Καρύταινα- Ευάγγελος Βενιζέλος: Οι σχέσεις Νικολάου Δημητρακόπουλου -Ελευθέριου Βενιζέλου (video)- Ι. Σαρμάς: Οι ομιλίες στη Βουλή
Η αναμόρφωση της Δικαιοσύνης, η ηθική και η διαφάνεια στην πολιτική του Νικολάου Δημητρακόπουλου ήταν τα θέματα που ανέπτυξαν στη χθεσινή εσπερίδα
που διοργανώθηκε στην πλατεία της Καρύταινας.
Τον πολιτικό, νομικό και ευπατρίδη Νικόλαο Δημητρακόπουλο τίμησαν χθες στην Καρύταινα με τις ομιλίες τους ο πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου κ. Ιωάννης Σαρμάς και ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος, ο βουλευτής
του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Παπαηλιού και ο εκπρόσωπος του Δικηγορικού Συλλόγου Τρίπολης κ. Δ. Καραμήτζος.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν επίσης ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Δημήτρης Καιρίδης, ο Δήμαρχος Μεγαλόπολης Αθανάσιος Χριστογιαννόπουλος, ο Δήμαρχος Ιλίου Νίκος Ζενέτος, ο αντιπεριφερειάρχης Αρκαδίας Χρήστος Λαμπρόπουλος, εκπρόσωπος της Μητρόπολης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, η διευθύντρια του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Άννα Καραπαναγιώτου κ.α.
Για τις εκδηλώσεις τιμής στη μνήμη του Νικολάου Δημητρακόπουλου που διοργανώνονται από τον Σύλλογο «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης» με τη βοήθεια της Βουλής των Ελλήνων μίλησε ο πρόεδρος του Γεώργιος Αδαμόπουλος, ο οποίος αναφέρθηκε και στην ανακατασκευή του αρχοντικού του Δημητρακόπουλου στην Καρύταινα αλλά και τις εργασίες αποκατάστασης του τάφου του στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών.
Την εκδήλωση διοργάνωσαν ο Δήμος Μεγαλόπολης, ο Σύλλογος Καρυτινών «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης » και ο πολιτιστικός σύλλογος «Κοινόν Καρυτινών».
Στην πλατεία του χωριού, στην υπώρεια του επιβλητικού κάστρου, η συγκίνηση ήταν διάχυτη μεταξύ των παρισταμένων στην
τιμητική εσπερίδα για τον Νικόλαο Δημητρακόπουλο, που γεννήθηκε το 1864 στην τότε κωμόπολη Καρύταινα και τίμησε αργότερα
με την ηθική και την πολιτική διαδρομή του. Δείτε την ομιλία του προέδρου του Ελεγκτικού Συνεδρίου κ. Ιωάννη Σαρμά:
Κλείσιμο
Ο κ. Ιωάννης Σαρμάς
Οι ομιλίες του Νικολάου Δημητρακόπουλου στη Βουλή των Ελλήνων για την ηθική στην πολιτική, τη διαφάνεια, την οικονομία, τις εργασιακές σχέσεις και το κράτος Δικαίου αποτέλεσαν τους άξονες της ομιλίας του κ. Ι. Σαρμά με θέμα «Οι τρεις πυλώνες της πολιτικής σκέψης του Νικολάου Δημητρακόπουλου (όπως αποκαλύπτονται στις αγορεύσεις του στη Βουλή κατά την περίοδο 1913-1914)».
Για πρώτη φορά, μέσα από τα ίδια τα λόγια του Δημητρακόπουλου στη γλώσσα που αυτός χρησιμοποιούσε, ο πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου μετέφερε στο ακροατήριο τον λόγο του απέναντι στους πολιτικούς του συνοδοιπόρους αλλά και αντιπάλους. Ο κ. Σαρμάς, μέσα από το έργο και τη στάση του Νικολάου Δημητρακόπουλου εξέφρασε την άποψη ότι ο λόγος του Καρυτινού νομομαθούς θα ήταν επίκαιρος στη σημερινή πολιτική σκηνή, επισημαίνοντας ότι ο Νικόλαος Δημητρακόπουλος γεννήθηκε σε λάθος εποχή.
