Ο πρύτανης του ΑΠΘ στον Δανίκα: Είμαστε σε πόλεμο με την τρομοκρατία της κουκούλας

Μετά την κουβέντα µας-τηλεφωνική, επειδή εκείνος Θεσσαλονίκη, εγώ Αθήνα- έλαβα στο κινητό µου δικό του µήνυµα. Απ' αυτό αποσπώ µερικές φράσεις. Επειδή εµπεριέχεται σ' αυτές το πλήρες νόηµα των απόψεών του και της στάσης του. Και επειδή τις θεωρώ αυθεντικές, έξω από κάθε τυπικότητα του ρόλου του ως πρύτανη του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης, αποφάσισα να τις αναδηµοσιεύσω:

«Την Τρίτη (εννοεί την περασµένη Τρίτη) την ώρα συνεδρίασης της Συγκλήτου, οι γνωστοί άγνωστοι στους οποίους αναφερόµαστε στη συζήτησή µας, εισέβαλαν στο κτίριο διοίκησης, σπάζοντας την είσοδο. Είµαστε σε πόλεµο µε την τροµοκρατία της κουκούλας. Το προσωπικό κόστος τού να βγαίνει κανείς µπροστά σε µία τέτοια ιστορία καταλαβαίνετε πως είναι µεγάλο, συνεπάγεται διαρκή πίεση και αγωνίες σε πολλά επίπεδα. ∆εν υπάρχει επιστροφή όµως. Αν θέλουµε να δηλώνουµε πολίτες ευνοµούµενου κράτους, εκπρόσωποι ακαδηµαϊκών ιδρυµάτων. Σας τα γράφω σε πιο προσωπικό τόνο εδώ, για να πω πως αυτό είναι και το µήνυµα που θα ήµουν ευτυχής να περάσει από αυτή τη συνέντευξη. Οτι µια επανάσταση του αυτονόητου ξεκίνησε. Με πολλές δυσκολίες, αλλά νοοτροπίες και παθογένειες δεκαετιών να ξεριζώνονται».

Επισήµως το όνοµά του Νικόλαος Γ. Παπαϊωάννου. Το πρόσωπο των ηµερών. Το πιο µισητό των λεγόµενων «µπαχαλάκηδων». Φανταστείτε πως το όνοµά του µε φωτογραφία του είχε τοιχοκολληθεί σε δεκάδες σηµεία της συµπρωτεύουσας σε πλαίσιο «κηδειόχαρτου». Σαν να λένε «όπου να 'ναι θα σου κάνουµε την κηδεία σου». Εκτός όλων των άλλων «σφαιρών» που εκτοξεύονται εναντίον του, και προφανώς για την υποτίµηση και υποβάθµιση της επιστηµονικής του διαδροµής, τον λένε «κτηνίατρο». Σαν να λένε «έλα µωρέ, αυτός τι σόι πρύτανης είναι, µόνο για να θεραπεύει ζώα είναι ικανός».

Οµως δεν είναι έτσι. Αρκεί να µπει κανείς στον κόπο να κατεβάσει από το Ιντερνετ τις περγαµηνές του και τα πτυχία του. Πλήθος διατριβών και ειδικοτήτων. Από την κουβέντα µας τρία πράγµατα συγκράτησα. Το πρώτο «δεν φοβάµαι τίποτα, θα συνεχίσω ακάθεκτα». Το δεύτερο «η δουλειά µου δεν είναι η καταστολή και η εκδίκηση, αλλά ο διάλογος και η επιστηµονική έρευνα». Και το τελευταίο, σχετικά µε τις πρόσφατες σκηνές αστυνοµικής βίας «βεβαίως οι εικόνες που είδαµε τις τελευταίες ηµέρες κανέναν δεν ικανοποιούν».

