Άρειος Πάγος: Επιδίκασε αποζημίωση για αποτρίχωση που δεν έγινε ποτέ
Ινστιτούτο αισθητικής στη Θεσσαλονίκη εξαπατούσε 22χρονη, υποσχόμενο ότι θα τη θεραπεύσει από σοβαρό πρόβλημα τριχοφυΐας
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια, ινστιτούτο αισθητικής στη Θεσσαλονίκη εξαπατούσε 18χρονη κοπέλα υποσχόμενο ότι θα τη γλιτώσει ριζικά από την τριχοφυΐα που την απασχολούσε έντονα και την επηρέαζε ψυχολογικά, αλλά τελικά οι υποσχέσεις αποδείχθηκαν... τρίχες, χωρίς να υπάρχει έστω το παραμικρό αποτέλεσμα.
Παρ’ όλα αυτά, επί τέσσερα χρόνια η κοπέλα κατέβαλε το προβλεπόμενο ποσό από τη σύμβαση που είχε υπογράψει, καθώς το ινστιτούτο αισθητικής τη διαβεβαίωνε με πειθώ ότι είχε τη δυνατότητα με τα μηχανήματα, τις μεθόδους που χρησιμοποιούσε και τις θεραπείες τις οποίες εφάρμοζε να επιτύχει τη μόνιμη και ριζική αποτρίχωσή της. Μάλιστα, το ινστιτούτο αισθητικής, σε κάποιο χρονικό σημείο της δήθεν θεραπείας, της έδωσε άλλο, νέο πρόγραμμα, χωρίς ωστόσο να υπάρξει και πάλι αποτέλεσμα.
Ετσι, προ του αδιεξόδου, το ινστιτούτο επικαλέστηκε στην κοπέλα ότι το πρόβλημά της είναι ορμονικό και σταμάτησε να τη δέχεται. Με τη σειρά της η τέως πελάτισσα ζήτησε να της επιστραφούν τα χρήματα που είχε καταβάλει αυτά τα 4 χρόνια, αλλά το ινστιτούτο αρνήθηκε. Το θύμα προσέφυγε στη Δικαιοσύνη και όχι μόνο δικαιώθηκε, αλλά της καταβλήθηκε και αποζημίωση για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης που υπέστη.
Η 18χρονη αντιμετώπιζε τεράστιο πρόβλημα τριχοφυΐας το οποίο την επηρέαζε ψυχολογικά. Ετσι κατέφυγε σε ινστιτούτο αισθητικής της Βόρειας Ελλάδας. Εκεί, οι υπάλληλοι του ινστιτούτου, όπως αναφέρει η αρεοπαγιτική απόφαση, την έπεισαν «με παραπλανητικές και ψευδείς διαβεβαιώσεις ότι είχε τη δυνατότητα με τα μηχανήματα και τις μεθόδους που χρησιμοποιούσαν και τις θεραπείες που εφάρμοζαν να επιτύχει τη μόνιμη και ριζική αποτρίχωσή της, αποκρύπτοντάς της ότι οι μέθοδοι που εφάρμοζαν δεν είχαν τη δυνατότητα να επιφέρουν αποτέλεσμα στο πρόβλημά της».
Κλείσιμο
Πράγματι, η 18χρονη πείστηκε από τις διαβεβαιώσεις ότι το ινστιτούτο θα «της παράσχει υπηρεσίες ριζικής αποτρίχωσης προκειμένου να αντιμετωπίσει το πρόβλημα τριχοφυΐας που είχε». Τελικά, υπέγραψε σχετική σύμβαση και κατέβαλε το συνολικό ποσό που είχε συμφωνηθεί για τη θεραπεία.
Επί δύο συνεχόμενα χρόνια, η κοπέλα, «παρόλο που ακολούθησε πιστά το πρόγραμμα που της όρισε το ινστιτούτο αισθητικής, δεν είδε βελτίωση στο πρόβλημά της». Μετά από δύο χρόνια άκαρπης προσπάθειας, το ινστιτούτο τής έδωσε νέο, επιπλέον πρόγραμμα αποτρίχωσης, έναντι νέου ποσού (μικρότερο του αρχικού, το οποίο όμως τελικά χαρίστηκε). Ούτε όμως και αυτό το πρόγραμμα είχε κάποιο αποτέλεσμα.
Αρνήθηκε
Ετσι, μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια το ινστιτούτο αισθητικής βλέποντας ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα, «απαγόρευσε στην κοπέλα να πραγματοποιήσει στις εγκαταστάσεις της άλλες θεραπείες, υποστηρίζοντας ότι έχει ορμονικό πρόβλημα και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημά της». Και πρόσθεσε ότι το «ορμονικό πρόβλημα που έχει αντιμετωπίζεται ιατρικά και όχι με τις θεραπείες της».
