Μονοπήγαδο Θέρμης: Κάτοικοι του χωριού έδωσαν τα σπίτια τους και φιλοξενούν πρόσφυγες από την Ουκρανία

Ένα πολύ σημαντικό μήνυμα προσφοράς και αλληλεγγύης στέλνουν οι κάτοικοι του χωριού Μονοπήγαδου, του Δήμου Θέρμης, οι οποίοι άνοιξαν τα σπίτια τους και φιλοξενούν πρόσφυγες από τις εμπόλεμες περιοχές της Ουκρανίας.

Όπως λένε οι ίδιοι στο protothema.gr, που βρέθηκε σήμερα το πρωί στο γραφικό χωριό της Θεσσαλονίκης, γνωρίζουν καλά από προσφυγιά αφού και οι ίδιοι έχουν έρθει από τον Πόντο και δεν το σκέφτηκαν στιγμή για να προσφέρουν τα σπίτια τους στους ανθρώπους που έφυγαν για να γλιτώσουν από τον εφιάλτη του πολέμου.

Ήδη, όπως εξηγεί ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου, Παναγιώτης Πατατόλης, στο χωριό έφτασαν και φιλοξενούνται δύο οικογένειες που ήρθαν από την Ουκρανία. Στο Μονοπήγαδο, όπως λέει, υπάρχουν αρκετά σπίτια που κατά τη διάρκεια του χειμώνα είναι κλειστά και οι κάτοικοι έρχονται μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες. Έτσι, μετά από έρευνα και καταγραφή, οι ιδιοκτήτες έδωσαν την έγκρισή τους προκειμένου να φιλοξενηθούν για όσο διάστημα χρειαστεί οι πρόσφυγες από την Ουκρανία.

Στο χωριό εγκαταστάθηκαν οκτώ άτομα

«Υπάρχει ευαισθησία καθώς γνωρίζουν τι περνάει αυτός ο κόσμος. Με μεγάλη αγάπη, μας παραχώρησαν τα σπίτια τους, εμείς με τη σειρά μας τα εξοπλίσαμε, φροντίσαμε για τη θέρμανση και το ηλεκτρικό ρεύμα και αυτή τη στιγμή έχουμε ήδη έξι σπίτια έτοιμα για να υποδεχθούν κόσμο. Ήδη έχουν έρθει δύο οικογένειες και υπολογίζουμε ότι στο Μονοπήγαδο θα μπορέσουμε να φιλοξενήσουμε έως 50 άτομα» τονίζει.

Σημειώνεται, ότι στο χωριό που βρίσκεται 30 χιλιόμετρα έξω από τη Θεσσαλονίκη, τον χειμώνα μένουν μόνιμα περίπου 70 άτομα ενώ για τη φιλοξενία των ανθρώπων, οι ενέργειες γίνονται σε συνεννόηση με το προξενείο της Ουκρανίας.

Στα πρώτα δύο σπίτια που δόθηκαν σε πρόσφυγες, φιλοξενούνται σήμερα οκτώ άτομα, τέσσερα από τα οποία είναι παιδιά και άλλες τέσσερις γυναίκες.

Ο δήμος σχεδιάζει να καλύψει τις ανάγκες των προσφύγων

Όπως ανέφερε ο δήμαρχος Θέρμης, Θεόδωρος Παπαδόπουλος, ο δήμος από τη μεριά του στηρίζει έμπρακτα την πρωτοβουλία των κατοίκων και θα προσφέρει οτιδήποτε χρειαστεί για να καλυφθούν οι ανάγκες των ανθρώπων. «Θα στήσουμε καινούργιο Wi-Fi στο χωριό γιατί οι άνθρωποι πρέπει να μπορούν να επικοινωνούν με την πατρίδα τους, να μαθαίνουν τα νέα και να μιλούν με τους ανθρώπους που άφησαν εκεί. Αν χρειαστεί θα γίνει και τμήμα υποδοχής για τα παιδιά. Οι άντρες έμειναν πίσω για να πολεμήσουν και έχουν έρθει γυναικόπαιδα. Εμείς πρέπει να φροντίσουμε τις υποδομές έτσι ώστε να μην αισθανθούν άσχημα που βρίσκονται εδώ, να περνάνε καλά και να δημιουργήσουμε συνθήκες, χωρίς να τους δημιουργούμε προβλήματα. Μαζί με την αγάπη που τους περιβάλλουν οι κάτοικοι του χωριού, δεν θα τους λείπει τίποτα», δήλωσε χαρακτηριστικά.

