Για το έργο του, την αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, τις σχέσεις με την Πολιτεία, την αποτέφρωση νεκρών, αλλά και για τις εκτρώσεις, μιλά ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών.
Με αφορμή τη συμπλήρωση 15 ετών από τη ενθρόνισή του ως προκαθημένου της Ελλαδικής Εκκλησίας, δηλώνει, μιλώντας στα ΝΕΑ, πως δεν είναι... κολλημένος με τον Θρόνο. «Αν παρουσιαστεί μία ομάδα Αρχιερέων και μου πει “θέλουμε μία αλλαγή”, δεν θα με πείραζε», λέει και συνεχίζει «αγάπη μπορεί να κάνεις όπου και να ’σαι. Και μάλιστα πιο ελεύθερα. Δεν σε περιορίζει κανείς. Δεν σε εμποδίζει κανείς όπου κι αν είσαι, στο μοναστήρι σου, στο σπίτι σου, μπορεί να κάνεις αγάπη. Αντίθετα, στον Σταυρό μου που κάνω, λέω «Θεέ μου», θέλω να ζήσω, όπως όλοι θέλουν να ζήσουν. Αλλά θέλω να ζήσω και λίγο πιο ελεύθερος. Αν λοιπόν έρχονταν, θα με βοηθούσανε να ζήσω και αυτή την ελευθερία. Δεν έχω πρόβλημα. Ηδη συμπληρώνω 56 χρόνια Διακονίας ως κληρικός».
Στην ερώτηση αν συνέβαινε αυτό, θεωρείτε ότι υπάρχουν ιεράρχες έτοιμοι να αναλάβουν;», απάντησε «Υπάρχουν πάρα πολλοί. Ο καθένας με τα προσόντα του».
Αναφερόμενος στις σχέσεις Εκκλησίας - Πολιτείας, είπε: «Το καλύτερο σύστημα για τον τόπο μας, τις συνήθειές μας, την πατρίδα, το Γένος μας είναι ο θεσμός της συναλληλίας. Τι σημαίνει αυτό; Οτι είμαι στον χώρο μου, είναι στον χώρο της η Διοίκηση, συνεργαζόμαστε, αλληλοσυμπληρωνόμαστε και πρέπει να βρούμε τρόπους συμβίωσης. Αυτοί που ζητούν τη συμβίωση με συγχώνευση κάνουν μεγάλο λάθος. Αλλα θα ακολουθήσει η Πολιτεία, άλλες είναι οι αρχές της Εκκλησίας. Το θέμα είναι πώς αξιοπρεπώς και με σεβασμό θα σταθεί ο καθένας στις αρχές του και θα αγωνιστεί χωρίς να αποκλείει τη συνεργασία. Πιστεύω ότι το Κράτος δεν είναι εχθρικό προς την Εκκλησία. Αλλά και η Εκκλησία δεν έχει αντιπαράθεση με την Πολιτεία. Πού είναι οι δυσκολίες μας; Η Εκκλησία μας έχει έναν τρόπο ζωής, έχει έναν κανόνα, έχει έναν οδηγό και αυτός είναι η διδασκαλία του Ιησού Χριστού και το βίωμα της Εκκλησίας. Αυτά δεν επιβάλλονται. Αυτά είναι τροφή εσωτερική. Επομένως δεν θα πρέπει ποτέ εμείς να περιμένουμε με νόμους η Πολιτεία να συμπαρασταθεί στην Εκκλησία σε αυτά τα πράγματα. Οπως δεν πρέπει και εμείς μερικά πράγματα που φαίνονται ξένα στη νοοτροπία της Εκκλησίας αλλά που επιβάλλονται από πολλούς χώρους να τα υιοθετήσουμε διά της βίας. Πρέπει να υπάρχει συνεννόηση. Δεν μπορούμε να μιλάμε για μαχαίρι που χωρίζει τις σχέσεις. Οπου έγινε αυτό απέτυχε ή δημιούργησε εχθρότητες».