Αναφερόμενος στη σκέψη του Δημητρακόπουλου μέσα από τις αγορεύσεις του στη Βουλή την περίοδο 1913-1914 μετά την υπουργία του, τη χαρακτήρισε «εντυπωσιακά σύγχρονη, επίκαιρη, πόσο κατευθυντήρια παραμένει για εμάς η σκέψη του». Τις ομιλίες του που ανέπτυξε τις καταχώρισε σε τρεις ενότητες: - Στο κοινοβουλευτικό πολίτευμα - Στη δημοσιονομική πειθαρχία - στο κράτος Δικαίου
Ολοκληρώνοντας την παρουσίασή του για τον Νικόλαο Δημητρακόπουλο μέσα από τις ομιλίες του στη Βουλή, ο κ. Σαρμάς κατέληξε: «Αυτή λοιπόν ήταν η σκέψη, η πολιτική, του Νικολάου Δημητρακόπουλου όπως μας αποκαλύπτεται στους τρεις πυλώνες της, τους οποίες σας παρουσίασα. Τι μπορεί να πει κανείς ως συμπέρασμα;
»Πρώτον, ότι ο πολιτικός αυτός, ως βουλευτής, είχε μια συγκροτημένη αντίληψη, μια θεωρία, θα μπορούσα να πω, για την άσκηση του κοινοβουλευτικού ελέγχου, για τον ρόλο του ως βουλευτή. Ανεδείκνυε τις θεμελιώδεις αρχές, το εγγενές στο πολίτευμα δέον που διείπε το υπό συζήτηση θέμα, και εντόπιζε τις αποκλίσεις από το δέον αυτό τού υπό ψήφιση νομοσχεδίου. Αλλά δεν αρκούνταν στο δέον, δεν του έφθανε η θεωρία. Έβλεπε και την πραγματικότητα. Γι’ αυτό προσπαθούσε να εντοπίσει τις κακές συνέπειες που θα επέφερε το νομοσχέδιο αν γινόταν νόμος του Κράτους. Και πιθανολογούσε τις συνέπειες όχι με αόριστες προφητείες, αλλά παραπέμποντας σε εμπειρίες είτε εθνικές είτε αλλων χωρών. Είχε ακόμα, εκτός από το δέον και τις συνέπειες, και την αρχή της αναλογικότητας ως πολύτιμο εργαλείο των αναλύσεών του.
»Και, δεύτερον, ότι αυτός ο πολιτικός δεν ανήκει στην εποχή του, αλλά στη δική μας, ότι πρέπει να τον έχουμε το πρότυπό μας για τον κοινοβουλευτικό έλεγχο σήμερα, για τη δημοσιονομική πειθαρχία και το Κράτος δικαίου. Ότι τέλος δεν άξιζε στη σκέψη του ό,τι επακολούθησε από το 1915 μέχρι το 1974, οι κρίσεις, οι διχασμοί, οι δικτατορίες. Όλα όσα σήμερα μπορούμε να τα βλέπουμε ως παρένθεση, μέχρι που από την αποκατάσταση της δημοκρατίας, το Έθνος μας δύναται ξανά να συνομιλήσει με τον Νικόλαο Δημητρακόπουλο, να καταλάβει επιτέλους τα μηνύματά του και να τα σεβασθεί».
Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία του Προέδρου του Ελεγκτικού Συνεδρίου κ. Ιωάννη Σαρμά εδώ
Δείτε την ομιλία του πρώην αντιπροέδρου της κυβέρνησης κ. Ευάγγελου Βενιζέλου:
Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος Τις σχέσεις του Νικολάου Δημητρακόπουλου ως υπουργού Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου με τον Εθνάρχη, αλλά και μετέπειτα ως αρχηγού κόμματος ανέλυσε ο κ. Ευάγ. Βενιζέλος, που επισήμανε τη σημασία της πολιτικής στήριξης που
προσέφερε στην κυβέρνηση και την προοπτική που θα υπήρχε αν συνεχιζόταν η συνεργασία τους, καθώς ο εθνάρχης δημιουργούσε
τη Μεγάλη Ελλάδα ενώ ο Δημητρακόπουλος με το ήθος και τη νομική του κατάρτιση θα ανέπτυσσε το κράτος δικαίου.
