Κιβωτός του Κόσμου: Δωρεές, ακίνητα και πακτωλός χρημάτων πίσω από τη βιτρίνα

«Επεσαν απο τα σύννεφα» οι πάντες μετά από την βροχή καταγγελιών για σεξουαλικές και άλλες κακοποιήσεις στην «Κιβωτό του Κόσμου»:  Οι «επώνυμοι» χορηγοί, αλλά και πάμπολλοι εθελοντές σπεύδουν να διαχωρίσουν τη θέση τους, η Αρχιεπισκοπή  - που ούτως ή άλλως δεν είχε εμπλοκή στην λειτουργία της δομής -  προχώρησε σε εκκλησιαστικά μέτρα κατά του π. Αντωνίου και η κυβέρνηση , θέλοντας να στηρίξει την λειτουργία της «Κιβωτού»  ώσπου να ξεκαθαρίσει το τοπίο μέσω της Δικαιοσύνης, αλλάζει την διοίκηση της ΜΚΟ που ίδρυσε πατέρας Αντώνιος Παπανιοκολάου. 

Ο εμπνευστής της «Κιβωτού», μετά από τις αρχικές αμήχανες τηλεοπτικές του εμφανίσεις  έσπευσε να διαψεύσει όσους τον κατηγορούν λέγοντας πως πρόκειται για «ανυπόστατα ψεύδη» ενώ όλες αυτές τις ημέρες στο πλευρό του παραμένει η πρεσβυτέρα Σταματία Γεωργαντή. Υπενθυμίζεται ότι, πέραν του πατρός Αντωνίου, τη διοίκηση της «Κιβωτού»  είχε ένα 7μελές Διοικητικό Συμβούλιο, του οποίου προΐστατο η πρεσβύτερα.  Από τη Δευτέρα πάντως και μετά από σύσκεψη που έγινε στο Μαξίμου, τόσο ο πατήρ Αντώνιος όσο και η πρεσβυτέρα ξηλώθηκαν από τη διοίκηση της «Κιβωτού». 

Η Κιβωτός του Κόσμου είναι μία από τις δύο μεγαλύτερες, πλέον προβεβλημένες και καλύτερα οργανωμένες, εκ των πραγμάτων πιο ισχυρές δομές παιδικής προστασίας στην Ελλάδα. Σε μεγάλο βαθμό, ελέω της προσωπικής αίγλης του ιδρυτή της, η Κιβωτός έφτασε να αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς, να είναι σχεδόν «πανταχού παρούσα» στον τομέα δράσης της. Απόδειξη της δημοφιλίας και της εκτίμησης που απήλαυε η Κιβωτός του Κόσμου και προσωπικά ο πατήρ Αντώνιος είναι το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, η παράκληση των συγγενών  σε πολλές κηδείες ήταν   να κατατίθενται χρήματα στους τραπεζικούς λογαριασμούς του φορέα εις μνήμην του τεθνεώτος αντί για στέφανα, άνθη κ.λπ.

Καθώς συμπληρώνει 23 χρόνια λειτουργίας, η Κιβωτός του πατέρα Αντωνίου είχε κατακτήσει το status του αυτονόητου αποδέκτη, όχι μόνο εκκλήσεων για βοήθεια και παρέμβαση, αλλά και χορηγιών οποιασδήποτε μορφής. Από την εθελοντική εργασία και τη δωρεάν προβολή του έργου της έως τις υλικές προσφορές (σε τεχνικό εξοπλισμό, καύσιμα και αναλώσιμα, εισιτήρια και υπηρεσίες, πληρωμή ενοικίων κ.τ.λ. - ακόμη και με την παραχώρηση ολόκληρων κτιρίων, όπως αυτή που αποκάλυψη η χήρα Καρέλια, ή απλώς χρημάτων), η ενίσχυση της Κιβωτού θεωρούνταν απολύτως ασφαλής, υπεράνω οποιασδήποτε υποψίας. Εξάλλου, με κάθε ευκαιρία οι διοικούντες την δομή τόνιζαν ότι η μόνη πηγή εσόδων για την Κιβωτό του Κόσμου είναι οι δωρεές, μιας και  δεν χρηματοδοτείται, αμέσως ή εμμέσως, από δημόσιους φορείς - ασχέτως που και αυτό αποδείχθηκε αναληθές, μετά από το «πάγωμα» της χρηματοδότησής της από το υπουργείο Οικονομικών. 