Η ανοχή και ο φόβος

-∆εν έχουν ευθύνη οι πρυτανικές αρχές για όλο αυτό το θλιβερό µπάχαλο που συµβαίνει όλα αυτά τα δεκάδες χρόνια;
Γιατί δεν αντιδρούν οι καθ' ύλην αρµόδιοι; Μπας και οι πρυτανικές αρχές είναι όµηροι «µπαχαλάκηδων» και άλλων παραγόντων;
«Επί δεκαετίες πρυτάνεις, καθηγητές και φοιτητές δυστυχώς έφτασαν να συµβιβαστούν µε µία ιδιαίτερη, παγκοσµίως πρωτότυπη, “κανονικότητα” που επικράτησε στο ελληνικό πανεπιστήµιο, ένα ιδιότυπο καθεστώς οµηρίας από αντιδηµοκρατικές συµπεριφορές και την επιβολή απόψεων διά της βίας. Ο φόβος της αντίδρασης απέναντι σε απειλές κατά της ίδιας της ζωής και σωµατικής ακεραιότητας των µελών της πανεπιστηµιακής κοινότητας έφερε την ανοχή και η ανοχή διαιώνισε τον φόβο. Αυτό το απόστηµα της βίας έσπασε τα τελευταία χρόνια, µέσα και από νοµοθετικές πρωτοβουλίες που αποκατέστησαν το ακαδηµαϊκό άσυλο στην πραγµατική του έννοια, έναντι του ασύλου της ανοµίας που είχε κυριαρχήσει. Για να καθαριστεί σε βάθος το απόστηµα, οι πρυτανικές αρχές θα πρέπει να είναι αποφασισµένες να σπάσουν αυγά, να συγκρουστούν µε περιθωριακά, συχνά εγκληµατικά και άσχετα µε το πανεπιστήµιο στοιχεία, που επιδιώκουν παρακµή. Στο πλαίσιο αυτό οι πρυτανικές αρχές του Αριστοτελείου είµαστε ξεκάθαρα ταγµένες στην πλευρά της δηµοκρατικής νοµιµότητας και της προάσπισης της ακαδηµαϊκής ελευθερίας».

-Υπάρχουν πρυτανικές αρχές που έχουν συµβιβαστεί, συµφιλιωθεί και βρίσκονται σε οµηρία αυτών των ασύλληπτων «στοιχείων»;
«∆εν θα ήθελα να τοποθετηθώ για το πώς διαχειρίζονται το θέµα οι συνάδελφοι άλλων πανεπιστηµίων. Πορεύοµαι µε βάση τις δηµοκρατικές αρχές µου και είµαι προσηλωµένος στη δέσµευση µε την οποία εκλέχθηκα, ότι άσυλο ανοµίας στο ΑΠΘ δεν υπάρχει, όµηροι της βίας δεν υπάρχουν».

-Μα να εντοιχίζουν καθηγητές...
«Αυτά είναι γεγονότα που έχουν συµβεί σε διαφορετικά πανεπιστήµια, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους».

-Η απλότητα, κύριε πρύτανη, σ' αυτόν τον τόπο είναι µια λέξη άγνωστη και µερικές φορές εχθρική. ∆ηλαδή, δεν θα έπρεπε τα πανεπιστήµια και όλοι αυτοί οι εκπαιδευτικοί, δηµόσιοι χώροι να επιτρέπουν την είσοδο µόνο σ' αυτούς που διαθέτουν ψηφιακή κάρτα; ∆εν θα έπρεπε να παρεµβαίνει η ιδιωτική ασφάλεια;
«Συµφωνώ µε την απορία σας, όπως τη διατυπώσατε. Ετσι πρέπει να λειτουργεί ένα πανεπιστήµιο».

Το γλέντι των «μπαχαλάκηδων»

-Μπορεί στο σπίτι µου να µπουκάρει κάποιος µε το έτσι θέλω; Να ανοίγω την πόρτα σε κάθε περαστικό;
«Συµφωνώ απόλυτα. Είµαι ο πρώτος πρύτανης που το 2019 µίλησα για κάρτα εισόδου στο πανεπιστήµιο και µε υπόµνηµα που κατέθεσα στον πρωθυπουργό πριν τη ∆ΕΘ τον Σεπτέµβριο του 2020 πρότεινα ένα πλέγµα παρεµβάσεων για την ενίσχυση της πανεπιστηµιακής ασφάλειας. Με την ανάληψη των καθηκόντων µου δροµολόγησα άµεσες παρεµβάσεις, που δεν χρειάζονταν κάποια θεσµική παρέµβαση της Πολιτείας, όπως το κλείδωµα όλων των εισόδων και κτιρίων του πανεπιστηµίου µετά τις 9 το βράδυ».

-Και γιατί δεν λειτουργούν ψηφιακές κάρτες;
«Στις πύλες εισόδου του ΑΠΘ οι φύλακες ζητούν την επίδειξη πανεπιστηµιακής ταυτότητας, όταν άτοµα κινούνται ύποπτα για την τέλεση αξιόποινων πράξεων και αν δεν µπορέσουν να αποτρέψουν την είσοδο κινητοποιούν τους συναδέλφους τους εντός του campus, ώστε εγκαίρως να ειδοποιηθούν οι αρµόδιες Αρχές. Με τον τρόπο αυτό έχουν γίνει από το 2019 εκατοντάδες συλλήψεις ατόµων που προσπάθησαν να διακινήσουν ναρκωτικά, όπως είχαν συνηθίσει να κάνουν για πολλά χρόνια ανενόχλητα µέσα στο campus».