Ολοκληρώνοντας την εξαιρετική ομιλία του για τα τεκταινόμενα την εποχή που οι δύο πολιτικοί συνεργάζονταν αλλά και ακολούθως με τις αντιπαραθέσεις και τις κακές σχέσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ τους, τις οποίες χαρακτήρισε ως ατύχημα για την ελληνική ιστορία, ο κ. Βενιζέλος επισήμανε:
«Ο Δημητρακόπουλος λοιπόν είχε ζήσει τη Συνθήκη των Σεβρών, δηλαδή τον απόλυτο θρίαμβο του Ελευθερίου Βενιζέλου, την Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των πέντε Θαλασσών – ζούσε ακόμη – και είχε πεθάνει όταν συνήφθη η Συνθήκη της Λοζάνης και όταν έγινε η “Δίκη των Έξι” και η εκτέλεση στο Γουδή. Από το Γουδή στο Γουδή.Άρα είναι ατύχημα για την ελληνική ιστορία και τη χώρα ότι διερράγη η σχέση των δύο αυτών ανθρώπων και για χρόνια ήταν μία σχέση κακή,όπως προκύπτει από τα έγγραφα. Δηλαδή από το 1912 μέχρι το 1921.Θα ήταν διαφορετική ίσως η μοίρα της Ελλάδας, των θεσμών, της έννομης τάξης εάν η συνεργασία αυτή είχε συνεχιστεί. Αν ο Δημητρακόπουλος παρέμενε ο ισχυρός νομικός βραχίονας του Βενιζέλου και του βενιζελισμού και αν ήταν υπουργός Δικαιοσύνης και στις επόμενες κυβερνήσεις κι αν έπαιζε έναν ρόλο που αναγκάστηκαν να επωμιστούν άλλοι άνθρωποι, όπως ο Ρακτιβάν, όπως ο Ρέπουλης. Θα μπορούσε πράγματι ο Δημητρακόπουλος να συνεισφέρει να αποφύγουμε τη Μικρασιατική Καταστροφή και να αποφύγουμε βεβαίως και τον Διχασμό, ο οποίος βεβαίως ακόμη δεν έχει ξεπεραστεί στην πραγματικότητα. Ίσως είναι πιο ισχυρός ακόμη και από τον Εμφύλιο, από τις μνήμες του Εμφυλίου κατά βάθος όταν κανείς προσπαθεί να αναγνώσει τις βαθύτερες, τις αταβιστικές διαιρέσεις που υπάρχουν στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας, στο σώμα του ελληνικού λαού μέχρι σήμερα.
»Είναι λοιπόν ο Νικόλαος Δημητρακόπουλος, που ξεκίνησε από εδώ, από την Καρύταινα και διέγραψε αυτήν τη διαδρομή και έχει μείνει στη μνήμη ημών των νομικών βεβαίως κυρίως και όχι της ευρείας κοινής γνώμης όπως συμβαίνει με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, μία εξαιρετική προσωπικότητα, ένα υπόδειγμα προσήλωσης στη νομιμότητα και τους θεσμούς ένας φιλελεύθερος κατά κυριολεξία, ένας δημοκράτης, ένας ευπατρίδης. Αλλά ο άλλος ήταν ένα αστέρι που έλαμψε και που σχημάτισε τη σύγχρονη Ελλάδα. Και εν τέλει ίσως είναι μία κατ΄ οικονομία εύνοια της Ιστορίας, μία αποκατάσταση ίσως της λογικής σειράς των πραγμάτων το γεγονός ότι έχουν ξεχαστεί όλα αυτά που σας είπα. Έχει ξεχαστεί η περίοδος από το 1912 έως το 1921 που πέθανε ο Δημητρακόπουλος και έχει μείνει υπό τον προβολέα της ιστορικής μνήμης η διετία του υπουργού Δικαιοσύνης του Ελευθερίου Βενιζέλου, Δημητρακόπουλου-Βενιζέλου, όταν έγινε αυτό το εντυπωσιακό νομοθετικό έργο και παιδαγωγικό σε πολύ μεγάλο βαθμό για τη συγκρότηση ενός φιλελεύθερου αστικού κράτους. Είναι λοιπόν μια μέριμνα της Κλειούς, μούσας της Ιστορίας η οποία υπογραμμίζει κάποια πράγματα και αποσιωπά κάποια άλλα, γιατί θέλει να μας πει ότι έτσι θα έπρεπε να είναι τα πράγματα, θα έπρεπε να έχει συνεχιστεί αυτή η συνεργασία. Άρα, ας κρατήσουμε στη μνήμη μας τη συνεργασία αυτή και το πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα που έχει προσφέρει στο σώμα της ελληνικής νομοθεσίας, της έννομης τάξης κι ας είμαστε ευγνώμονες πραγματικά στον τόπο αυτόν που γέννησε και ανέδειξε αυτόν τον μεγάλο νομομαθή, τον Νικόλαο Δημητρακόπουλο».