Εκπέμποντας εμμέσως το μήνυμα ότι καμία δωρεά προς την Κιβωτό δεν σπαταλιέται, καμία δεν πάει χαμένη, ότι όλα «πιάνουν τόπο», πάντα προς όφελος των παιδιών που στερούνται και υποφέρουν. Και οι χορηγοί όντως συνωστίζονταν στο κατώφλι της Κιβωτού, καθώς η οργάνωση εντάχθηκε σε έναν ιδιότυπο «συρμό», τον οποίο επιχειρήσεις κάθε κατηγορίας και μεγέθους, μαζί με πλήθος μεμονωμένων πολιτών, διασήμων και αφανών, έσπευδαν να ακολουθήσουν.

Είναι ακριβώς τα ίδια πρόσωπα τα οποία πλέον συνωστίζονται στην έξοδο και την ταχύτερη δυνατή αποποίηση οποιασδήποτε σχέσης με την Κιβωτό, μετά από την χιονοστιβάδα των καταγγελιών. Ενδεικτικά, αμέσως μόλις δημοσιοποιήθηκαν οι καταγγελίες περί παρενοχλήσεων, κακοποίησης παιδιών κ.λπ, ο ΕΦΚΑ ανακοίνωσε ότι ματαιώνει την παραχώρηση ακινήτου στην Κιβωτό. Η τηλεπαρουσιάστρια Ρούλα Κορομηλά δήλωσε εξοργισμένη, συνειδητοποιώντας πλέον ότι η αγαθή προαίρεσή της και η προθυμία να πληρώνει ορισμένα ενοίκια χώρων που χρησιμοποιούσε η Κιβωτός την οδήγησαν εν αγνοία της στο να στηρίζει έναν φορέα αμφίβολης ηθικής επιφάνειας.

Οι αλλεπάλληλες βραβεύσεις, οι διακρίσεις, η διαρκής προβολή στα ΜΜΕ του φιλανθρωπικού έργου που επιτελεί περιθάλποντας εκατοντάδες παιδιά, εκλαμβάνονταν σαν πιστοποίηση ότι η Κιβωτός είναι μια νησίδα ανιδιοτελούς αγαθοεργίας, εστιασμένη στο παιδί και τη μητέρα. Εως σήμερα έχει αναπτυχθεί ένα δίκτυο παραρτημάτων ανά την Ελλάδα, καθώς ο οργανισμός της γίνεται ολοένα και πιο σύνθετος, πολυάνθρωπος και αντιστοίχως δαπανηρός. Μολονότι τα οικονομικά στοιχεία της Κιβωτού ως «εθελοντικού μη κερδοσκοπικού οργανισμού μέριμνας και προστασίας μητέρας και παιδιού» δεν είναι ευρέως προσπελάσιμα (πχ δεν υπάρχουν στην ιστοσελίδα της οργάνωσης) εύκολα συνάγεται ότι πρόκειται για έναν φορέα με κύκλο εργασιών πολλών εκατομμυρίων. Και είναι μάλλον δεδομένο ότι ποτέ τα πραγματικά «βιβλία» της Κιβωτού του Κόσμου δεν είχαν ελεγχθεί επισταμένως από τις αρμόδιες κρατικές αρχές. 

Η πρωτοβουλία του πατέρα Αντωνίου ξεκίνησε το 1998 από ένα πρώην καφενείο στον Κολωνό, το οποίο μετασκευάστηκε σε κέντρο φιλοξενίας και σίτισης παιδιών που, για διάφορους λόγους, είχαν καταλήξει στον δρόμο. Σήμερα, το διάγραμμα των επιμέρους τμημάτων που αποτελούν τον μηχανισμό της Κιβωτού είναι πολυδαίδαλο, καθώς τα πεδία στα οποία δραστηριοποιείται ο φορέας έχουν αυξηθεί και εξειδικευτεί. Επίσης, επεκτείνεται παράλληλα και ως προς τη γεωγραφική κάλυψη, με την ίδρυση κέντρων φροντίδας ανά την Ελλάδα. Η Κιβωτός προσφέρει σε καθημερινή βάση φαγητό σε 500 παιδιά, ενώ παράλληλα καλύπτει τις ανάγκες ένδυσης, υπόδησης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης κ.ά. τόσο για τα ίδια τα παιδιά όσο και για τις οικογένειές τους - οι οποίες κατά το πλείστον είναι μονογονεϊκές.