-∆εν υπάρχει νοµοθεσία για την ιδιωτική αστυνοµία;
«Υπάρχει και ορίζει ότι επιτηρούν τις εγκαταστάσεις και προβαίνουν σε έλεγχο της πανεπιστηµιακής ιδιότητας ατόµων, χωρίς να έχουν δυνατότητα να τον επιβάλουν. ∆εν έχουν δικαίωµα να ακουµπήσουν κανέναν. Και η νοµολογία του Συµβουλίου της Επικρατείας είναι σαφής πως οποιαδήποτε αρµοδιότητα εγγράφεται στον σκληρό πυρήνα του κράτους, όπως η αστυνόµευση, δεν µπορεί να εκχωρηθεί σε ιδιώτες, εν προκειµένω σε ιδιωτική φύλαξη».

-Και η ψηφιακή κάρτα;
«Εχουµε κάρτα ψηφιακή. Ο νόµος 4777/21 που ρυθµίζει όλα αυτά τα ζητήµατα προστασίας της ακαδηµαϊκής ελευθερίας ψηφίστηκε τον Φεβρουάριο του 2021. Για να εφαρµοστεί η ψηφιακή κάρτα εισόδου θα πρέπει να εφαρµοστούν και άλλες διατάξεις του νόµου, όπως η τοποθέτηση “τουρνικέ” (σ.σ. εννοεί τον µηχανισµό υποδοχής των ψηφιακών καρτών). Ολα αυτά τώρα βρίσκονται σε διαδικασία εφαρµογής, καθώς έχουν να κάνουν µε διεθνείς διαγωνισµούς, τεχνικές µελέτες και χρονοβόρες διαδικασίες. ∆εν είναι τόσο απλά, σας διαβεβαιώνω όµως πως προχωρούν χωρίς καµία χρονοτριβή από την πλευρά της διοίκησης του ΑΠΘ».

-∆εν µπορεί το ένα, δεν γίνεται το άλλο, τελικά το µπάχαλο συνεχίζεται, το πανεπιστήµιο κατασυκοφαντείται, οι όποιοι «µπαχαλάκηδες» στήνουν τρικούβερτο γλέντι και ο χαµηλόµισθος πληρώνει βαριοπούλες και µάντρες υλικών οικοδοµών.
«Μα σας είπα, ο νόµος ψηφίστηκε τον Φεβρουάριο του 2021».

-Μα από τότε έχει περάσει σχεδόν ενάµισης χρόνος.
«Είµαστε υποχρεωµένοι και υπόλογοι έναντι του νόµου και των Αρχών του κράτους να ακολουθήσουµε όλες τις νόµιµες διαδικασίες για την εφαρµογή του νόµου. Εφαρµόζεται, όµως, από την ηµέρα που ψηφίστηκε, ένας άλλος νόµος, ο 4623 του 2019, άρθρο 64 παράγραφος 3, όπου ορίζεται σαφώς ότι εντός των χώρων των ΑΕΙ οι δηµόσιες Αρχές ασκούν όλες τις κατά νόµο αρµοδιότητές τους, συµπεριλαµβανοµένης της επέµβασης λόγω τέλεσης αξιόποινων πράξεων».

-Αν είναι έτσι, γιατί δεν εφαρµόστηκε όλο αυτό το διάστηµα;
«Στην πράξη εφαρµόστηκε πολλές φορές στο Αριστοτέλειο. Οχι µόνο στις περιπτώσεις των καταλήψεων, που µονοπώλησαν την επικαιρότητα για την παρουσία της Αστυνοµίας. Υπάρχουν καθηµερινά περιπτώσεις ναρκεµπόρων και άλλων παραβατικών στοιχείων, όπου καλείται από την ιδιωτική υπηρεσία φύλαξης και σπεύδει αµέσως η Αστυνοµία».

-Πώς έγινε αυτό το πρόσφατο περιστατικό όπου χώροι του πανεπιστηµίου µεταβλήθηκαν σε µάντρες οικοδοµών;
«Ξηµερώµατα της 7ης Μαΐου, οµάδα εγκληµατικών στοιχείων κινήθηκε συντεταγµένα και µε εργαλεία διάρρηξης εισέβαλε στον χώρο του Τµήµατος Βιολογίας όπου κατασκευάζεται Βιβλιοθήκη και ισοπέδωσε ό,τι είχε ολοκληρωθεί στην α’ φάση του έργου».

