Έγκλημα στη Ρόδο: Συγκλονιστικά μηνύματα φίλων της 31χρονης στο Facebook για την δολοφονία της

Παγωμένη η κοινή γνώμη από το νέο περιστατικό ανθρωποκτονίας με θύμα μια γυναίκα μόλις 31 ετών στη Ρόδο. Ο 40χρονος πρώην φίλος της μη μπορώντας να αντέξει το χωρισμό αποφάσισε να της στήσει καρτέρι να τη σκοτώσει ενώ στη συνέχεια έβαλε τέλος στη ζωή του.

Οι αρχές μέσα από τα κινητά τηλέφωνα του δράστη- αυτόχειρα και του θύματος, αλλά και μέσα από τις καταθέσεις συγγενών και φίλων θα προσπαθήσουν να συνθέσουν τα κομμάτια του παζλ της εν ψυχρώ δολοφονίας της 31χρονης εκπαιδευτικού.

Τόσο το σημείωμα που άφησε πίσω του ο 40χρονος πριν αυτοκτονήσει: «Χωρίς την καλή μου δεν έχει νόημα να ζω» όσο και το σχέδιο που φαίνεται να είχε καλά οργανώσει με το νοικιασμένο αυτοκίνητο, βάζει σε υποψίες τις αρχές πως ο άνδρας μετά την απόφαση της Ντόρας να χωρίσουν, είχε προσπαθήσει κι άλλες φορές να την προσεγγίσει ακόμα και με απειλές.

«Τα πάντα αλλάζουν μέσα σε ένα δευτερόλεπτο» έγραφε στον λογαριασμό της στο Facebook η 31χρονη Ντόρα μη μπορώντας να φανταστεί ότι ο άνθρωπος που κάποια στιγμή είχε ερωτευτεί θα μετατρέπονταν στο δολοφόνο της. Συγκλονιστικά είναι και τα αποχαιρετιστήρια μηνύματα φίλων της στο Facebook: «Μια ζωή, χιλιάδες όμορφες στιγμές χάνονται σε ένα λεπτό από ένα διαταραγμένο δολοφόνο.Ντορίτα μας,κολλητή μας, αδερφή μας , θα είσαι πάντα στην καρδιά μας και στην σκέψη μας. Θα προσεύχομαι κάθε μέρα για σένα. Σε αγαπάμε !!!».

«Πόσο άδικο... ότι και να πω θα είναι λίγο .Παντα θα σε θυμόμαστε για το χαμόγελό σου». « Δεν μπορώ να το πιστέψω , αλήθεια μου φαίνεται σαν ψέμα ...πόσες ωραίες στιγμές μαζί , πόσα ωραία πράγματα μαζί τόσα χρόνια. Θα ερχόμουν Ρόδο σε λίγο καιρό . Θα βγαίναμε, δεν το πιστεύω ότι κάποιος σε σκότωσε θα μου λείψεις πολύ . Αυτό φτάνει με τις δολοφονίες πια. Καλό παράδεισο».

«Να είχε πόρτα ο ουρανός να ρθω να την χτυπήσω και να σε πάρω αγκαλιά να σε γυρίσω πίσω». «Καλό ταξίδι φίλη μου, καλό παράδεισο να έχεις. Από τη δευτέρα δημοτικού μέχρι την Τρίτη λυκείου συμμαθήτριες.Έσπασε η καρδιά μου στα δυο δεν το χωράει ο νους μου».

Η περίπτωση της 31χρονης εκπαιδευτικού έρχεται να προστεθεί στη λίστα θανάτων που έχουν καταγραφεί τους τελευταίους μήνες με θύματα γυναίκες και δράστες τους άνδρες που είχαν αγαπήσει και ερωτευτεί.