Σχηματικά, η πρώτη και κύρια δραστηριότητα της Κιβωτού είναι η μέριμνα και φροντίδα για τη μητέρα και το παιδί, παρέχοντας βοήθεια μέσω κοινωνικών λειτουργών, συμβουλευτική, νομική και ψυχολογική στήριξη, στέγαση, παιδικό σταθμό, εκπαιδευτικά προγράμματα, παρακολούθηση ενός πρωτότυπου βιωματικού σχολείου, ημιαυτόνομη διαβίωση, διακοπές σε κατασκηνώσεις και εξορμήσεις, οδοντιατρική φροντίδα και τράπεζα αίματος.

Ο δεύτερος τομέας δράσης αφορά την παιδική προστασία καθαυτή, στην οποία εντάσσεται η φιλοξενία των άστεγων και εκτεθειμένων παιδιών, η κοινωνική και ψυχολογική στήριξη, η νομική προστασία και οι ψυχαγωγικές δραστηριότητες. Επίσης, ο πατήρ Αντώνιος έχει ιδρύσει την ομάδα μπάσκετ της Κιβωτού του Κόσμου, η οποία μετέχει στο τοπικό πρωτάθλημα της ΕΣΚΑ.

Ενας ολόκληρος όμιλος

Στο πλαίσιο μιας απόπειρας να επιδειχθεί διαφάνεια και με στόχο να μοιράζεται με το κοινό και τους υποψήφιους χορηγούς της τις πραγματικές και συγκεκριμένες ανάγκες, η Κιβωτός πριν από περίπου 5 χρόνια άρχισε να αναρτά στην ιστοσελίδα του οργανισμού τα σχετικά στοιχεία ανά κατηγορία. Για παράδειγμα, σε ό,τι αφορά την Αθήνα, η διοίκησή της απηύθυνε πρόσκληση σε κάθε ενδιαφερόμενο να συνδράμει στην κάλυψη των μισθών για τους παιδαγωγούς και τους κοινωνικούς λειτουργούς της δομής. Το συνοδευτικό κείμενο εξηγεί ότι τα παιδιά που διαμένουν στα σπίτια φιλοξενίας έρχονται στην Κιβωτό από όλη την Ελλάδα με εισαγγελική εντολή.

«Τα παιδιά αυτά έχουν βιώσει άσχημες καταστάσεις, που έχουν σημαδέψει την ψυχούλα τους», αναφέρεται χαρακτηριστικά. Επομένως, απαιτείται ειδικό προσωπικό (κοινωνικοί λειτουργοί, ειδικοί παιδαγωγοί, ψυχολόγοι) που με ειδικούς χειρισμούς θα ανακουφίσει τις παιδικές ψυχές, θα θεραπεύσει το παιδικό τραύμα και θα βοηθήσει σιγά-σιγά τα παιδιά να σταθούν στα πόδια τους, ώστε να ενσωματωθούν στην κοινωνία. «Το προσωπικό αυτό μας είναι απαραίτητο,» επισημαίνει η Κιβωτός πριν καταλήξει στην κα έκκληση αυτή καθαυτή ως εξής: «Βοηθήστε μας στην κάλυψη των μισθών των ειδικών παιδαγωγών, κοινωνικών λειτουργών, ψυχολόγων μας, με κόστος 1.050 ευρώ/μήνα μεικτά (περιλαμβάνονται εισφορές εργαζομένου και εργοδότη) ανά συνεργάτη». Παρόμοιες εκκλήσεις απευθύνονται στο κοινό από την Κιβωτό για όλα τα κατά τόπους κέντρα και τις εγκαταστάσεις της. Η οικονομική ενίσχυση που ζητείται αφορά το σύνολο των αναγκών του φορέα, από τα έξοδα του πετρελαίου θέρμανσης έως τα επιδόματα στέγασης.