-Καλά, τότε γιατί αµέσως δεν ειδοποιήθηκε η Αστυνοµία από τους εντεταλµένους φύλακες;
«Μπήκαν από την πλευρά του Νοσοκοµείου ΑΧΕΠΑ, εκεί όπου η είσοδος είναι ανοιχτή για λόγους πολιτικής προστασίας. Φυσικά οι υπάλληλοι της υπηρεσίας φύλαξης, που εκδιώχθηκαν, δεν είχαν καµία δυνατότητα να τους απωθήσουν, να τους αποτρέψουν ή να αµυνθούν απέναντι σε ένα πλήθος που έφερε βαριοπούλες και λοστούς. Ειδοποίησαν την Αστυνοµία, ως όφειλαν. Εγιναν δύο κλήσεις προς την Αστυνοµία από τους φύλακες. Η πρώτη στη 01.44, όταν οι άγνωστοι ξεκινούσαν την εγκληµατική τους δράση και η δεύτερη στις 03.27».

-Ποιοι είναι όλοι αυτοί; Οι γνωστοί άγνωστοι;
«Εχει επικρατήσει αυτό το κλισέ, όπως και ο όρος “µπαχαλάκηδες”, για όσους διαχρονικά καταστρέφουν µε µένος την ξένη περιουσία. Μέλη εγκληµατικών οµάδων θα έλεγα, βάσει των πράξεών τους».

-∆εν υπάρχουν κάµερες;
«Οχι, κάµερες δεν έχουν εγκατασταθεί ακόµη. Ο νόµος 4777/21, άρθρο 12 παρ. 2α αναφέρει για ηλεκτρονικά και λοιπά συστήµατα ασφαλείας, η εφαρµογή των οποίων σχετίζεται µε ζητήµατα νοµικά στα οποία έχουµε ζητήσει διευκρινίσεις από τις αρµόδιες Αρχές. Μέχρι να ολοκληρωθεί η εφαρµογή και να εγκατασταθούν τα µέσα, δεν έχουµε τη δυνατότητα να καταγράφουµε κατά βούληση γενικώς και αορίστως».

-Και κανείς δεν γνωρίζει τίποτα για την ταυτότητά τους;
«Οχι, φυσικά δεν ξέρουµε ποιοι είναι. Πάντως ήταν και κουκουλοφόροι. ∆ιέρρηξαν την κεντρική είσοδο του κτιρίου, έκοψαν µε ειδικούς τροχούς τα κάγκελα της εξωτερικής πλευράς που είχε κτιστεί, στη συνέχεια µπήκαν µέσα και µε βαριοπούλες γκρέµισαν τους τοίχους. ∆εν έµεινε ούτε τούβλο».

-∆εν έχετε την παραµικρή υποψία για την ταυτότητά τους;
«Οι γνωστοί άγνωστοι, όπως τους είπατε. Εχετε ακούσει ποτέ για την ταυτότητά τους; Εγώ ως πρύτανης υπέβαλα µήνυση κατ’ αγνώστων για τη διάρρηξη και διακεκριµένη φθορά στη δηµόσια περιουσία. Η Αστυνοµία διεξάγει την προανάκριση για τον εντοπισµό και σύλληψή τους. Εχω εµπιστοσύνη στους θεσµούς του κράτους δικαίου πως καµία πράξη δεν θα µείνει ατιµώρητη».

Το Panic button, το κουμπί πανικού

-Κάπως περίεργο είναι όλο αυτό. Οι φύλακες ειδοποιήθηκαν, η Αστυνοµία κατέφθασε καθυστερηµένα, αλλά το γκρέµισµα έγινε και οι γνωστοί άγνωστοι εξαφανίστηκαν.
«Για το επιχειρησιακό κοµµάτι δεν µου πέφτει λόγος, δεν νοµιµοποιούµαι να εκφέρω καµία άποψη, ούτε ρωτήθηκα ποτέ, ούτε υποδείξεις έκανα ποτέ. Αυτά σε ένα κράτος δικαίου τα ορίζει ο νόµος».

-Αν είναι έτσι, τότε η Αστυνοµία εµφανίστηκε µετά τις 4 τα ξηµερώµατα. Κι αυτό περίεργο. Ο κύριος Θεοδωρικάκος πρέπει να τραβήξει µερικά αυτιά.
«∆εν νοµιµοποιούµαι να έχω άποψη, ο επιχειρησιακός σχεδιασµός είναι αποκλειστική αρµοδιότητα των δηµόσιων Αρχών».