Στο άρθρο του με τίτλο «Ανθρωποκτονίες ζηλοτυπίας, αυτοκτονία του δράστη και «γυναικοκτονία», για λογαριασμό του protothema.gr, ο δικηγόρος Αθηνών και Δρ. Εγκληματολογίας Παναγιώτης Παπαϊωάννου επισημαίνει για το έγκλημα στη Ρόδο: «Η δυσάρεστη αφορμή επανέρχεται. Άλλη μια περίπτωση ανθρωποκτονίας νεαρής γυναίκας από πρώην σύντροφό της στη Ρόδο, η οποία ανακαλεί, σχεδόν παβλοφικά, όλη τη λογοκόπο συζήτηση περί «γυναικοκτονίας».

Μόνον που εδώ, στους προπετείς δικαιωματιστές, διαφεύγει κάτι: ο δράστης, αμέσως μετά αυτοκτόνησε. Πώς ορίζεται λοιπόν αυτό; «γυναικοκτονοανδροαυτοκτονία;». Η ορολογική σύγχυση που επικρατεί θα ήταν αστεία, αν επί της ουσίας δεν ήταν τραγικά αποκαλυπτική του ότι δεν επιθυμούσε να μάθουμε τυπολογίες και εγκληματολογικές διακρίσεις, αλλά να τις «ορίζουμε κατά το πώς το’χει πάρει το αυτί μας».

«Μήπως όλα αυτά που συμβαίνουν τελευταία έχουν να κάνουν με την ψυχική πίεση που ένιωσε ο κόσμος με το lockdown λόγω κορωνοϊού», ακούγεται διαρκώς η ερώτηση σαν αντίλαλος από ειδικούς και ανειδίκευτους. Ας επιχειρήσουμε να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.

Το να παρατηρείται ένα «κύμα» σε πρώτη φάση ομοιογενούς εγκληματικότητας (εν προκειμένω κάτι λιγότερο από δέκα περιπτώσεις ανθρωποκτονιών με θύματα γυναίκες και δράστες συζύγους ή ερωτικούς συντρόφους το πρώτο μισό του 2021), έχει να κάνει με μια ποικιλία παραγόντων που συντρέχουν, δηλαδή που επενεργούν παράλληλα. Προσπερνώντας εν τάχει το πιο πάνω ερώτημα με το αντιστοίχως αγοραίο επιχείρημα «αν έφταιγαν οι μήνες του lockdown για τα εγκλήματα αυτού του τύπου, τότε ο πληθυσμός της Ελλάδας θα είχε μειωθεί από ενδοοικογενειακές ανθρωποκτονίες κατά 25%», ας επιλέξουμε να θυμίσουμε κάποιους από τους παράγοντες που στις περιπτώσεις αυτές παίζουν ρόλο για το έρεισμα στην εγκληματική πράξη: (ι) η ιδιάζουσα διαπροσωπική δυναμική μεταξύ θύτη και θύματος, οι οποίοι συνδέονταν με ερωτικό ή γαμικό δεσμό (ιι) οι συνθήκες διαρκούς ματαίωσης, αλλοτρίωσης και αδιεξόδου που βιώνει ο δράστης των εγκλημάτων αυτών, ο οποίος αποδεδειγμένα δε διαθέτει την ψυχική υποδομή και την αυτοεκτίμηση να διαχειριστεί την ερωτική απόρριψη (ιιι) οι γενικώτερες συνθήκες οικονομικής ανέχειας, ανεργίας και κοινωνικής ανασφάλειας μέσα στις οποίες διάγουμε επί δεκα και πλέον χρόνια στην Ελλάδα και (ιv) η αισθητή απουσία, τόσο στο πίσω μέρος του μυαλού ενός υποψηφίου δράστη, όσο και του μεσου κοινωνού γενικά, του κράτους δικαίου. Η βιωμένη αίσθηση ότι το σύστημα ποινικής μας δικαιοσύνης είναι αργό, όχι πολύ εύστροφο και γραφειοκρατικό, αφήνοντας περιθώρια ακόμη και στον καθ΄ομολογία ανθρωποκτόνο να «τη γλυτώσει φτηνά».

Πριν λίγους μήνες, πρώην εκπρόσωπος των αστυνομικών αρχών δήλωσε δημοσίως για δράστη ανθρωποκτονίας της συζύγου του ότι «ήταν βλάκας, γιατί αν μας είχε πάρει τηλέφωνο αμέσως, σε πέντε – έξι χρόνια θα ήταν έξω».