Ωστόσο, μόνο εικασίες και κατά προσέγγιση εκτιμήσεις μπορούν να διατυπωθούν για τα πραγματικά μεγέθη της Κιβωτού του Κόσμου, εφόσον δεν έχει ανακοινωθεί ποτέ, π.χ., ο συνολικός αριθμός των εργαζομένων που απασχολούνται στον φορέα, σε μόνιμη ή ευκαιριακή βάση, ούτε είχε κανείς ποτέ ελέγξει τα οικονομικά τους , πάντα με δεδομένο ότι η Κιβωτός είναι ένας εθελοντικός μη κερδοσκοπικός οργανισμός. Βεβαίως, όποιος παρακολουθούσε τις συνεντεύξεις του πατέρα Αντωνίου μένει με την εντύπωση ότι η Κιβωτός τελεί υπό διαρκή απειλή χρεοκοπίας, καθώς επαναλάμβανε διαρκώς την πρόσκληση προς οποιονδήποτε να ενισχύσει το έργο του, ειδάλλως κινδυνεύει να απομείνει με τον «μοναδικό σύμμαχο», όπως συνηθίζει να λέει ο πατήρ Αντώνιος, αναφερόμενος στην εν Χριστώ αγάπη.

Πάντως, σε σχέση με το οργανόγραμμα της Κιβωτού, ένα αξιοπρόσεκτο στοιχείο είναι ότι ως επικεφαλής του οργανισμού προβάλλεται αποκλειστικά ο πατήρ Αντώνιος, μολονότι η θέση της προέδρου ανήκει τύποις -και μάλιστα από την πρώτη ημέρα λειτουργίας έως σήμερα - στην πρεσβυτέρα Σταματία Γεωργαντή. Η «Μαμα-πρες», όπως την αποκαλούν χαϊδευτικά τα παιδιά συγκόπτοντας τον τίτλο «πρεσβυτέρα», μοιράζεται με τον σύζυγό της το ίδιο πάθος για τη φροντίδα των παιδιών. Και ως σύντροφος της ζωής του, ήδη από τότε που δεν είχε χειροτονηθεί ιερέας, η κυρία Γεωργαντή στάθηκε στο πλευρό του πατέρα Αντωνίου σε κάθε βήμα της πορείας που ακολούθησε η Κιβωτός.

Η απογείωση

Ο πατήρ Αντώνιος Παπανικολάου έχει γεννηθεί στη Χίο το 1971. Είναι παιδί φτωχής, πολύτεκνης οικογένειας, απόγονος προσφύγων από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο, συγκεκριμένα από το Αϊβαλί και τη Σαμσούντα. Ο Αντώνιος είναι ο 4ος κατά σειρά ηλικίας μεταξύ πέντε αδελφών, ένας εκ των οποίων είναι επίσης ιερωμένος και σήμερα υπηρετεί ως εφημέριος στη Νέα Μονή της Χίου.

Κατά την παιδική του ηλικία, ο Αντώνιος ακολουθούσε τις μετακινήσεις των γονέων του μεταξύ Χίου και Δραπετσώνας, καθώς ο πατέρας του ήταν έμπορος, αλλά σε κάθε περίπτωση το περιβάλλον αναφοράς ήταν από τη μία οι μνήμες της προσφυγιάς που ζωντάνευαν στις διηγήσεις των παππούδων και από την άλλη οι εικόνες μιας κατεξοχήν εργατικής συνοικίας όπως η Δραπετσώνα. Δίνοντας έμφαση στις αυθεντικά λαϊκές καταβολές του, έχει δηλώσει σε κάποια από τις πάμπολλες συνεντεύξεις του ότι «πολλές φορές λέω στα παιδιά ότι αν εγώ δεν είχα περάσει δύσκολα στη ζωή μου, αν δεν ήξερα τι θα πει φτώχεια και αδικία, ίσως να μην έμπαινα μπροστά, για να συγκρουστώ με όλες τις δυσκολίες, προκειμένου να γεννηθεί αυτή η Κιβωτός. Γιατί καθετί σπουδαίο και μεγάλο έχει τον τοκετό του. Εχει τις ωδίνες του».

