Γιάννα Αγγελοπούλου: Από τη Βοστώνη στο Άγιο Όρος με την τεχνολογία metaverse του ΜΙΤ

Η Γιάννα Αγγελοπούλου είναι η πρώτη Ελληνίδα που πάτησε πόδι στο Άγιο Όρος με τη βοήθεια της τεχνολογίας και του πολυσυζητημένου metaverse, στο Media Lab του ΜΙΤ. Η πρόεδρος της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» επισκέπτεται τη Βοστώνη, για εκδηλώσεις που σχετίζονται με το επετειακό έτος και στο πλαίσιο αυτό ξεναγήθηκε σε ένα από τα πιο πρωτοποριακά εργαστήρια του φημισμένου πανεπιστημίου. Kαι στο μοναδικό, όπως λένε οι καθηγητές του, που δεν ενδιαφέρεται μόνο για τις εξελίξεις στην τεχνολογία αλλά λαμβάνει υπόψιν και τον άνθρωπο.

Διευθυντής πληροφορικής και ερευνητής στο Media Lab είναι ο Μιχάλης Μπλέτσας και για την περίσταση ήρθε και ο κοσμήτορας της Σχολής Αρχιτεκτονικής, στην οποία υπάγεται το Media Lab, ο διεθνούς φήμης αρχιτέκτονας Χασίμ Σαρκίς.

Από την είσοδο μέχρι τον τελευταίο όροφο, σε κάθε εργαστήριο το μέλλον ξεπηδά στα μάτια του επισκέπτη με τον πιο απρόσμενο τρόπο:

Σένσορες που προσαρμόζονται σε αθλητικά παπούτσια και σε στρατιωτικές μπότες που αποτελούν τμήματα των πρόσθετων μελών ακρωτηριασμένων αθλητών και βετεράνων.

Ρομποτικές κατασκευές για την ενίσχυση της εμπειρίας του θεατή σε όπερες και κονσέρτα, σε έναν χώρο με δυσδιάκριτα όρια ανάμεσα στην τέχνη και την τεχνολογία και τον εύγλωττο τίτλο Opera of the future. Ο καθηγητής που το επιβλέπει έχει ήδη γράψει και παρουσιάσει στο κοινό όπερες με τεχνολογικά προηγμένα μέσα.

Ακόμα, εφαρμογές αναβαθμισμένης αστικής κινητικότητας, όπως τα ποδήλατα που τα καλείς και έρχονται σε σένα αντί να πηγαίνεις εσύ σε αυτά.

Μοντέλα δυναμικής και όχι στατικής αστικής ανάπτυξης, πόλεις κατασκευασμένες με τουβλάκια lego, φωτισμένες με λέιζερ και μοχλούς για «παίζει» ο χειριστής τους, ιδανικά ο δήμαρχος μιας πόλης, απελευθερώνοντας τους δρόμους από την κυκλοφοριακή συμφόρηση, σχεδιάζοντας πάρκα, γειτονιές με γραφεία ή με κατοικίες ή μικτές αναβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής.

Δεν πρόκειται για πειράματα τρελών επιστημόνων. Όπως ενημέρωσε την κυρία Αγγελοπούλου ο Κεντ Λάρσον επικεφαλής του εργαστηρίου (City Science Lab), το μοντέλο τους εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στο Αμβούργο προκειμένου να βρεθεί ο κατάλληλος χώρος για τις προσφυγικές κατοικίες, ώστε να σταματήσουν οι διαδηλώσεις που αναστάτωναν τη ζωή της πόλης. 

Τα εργαστήρια πληροφορικής στον δεύτερο όροφο, δεν είναι ούτε τα μεγαλύτερα ούτε τα πιο εντυπωσιακά. Αυτό μέχρι ο διδακτορικός ερευνητής του ΜΙΤ Νίκος Βλαβιανός, να αρχίσει να παρουσιάζει τη διδακτορική του έρευνα. Την καταγραφή με χρήση drone του εσωτερικού της μονής Σίμωνος Πέτρας στο Αγιο Όρος, του ναού, αλλά και της αρχιτεκτονικής κατασκευής όλων των κτισμάτων της. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό, καθώς με τη συνεργασία των μοναχών δημιουργήθηκε ένα πρωτότυπο αρχειακό υλικό, το οποίο θα βοηθήσει σε μελλοντικές εργασίες συντήρησης ή αναστύλωσης των χώρων της μονής.

Ένας απίστευτος όγκος δεδομένων συγκεντρώθηκε και αναλύθηκε προκειμένου να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον επαυξημένης πραγματικότητας, ένα βήμα μετά, στον κόσμο του metaverse. Η εμπειρία είναι δύσκολο να περιγραφεί, αν κάποιος δεν φορέσει τα ειδικά γυαλιά, όπως αυτά που έδωσαν στην κυρία Αγγελοπούλου, για να βιώσει το πρακτικό αποτέλεσμα της ερευνητικής δουλειάς που προηγήθηκε.

Όποιος τα φορέσει «μεταφέρεται» τρισδιάστατα στο εσωτερικό του ναού της Σιμωνόπετρας, η αίσθηση είναι σαν να βρίσκεται πραγματικά εκεί, βλέπει τις εικόνες, σηκώνοντας τα μάτια τον τρούλο, το ιερό, όλες τις λεπτομέρειες, περνάει πόρτες, προσπερνάει κίονες, πλησιάζει στασίδια, κοιτάζει έξω από τα παράθυρα. Η εμπειρία είναι πραγματικά πρωτόγνωρη.

Η καλή πλευρά του metaverse είναι ότι ο καθένας θα μπορεί προτού επισκεφθεί π.χ τα αξιοθέατα μιας πόλης που επιθυμεί να επισκεφθεί ώστε να επιλέξει αυτά που πραγματικά τον ενδιαφέρουν. Οι ερευνητές του ΜΙΤ, όμως, βρίσκονται σε συζητήσεις με την UNESCO προκειμένου να βρεθεί κάποια λύση ώστε να καταγραφούν ψηφιακά τα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Η ιδέα ακούγεται πολύ καλή, το πρόβλημα εντοπίζεται στο κόστος. Η τεχνολογία αυτή είναι ακόμα πολύ ακριβή. Για την αποτύπωση της Σιμωνόπετρας χρειάστηκαν περισσότερα από 100.000 δολάρια, για μεγαλύτερα κτίρια το κόστος ανεβαίνει. Μόνο τα ειδικά γυαλιά κοστίζουν 10.000 δολάρια.

Από μια άποψη, ίσως δεν είναι κακό να μας δώσει η εξέλιξη στην τεχνολογία τον χρόνο να προσαρμοστούμε καλύτερα στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο της.