Το σύνδρομο της Καβάλας: Γυναίκες θύματα των «αντρών παλιάς κοπής»

Η βαρβαρότητα του τριπλού φονικού καθηλώνει το ενδιαφέρον, μαγνητίζει και εγκλωβίζει την προσοχή αποκλειστικά στον τόπο και τον χρόνο όπου συνέβη το κακό. Ταυτόχρονα, όμως, ο αποτροπιασμός λειτουργεί σαν παραπέτασμα, καθώς το φρικαλέο του θανάτου παραγκωνίζει και επισκιάζει τη, σχεδόν αδιανόητη, μιζέρια της ζωής που προηγήθηκε. Μαζί με το αταίριαστο ζευγάρι και τον μόλις 11 μηνών γιο τους, στη Λεκάνη Καβάλας την προηγούμενη Παρασκευή έπεσε νεκρή και η ρομαντική ψευδαίσθηση που είχε δημιουργήσει η Αννα Δημητριάδη-Κρούζε, γύρω από την επιστροφή της στην απλότητα, στην αυθεντικότητα κ.ο.κ. της φύσης.

Αυτή η βουκολική ουτοπία εξολοθρεύτηκε στο μακελειό - αλλά αφού προηγουμένως είχε παρέλθει μια ολόκληρη τετραετία άγριας κακουχίας, κατά τη συμβίωση του μετέπειτα δράστη με το θύμα: «Αντιμετωπίσαμε σοβαρό βιοποριστικό πρόβλημα, καθώς δεν είχαμε να φάμε τίποτα, φτάνοντας στο έσχατο σημείο, πολλές φορές να τρώμε μουχλιασμένα ψωμιά που μας έδιναν για τα σκυλιά. Αυτό οφειλόταν, προφανώς, στην αντίληψη που είχε ο σύντροφός μου για τον τρόπο ζωής μας και το πώς αντιμετώπιζε εμένα».

Απόσπασμα γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο από την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων της Αννας Δημητριάδη-Κρούζε κατά του Χαράλαμπου Καστανίδη - δηλαδή του πρώην συντρόφου και μέλλοντα δολοφόνου της. Στο ίδιο κείμενο που συνέταξε ο συνήγορός της, Μάρκος Αποστολίδης, η Κρούζε περιγράφει παραστατικά την κακοτράχαλη συμβίωσή της με τον πρωτόγονο άντρα που ερωτεύτηκε στη Λεκάνη Καβάλας.

Μια συνύπαρξη προβληματική και επώδυνη από την πρώτη μέρα, η οποία θα μπορούσε, όπως φαίνεται τώρα πια εκ των υστέρων, να θεωρηθεί προμελέτη της τελικής τραγωδίας. Με όρους αρχαιοελληνικού δράματος, στη συγκεκριμένη ιστορία δεν υπάρχει κανενός είδους κάθαρσις, το κοινό δεν αποχωρεί ανακουφισμένο από το νοερό θέατρο, μια και στο τραγικό περιστατικό της Λεκάνης δεν υπήρξε το παραμικρό έλεος. Οπως δεν υπήρξε και στον πρότερο κοινό βίο του Καστανίδη με την Κρούζε.

Η νέμεσις για την απόπειρα να συντονιστούν δύο ασύμβατοι κόσμοι ήταν εξίσου ανελέητη όσο και αναπόδραστη. «Η Αννα επανειλημμένως μου είχε τονίσει» -θυμάται ο δικηγόρος Αποστολίδης- «το πόσο πικραμένη και απογοητευμένη ήταν από τη συμπεριφορά του συντρόφου της. Διότι, ενώ αυτή εργαζόταν σαν σκλάβα και ενώ θυσίασε όλες τις οικονομίες της για να βοηθήσει τον 56χρονο κτηνοτρόφο, εκείνος μονίμως την προσέβαλε και την ταπείνωνε. Ο άνθρωπος αυτός ήταν, ούτως ή άλλως, τραχύς και αθυρόστομος.