Ο Αντώνιος σπούδασε Παιδαγωγικά, αλλά καταλάβαινε ότι είχε μια διττή κλίση: προς τον αθλητισμό και το μπάσκετ αφενός, προς τη ιεροσύνη αφετέρου. Αρκετά αργότερα, θα κατάφερνε να συνδυάσει και τα δύο ενδιαφέροντά του, όταν θα χρησιμοποιούσε το μπάσκετ σαν μέσο και πρόσχημα για να προσεγγίσει τα παιδιά στα γήπεδα του Κολωνού. Η απόφασή του να αφοσιωθεί στη θρησκεία δεν τον εμπόδισε να παντρευτεί τη Σταματία Γεωργαντή, επίσης Χιώτισσα και εξίσου ευλαβή χριστιανή με τον Αντώνιο. Οι δυο τους γνωρίζονταν από την εφηβεία και μοιράζονταν παρεμφερείς απόψεις για το μέλλον τους, το οποίο, όπως αποδείχθηκε, θα περιστρεφόταν γύρω από τα απροστάτευτα παιδιά και την Κιβωτό του Κόσμου. Ως προς την οικογένεια που δημιούργησαν ο Αντώνιος και η Σταματία, απέκτησαν έναν γιο διά της βιολογικής οδού, ενώ υιοθέτησαν άλλα δύο παιδιά.

Μετά τη χειροτονία του το 1998 και ενώ ήταν 26 ετών, ο πατήρ Αντώνιος διορίστηκε στην ενορία του Αγίου Γεωργίου Ακαδημίας Πλάτωνος, στον Κολωνό. Εκτός των αμιγώς ιερατικών καθηκόντων του, ο Αντώνιος είχε χριστεί επιπλέον «υπεύθυνος νεότητας». Διαπιστώνοντας ότι γύρω του δεν υπήρχαν νέοι οι οποίοι να έχουν οποιαδήποτε διάθεση να επισκεφθούν τον ναό, ο πατήρ Αντώνιος αποφάσισε, όπως λέει, να «μεταφέρει την εκκλησία στον χώρο των νέων, αντί να τους περιμένω εγώ να έρθουν».

Παρόλο που ήταν άγνωστος μεταξύ αγνώστων, αξιοποίησε ως προσόν το ότι στη Δραπετσώνα είχε μάθει τους κώδικες επικοινωνίας που χρησιμοποιούν παιδιά τα οποία κινούνται στα όρια της παραβατικότητας ή, εν πάση περιπτώσει, παρεκκλίνουν από τη συμβατική συμπεριφορά της πλειονότητας των συνομηλίκων τους, αποφεύγουν το σχολείο κ.ο.κ. Η περιοχή του Κολωνού, ιδιαίτερα στο τέλος της δεκαετίας του ’90, ήταν υποβαθμισμένη, γεγονός που είχε άμεση αντανάκλαση στις συνήθειες και τις επιλογές των τοπικών εφήβων. Η συναναστροφή με χρήστες και εμπόρους ουσιών, μικροεγκληματίες κ.λπ. χάρασσε έναν δρόμο άμεσα προσβάσιμο που όμως δεν οδηγούσε πουθενά.

Αφού προβληματίστηκε για τη μέθοδο που θα εφάρμοζε για να προσεγγίσει τον στόχο του, ο Αντώνιος έκρινε ότι θα πήγαινε απλώς να παίξει μπάσκετ στο γηπεδάκι δίπλα στην εκκλησία του. Οπερ και έπραξε, όπως ήταν, με το ράσο, αιφνιδιάζοντας τα παιδιά που είχαν μπροστά τους έναν αλλιώτικο παπά, νέο, ακομπλεξάριστο, που μιλούσε τη δική τους γλώσσα και -το βασικό- έπαιζε εντυπωσιακά καλό μπάσκετ.