-Με απλά λόγια. Για τον κάθε χαµηλόµισθο πολίτη, ανεξαρτήτως πολιτικής και ιδεολογικής τοποθετήσεως, η κατάσταση πάει κάπως έτσι. Οι ψηφιακές κάρτες περιµένουν, η ιδιωτική ασφάλεια µε δεµένα χέρια, η Αστυνοµία καταφθάνει µετά, πολύ µετά το έγκληµα, άρα σου λέει το σύστηµα πάσχει από παραλυσία.
«Μία εικόνα ισοδυναµεί µε χίλιες λέξεις και η εικόνα των πρόσφατων καταστροφών πληγώνει κάθε δηµοκρατικό και υγιώς σκεπτόµενο πολίτη. ∆εν αναιρεί όµως το πολύ σηµαντικό έργο που έχει γίνει, παρεµβάσεις όπου το Αριστοτέλειο λειτουργεί ως παράδειγµα προς µίµηση. Η ιδιωτική ασφάλεια στην επιτήρηση του campus και των εγκαταστάσεων κινείται µε µηχανάκια που προµηθευτήκαµε ώστε να σπεύδει άµεσα όταν εξελίσσεται κάποιο περιστατικό. Επίσης πριν από κάποιους µήνες ενεργοποιήσαµε την εφαρµογή Panic button (σ.σ. κουµπί πανικού)».

-Τι είναι αυτό;
«Κάθε µέλος της πανεπιστηµιακής κοινότητας οπουδήποτε κι αν βρίσκεται µε ένα άγγιγµα στο κουµπί πανικού, σε εφαρµογή που έχει εγκαταστήσει στο κινητό του τηλέφωνο, κοινοποιεί σε πραγµατικό χρόνο τη θέση όπου λαµβάνει χώρα ένα επείγον περιστατικό, το οποίο αφορά απειλή ασφάλειας, παράνοµη δραστηριότητα και καταστροφές, ή κίνδυνο υγείας. Ερχεται ανώνυµο σήµα στο κέντρο λήψης σηµάτων της φύλαξης στο κτίριο διοίκησης και µέσα σε δύο λεπτά ο φύλακας που έχει το µηχανάκι καταφθάνει στο σηµείο εκείνο. Αρα κανείς δεν νιώθει µόνος του».

Τα αντίθετα έλκονται

-Αλλο περίεργο είναι πως δεν υπάρχει ούτε µισή φωτογραφία µισού «µπαχαλάκη».
«∆εν έχουµε αυτό το δικαίωµα να φωτογραφίζουµε κατά βούληση και στοχευµένα».

-Μπορείτε να το κάνετε παράνοµα, εγώ αυτό θα έκανα στη θέση σας.
«Οχι. ∆εν υπάρχουν εξαιρέσεις ως προς την υποχρέωση όλων να τηρούµε τους νόµους του κράτους. Αλλωστε το Σύνταγµα ορίζει πως η πρόληψη και καταστολή του εγκλήµατος ανήκουν στον σκληρό πυρήνα του κράτους».

-Ποιος είναι ο σκληρός πυρήνας;
«Η γενική αστυνόµευση συνιστά αρµοδιότητα του σκληρού κρατικού πυρήνα, µέσω των σωµάτων ασφαλείας, όπως η Ελληνική Αστυνοµία. Ο δικός µας ρόλος είναι ακαδηµαϊκός και ερευνητικός. Οι πρυτανικές αρχές συντονίζουν και προάγουν το ακαδηµαϊκό και ερευνητικό έργο του πανεπιστηµίου, τον αναπτυξιακό του σχεδιασµό, την πολιτική εξωστρέφειας».

-Αυτές οι πρακτικές, οι βανδαλισµοί, οι εγκληµατικές ενέργειες δεν καταλήγουν ως αποτέλεσµα στην επίκληση της Αστυνοµίας; Αφού, σου λέει, οι πανεπιστηµιακές αρχές δεν µπορούν, τότε ο ρόλος της φρούρησης και της καταστολής να ανατεθεί στην Αστυνοµία. Τα άκρα έλκονται. Οι «µπαχαλάκηδες» τελικά φέρνουν την αστυνόµευση.
«Ζούµε σε ένα κράτος δικαίου, όπου οι θεσµοί του εγγυώνται την εφαρµογή των νόµων και την προστασία των θεµελιωδών δικαιωµάτων όλων µας. ∆εν υπάρχει “δίκαιο της κουκούλας” και οι δηµόσιες Αρχές ασκούν όλες τις κατά νόµο αρµοδιότητές τους».