Η Αννα παραπονιόταν ότι δεν είχε ακούσει ποτέ ούτε ένα ευχαριστώ από τα χείλη του. Αλλά τι ευχαριστώ να πει ένας άντρας που μεταχειριζόταν τη γυναίκα του σαν ζώο, φορτώνοντάς τη ζωοτροφές, ακόμη και στη διάρκεια της εγκυμοσύνης της;». Οταν ο Καστανίδης δεν έβριζε χυδαία την Αννα, την αποκαλούσε «μαϊμού» - και όχι παιχνιδιάρικα ή χαϊδευτικά. «Μαϊμού» ήταν, λοιπόν, για εκείνον η γυναίκα-εργαλείο, ένα εξάρτημα για το μαντρί, όχι πολύ διαφορετική από ένα ζώο-εργάτη, δίπλα στα σκυλιά και τα περίπου 1.000 γίδια του.

Η Αννα Δημητριάδη-Κρούζε, η κόρη του Γερμανού αστυνομικού και της Ελληνίδας από τη Λεκάνη Καβάλας, μια γυναίκα υψηλής πνευματικής και συναισθηματικής νοημοσύνης, με καλλιτεχνικές ανησυχίες, ευγενική, λεπτεπίλεπτη και καλλιεργημένη, με προσλαμβάνουσες από τη σύγχρονη δύση (Γερμανία, Νέα Υόρκη κ.α.), μεταμορφώθηκε πρόθυμα σε υποζύγιο για χάρη του βοσκού και φονέα της. Θυσίασε πρώτα την καριέρα, την προσωπική της εξέλιξη εντός της κοινώς παραδεδεγμένης κοινωνικότητας και στο τέλος τη ζωή της. Κυνηγώντας μια «εναλλακτική» χίμαιρα, κάποιο προηγούμενο στάδιο εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού, προσωποποιημένο στη μορφή ενός απότομου, ακατέργαστου ερημίτη.

Ο ήρωας της φαντασίωσης

Η Αννα ήταν ένθερμη φιλόζωη και κατά συνέπεια όχι μόνο δεν την τρόμαζε, αλλά τη γέμιζε με ενθουσιασμό η προοπτική να ζήσει το υπόλοιπο του βίου της σε μια «κτηνοτροφική μονάδα» (ευφημισμός για το μαντρί και τον στάβλο), με ό,τι αυτό συνεπαγόταν για την ολοκληρωτική ανατροπή στην ποιότητα της ζωής της εφεξής.

Προφανώς θεώρησε ότι και ο σύντροφός της, ως ποιμένας και κτηνοτρόφος, θα εμφορύνταν από παρόμοια αισθήματα αγάπης προς τα ζώα. Προς μεγάλη έκπληξή της, όμως, έγινε επανειλημμένως αυτόπτης μάρτυρας της κακοποιητικής συμπεριφοράς του Καστανίδη, ο οποίος χτυπούσε αλύπητα τα τσοπανόσκυλα ή ακόμη και τα κατσίκια του, εν είδει τιμωρίας και παραδειγματισμού για κάποια αταξία τους. Παρ’ όλα αυτά, η Αννα αγνόησε τους κακούς οιωνούς και μαζί την ενστικτώδη διαίσθηση ότι όποιος δεν διστάζει να ασκήσει βία στα ζώα που τον περιστοιχίζουν, νομοτελειακά, θα βιαιοπραγήσει και εις βάρος ανθρώπων.

Η Κρούζε πέρασε τουλάχιστον τρεις αδυσώπητα σκληρούς χειμώνες στο βουνό, κατά το πλείστον παγωμένη και πεινασμένη, δίπλα στον άντρα-αγρίμι της καρδιάς της, ζώντας σε ένα προχειροφτιαγμένο καλύβι, μια τρώγλη για την ακρίβεια, χωρίς ούτε τις στοιχειώδεις εγκαταστάσεις υγιεινής. Η σωματική αντοχή της, εντελώς άμαθης σε τέτοιες συνθήκες, Αννας είναι σαφώς άξια περιέργειας - αν όχι θαυμασμού. Ομως, ακόμη πιο αξιοπερίεργη είναι η επιμονή της να πιστεύει ότι ζει στον φυσιολατρικό παράδεισο που ανέκαθεν ονειρευόταν, στο πλευρό ενός μεσήλικα κτηνοτρόφου, ο οποίος πλάγιαζε δίπλα της με τα ρούχα της δουλειάς, επιστρέφοντας κατευθείαν από το μαντρί και τα γίδια του.