Χάρη σε αυτό το τέχνασμα, ο πατήρ Αντώνιος κατάφερε να πείσει τους έφηβους του Κολωνού -στους οποίος θα συμπεριλαμβάνονταν περιστασιακά και οι αδελφοί Αντετοκούνμπο- ότι ήταν κι εκείνος ένας από αυτούς και ότι μπορούσαν να τον εμπιστευτούν. Θέλοντας να δώσει έναν πιο επίσημο και συγκεκριμένο χαρακτήρα στο εγχείρημα της τακτικής νουθεσίας των παιδιών, ο Αντώνιος τους ζήτησε να βρουν ένα όνομα για την ομάδα που είχε σχηματιστεί γύρω του. Αφού προτάθηκαν ιδέες του τύπου «φωλιά», «καταφύγιο» κ.λπ. κάποιος έριξε την ιδέα της «κιβωτού», η οποία παρέπεμπε στην προστασία και τη σωτηρία, τον βιβλικό Νώε, τον αρχέγονο Κατακλυσμό κ.λπ. Το όνομα έγινε δεκτό ομόφωνα και με ενθουσιασμό - αν και ο Αντώνιος το συμπλήρωσε, ώστε να λειτουργεί σαν κάλεσμα προς κάθε παιδί, χωρίς προϋποθέσεις, διακρίσεις και όρια.

Το επόμενο βήμα του πατέρα Αντωνίου ήταν το αίτημα να του παραχωρηθεί μια αίθουσα, στην οποίαν φιλοξενούνταν κάποιες εκδηλώσεις του Ναού Αγίου Γεωργίου. Επρόκειτο για ένα παλιό καφενείο, το οποίο τελικά μίσθωσε ο Αντώνιος εξ ιδίων πόρων το 1999, με στόχο να το μετατρέψει σε ολοήμερο, ανοιχτό στέκι για τα παιδιά. Ενα σημείο συνάθροισης όπου θα έβρισκαν δωρεάν φαγητό, μαγειρεμένο από την πρεσβυτέρα, αλλά και την ευκαιρία να ανοίξουν την καρδιά τους στον πατέρα Αντώνιο. Χρειάστηκε περίπου 10 χρόνια έως ότου εξασφαλίσει τις απαραίτητες συνεργασίες ώστε να διοργανώσει έναν τηλεμαραθώνιο προς ενίσχυση -αλλά και προς διαφήμιση- της οργάνωσής του, ένα γεγονός που σηματοδότησε την απογείωση της Κιβωτού του Κόσμου. Μαζί με την κοινωφελή δράση του φορέα, απογειώθηκε επίσης η αναγνωρισιμότητα του πατέρα Αντωνίου, ο οποίος έγινε «σύμβολο ανιδιοτέλειας», «υπόδειγμα αγαθοεργίας» - ένας νέος και σύγχρονος ήρωας, μια προμηθεϊκή φιγούρα αφοσίωσης και επιμονής, που αρνείται να υποκύψει στην περιρρέουσα εγκληματικότητα του γκέτο κ.λπ. Η επιδοκιμασία του απλού κόσμου συνοδεύτηκε από μια σειρά βραβεύσεων.

Η UNESCO, η Ακαδημία Αθηνών, η Προεδρία της Δημοκρατίας, πανεπιστημιακές σχολές, όργανα της Ε.Ε. μεταξύ δεκάδων άλλων φορέων, επιδαψίλευαν τιμές και απένειμαν τίτλους, μετάλλια και έπαθλα στον Αντώνιο. Ο οποίος τα αποδεχόταν όλα με σεμνότητα και επιμελή χρηστοήθεια, μνημονεύοντας πάντοτε τον Μεγαλοδύναμο και τη βούλησή Του, μετουσίωση της οποίας αποτελεί η Κιβωτός του Κόσμου. Σήμερα, ύστερα από το σοκ των αποκαλύψεων για τα αποτρόπαια συμβάντα εντός της Κιβωτού, η δράση του πατέρα Αντωνίου αρχίζει να ερμηνεύεται υπό εντελώς διαφορετικό πρίσμα απ’ ό,τι προηγουμένως.