Μιλώντας για τα ακίνητα της Εκκλησίας και τις λεγόμενες «ιερές» μπίζνες ο Αρχιεπίσκοπος είπε: «Το Ορφανοτροφείο της Βουλιαγμένης, παρόλη την προσφορά του επί 100 χρόνια, τελευταίως αντιμετώπιζε προβλήματα. Επίσης, η εισφορά προς το Κράτος για αυτή την έκταση είναι τεράστια. Είναι ένας χώρος που έχει χαρακτηριστεί το καλύτερο οικόπεδο της Μεσογείου. Εχει φήμη μεγάλη αλλά έχει πολλά χρέη και υποχρεώσεις, όπως τα δικαστήρια με τους καταπατητές. Ετσι, αποφασίσαμε ένα κομμάτι, 18 στρέμματα, να το ενοικιάσουμε επί πολλά χρόνια: Πρώτον, να βρούμε έναν χώρο όπου να μεταφέρουμε τα παιδιά μας και να μην είναι απομονωμένα από τον υπόλοιπο κόσμο – τον βρήκαμε και είναι στην Ηλιούπολη. Δεύτερον, από τα χρήματα του ενοικίου να φτιάξουμε τέσσερα οικοτροφεία, δύο αρρένων και δύο θηλέων, όπου θα μένουν άπορα παιδιά από την επαρχία που θέλουν να σπουδάσουν αλλά δεν έχουν στέγη. Αλλά ο καθένας να έχει το κλειδάκι του, το διαμέρισμά του, την κουζίνα του, να είναι αυτόνομος, μόνος του. Επιπλέον, για να μην έχουμε προβλήματα του συνωστισμού, κάθε οικοτροφείο να δέχεται μέχρι 30-40 παιδιά. Βρήκαμε ήδη δύο οικόπεδα, το ένα στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, το άλλο στην Ηλιούπολη και προχωράμε. Αμα είναι μπίζνα αυτά που λέω τώρα... Επίσης, έχουμε το Κέντρο στα Οινόφυτα, το οποίο είναι από τα καλύτερα της Ευρώπης. Ομως έχει ένα πρόβλημα. Δεν μπορούν να συμβιώσουν άριστα οι γέροντες με αυτούς που έχουν Αλτσχάιμερ ή άνοια. Ετσι, αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα άλλο Κέντρο για τους ανθρώπους που έχουν άνοια και Αλτσχάιμερ με εξελιγμένα, γερμανικά πρότυπα. Αυτό θα φτιαχτεί στον Ωρωπό. Επίσης, κάτι άλλο στο οποίο υπάρχει έλλειψη, θα κάνουμε μια στροφή και πάλι στα παιδιά με μαθήματα μουσικών οργάνων, παραδοσιακής μουσικής, ευρωπαϊκής και βυζαντινής και να ενισχύσουμε τις νεανικές ορχήστρες. Ολα αυτά πιστεύουμε ότι μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα με τα ενοίκια. Βεβαίως, με την εξέλιξη στη Βουλιαγμένη σίγουρα δεν είναι χαρούμενοι αυτοί που καταπατούσαν τις εκτάσεις αυτές. Και τώρα κάνω το ερώτημα: Αυτό είναι «ιερές» μπίζνες; Τότε ναι, θα κάνουμε πολλές τέτοιες μπίζνες...».
Κλείσιμο
«Ο Αρχιεπίσκοπος δεν είναι ούτε με τον Τσίπρα ούτε με τον Μητσοτάκη, είναι με την Εκκλησία»
Απαντώντας για τις συνεργασίες του με τους πρωθυπουργούς τη χώρας, λέει: «Αν κάποιος έχει εμπειρία εξομολόγου χρόνια και έχουν περάσει από κοντά του άνθρωποι και άνθρωποι, καταλαβαίνει ότι όλοι είμαστε το ίδιο πράγμα. Ο καθένας έχει τον χαρακτήρα του, τις ιδιοτροπίες του, τα καλά και τα κακά του. Με όλους συνυπήρξαμε καλά, είτε συμφωνούσαμε είτε διαφωνούσαμε, αλλά έχοντας ξεκάθαρες θέσεις. Μπορεί να ήρθαμε και σε αντιπαράθεση, αλλά πάντοτε προσπαθώντας να βρούμε μια βιώσιμη λύση. Πολλοί με παρεξήγησαν με έναν τρόπο περίεργο, με είπαν Συριζώνυμο, με είπαν πολλά. Παρότι είχαμε και διαφορετικές απόψεις και συμπτώσεις και για πολλά θέματα που κάποιοι έβαζαν φωτιά, εμείς με τη συμπεριφορά μας επουλώναμε τις πληγές. Ο Αρχιεπίσκοπος δεν είναι ούτε με τον Τσίπρα ούτε με τον Μητσοτάκη, είναι με την Εκκλησία. Ο Αρχιεπίσκοπος οφείλει για το καλό της πατρίδας να συνεργαστεί με όλους όσους ψηφίζει ο ελληνικός λαός».