«Ούτε εγώ θέλω να βλέπω αστυνομικούς στα ΑΕΙ»

-∆εν είναι λυπηρό να περιφέρονται αστυνοµικοί µέσα στα πανεπιστήµια;
«Κανείς δεν θέλει να βλέπει αστυνοµικούς στα πανεπιστήµια. Ούτε εγώ. Οταν όµως τελούνται εγκληµατικές ενέργειες και δεν µπορείς να τις αποτρέψεις, οι αστυνοµικές δυνάµεις έχουν αποκλειστική αρµοδιότητα».

-Με το δικό µου το µυαλό, ο ρόλος αυτός θα έπρεπε να είχε ανατεθεί στους ιδιωτικούς φύλακες, ειδικά για τα πανεπιστήµια.
«Είναι θεωρητική συζήτηση. Εφαρµόζουµε τους νόµους του κράτους και τον θεµελιώδη νόµο, το Σύνταγµα της Ελλάδος».

-Πότε και πώς προέκυψε αυτό το περιστατικό;
«Ούτε η προανακριτική έρευνα για το περιστατικό είναι αρµοδιότητα του πανεπιστηµίου. Ο χώρος πάντως ήταν κατειληµµένος για 34 χρόνια».

-Εσείς τι κάνατε για να τους διώξετε από την ηµέρα που αναλάβατε την πρυτανεία;
«Για να τους διώξουµε έπρεπε πρώτα να σχεδιάσουµε την αξιοποίηση του χώρου, γιατί αυτό είναι το καθήκον µας, αλλά και γιατί η αξιοποίηση θα απέτρεπε την ανακατάληψή του».

-Μα, καλά, τι σχέση έχει το ένα µε το άλλο; Πρώτα διώχνεις τους εισβολείς και µετά σχεδιάζεις το µέλλον του χώρου.
«∆εν είναι έτσι όταν ένας χώρος ήταν κατειληµµένος για 34 χρόνια. Παράλληλα υπάρχει και η ακαδηµαϊκή διαδικασία. Επρεπε πρώτα να υποβληθεί η πρόταση για την υλοποίηση του έργου, που χρηµατοδοτείται από ευρωπαϊκά κονδύλια. Αυτό σηµαίνει µελέτες, αξιολογήσεις, µια σειρά από ιδιαίτερα χρονοβόρες διαδικασίες, που όµως δροµολογήθηκαν και είχαν επιτυχή κατάληξη. Το έργο της Βιβλιοθήκης στη Σχολή Θετικών Επιστηµών γίνεται µε οµόφωνη απόφαση των µελών της συγκλήτου και της κοσµητείας».

-Τελικά εγκρίθηκαν τα κονδύλια;
«Φυσικά. Και βάσει των συµβατικών υποχρεώσεων που αναλάβαµε ξεκινήσαµε άµεσα την υλοποίηση του έργου εκκενώνοντας στις 31 ∆εκεµβρίου 2021 τον χώρο όπου υπήρχε η κατάληψη. Το ίδιο βράδυ ο εργολάβος βρήκε στο γραφείο του γκαζάκια, ενώ εγώ, µία εβδοµάδα αργότερα, έβλεπα το όνοµά µου να φιγουράρει σε χιλιάδες κηδειόχαρτα σε όλη τη Θεσσαλονίκη. Με τη φωτογραφία µου. Για να είναι σαφές και τι εκπροσωπούν και ποια µέσα χρησιµοποιούν τα άτοµα που συντηρούσαν την κατάληψη».

34 χρόνια αλωνίζανε...

-Επιµένω στην άποψή µου, ότι δηλαδή θα έπρεπε από την πρώτη στιγµή να τους είχατε βγάλει από τον συγκεκριµένο χώρο.
«Ο σχεδιασµός πρέπει να είναι δηµιουργικός και η προοπτική του να διασφαλίζεται µέσα από παρεµβάσεις που επιστρέφουν πολλαπλά και χρήσιµα στην πανεπιστηµιακή κοινότητα. Ο σχεδιασµός ξεκίνησε από την έναρξη της θητείας µου, η υλοποίησή του προχώρησε τον δεύτερο χρόνο αυτής».

-Και τι συνέβαινε σε όλα αυτά τα 34 χρόνια;
«Μπαινοβγαίνανε διάφορα άτοµα. Οχι κάθε µέρα».