Πιθανώς ο φονιάς και αυτόχειρας να μη χρειάστηκε περισσότερα από 4 λεπτά για να σκοτώσει το παιδί, τη σύντροφο και τον εαυτό του - κατά σειρά εκτέλεσης. Αλλά αυτό που μοιάζει εντελώς ακατανόητο στην υπόθεση της Λεκάνης είναι ότι η Αννα Δημητριάδη-Κρούζε χρειάστηκε 4 χρόνια για να πειστεί ότι στην πραγματικότητα είχε ερωτευτεί μια εξιδανικευμένη φαντασίωση. Ο ιδεατός ορεσίβιος και μοναχικός ποιμένας, ο εξ ορισμού άκακος άνθρωπος που είναι πλήρως εναρμονισμένος με τη φύση κ.λπ. ήταν η δική της προβολή σε μια αλήθεια που ήταν πολύ διαφορετική - και απείρως λιγότερο γοητευτική. Ο πραγματικός γιδοβοσκός, δυστυχώς για την Αννα, δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από αυτή τη μορφή που είχε πλάσει στο μυαλό της.

Μια μορφή που ήταν, σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες, το άκρως αντίθετο από την ίδια, κάτι σαν την αρνητική εκδοχή του δικού της, απόλυτα καλοπροαίρετου χαρακτήρα. Κατά έναν παράδοξο, αυτοκαταστροφικό και νοσηρό τρόπο σκέψης, ο δολοφόνος μοιάζει να τιμώρησε την ερωμένη -που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και κόρη του, εφόσον η Αννα είχε περίπου τα μισά του χρόνια- ακριβώς επειδή ο ίδιος έκρινε σαν ασυγχώρητη τη δική της ποιμενική αυταπάτη. Το ότι σκοτώνοντας τη σύντροφό του και το παιδί του τιμωρούσε μαζί και τον εαυτό του, ο φονιάς δεν θα έχει την ευκαιρία να το μάθει ποτέ.

Αυτοκτονώντας, όχι με έναν αλλά με δύο πυροβολισμούς, ο δράστης απαλλάχθηκε από το βασανιστήριο των τύψεων και της ενδεχόμενης μεταμέλειας, ή, έστω, από το βάρος που θα έφερε η συνειδητοποίηση του διπλού εγκλήματος που διέπραξε. Και, μάλιστα, στο ίδιο ακριβώς σημείο όπου, προ τετραετίας και πιθανότατα προς μεγάλη κατάπληξή του, μια νεαρή, ελκυστική, γεμάτη ζωντάνια και ενέργεια γυναίκα έδειξε σε αυτόν τον μοναχόλυκο βοσκό της Λεκάνης ότι τον ποθεί ερωτικά.

Ο Καστανίδης τότε δεν θα πρέπει να πίστεψε στην τύχη του, καθώς μόνο με ένα ουρανοκατέβατο θαύμα θα μπορούσε ποτέ να τον ερωτευτεί ένα πλάσμα σαν την Αννα - και με τόσο παράφορο πάθος, μάλιστα, ώστε να τον θέσει στο επίκεντρο της νέας ζωής της στην ελληνική ύπαιθρο. Δ

ιότι έως την αρχή του 2018 ο Χαράλαμπος Καστανίδης είχε ήδη περιορίσει στα απολύτως απαραίτητα τη συνδιαλλαγή του με τον περίγυρο. Δύστροπος και οξύθυμος από χαρακτήρα, αμόρφωτος (η εκπαίδευσή του σταμάτησε σε κάποια τάξη του Δημοτικού), εν διαστάσει από χρόνια με την πρώτη σύζυγό του, πατέρας δύο παιδιών που δεν ήθελαν να τον βλέπουν και ως εκ τούτου παππούς που δεν γνώρισε ποτέ τα εγγόνια του, μονίμως χρεωμένος, καθώς δεν ήταν σε θέση να διαχειριστεί επικερδώς τα ζώα και τα κτηνοτροφικά προϊόντα, ο Καστανίδης επικοινωνούσε περισσότερο με τα ζωντανά παρά με τους συγχωριανούς του.