Για την αναμόρφωση της Δικαιοσύνης, τα νομοθετήματα του Νικολάου Δημητρακόπουλου για τις εργασιακές σχέσεις, κατά της ζωοκλοπής, τις αμοιβές των δικαστών μίλησαν ο κ. Γ. Παπαηλιού και Δ. Καραμήτζος.
Ποιος ήταν ο Νικόλαος Δημητρακόπουλος
Προσωπικότητα διεθνούς βεληνεκούς, που είχε διακριθεί ως δεινός ρήτωρ ήταν ο άγνωστος στο ευρύ κοινό Νικόλαος Δημητρακόπουλος. Νοµικός και βουλευτής, κοσμοπολίτης και πολυμαθής, από τους πιο επιφανείς άνδρες που γνώρισε η Ελλάδα, γεννήθηκε το 1864 στην Καρύταινα της Γορτυνίας.
Θεωρείται ο πλέον σπουδαίος νομοθέτης μετά τον Μάουερ, ο αναμορφωτής της Eλληνικής Δικαιοσύνης και ένας γνήσιος οραματιστής που έγινε αποδεκτός από τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Ο Νικόλαος Δημητρακόπουλος έθεσε τις βάσεις του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος του ανέθεσε το κρίσιμο χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Δικαιοσύνης, στο οποίο διέπρεψε επιτυγχάνοντας την αναβάθμιση του δικαστικού σώματος και εξασφαλίζοντας την αποκατάσταση και την εύρυθμη λειτουργία της Δικαιοσύνης σε εποχές απόλυτης ανομίας. Τα βασικά μέτρα που πήρε ξεκινούσαν από την αναβάθμιση των αποδοχών των δικαστών και την αναγνώριση του έργου τους έως την κάθαρση του Σώματος από τα «ανάξια στοιχεία» όπως ο ίδιος τα αποκαλούσε, και την ουσιαστική και αδέκαστη λειτουργία της Δικαιοσύνης.
Προετοίμασε δε το μεγάλο σχέδιο των αναθεωρητικών διατάξεων του Συντάγματος, που υλοποιήθηκαν το 1911 θέτοντας τις βάσεις του σύγχρονου ελληνικού κράτος. Εκτός από την εξομάλυνση του βίου της υπαίθρου, όπου επικρατούσαν ληστείες, ανομία κ.λπ. - είναι αυτός που απαγόρευσε τη ζωοκλοπή -, προασπίστηκε την ελευθερία του Τύπου αλλά και των αδυνάτων.
Η πολιτική του σταδιοδρομία
Το 1909 αρνήθηκε υπουργικό αξίωμα επειδή ο ίδιος δεν είχε εκλεγεί από τον λαό και δεν το επέτρεπε στον εαυτό του ενώ έναν χρόνο αργότερα, έχοντας δημιουργήσει δικό του κόμμα κατάφερε να κερδίσει 21 έδρες και να εκλεγεί βουλευτής Αρκαδίας, συμπράττοντας στη συνέχεια με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Το 1912 αποχώρησε από το Κόμμα των Φιλελευθέρων ύστερα από διαφωνία με τον Ελευθέριο Βενιζέλο και ίδρυσε το Προοδευτικό Κόμμα καταφέρνοντας μάλιστα στις επόμενες εκλογές, το 1915, να κατακτήσει επτά έδρες, ενώ το 1920, αν και δεν κατάφερε να κατέβει ως υποψήφιος ο ίδιος για λόγους υγείας, είδε το κόμμα του να αποσπά 14 έδρες.
Ως κοσμοπολίτης και πολυμαθής φρόντισε να ενημερωθεί για τα κείμενα περί Δικαιοσύνης σε όλο τον κόσμο, ενώ γνώριζε σε βάθος και την αρχαιοελληνική γραμματεία και τις θέσεις και παρατηρήσεις των Αρχαίων περί στρατηγικής και τακτικής.
Πέθανε στη Βιέννη έναν χρόνο αργότερα, σε ηλικία μόλις 57 ετών, αναγκάζοντας εκ των υστέρων ακόμα και τον αιώνιο εχθρό του, τον βασιλέα Γεώργιο Α’, να παραδεχτεί πως ποτέ «δεν συνεργάσθην με τόσο μεγάλο υπουργό».