-Ποιοι είναι αυτοί;
«∆εν γνωρίζω. Είχε υπάρξει όµως ο χώρος για πολλά χρόνια ορµητήριο επεισοδίων. Από τους σηµερινούς γνωστούς άγνωστους ή προκατόχους τους».

-Μπας και ανάµεσά τους κυκλοφορούσαν έµποροι ναρκωτικών, βαποράκια ας πούµε;
«Οι ναρκέµποροι κυκλοφορούσαν στο campus τα προηγούµενα χρόνια και καταφέραµε να τους εκδιώξουµε σε αγαστή συνεργασία µε την Αστυνοµία».

-Κάτι είναι κι αυτό.
«Οι ναρκέµποροι δρούσαν στο campus τα τελευταία 15 χρόνια. ∆εν σχετίζονταν µε την κατάληψη».

-Μπαίνω δηλαδή στο σπίτι µου και πέφτω πάνω σε κάποιον απρόσκλητο τύπο. Ποια η αντίδρασή µου; Πρώτα θα σκεφτώ τι θα κάνω µε ένα άδειο δωµάτιο ή αµέσως θα προσπαθήσω να τον πετάξω έξω από το σπίτι µου;
«Σας είπα, έπρεπε πρώτα να γίνει σχεδιασµός για την αξιοποίηση. Αλλο πράγµα το σπίτι και άλλο το ακαδηµαϊκό ίδρυµα. Νόµιµος χρήστης είναι όλη η ακαδηµαϊκή κοινότητα. Τα χρήµατα προέρχονται από τον Ελληνα φορολογούµενο».

«Επρεπε να εμβολιαστώ από τους πρώτους»

-Αυτό ακριβώς λέω κι εγώ. Ο φτωχός φορολογούµενος πληρώνει τα γκρεµίδια αυτών των βανδαλισµών. Οχι οι ζάπλουτοι, αλλά οι µεροκαµατιάρηδες, ανεξάρτητα από ιδεολογικές και πολιτικές προτιµήσεις.
«Γι’ αυτόν τον λόγο προχωρήσαµε µε πρόγραµµα και σχεδιασµό».

-Αργήσατε πολύ.
«Το ∆ηµόσιο έχει διαδικασίες. Ακόµα και για να το γκρεµίσω, έπρεπε να έχω τα χρήµατα. Απαιτούνται συνεργεία, πώς θα πληρώνονταν αυτά; Μόλις εξασφαλίστηκε η χρηµατοδότηση, ξεκίνησε το έργο».

-Στο παρελθόν, σας κατηγόρησαν ότι ψευδώς ισχυριστήκατε πως είστε παθολόγος, µε προφανή σκοπό να εµβολιαστείτε από τους πρώτους.
«Είµαι παθολογοανατόµος κτηνίατρος και είµαι επικεφαλής της Οµάδας Επιδηµιολογίας Λυµάτων, µιας διεπιστηµονικής οµάδας που εξετάζει τη συγκέντρωση του κορωνοϊού στα αστικά απόβλητα της Θεσσαλονίκης, παραλαµβάνοντας από τα νοσοκοµεία της πόλης δείγµατα για την κλινική συσχέτιση και αποτίµηση των µετρήσεων. Εποµένως ήµουν στην πρώτη γραµµή έκθεσης ως επικεφαλής του προγράµµατος και για τον λόγο αυτό στη λίστα των ατόµων προς εµβολιασµό που ζητήθηκε και παραδόθηκε στις αρµόδιες εµβολιαστικές Αρχές από το Τµήµα Ιατρικής της Σχολής Επιστηµών Υγείας του Αριστοτελείου. Σε ό,τι αφορά τη συκοφαντική επίθεση στο πρόσωπό µου, οφείλω να οµολογήσω πως έχω αποκτήσει ανοσία, αφού όλα αυτά εµφανίζονται συµπτωµατικά κάθε φορά που εφαρµόζεται στο Αριστοτέλειο ο νόµος 4623 του 2019. Θέλω να σηµειώσω ότι το πανεπιστήµιό µας υλοποίησε µία µεγάλη καµπάνια για την ενηµέρωση και ενθάρρυνση των µελών της πανεπιστηµιακής κοινότητας και όλων των πολιτών να σπεύσουν να εµβολιαστούν».