Τυφλός έρωτας

Αυτό τον άντρα ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα η Αννα Δημητριάδη-Κρούζε. Τον γνώρισε το 2017 όταν συγκέντρωνε υλικό για την πτυχιακή εργασία της σε γερμανικό πανεπιστήμιο, όπου σπούδασε γραφιστική, φωτογραφία και καλλιτεχνική επιμέλεια συσκευασίας προϊόντων. Η Αννα σκέφτηκε να δημιουργήσει ένα φωτογραφικό λεύκωμα με στιγμιότυπα από την καθημερινότητα των κατοίκων στο χωριό καταγωγής της μητέρας της, τη Λεκάνη Καβάλας. Ενα χωριό που φτιάχτηκε από Πόντιους και Μικρασιάτες πρόσφυγες, πολλοί από τους οποίους - ακριβώς όπως οι παππούδες της Αννας, εγκατέλειψαν τη Λεκάνη για να γίνουν ξανά οικονομικοί μετανάστες, κυρίως στη Γερμανία.

Μολονότι το 2017 η Αννα γνώριζε ελάχιστες λέξεις στα ελληνικά, κατάφερε να ενσωματωθεί εύκολα στη μικρή κοινωνία της Λεκάνης - το χωριό δεν αριθμεί περισσότερους από περίπου 350 μόνιμους κατοίκους. Στην πορεία, παρά την απομόνωση και την καθημερινή βασανιστική δουλειά στη στάνη, δίπλα σε έναν άνθρωπο με εξαιρετικά περιορισμένο λεξιλόγιο και διάθεση για διάλογο, η Αννα κατόρθωσε να μάθει μόνη της -και δη εντυπωσιακά καλά- ελληνικά.

Το γεγονός ότι η Κρούζε επισκεπτόταν τη Λεκάνη τα καλοκαίρια ενόσω μεγάλωνε, αποτέλεσε βαρύνοντα παράγοντα για την ταχύτερη αποδοχή της από τους κατοίκους της Λεκάνης. Βεβαίως, τον πλέον καθοριστικό ρόλο διαδραμάτισε η πρόσχαρη, φιλική προσωπικότητα της Αννας. Ολοι όσοι έχουν μιλήσει γι' αυτήν μετά το φονικό τονίζουν ότι ήταν ένα αξιαγάπητο κορίτσι - υπογραμμίζοντας έμμεσα την ολοκληρωτική αντίθεση του χαρακτήρα της με τον Καστανίδη.

Η Αννα μαγεύτηκε από το χωριό, από τους ανθρώπους και το φυσικό περιβάλλον. Πίστεψε πως είχε βρει τη δική της Γη της Επαγγελίας, ασχέτως εάν η Λεκάνη, ιδιαίτερα τον χειμώνα, περνά σε μια φάση απομόνωσης και απόλυτα ανιαρής χειμερίας νάρκης. Αλλά η Αννα βρισκόταν σε έκσταση, σε βαθμό που, όπως παρατηρεί ένας τοπικός παράγων, «είχε ξετρελαθεί με το χωριό, γιατί έτσι κι αλλιώς της άρεσε ο εναλλακτικός τρόπος ζωής, ήταν φανατική φυσιολάτρης και ζωόφιλη. Οπότε, μπορεί ο βοσκός να ήταν για την Αννα απλώς ένα μέρος του γενικότερου ονειρικού σκηνικού που είχε φτιάξει μέσα στο κεφάλι της. Στη θέση του Καστανίδη θα μπορούσε να βρίσκεται ο καθένας, γιατί η Αννα ερωτεύτηκε το “πακέτο” που βρήκε στη Λεκάνη. Δεν ερωτεύτηκε απαραιτήτως τον συγκεκριμένο άντρα. Κι αυτό ήταν το χειρότερο λάθος της, διότι παρασύρθηκε και δεν είδε καθαρά ποιος πραγματικά ήταν ο Χαράλαμπος Καστανίδης».

Τα μαρτύρια στο βουνό

Η ερωτική σχέση της Κρούζε με τον Καστανίδη ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2018, αφού εκείνη πέρασε πολλές ημέρες δίπλα του, παρακολουθώντας τη ζωή του σύγχρονου τσοπάνου, προκειμένου να απαθανατίζει χαρακτηριστικές σκηνές από τις κτηνοτροφικές εργασίες για το λεύκωμά της. Η ίδια, καταθέτοντας ασφαλιστικά μέτρα το προηγούμενο καλοκαίρι, έχει εξιστορήσει την περιπέτειά της στη Λεκάνη Καβάλας, ως εξής:

«Από τον Ιούλιο 2018 εγκαταστάθηκα στη Λεκάνη Καβάλας, όπου και συγκατοικήσαμε με το σύντροφό μου.

