Skipper’s Bar: Αποχαιρετιστήρια βραδιά με «open bar» στο ιστορικό στέκι των ερωτευμένων στη Μαρίνα Αλίμου

Πριν από λίγες μέρες το διαδίκτυο (Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και Μαζικής Ενημέρωσης "πήρε φωτιά" στην είδηση ότι το θρυλικό μπαρ Skipper’s κλείνει οριστικά τις πόρτες του μετά από 35 χρόνια λειτουργίας. Μάλιστα ως λόγος του λουκέτου προβλήθηκε ότι το συγκεκριμένο μπαρ δεν περιλαμβάνεται στα σχέδια ανάπλασης της Νέας Μαρίνας Αλίμου. 

Η είδηση αυτή, όπως ήταν φυσικό,  σκόρπισε θλίψη στους χιλιάδες θαμώνες του καθώς σ’ ένα κόσμο που αλλάζει με μεγάλες ταχύτητες η Αθήνα θα χάσει ένα σημαντικό τοπόσημο της.
Πολλοί ήταν αυτοί που αναπόλησαν τους έρωτες τους (αυτούς που χάθηκαν ή κατέληξαν σε γάμο), γιατί το Skipper’s –εκτός των άλλων–  υπήρξε πάντα το αγαπημένο στέκι των ρομαντικών και των ερωτευμένων. Άλλοι πάλι σχολιαστές απαίτησαν να κηρυχθεί διατηρητέο.  

Λένε πως οτιδήποτε αγαπάμε και το χάνουμε αποτελεί ένα μικρό θάνατο. Όπως λέει ένας παλιός θαμώνας του skipper's,  "Δεν ξέρω πως ακούγεται, αλλά ακόμα θυμάμαι την συγκίνηση που ένιωσα όταν είχα επισκεφτεί το Αεροδρόμιο του Ελληνικού λίγες μέρες πριν σταματήσει να λειτουργεί για πάντα. Την ίδια συγκινησιακή φόρτιση ένιωσα και με το άκουσμα της είδησης ότι κλείνει το Skipper’s, ίσως επειδή κι αυτό αποτελούσε μια αντίστοιχη πλατφόρμα νοερής …απογείωσης καθώς η προβλήτα με τα τραπεζάκια δίπλα στο πειρατικό πλοίο, σ’ έκανε να νοιώθεις ότι βρίσκεσαι σε χώρο αναμονής προς αναχώρησης για υπέροχα μακρινά ταξίδια". 

Όπως μας πληροφορεί ο Γιάννης Μελίτας, από την ημέρα που η είδηση βγήκε στον αέρα, διεξάγεται ένα ιδιότυπο λαϊκό προσκύνημα: Όλο και περισσότεροι άνθρωποι το επισκέπτονται καθημερινά για να εκφράσουν την συγκίνησή τους ή την αγανάκτησή τους  ενώ πολλές είναι και οι ζητήσεις από παρέες για ένα τελευταίο πάρτι, κάτι σαν ύστατο αποχαιρετισμό σε έναν αγαπημένο κομμάτι της ζωής τους που σε λίγο θα πάψει να υπάρχει.

 …”Κάθε τέλος είναι μια νέα αρχή”.
Δεν πρόκειται για κάποια φράση του Κοέλιο αλλά για τον τίτλο της πρόσκλησης του Τμήματος Επεμβατικής Καρδιολογίας του Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου (!), που μόλις έμαθαν ότι κλείνει το Skipper’s, έσπευσαν να καλέσουν τους φίλους και συνεργάτες τους για ένα τελευταίο  ποτό.

Ακολούθησαν οι πολυπληθείς “Παλαιοφαληρίωτες” και άλλες παρέες.
Το θρυλικό μπαρ διακόπτει αναγκαστικά τη λειτουργία του, καθώς, από την εταιρεία «Άκτωρ», αρχίζουν τα έργα ολικής ανάπλασης της πολύπαθης αυτής Μαρίνας. 
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να θεωρηθεί ένα μπαρ θρυλικό, όπως το χαρακτηρίζουν όλα τα ΜΜΕ και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης;

Πρώτα-πρώτα να αποτελεί υπερτοπικό σημείο αναφοράς, αυτό που ονομάζουμε τοπόσημο, να είναι ευρέως γνωστό, να έχει συνδεθεί λειτουργικά και συναισθηματικά με τη ζωή των ανθρώπων και να έχει αφήσει το δικό του πολιτιστικό ίχνος. Και βεβαίως όλα αυτά επικυρωμένα από μια μακριά χρονική διάρκεια λειτουργίας.