Όταν με βάση το προοδευτικό σύστημα ποινών μας, ο δράστης ανθρωποκτονίας από πρόθεση, ακούει μέσα σε 18 μήνες από τη σύλληψή του τιμωρείται με ονομαστική ισόβια καθειρξη και σε 10 χρόνια συν τα «μεροκάματα» πιθανότατα θα είναι ελεύθερος [αν δεν του χορηγηθεί ελαφρυντικό ή δεν ψηφιστεί στο μεταξύ άλλος ένας νόμος «αποφόρτισης των φυλακών», οπότε αυτό θα συμβεί ακόμη συντομότερα]), τότε τί περιμένουμε;

Ο κ. Παπαιωάννου εξηγεί όσον αφορά τα εγκλήματα ζηλοτυπίας ότι ο δράστης σε αρκετές περιπτώσεις παραδίδεται στις αρχές μόνος του ενώ σε κάποιες από αυτές προχωρά στην αυτοχειρία. Μάλιστα ο γνωστός δικηγόρος παραθέτει και στοιχεία τονίζοντας: «Ο δράστης των εγκλημάτων ζηλοτυπίας σε αρκετές περιπτώσεις παραδίδεται μόνος του στις αρχές, ενώ σε αρκετές αυτοκτονεί, συμπτωματολογία συχνή και σταθερά εμφανιζόμενη στα εγκλήματα αυτά τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, (Βλ. μ.α., J. C. Campbell, (1992). “If I can't have you, no one can (pp. 99-113). To έγκλημα ζηλοτυπίας συχνά εμπεριέχει σχέδιο του δράστη για να αφαιρέσει τη ζωή του, φαινόμενο παραδοσιακό στα διεθνή εγκληματολογικά χρονικά.

Στην Ελλάδα, σε ανθρωποκτονίες συντρόφων με κίνητρο την «τιμωρητικού» τύπου ζηλοτυπία, όπως αυτές αναδεικνύονται μέσα από δημοσιεύματα ημερήσιου και περιοδικού τύπου της περιόδου 1980-1999 (βλ. γράφοντος, Εγκλήματα Ερωτικής Ζηλοτυπίας – Εγκληματολογική Θεώρηση και Νομολογία, εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη, 2001, σελ. 159-173 και 219.- 224),, συχνά ο δράστης αυτοκτονεί ή αποπειράται να αυτοκτονήσει, όπως είχε γίνει για παράδειγμα στα τέλη της δεκαετίας του 1970 όπου ο δράστης έχει «προειδοποιήσει» την σύζυγό του ότι «θα ηδύνατο να φθάσει και μέχρις αυτοκτονίας ή φόνου» και στη συνέχεια, αποπειράται να προκαλέσει τον θάνατο και των δύο τους με δυναμίτιδα, αλλά αποτυγχάνει για λόγους ανεξαρτήτως της θελήσεώς του.