Οταν ήρθα στη Λεκάνη είχα μαζί μου 5.000 ευρώ, που είχα αποκομίσει από την εργασία μου ως γραφίστρια, χωρίς κανένα άλλο εισόδημα. Η οικία όπου διαμέναμε ήταν σε άθλια κατάσταση. Αφιέρωσα χρόνο, κόπο και χρήματα για να την καταστήσω κατά το δυνατόν κατάλληλη για τη διαβίωσή μας. Συμφωνήσαμε πως εγώ θα συνέχιζα την εργασία μου μέσω διαδικτύου, από την οποία αμειβόμουν αρκετά ικανοποιητικά, αλλά αυτός επέμενε να τον ακολουθώ στις στάνες και να εκτελώ χρέη βοηθού του στις κτηνοτροφικές του εργασίες, καθόσον κατέχει 1.000 κατσίκια και δεν είχε κανένα άτομο ως προσωπικό. Λόγω της επιμονής του αυτής, τελικά επέτυχε να αφιερωθώ στην κτηνοτροφία και φυσικά σχεδόν να αφήσω την εργασία μου, με συνέπεια να χάσω πολλούς πελάτες μου, καθόσον ήταν ανέφικτο να ανταποκριθώ στις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις λόγω έλλειψης χρόνου».

Στο ίδιο έγγραφο των ασφαλιστικών μέτρων εναντίον του, το οποίο εν τέλει απέμεινε σαν εκ βαθέων εξομολόγηση και χρονικό της δοκιμασίας της, η Αννα Κρούζε αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η συμβίωση μαζί του αποδείχθηκε άκρως οδυνηρή για μένα, καθόσον από το Δεκέμβριο μέχρι και το Μάρτιο που γεννάνε τα κατσίκια, βρισκόμασταν στο βουνό, από τα ξημερώματα μέχρι αργά το βράδυ και με πολύ αντίξοες καιρικές συνθήκες (χιόνια, βροχές, παγετός) για να τον βοηθώ εγώ, καθώς δεν είχε άλλους εργάτες παρά μόνο εμένα. Στις ελάχιστες ώρες που δεν είχαμε υποχρεώσεις στις στάνες, εγώ ασχολούμουν με την περιποίηση του σπιτιού. Ολο το χρόνο μου τον αφιέρωνα στην κτηνοτροφική μονάδα, ώστε να τον βοηθήσω με την εργασία μου να ανταποκριθεί στις οικονομικές δυσκολίες του, ενώ δεν είχα εικόνα των οικονομικών του συναλλαγών. Η συμβίωση μας ήταν ελεύθερη, χωρίς γάμο και σύμφωνο συμβίωσης. Χαρακτηριστικό της πλήρους αδιαφορίας του για μένα είναι το ότι για 4 συνεχή έτη δεν μου έδωσε ούτε 1 ευρώ για τις προσωπικές μου ανάγκες ή για τις ανάγκες συντήρησης του σπιτιού του, με αποτέλεσμα να δαπανήσω τις 5.000 ευρώ που είχα μαζί μου και χρειάστηκε να χρεωθώ ακόμη 4.500 ευρώ από υπεραναλήψεις στις κάρτες μου».

Οπως ήταν φυσικό, τα οικονομικά προβλήματα προκάλεσαν προστριβές ανάμεσα στην Κρούζε και τον Καστανίδη. Ωστόσο, παρά την ένταση των διαμαρτυριών και των παραπόνων της, ο κτηνοτρόφος απλώς την αγνοούσε. Ισχυριζόμενος ότι όλα τα έσοδα, συμπεριλαμβανομένων των κρατικών επιχορηγήσεων -όπως η έκτακτη για τον COVID κ.λπ.- διοχετεύονταν στους πιστωτές, μια και ο Καστανίδης είχε συσσωρευμένα χρέη. Για την Αννα και τις ανάγκες της δεν περίσσευε ούτε ευρώ. Και, όπως πολύ συχνά συμβαίνει σε ζευγάρια που βρίσκονται στο κατώφλι του χωρισμού, ήρθε το παιδί: «Τον Απρίλιο του 2021 έμεινα έγκυος», επισημαίνει η Αννα, «αλλά ο Καστανίδης αντιμετώπισε το γεγονός με δυσφορία και αρνητισμό. Μέχρι το τέλος της εγκυμοσύνης μου εργαζόμουν σκληρά, μεταφέροντας ζωοτροφές με βάρος 20 κιλών σε κουβάδες.