Το Skipper’s τα διαθέτει αυτά στον απόλυτο βαθμό: Λειτουργει για σχεδόν τέσσερις -4- δεκαετίες, συνδέθηκε με τις πιο όμορφες στιγμές πάρα πολλών Αθηναίων και αποτελεί την ζωντανή ιστορία της Μαρίνας Αλίμου, την οποια έκανε γνωστή -σε όσους δεν την ήξεραν- σε όλη την Ελλάδα.

Ακούστε το τραγούδι «Argentina»

Οι αδελφοί Μελίτα είναι από τους παλαιότερους και πρωτοπόρους επιχειρηματίες στο χώρο του yachting καθώς ασχολούνται στον τομέα αυτό από το 1972, ενώ από το 1978 δραστηριοποιούνται στη Μαρίνα Αλίμου, οπού  ελλιμένιζαν δεκάδες σκάφη της οικογενειακής τους επιχείρησης, τα επίσης θρυλικά “Westerly”, του ομώνυμου Αγγλικού ναυπηγείου, τα οποία αποτέλεσαν τα πρώτα ενοικιαζόμενα ιστιοπλοϊκά σκάφη χωρίς πλήρωμα.

Το 1982 η εταιρεία “ΠΕΛΑ ΑΕ”, στην οποια η οικογένεια ήταν επίσης βασικός μέτοχος, αναδέχθηκε αποκλειστικός ανάδοχος ενός δικτύου 65 Σταθμών Ανεφοδιασμού Θαλαμηγών (ΣΑΘ) σε όλη την επικράτεια, ανάμεσα στους οποίους και η Μαρίνα Αλίμου

Στις 4 Σεπτεμβρίου 1987 το Skipper’s πρωτολειτούργησε σε ένα χώρο 30 τμ στις εγκαταστάσεις ΠΕΛΑ για να πάρει τη σημερινή του μορφή και  διαστάσεις στα επόμενα λίγα χρόνια, χωρίς όμως πότε να χάσει τον αρχικό  χαρακτήρα του.

Παρόλο που πέρασαν αρκετές δεκαετίες από τότε, πολλοί είναι αυτοί που το θυμούνται στην αρχική του μορφή, διπλά στο καρνάγιο, ανάμεσα στις δεξαμενές καυσίμων και τα βυτιοφόρα οχήματα, με εκατοντάδες θαμώνες, να κάθονται στο μόλο και στα πεζοδρόμια με τη μπύρα στο χέρι. Ή την εξωτερική τουαλέτα (WC) την οποία διέθετε, που για να την επισκεφτείς έπρεπε να ζητήσεις το κλειδί από τον μπάρμαν.

Σίγα – σιγά ,άρχισε να ενσωματώνει ένα σωρό απίθανα πράγματα, αληθινά έργα ναυτικής τέχνης, όπως η τεραστία βαπορίσια τσιμινιέρα με τον ιστό φορτωμένο ραδιοναυτιλιακά βοηθήματα μιας άλλης εποχής, το Πειρατικό πλοίο “Varthalabau” με τα πολλά κανόνια και την περίτεχνη αρματωσιά του, ενώ παλιότερα το κατάστημα διέθετε και ένα αληθινό κίτρινο υποβρύχιο!  

Μπορεί τα χρόνια να πέρασαν και το  Skipper’s να μεγάλωσε, πολλοί επώνυμοι από το χώρο της πολιτικής, της τέχνης, του πολιτισμού κ.ο.κ. να το έκαναν στέκι τους, αλλά δεν πούλησε ούτε για μια στιγμή την ψυχή του για το …lifestyle. Αν και σε προχωρημένη ηλικία πιά, οι περισσότεροι από τους πρώτους πελάτες του  εξακολουθούν να συχνάζουν εκεί, ενώ, σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες, έχουν εργαστεί ακόμα και άτομα που οι γονείς τους γνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν στο Skipper’s.

Υπάρχει εργαζόμενος που δουλεύει 30 χρόνια στο Skipper’s, ενώ αρκετοί ακόμα έχουν συμπληρώσει 20 χρόνια συνεχούς εργασίας, πράγμα που δεν συνηθίζεται σε αυτού του είδους τις επιχειρήσεις και αυτό είναι κάτι που σίγουρα σημαίνει πολλά.
Όπως επίσης και το γεγονός ότι, παρόλο που γινόταν «λαϊκό προσκύνημα», οι τιμές  -των πάντα καθαρών ποτών του- παραμένουν αμετάβλητες τα τελευταία 20 χρόνια. Αλλά τι να πει κανείς και για το γεγονός ότι στο εσωτερικό του μπαρ, ένας ολόκληρος τοίχος καλύπτεται με φωτογραφίες ανθρώπων που εργάζονταν στην Μαρίνα Αλίμου, σύχναζαν καθημερινά στο Skipper’s κι έφυγαν πρόωρα και αναπάντεχα από τη ζωή.