Η πρώτη αντίδρασή του ήταν η καθολική διάψευση, το να αρνηθεί πως συνέβη ή ότι γνώριζε εκείνος ότι συνέβη το παραμικρό. Πέρα από το επίσημο δελτίο Τύπου που δημοσιοποίησε η Κιβωτός, εντύπωση προκάλεσε μια αποστροφή του ίδιου του πατέρα Αντωνίου, όταν κατά τη διάρκεια ζωντανής σύνδεσης με τηλεοπτική εκπομπή είπε ότι «εμείς φιλοξενούμε παιδιά τα οποία δεν είναι τα συνηθισμένα παιδιά που ξέρουμε. Κάποια προέρχονται από παραβατικές οικογένειες. Δεν ήξεραν από όρια. Το τραύμα της ψυχής τους δεν είναι άλλο από την απώλεια του φυσικού τους γονιού. Αυτό είναι κάτι που πολλές φορές δεν μπορούν να συγχωρέσουν σε εμάς».

Δηλαδή, ενώ η Εισαγγελία Ανηλίκων έχει ήδη αναλάβει τη διεξαγωγή έρευνας στην Κιβωτό, ο ιδρυτής και ιθύνων νους της οργάνωσης επιχείρησε να μετακυλίσει την ευθύνη που εξ ορισμού βαρύνει τον ίδιο, στα παιδιά. Τα οποία τώρα αποκαλεί «παραβατικά», χρησιμοποιώντας έναν όρο που έως πρότινος χαρακτήριζε εντελώς ακατάλληλο, προσβλητικό και απαράδεκτο. Ισως αυτό το φραστικό ολίσθημα να είναι ένα δείγμα στιγμιαίας αναστάτωσης, χωρίς βαθύτερη σημασία, ίσως και όχι. Σε κάθε περίπτωση, ο πατήρ Αντώνιος, για περισσότερα από 20 χρόνια, είχε κατορθώσει να ανεβάσει την Κιβωτό του πολύ ψηλά σε αναγνωρισιμότητα, υπόληψη και συμπάθεια. Πιθανώς επειδή αυτό επεδίωκε ανέκαθεν, φιλοδοξώντας να δημιουργήσει ένα φιλανθρωπικό μεγαθήριο στην κορυφή του οποίου θα βρισκόταν ο ίδιος, υποβάλλοντας υποψηφιότητα για Νόμπελ ή ακόμη και για την αγιοποίηση, στο πρότυπο της Μητέρας Τερέζας.

Ομως, η ενδεχόμενη αποκάλυψη ότι η Κιβωτός ήταν στην πραγματικότητα κάτι πολύ διαφορετικό, κάτι πολύ πιο ζοφερό και αρρωστημένο απ’ ό,τι το κοινό μπορούσε να διακρίνει στην πρόσοψή της, θα προκαλέσει νομοτελειακά μια βίαιη πτώση, συντριπτική και πολλαπλώς επώδυνη. Η αποκαθήλωση της Κιβωτού, όπως η διάλυση οποιασδήποτε επιμελώς κατασκευασμένης πλάνης, προξενεί βαθιά συλλογικά τραύματα, γενικευμένη αμφισβήτηση και καχυποψία απέναντι σε οποιαδήποτε επόμενη φιλανθρωπική πρωτοβουλία. Ακριβώς επειδή η προδομένη κοινή γνώμη γίνεται αμείλικτη με κάποιον που πείστηκε πως έχει τη δύναμη να διαψεύσει την αναπόδραστη αρχή που ορίζει ότι μπορείς να κοροϊδέψεις λίγους για πολύ ή πολλούς για λίγο. Είναι όμως αδύνατον να κοροϊδέψεις τους πάντες για πάντα.

Ειδήσεις σήμερα:

«Κιβωτός του Κόσμου» - Νέα καταγγελία από 19χρονη: «Ο πατήρ Αντώνιος τα γνώριζε όλα, με χτυπούσαν»

Ρόδος: Η 45χρονη οικιακή βοηθός που έπνιξε την 75χρονη ομολόγησε άλλους δύο φόνους και μία απόπειρα δολοφονίας!

Τζορτζ Λόις: Ποιος ήταν ο «χρυσός Έλληνας» - Οραματιστής, θρύλος της αμερικανικής διαφήμισης