Αυτό γινόταν κατόπιν συνεχών πιέσεων εκ μέρους του, καθώς αδιαφορούσε παντελώς για την εύθραυστη κατάσταση της υγείας μου. Λόγω αυτών των αντίξοων συνθηκών που βίωνα, γέννησα στις 19/11/2021, έξι εβδομάδες νωρίτερα από τον προβλεπόμενο χρόνο τοκετού. Παρά ταύτα, οι καθημερινές υποχρεώσεις και το πρόγραμμα συνεχίζονταν κανονικά. Κουβαλώντας μαζί μου το βρέφος βοηθούσα το σύντροφό μου στο τάισμα, στο άρμεγμα κ.λπ. των ζώων, με αποτέλεσμα να μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να ασχοληθώ με το νεογέννητο παιδί μου».

Η μητρότητα λειτούργησε σαν αφύπνιση για την Αννα.

Διαπιστώνοντας ότι το παιδί της διατρέχει κίνδυνο, η φούσκα του εναλλακτικού τρόπου ζωής, της φυσιολατρίας κ.λπ. έσκασε. Η Αννα προσγειώθηκε απότομα στην πραγματικότητα, συνειδητοποιώντας, επιτέλους, ότι είχαν δίκιο όλοι όσοι είχαν προσπαθήσει να την αποτρέψουν από το να αφοσιωθεί στον ποιμενικό βίο δίπλα στον Καστανίδη - με πρώτη τη μητέρα της, η οποία φέρεται να είχε αντιπαθήσει τον γαμπρό της με την πρώτη ματιά. Τότε άρχισε να γράφεται το τελευταίο επεισόδιο του δράματος: «Η κατάσταση ήταν αφόρητη για μένα», εξομολογείται η Αννα στο έγγραφο των ασφαλιστικών μέτρων.

«Ανακοίνωσα στον Καστανίδη πως έπρεπε να δώσω απόλυτη προτεραιότητα στις ανάγκες του μωρού, κάτι που παραδόξως εκείνος δεν μπορούσε να κατανοήσει. Λόγω της αφόρητης κατάστασης αυτής, στις αρχές Ιουνίου 2022 εγκαταστάθηκα στο σπίτι του παππού μου που ζει επίσης στη Λεκάνη και ενημέρωσα τον σύντροφό μου πως τον αφήνω για να φροντίσω το παιδί μας σε ένα περιβάλλον καθαρό και ήρεμο. Ομως οι εντάσεις, οι φιλονικίες και οι απειλές εκ μέρους του έγιναν καθημερινές. Οχι επειδή του έλειπε το μωρό, ή εγώ, αλλά επειδή έχασε τον μοναδικό βοηθό του. Εφτασε μάλιστα στο έσχατο σημείο να μου πει πως έπρεπε να πνίξει εμένα και το μωρό και μετά να αυτοκτονήσει. Αυτό μου προξένησε ιδιαίτερο φόβο και ανησυχία, καθόσον γνωρίζω πως έχει στην κατοχή του κυνηγετική καραμπίνα».

Το φριχτό φινάλε

Γνωρίζοντας πλέον την κατάληξη της ιστορίας, οι φράσεις που η Αννα υπαγόρευσε στον δικηγόρο -και ατύπως προσωπικό σύμβουλό της- προκαλούν ανατριχίλα. Ο Καστανίδης την είχε απειλήσει απροκάλυπτα, προδιαγράφοντας το ολέθριο μέλλον. Κι εκείνη, αντί να τρέξει αμέσως να ξεφύγει από τον κλοιό του θανάτου που είχε αρχίσει να δημιουργείται γύρω της, προτίμησε να παραμείνει κοντά στον πρώην σύντροφό της. Συγγενείς και φιλικά πρόσωπα συμβούλευαν την Αννα να μην υποτιμά τον Καστανίδη, γιατί ήταν άνθρωπος ικανός για το χειρότερο. Εκείνη όμως, από ό,τι μπορεί να διακρίνει κάποιος, εξακολούθησε να ελπίζει ότι ο πρώην σύντροφός της θα μαλάκωνε, κυρίως λόγω του παιδιού.