Ολα για την ιστορία του Skipper’s, της Μαρίνας Αλίμου και του yachting μπορείτε να δείτε στο περιοδικό ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΑ ΝΕΑ

Όλη η Αθήνα πέρασε από το φοβερό Skipper’s, χωρίς η επωνυμία και η αναγνωσιμότητα των πελατών του να αποτελεί κριτήριο για ιδιαίτερη αντιμετώπιση και για τις γνώστες ρεβεράντζες που συνηθίζονται σε τέτοια μαγαζιά. Και βεβαίως χωρίς ποτέ κανένας από τους μη αναγνωρίσιμους επισκέπτες του να αναγκαστεί να υποβληθεί σε face control και αποκλεισμούς. Ο φιλόξενος χώρος του αποτέλεσε μια  ανοιχτή αγκαλιά για όλους. Το Skipper’s υπήρξε ενωτικό και έδειξε το χαρακτήρα του σε εποχές που τα πράγματα στη νυχτερινή διασκέδαση είχαν ξεφύγει με τα face control, τα “ελληνάδικα” και το τσουνάμι της “γκλαμουριάς” που χτύπησε τη διασκέδαση τις προηγούμενες δεκαετίες.
Ρομαντικά φλερτ, μεγάλοι έρωτες, χάλαρα πρωινά, αξέχαστα μεσημέρια, υπέροχα απογεύματα και βραδιές γεμάτες με μεθυστικές μουσικές, εκεί, στην άκρη της πόλης, δίπλα στη θάλασσα με το φεγγάρι ανάμεσα στα κατάρτια των ιστιοφόρων.

Και κανείς δεν αναχωρούσε πριν ν’ ακούσει το «Αρζεντίνα» των Χειμερινών Κολυμβητών, από την χαρακτηριστική φωνή του Αργύρη Μπακιρτζή, το μοναδικό ελληνικό τραγούδι που επί δεκαετίες παίζεται κάθε βράδυ ακριβώς στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, μαζί με το “Sitting on the dock of the bay” από Playing For Change Band.

Όλα αυτά τα χρόνια το Skipper’s δέχτηκε στρατιές θαμώνων, αποτέλεσε σημείο αναφοράς της πόλης και συνένωσε πολλές γενιές και διαφορετικές κοινωνικές ομάδες με τον πιο φυσικό, ανεπιτήδευτο και πολιτισμένο τρόπο.
Αυτό το τελευταίο θεωρούν οι ιδιοκτήτες του ότι αποτελεί την παρακαταθήκη που αφήνει πίσω του το εμβληματικό Bar με την ολοκλήρωση του  35ετους κύκλου της λειτουργίας του.

Κυριακή 30 Οκτωβρίου: Αυτή η νύχτα μένει!

Ο  μεγάλος Άγγλος ποιητής T.S. Eliot θεώρει ότι «Το σύμπαν δεν θα τελειώσει με μια έκρηξη, αλλά μ΄ ένα λυγμό». Με ένα  λυγμό του Μανού Χατζιδάκι για τον “Κεμάλ” μας καληνυχτίζει κάθε βράδυ και το Skipper’s, τελειώνοντας το πρόγραμμά του.
Όμως την τελευταία βραδιά του προβλέπεται έκρηξη, καθώς, όπως μας πληροφορεί ο Αλέξης Μελίτας:

«-Την Κυριακή 30-10-2022, από το απόγευμα, το Skipper’s θ’ ανοίξει την αγκαλιά του και τα μπαρ του για να προσφέρει ένα τελευταίο ποτό, εκεί στην άκρη του μόλου, για όλους τους φίλους με τους οποίους πρωτοσυναντηθήκαμε και συμπορευτήκαμε όλα αυτά τα 35 χρόνια, προκειμενου να τους  ευχαριστήσει για το ωραίο ταξίδι και να τους αποχαιρετήσει.

Και να τους ευχηθεί καλή αντάμωση μετά την ανάπλαση της Νέας Μαρίνας Αλίμου, καθώς, όχι απλώς συμπεριλαμβάνεται στο σχέδιο ανάπλασης, αλλά Μαρίνα Αλίμου χωρίς Skipper’s δεν νοείται».
Φαίνεται τελικά ότι εκεί στο Τμήμα Επεμβατικής Καρδιολογίας του Ωνασείου θα γνώριζαν κάτι περισσότερο από τα ΜΚΔ, όταν στην πρόσκλησή τους έγραφαν ότι …Κάθε τέλος είναι μια νέα αρχή!
Όσοι πιστοί -στο Skipper’s- προσέλθετε λοιπόν για τελευταία φορά την Κυριακή
Αυτή η νύχτα μένει!