Η φεμινιστική εγκληματολογία έχει εισφέρει πάρα πολλά και σημαντικά στην ωρίμανση της εγκληματολογικής σκέψης, ιδίως σε θέματα ισότητας και θεσμικής προστασίας κατά της έμφυλης βίας. Ο νόμος περί ενδοοικογενειακής βίας, η απεγκληματοποίηση των αμβλώσεων, η πρόσφατη τυποποίηση του βιασμού χωρίς σωματική βία, το stalking, ακόμη και ο λεγόμενος "αντιρατσιστικός" νόμος (καθ' όσον αφορά ήσσονος σημασίας αδικήματα που τελούνται σε εφαρμογή παγιωμένων ρατσιστικών αντιλήψεων) είναι μερικά μόνο από τα απτά παραδείγματα στην εγχώρια νομοθεσία. Άλλο όμως αυτό και άλλο το να επιχειρείται με μένος μουζαχεντίν (και κάποια μεθοδολογική αφασία), και με υποκριτική κολακεία προς το γυναικείο κοινό, συνήθως από μη νομικούς, ή από ΜΚΟ και ομάδες πίεσης, με τη βοήθεια των δημοσιογράφων που πάντα τους αρέσει ό,τι ακούγεται "καινούριο", η επιβολή του όρου "γυναικοκτονία" για να ετικετοποιηθούν οι υποθέσεις ανθρωποκτονίας με θύματα γυναίκες και δράστες συζύγους ή ερωτικούς συντρόφους. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας «γυναικοκτονία είναι η ανθρωποκτονία από πρόθεση γυναικών ε π ε ι δ ή είναι γυναίκες, όχι "λόγω", αλλά "εξαιτίας" του φύλου τους. Σε παγκόσμια κλίμακα, και μάλιστα διαχρονικά, τα θύματα ανθρωποκτονίας εντός ερωτικού ή γαμικού δεσμού είναι κατά μεγάλο ποσοστό γυναίκες και οι θύτες άνδρες. Θύματα όμως γενικά ανθρωποκτονίας είναι επίσης διαχρονικά οι άνδρες. Ο όρος καλώς γεννήθηκε για να κατοχυρωθούν αυτονόητα ανθρώπινα δικαιώματα σε υπανάπτυκτες χώρες όπου ο σεξισμός οδηγούσε σε υποτίμηση της γυναίκας (από συστηματική κακοποίηση, εκπόρνευση ως και ανθρωποκτονία για passtime) και σε εν πολλοίς ατιμωρησία του άντρα θύτη. Μιλάμε για λατινική Αμερική, Αφρική, ισλάμ. Στην Ευρώπη αναγνωρίζεται παντού και τιμωρείται η έμφυλη βία, όμως η ανθρωποκτονία, εύλογα είναι gender neutral. Κανείς μοιάζει να μην θέλει να αγγίξει το ουσιώδες και αισθητό περισσότερο από ποτέ σήμερα : ότι στην Ελλάδα η γυναίκα καθίσταται θύμα στην οικογένεια, το συγγενικό περιβάλλον και στην εργασία, πολλαπλές φορές π ρ ι ν επιχειρηθεί η ανθρωποκτονία (βλ. μ.α. γράφοντος, «Η θυματοποιημένη Γυναίκα ως συζυγοκτόνος και συντροφοκτόνος – νομολογιακή εξέλιξη στην Ελλάδα από το 1970 ως σήμερα σε Έγκλημα και Τιμωρία)».

Χωρίς όμως ριζικά διαφορετική αντίληψη για την εφαρμογή των υπαρχόντων νόμων για προστασία της θυματοποιημένης γυναίκας, χωρίς ανθρώπους που θα στελεχώσουν αποτελεσματικά (δηλαδή κατ’ αξιολόγηση και μετά από αξιολόγηση) τους υπάρχοντες θεσμούς, οι οποίοι θα επιλαμβάνονται και θα οδηγούν τον κακοποιητή αρσενικό σε εύλογο χρόνο ενώπιον του φυσικού (εξειδικευμένου και εξοπλισμένου με ευέλικτα επεμβατικά εργαλεία) δικαστή και μακριά από την κοινή στέγη, η εμμονή στη διαφορετική ονοματοδοσία μιας κανονικής ανθρωποκτονίας είναι απλώς μια ιδιοτροπία κενή νοήματος, προορισμένη απλώς να έκτονώνει προσωρινά τα ήδη αποπροσανατολισμένα αισθητήρια της κοινότητας, χωρίς να αφήνει κοινωνική, ή επιστημονική παρακαταθήκη παρά μόνο σύγχυση».

Ειδήσεις σήμερα:

Σκηνικό παράκρουσης σε σχολεία και νοσοκομεία: «Βροχή» μηνύσεων και εκταφές από τους αρνητές

«Χώρισα, γλίτωσα τον εφιάλτη» έλεγε η δασκάλα πριν τη σκοτώσει ο πρώην φίλος της στη Ρόδο

Μείωση της ποινής του ζητάει ο «Κάρλος το Τσακάλι» - Αμετανόητος στο δικαστήριο