Η Αννα ήταν τόσο καλοπροαίρετη, ώστε, αγγίζοντας τα όρια της αφέλειας, απέρριψε την παραίνεση του συνηγόρου της να απαιτήσει χρηματικό βοήθημα από τον Καστανίδη, κάτι σαν «διατροφή» που θα κατέβαλε ο κτηνοτρόφος για έξοδα διαβίωσης του γιου του. «Οχι, δεν θέλω να του προσθέσω κι άλλα βάρη, γιατί ξέρω ότι είναι πάμπτωχος και έχει πολλά χρέη», είχε πει τότε. Η Αννα αγνόησε επίσης όσους προσπάθησαν να την αποτρέψουν από το να συναντήσει κατά πρόσωπο τον Καστανίδη, χωρίς παρουσία τρίτων - και για τελευταία, όπως αποδείχθηκε, φορά.

Αυτό που αντίκρισε ο ιατροδικαστής ύστερα από ό,τι έγινε το πρωί της 30ής Σεπτεμβρίου ήταν τόσο φριχτό ώστε σόκαρε ακόμη και τον ίδιο. Οπως δήλωσε σε ΜΜΕ συγκλονισμένος, ύστερα από δεκάδες αυτοψίες στα θύματα ανθρωποκτονιών, πολλές από τις οποίες ήταν απλώς απάνθρωπες, ποτέ πριν δεν είχε δει βρέφος πυροβολημένο εξ επαφής. Ο πατέρας του, όπως το είχε σχεδιάσει, το σκότωσε πρώτο, πισώπλατα, με σκάγια μικρού διαμετρήματος, από αυτά που οι κυνηγοί χρησιμοποιούν για πουλιά.

«Το παιδί έχει πύλη εισόδου στην αριστερά ωμοπλατιαία χώρα και πύλη εξόδου στη δεξιά κάτω κοιλιακή χώρα. Προκλήθηκε ρήξη των πνευμόνων και του ήπατος. Ο θάνατος του παιδιού ήταν ακαριαίος. Οπως και της μητέρας του», είναι η τυπική, επιστημονική, αλλά απερίγραπτα μακάβρια αναφορά του ιατροδικαστή.

Στον εξωτερικό παρατηρητή απομένει το να αναπαραστήσει τη σκηνή: ο 56χρονος κτηνοτρόφος σκοτώνει το παιδί του, η Αννα ουρλιάζει με όλες τις δυνάμεις της ενώ το σοκ και ο τρόμος τη στραγγαλίζουν, κάνει μια καταδικασμένη, απέλπιδα απόπειρα να τρέξει, εκείνος τραβά ξανά τη σκανδάλη.

Στο επόμενο άνοιγμα των βλεφάρων η 31 ετών πρώην σύντροφος και βοηθός του είναι πεσμένη στο έδαφος, αιμόφυρτη. Ξεψυχά τρώγοντας χώμα, στο φινάλε αυτής της σπλάτερ εκδοχής ενός σεναρίου τύπου «Κορίτσια στον ήλιο», με τον παράδοξο έρωτα ανάμεσα στον αρχέτυπο πλην καλόκαρδο πρωτόγονο και τη γλυκιά, άδολη καλλονή. Στον αληθινό κόσμο όμως, υπήρξε συνέχεια: ο Καστανίδης γεμίζει ξανά το όπλο και αυτοκτονεί - αν και χρειάστηκε να πυροβολήσει δύο φορές τον εαυτό του, τη δεύτερη καταπίνοντας βλήμα για αγριογούρουνα, με την κάννη μέσα στο στόμα του, έτσι ώστε να είναι σίγουρος πως δεν θα μείνει κανένα περιθώριο σωτηρίας. Οπως δεν θα υπάρξει πια κανένα μέλλον - αν υποτεθεί πως θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει κοινό μέλλον για αυτά τα τρία πλάσματα.

Ειδήσεις σήμερα:

Νέες αποκαλύψεις: «Θα σας κάψω ζωντανούς» απειλούσε ο 53χρονος - «Η γυναίκα του μας έδινε 10.000 ευρώ»

Πρόσωπο «κλειδί» στην υπόθεση του Κολωνού η θεία της 12χρονης που ανακάλυψε τα μηνύματα - «Τα έχουμε χαμένα»

Διπλές αυξήσεις σε 1,3 εκατ. συνταξιούχους - Αυτά είναι τα νέα ποσά, δείτε τα 6 παραδείγματα