο έγινε, αλλά κανείς δεν πήρε όρκο - μόνο όταν ξαναείδαν τη φάση σε τηλεοπτική επανάληψη, αλλά ήταν πλέον αργά, με δεδομένη και την έλλειψη VAR.

Η αναφορά του ονόματος του Κώστα Λαλιώτη δεν είναι τυχαία. Ο πρώην υπουργός και γραμματέας του ΠΑΣΟΚ εργαζόταν επί χρόνια στον οργανισμό Λιβάνη και επιπλέον συχνά πυκνά αναφερόταν στην αναγέννηση (ή επανίδρυση, που έλεγε παλαιότερα για το ίδιο το Κίνημα) της Σοσιαλδημοκρατίας με σύγχρονους όρους.

Όπως και να ’χει, με τον Λαλιώτη ή χωρίς τον Λαλιώτη στις κουίντες να κινεί τα νήματα, το καλοκαίρι του 2017 ο Ηλίας Λιβάνης εκδίδει την εφημερίδα «Νέα Σελίδα» (ακολουθεί και το site neaselida.gr) με σαφές κεντροαριστερό στίγμα και «προγραμματική δέσμευση», τρόπον τινά, να εκφράσει τον προοδευτικό και αντιδεξιό κόσμο που θέλει σύγκλιση ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ.

Γι’ αυτό και παρέχεται ιδιαίτερη προβολή και στήριξη όχι μόνο στον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνηση, αλλά και στη Φώφη Γεννηματά, ενώ την ευθύνη της έκδοσης αναλαμβάνουν δύο δημοσιογράφοι με αναφορά στην πάντα πρόσφορη για τέτοιες αποστολές Ανανεωτική Αριστερά -τον συνδετικό κρίκο ουσιαστικά ανάμεσα στους δύο χώρους-, ο Παναγιώτης Παναγιώτου (Παν-Παν) και ο Χρήστος Μαχαίρας.

Ωστόσο, μερικούς μήνες μετά αποχωρούν και οι δύο από το σχήμα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι διαφωνούν με την εκδοτική πολιτική, ενώ αποστασιοποιείται από τον οργανισμό και ο κ. Λαλιώτης περίπου την ίδια περίοδο.

Η αίσθηση που δημιουργείται τότε είναι ότι ο κ. Λιβάνης συγχέει υπερβολικά τα πολιτικά με τα επιχειρηματικά πράγματα - άλλως, ταυτίζει πέραν ενός λογικού ορίου την επιχειρηματική προοπτική του ομίλου με την πολιτική κατάσταση, σαν να αυξάνει την εξάρτηση της εκδοτικής προσπάθειας από την τότε κυβέρνηση, σε ακόμα πιο απλά ελληνικά.

Ως στοιχείο περαιτέρω σύμπλευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ ερμηνεύτηκε και η ένταξη στο δυναμικό της «Νέας Σελίδας» δύο εκ των πιο μαχητικών υποστηρικτών των θέσεων της τότε κυβέρνησης, της Κατερίνας Ακριβοπούλου και του Σωτήρη Καψώχα.

Η σχέση των δύο πλευρών ήταν τη συγκεκριμένη περίοδο εντυπωσιακή. Στην ονομαστική γιορτή του Αντώνη Λιβάνη στο σπίτι της οικογένειας στην Εκάλη, τον Ιανουάριο του 2019, είχε παραβρεθεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, με σχεδόν σύσσωμο το Υπουργικό Συμβούλιο - εκκωφαντική ήταν μόνο η απουσία του Πάνου Καμμένου, τον οποίο χώριζε άβυσσος από το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ. Το χειμωνιάτικο εκείνο βράδυ μάλιστα έδωσε την ευκαιρία να βρεθούν στον ίδιο χώρο οι ηγεσίες και των δύο πολιτικών χώρων, τη συνεργασία των οποίων ονειρευόταν ο φιλόδοξος εκδότης, καθώς πέραν του Αλ. Τσίπρα είχε παραβρεθεί φυσικά και η Φώφη Γεννηματά μετά πολλών στελεχών του Κινήματος, διαχρονικών φίλων του άλλοτε στενού συνεργάτη του Ανδρέα Παπανδρέου.

Μόνο που η σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ εξελίχθηκε διαφορετικά. Το επιχειρηματικό αδιέξοδο έγινε μεγαλύτερο στην πορεία, ειδικά με την εκλογική νίκη της Ν.Δ. και την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Είτε από αδυναμία πλέον, είτε από απροθυμία, η Κουμουνδούρου δεν έδωσε χείρα βοηθείας στον Ηλία Λιβάνη.

Οι φήμες που κυκλοφορούν στην πιάτσα λένε ότι ακριβώς σε αυτή τη βοήθεια στήριζε ο εκδότης την προοπτική του ομίλου και όταν διαπίστωσε ότι δεν είχε να περιμένει τίποτα, προχώρησε εκφράζοντας σε συνομιλητές του φριχτά παράπονα για τον ΣΥΡΙΖΑ -προς Θεού, όχι όπως ο Καλογρίτσας- στο κλείσιμο της εφημερίδας και της ιστοσελίδας τον Φεβρουάριο του 2020.