«Μακριά από εμάς ο ρατσισμός»

Η κυρία Μαρία Μουρατίδου είναι μόνιμη κάτοικος του χωριού και διέθεσε τρεις ξενώνες και ένα σπίτι για να φιλοξενήσει οικογένειες από την Ουκρανία. Όπως λέει χαρακτηριστικά, «ερημώνουν χωριά της Ελλάδας που κάποιοι επένδυσαν και έχτισαν σπίτια και κάποιοι άνθρωποι νιώθουν ότι τα σπίτια, τα ντουβάρια δηλαδή και τα «αραχνιασμένα» έπιπλα, έχουν αξία. Δεν έχουν αξία. Όταν σε αυτά μπουν ανθρώπινες ψυχούλες, μανούλες και παιδάκια που βρίσκονταν επτά ημέρες στις ανθρωπιστικές διαδρομές και ζεσταθούν, πεινάνε και θα βρούνε να φάνε, αυτό δίνει αξία στην έννοια του σπιτιού».

Η ίδια κάλεσε όλους τους ανθρώπους να ανοίξουν τα σπίτια τους για τους πρόσφυγες. «Μακριά από εμάς ο ρατσισμός, μόνο αγάπη δίνουν οι άνθρωποι της Ελλάδας και οι Πόντιοι», ανέφερε.

Όπως περιγράφει 39χρονη μητέρα από την Ουκρανία, που μαζί με τα δύο της παιδιά, 14 και 12 ετών και την μητέρα της, φιλοξενούνται στα σπίτια τον κατοίκων του χωριού Μονοπήγαδου, έμαθαν για αυτήν την πρωτοβουλία μέσω μιας ανάρτησης του προξενείου και αμέσως θέλησαν να έρθουν. Ο άντρας της έχει μείνει στο Κίεβο, από όπου κατάγονται, προκειμένου να υπερασπιστεί την πατρίδα τους ενώ για να καταφέρουν να φτάσουν στη Θεσσαλονίκη, χρειάστηκε να πάρουν λεωφορεία, τρένο και στην Ελλάδα έφτασαν από την Πολωνία.

Οδηγούσαν για 24 ώρες ασταμάτητα σε έναν έρημο δρόμο

Όπως λέει η Νάταλι, που ήρθε μαζί με την κόρη της και τα εγγόνια της στο Μονοπήγαδο, αρχικά ξεκίνησαν να φύγουν με την Ουκρανία με τρένο αλλά δεν μπόρεσαν γιατί 20 χιλιόμετρα μακρυά τους ο δρόμος ήταν κλειστός, οπότε μπήκαν στο αυτοκίνητο και οδηγούσαν για 24 ώρες ασταμάτητα, σε έναν έρημο δρόμο ενώ άκουγαν συνέχεια πυροβολισμούς. Στο αυτοκίνητο ήταν μαζί με την κόρη της και τα δύο εγγόνια της ηλικίας 8 και 12 ετών.

Όπως λέει ο 12χρονος Δανιήλ, εκεί που έμεναν στην Ουκρανία άκουγαν πριν καταφέρουν να φύγουν πυροβολισμούς, ωστόσο ήταν μακριά τους. Τώρα που ήρθε στην Ελλάδα, προσπαθεί να το αντιμετωπίσει ήρεμα και ανυπομονεί να επιστρέψει στο σπίτι του.

Ο Αλεξάντερ, επίσης 12 χρονών, που έφυγε από το Κίεβο με την μητέρα του και τη γιαγιά του για να γλιτώσουν από τον πόλεμο, αναφέρει ότι από τους βομβαρδισμούς και τα ελικόπτερα έτρεμαν τα παράθυρα στο σπίτι τους και ήταν επικίνδυνα. Πίσω στην πατρίδα του έχει αφήσει τον μπαμπά του, τον παππού και την γιαγιά του ενώ του έχει λείψει πολύ το σχολείο και οι φίλοι του.

Οι άνθρωποι του χωριού , σήμερα έστρωσαν ένα μεγάλο τραπέζι με διαφορά εδέσματα προκειμένου να ευχαριστήσουν τους πρόσφυγες από την Ουκρανία αλλά και να τους κάνουν να νιώσουν άνετα, ενώ συνέχεια τους ρωτούν αν χρειάζονται οτιδήποτε για να τους το προσφέρουν.




Ειδήσεις σήμερα:

«Μας περίμεναν»: Τι δείχνει το βίντεο με μακελειό σε ρωσική φάλαγγα αρμάτων μάχης και τεθωρακισμένων έξω από το Κίεβο


Πιθανή συνάντηση Πούτιν – Ζελένσκι


Διέφυγε τον κίνδυνο ο 63χρονος επιχειρηματίας που γάζωσαν με καλάσνικοφ στο Παλαιό Φάληρο