-Σας κατηγορούν επίσης ότι είστε εντεταλµένος του πρωθυπουργού προς επιβολή αστυνοµικών, κατασταλτικών δυνάµεων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο.
«Είµαι εντεταλµένος από την πανεπιστηµιακή µας κοινότητα, τους συναδέλφους που µε τίµησαν και µε εξέλεξαν πρύτανη, αλλά και απέναντι σε όσους δεν µε ψήφισαν, να εκπληρώσω τις δεσµεύσεις που ανέλαβα όταν ζητούσα την ψήφο τους. Στον πυρήνα της πρότασης που είχα καταθέσει µε την υποψηφιότητά µου ήταν η κατάργηση του ασύλου ανοµίας στο Αριστοτέλειο. Πορεύοµαι µε την αρχή ότι δεν προσδίδουν οι θέσεις την αξία στους ανθρώπους που τις υπηρετούν, αλλά οι αρχές και οι αξίες εκείνων που τις υπηρετούν προσθέτουν αξία στις θέσεις. ∆εν φτιάχνει η καρέκλα τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος την καρέκλα, για να το πω πιο απλά».

-Τα δεξιά παιδιά είναι καλά και τα αριστερά κακά;
«∆εν διαχωρίζω σε καλούς και κακούς. ∆εν βάζω ταµπέλες. Είναι αναφαίρετο δικαίωµα του καθενός να έχει άποψη και να την εκφράζει δηµοσίως. Οµως δεν είναι δικαίωµά του να την επιβάλλει µε ακραίες ενέργειες».

-Η θέση του Αριστοτελείου ποια είναι στην κατάταξη αξιολόγησης; Είναι το πρώτο εν Ελλάδι;
«Είµαστε το δεύτερο στην Ελλάδα στις παγκόσµιες κατατάξεις. Πρώτο είναι το Καποδιστριακό της Αθήνας. Οµως σε επιµέρους τοµείς, όπως των Κλασικών Σπουδών, είµαστε πρώτοι. Πέρυσι µάλιστα αυτός ο τοµέας αξιολογήθηκε στη 14η θέση της παγκόσµιας κατάταξης, αφήνοντας πίσω ιστορικά πανεπιστήµια όπως το Χούµπολτ, το Στάνφορντ, το Πανεπιστήµιο της Μπολόνια, το Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου».

«Αιώνιοι» φοιτητές

-Εχετε «αιώνιους» φοιτητές;
«Εχουµε. Φοιτητές που έχουν ξεπεράσει τα ν+2 χρόνια είναι πάρα πολλοί. ∆ηλαδή όπου “ν” ο αριθµός ετών φοίτησης σε κάθε πανεπιστηµιακό τµήµα. Στη Νοµική ενεργός φοιτητής θεωρείται αυτός ο οποίος παίρνει πτυχίο µέχρι τα έξι χρόνια. Μετά τα έξι θεωρείται “αιώνιος” φοιτητής. Ο ακριβής αριθµός µεταβάλλεται συνεχώς. Πάντως είναι πάρα πολλοί και θα κάνουµε ό,τι ορίζει ο νόµος».

-Εν Ελλάδι δύσκολα µπαίνεις, εύκολα µένεις. Αντιθέτως, στην Ευρώπη, σε όλα τα πανεπιστήµια, εύκολα µπαίνεις, δύσκολα µένεις. Μήπως θα ήταν καλύτερα κάθε πανεπιστήµιο να αναλάµβανε αυτό τη διαδικασία εγγραφής νέων φοιτητών ανάλογα µε τους βαθµούς τους κι έπειτα από συνεντεύξεις;
«Σαφώς και πρέπει να εισάγεται ο αριθµός φοιτητών που µπορεί να εκπαιδεύσει κάθε τµήµα, ανάλογα φυσικά µε τα προσόντα και τις επιδόσεις κάθε υποψηφίου».
Και για να τελειώνω. Σ' αυτή την έρµη χώρα, πουθενά αλλού στην Ευρώπη, δύο πράγµατα θεωρούνται δυσάρεστα και εχθρικά: η απλή κοινή λογική, ανεξαρτήτως κοµµατικών πεποιθήσεων, και το αυτονόητο. ∆ηλαδή γκρεµίζεις ξένη, δηµόσια περιουσία; Ωραία, πλήρωσε τις ζηµιές µε τα δικά σου λεφτά. ∆εν έχεις; Θα σου κατασχέσω τα πάντα! Πού τέτοιο πράγµα. Οι µεροκαµατιάρηδες πληρώνουν τα σπασµένα. Κι αυτό το γκρέµισµα το λένε «επαναστατικό». Εγώ το λέω «φασιστικό»!