Είναι ενδεικτικό ότι λίγο νωρίτερα και μάλλον μόλις κατάλαβε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να στηριχθεί από την Κουμουνδούρου, άλλαξε άγαρμπα τη γραμμή της εφημερίδας ασκώντας σφοδρή κριτική στον Αλέξη Τσίπρα και εκπλήσσοντας (περιορίζοντας κιόλας) το αναγνωστικό κοινό - ήταν πιο άτεχνο κι από το άδειασμα που έκαναν παραδοσιακές εφημερίδες του προοδευτικού χώρου στον Ανδρέα Παπανδρέου το «βρώμικο ’89», λένε κάποιοι.

Περισσότερο φανερή δεν θα μπορούσε να γίνει η ρήξη. Πληροφορίες αναφέρουν ότι στο μεταξύ και μέχρι πρόσφατα ο Ηλίας Λιβάνης επιχείρησε να βρει άκρη με τη σημερινή κυβέρνηση, χωρίς όμως επιτυχία, για διάφορους λόγους.

Κορυφαίος υπουργός δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στην επιστολή που έλαβε από τον εκδότη, ενώ άλλος, που εκ της θέσεώς του όφειλε να ασχοληθεί, διαπίστωσε σε συνάντηση που οργανώθηκε με τις τράπεζες και τον επιχειρηματία ότι περιθώρια πολιτικής παρέμβασης δεν υπάρχουν. Με αυτά τα δεδομένα, ο ιστορικός εκδοτικός όμιλος πλέει σε αχαρτογράφητα και θολά νερά, με την οικογένεια Λιβάνη να κινδυνεύει ακόμα και με απώλεια της προσωπικής περιουσίας της.

Αναδιάρθρωση

To «ΘΕΜΑ» απευθύνθηκε στον δικηγόρο Αργύρη Αργυριάδη, εξειδικευμένο σε ζητήματα εταιρικών αναδιαρθρώσεων, ο οποίος επισήμανε ότι «για την ενίσχυση της πολιτιστικής δημιουργίας στη χώρα όσο και για τη διασφάλιση της λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος θα πρέπει να υπάρξει ειδικότερο πλαίσιο αναδιάρθρωσης των οφειλών των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στους συγκεκριμένους κλάδους.

Ιδίως μετά την πανδημία που εκμηδένισε τα έσοδά τους, σε αντίθεση με άλλες (λ.χ. σούπερ μάρκετ), είναι απολύτως αλυσιτελείς, βραχυχρόνιες και εμπροσθοβαρείς οι ρυθμίσεις των οφειλών».

Το νεοκλασικό

Η εταιρεία Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη ΑΒΕ ιδρύθηκε στην αρχική της μορφή το 1972 με την επωνυμία ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ ΕΠΕ. Το 1993 ιδρύθηκε ο Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη ΑΒΕ (ΕΟΛ) με διακριτικό τίτλο ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ ΑΒΕ. Η οικογένεια Λιβάνη κατόπιν της εισαγωγής της εταιρείας στο Χ.Α., το 2002, κατέχει περίπου το 80% του συνόλου των μετοχών.

Η εταιρεία έχει στην κατοχή της ένα νεοκλασικό ανακαινισμένο κτίριο στη Σόλωνος, επιφανείας 1.150 τ.μ., όπου στεγάζονται τα κεντρικά της γραφεία, καθώς και βιβλιοπωλείο, ένα βιομηχανικό κτίριο (με κάθετη μονάδα τυπογραφείου) στον Βοτανικό, επιφανείας 4.500 τ.μ., και ένα οικόπεδο στη ΒΙ.ΠΕ. Ανω Λιοσίων, επιφανείας 2.400 τ.μ., συνολικής αξίας όλων με πρόσφατες εκτιμήσεις περί τα 3,05 εκατ. ευρώ.

Η οικογένεια Λιβάνη προχώρησε το 2014 στην υποθήκευση προς τις τράπεζες ολόκληρης της προσωπικής της περιουσίας, ανεβάζοντας τις εξασφαλίσεις στο ποσό των 4,85 εκατ. ευρώ. Στο τέλος του 2020 είχε βραχυπρόθεσμο δανεισμό 15.829.096,03 ευρώ, όφειλε σε προμηθευτές και είχε λοιπές υποχρεώσεις 733.019,59 ευρώ, ενώ κατέγραφε επιπλέον βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις 5.839.318,76 ευρώ.



Ειδήσεις σήμερα: 

Χαλκιδική: Πυρκαγιές σε Κασσάνδρα και Σιθωνία από κεραυνούς - Υπό έλεγχο η φωτιά στη Φούρκα (βίντεο)

Φωτιά στην Εύβοια: Νέες αναζωπυρώσεις από τον Άγιο Νικόλαο μέχρι το Πευκί

Ασπρόπυργος: Φωτιά σε εξέλιξη στον Λάκκο Κυρίλλου σε βιομηχανική περιοχή