Κατόπιν αυτών, η 18χρονη, η οποία πλέον είναι 22χρονη, αξίωσε την επιστροφή των χρημάτων που είχε καταβάλει για τη θεραπεία της ριζικής αποτρίχωσης, αλλά η ιδιοκτήτρια του ινστιτούτου αισθητικής αρνήθηκε να τα επιστρέψει.
Η υπόθεση οδηγήθηκε στα δικαστήρια από τη θιγόμενη κοπέλα. Από την πλευρά του ινστιτούτου υποστηρίχθηκε ότι δεν είχε ενημερωθεί για το ορμονικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε η πελάτισσά του.
Ομως, όπως αναφέρει ο Αρειος Πάγος (Α2 Πολιτικό Τμήμα), «αποδείχθηκε ότι η κοπέλα από την αρχή είχε ενημερώσει την ιδιοκτήτρια του ινστιτούτου αισθητικής ότι πάσχει από χρόνια νόσο του υπερθυρεοειδισμού (Hashimoto) και πως η τελευταία ουδέποτε της είπε για την πιθανή αποτυχία του προγράμματός της στην περίπτωσή της», ανεξάρτητα «εάν το ινστιτούτο δεν το παραδέχθηκε ποτέ».
Η συμπεριφορά αυτή της ιδιοκτήτριας του ινστιτούτου, συνεχίζουν οι αρεοπαγίτες, «είναι αντισυμβατική, καθόσον δεν ενημέρωσε την πελάτισσά της για την πιθανότητα αποτυχίας του προγράμματος θεραπείας του προβλήματός της».
Δεν παραλείπουν οι δικαστές να επισημάνουν ότι τα ινστιτούτα αισθητικής «αποτελούν εμπορικές επιχειρήσεις, παρέχουσες κατά τρόπο ανεξάρτητο, στο πλαίσιο της εμπορικής τους δραστηριότητας, υπηρεσίες στο καταναλωτικό κοινό (άνδρες και γυναίκες) που αφορούν τη βελτίωση της εμφάνισης και της φυσικής κατάστασης έναντι οικονομικού αντιτίμου με την εφαρμογή συναφών προγραμμάτων».
Από την άλλη πλευρά, «το κοινό στο οποίο απευθύνονται με εκτεταμένες διαφημιστικές υποσχέσεις για την αποτελεσματικότητα των παρεχομένων υπηρεσιών λόγω της ανάδειξης της επιμελημένης εμφάνισης ως συγχρόνου αισθητικού προτύπου και συνώνυμου της υγείας, της επιτυχίας και της ελκυστικότητας, κάνει χρήση των υπηρεσιών αυτών ως τελικός αποδέκτης προσδοκώντας την επίτευξη αντίστοιχου ευεργετικού αποτελέσματος».
Τα δικαστήρια επικαλέστηκαν το νομοθετικό πλαίσιο για την προστασία των καταναλωτών έναντι των επιχειρήσεων και των προμηθευτών οι οποίοι παρέχουν υπηρεσίες, όπως και τον Κώδικα Καταναλωτικής Δεοντολογίας (Π.Δ. 10/2017), ο οποίος «καθορίζει τη συναλλακτική συμπεριφορά των παρεχόντων υπηρεσίες (ή προϊόντα) στους καταναλωτές, με έμφαση στο δικαίωμα ενημέρωσής τους και στην παροχή κάθε πληροφορίας με ευκρινή και κατανοητό τρόπο σχετικά με την παρεχόμενη υπηρεσία».
Μετά από όλα αυτά, οι δικαστές επιδίκασαν στην 22χρονη, λόγω της παράνομης συμπεριφοράς του ινστιτούτου, αποζημίωση στο ύψος του συνολικού ποσού που είχε καταβάλει για την επίμαχη θεραπεία, συν τους νόμιμους τόκους και ως χρηματική ικανοποίηση, λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη, το ποσό των 500 ευρώ.
Η Εθνική Τράπεζα συμμετέχει στα νέα προγράμματα του Ταμείου Εγγυοδοσίας ΤΕΠΙΧ ΙΙΙ τα οποία προσφέρουν ευνοϊκή εγγυημένη χρηματοδότηση, με στόχο την ενίσχυση της ρευστότητας του επιχειρηματικού κόσμου και την ανάπτυξη επενδυτικών πλάνων