Για το σενάριο να διεξαχθούν οι εκλογές την Κυριακή των Βαΐων, είπε: «Μερικοί που έχουν στενό μυαλό θα πουν όχι. Εγώ ρωτάω: Τι με εμποδίζει να πάω να ψηφίσω και μετά να πάω στην Εκκλησία; Ή να πάω στην Εκκλησία και μετά να πάω να ψηφίσω; Ή να πάω στο χωριό μου και να κάνω και τα δύο; Συναντήθηκα με τον κ. Μητσοτάκη και μίλησα για διάφορα θέματα και βγήκε ότι συζητήσαμε αυτό... Καμία σχέση».
Για το θέμα της αποτέφρωσης, ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρει: «Κοιτάξτε, είναι ένα θέμα πρωτόγνωρο. Κατ’ αρχάς αντιδράμε αυτόματα γιατί δεν το έχουμε συζητήσει και δεν το έχουμε μελετήσει ακόμα. Αυτό είναι η μία πλευρά. Το άλλο είναι ότι μέσα στην Εκκλησία δεν κάνει καθένας ό,τι θέλει. Ο Οργανισμός αποφασίζει. Επομένως καθόλου απίθανο δεν είναι κάποια στιγμή η Εκκλησία να το δει και με έναν άλλο τρόπο. Επειτα πρέπει να σεβόμαστε και την επιθυμία του καθενός. Αλλά το αφήνουμε σε ένα συλλογικό όργανο να πάρει μία απόφαση είτε Οικουμενική Σύνοδος είναι αυτή, είτε Ιερά Σύνοδος». Στο αν αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να επανεξετάσει τη θέση της η Ιερά Σύνοδος; απαντά «Ναι, ως συλλογικό όργανο».
Απαντώντας στο θέμα των εκτρώσεων είπε: «Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να πούμε αν ήταν η αδελφή μου, αν ήταν οικογένειά μου, πώς θα το αντιμετώπιζε αυτό; Είναι μέγα θέμα. Για παράδειγμα έρχεται μία γυναίκα στον εξομολόγο και του λέει «ο γιατρός διέγνωσε αυτά κι αυτά κι αυτά». Τι θα πω; Δεν μπορείς να κάνεις έκτρωση; Είναι μέγα θέμα. Αυτά τα προβλήματα δεν δέχονται γενικές απαντήσεις. Ούτε κάντε αυτό, κάντε εκείνο. Γι’ αυτό λέμε ότι μας χρειάζονται ικανοί ποιμένες. Γενικά πάντως λέμε ότι δεν πρέπει να γίνεται».
Για το θέμα των Αγίων Ισιδώρων στον Λυκαβηττό ανέφερε: «Ο π. Δημήτριος Λουπασάκης είναι στα Χανιά της Κρήτης. Το ενδιαφέρον μου δεν ήταν μόνο για εκείνον – που μερικοί θα θέλανε αυστηρές τιμωρίες – αλλά γι’ αυτό που ενδιαφέρει κάθε πατέρα: Τι θα γίνουν τα παιδιά που ήταν κοντά του. Λοιπόν, με τα παιδιά έχουμε καλές σχέσεις. Σήμερα είχαν έρθει εδώ. Ετοιμάζουν το καινούργιο τους μοναστήρι στη Βάρη, πλάι στη Σχολή Ευελπίδων. Θα αποσυρθούν εκεί. Και για τον π. Δημήτριο ενδιαφέρομαι, αλλά εκείνος είναι μεγάλος, μπορεί να κανονίσει τη ζωή του. Ολοι κάνουμε λάθη. Οποιος το καταλάβει και μετανιώσει μπορεί να έρθει ξανά στην παρέα μας. Απλώς πρέπει να το καταλάβει».
Για το θέμα της Κιβωτού, είπε: «Το κάναμε. Τουλάχιστον 3-4 φορές τον κάλεσα. Και μία φορά και με τη γυναίκα του. Του είπα «δεν ακολουθείς καλό δρόμο. Δεν είναι σωστή η πορεία σου», του έλεγα «δεν πας καλά». Χωρίς να ξέρω βέβαια. Κι ακόμα έχω ερωτηματικά, αν όλα αληθεύουν. Αυτά όμως θα τα βρει η Δικαιοσύνη. Αλλά έχω μία άλλη απορία. Πώς το θυμηθήκανε τώρα όλοι; Βραβεύτηκε από την Προεδρία της Δημοκρατίας, από τη Βουλή των Ελλήνων, από την Ακαδημία Αθηνών, βραβεύτηκε ως Ευρωπαίος Πολίτης. Ρώτησε κανένας από όλους αυτούς, τον προϊστάμενό του, τον Αρχιεπίσκοπο, «σκεφτόμαστε αυτό το πράγμα. Πώς το βλέπετε;» Τώρα όλοι ξεσηκώνονται».
