Γενέθλια για τη Μυρτώ της Πάρου – Η ανάρτηση της μητέρας της

Τα 26α γενέθλιά της γιόρτασε η Μυρτώ , η οποία είχε πέσει θύμα βιασμού στην Πάρο, έπειτα από τον βαρύτατο τραυματισμό της, από ένα νεαρό Πακιστανό.

«Θα ελπίζω και θα περιμένω πάντα σε ένα ακόμη θαύμα της επιστήμης που μπορεί να σε κάνει καλύτερα, όσο και αν αυτό αργεί! Ξέρω πως κάπου κάποτε θα γίνει πραγματικότητα!», γράφει μεταξύ άλλων σε ανάρτησή της η μητέρα της, Μαρία Κοτρώτσου, η οποία δημοσίευσε και φωτογραφίες από τη γιορτή.

Η ανάρτηση της μητέρας της Μυρτώς:

«Χρόνια πολλά Μυρτώ μου!

» Χρόνια πολλά στον δικό μου άγγελο επί της γης!

» Χρόνια πολλά, γενναίο και δυνατό μου πλάσμα

» Να είσαι πάντα γελαστή και αγαπητή από όλο τον κόσμο, και αν σου στέρησαν τις χαρές της ζωής εσύ ξέρεις και βρίσκεις άλλες μικρότερες που σε πολλούς παίρνουν απαρατήρητες.

» Θα’θελα να ζήσεις πολλά πολλά χρόνια χαρούμενη με αυτήν την αθώα και καθαρή ψυχή σου που αγαπάει όλο τον κόσμο!

» Θα δοξάζω πάντα τον Θεό που σε άφησε να ζήσεις δίπλα μου, να σε αγκαλιάζω και να νιώθω την ζεστασιά από το κορμί σου, να σε φιλάω και να γεύομαι τα φιλιά σου, να σε κοιτάω όμορφη μου και να μου δίνεις λίγη από την δύναμή σου, που πήρε κάθε δάκρυ σου και το έχει κάνει χαμόγελο. Μόνο έτσι εξηγώ ότι δεν έχεις κλάψει ποτέ από τότε, παρά μόνο τις στιγμές που μαθαίνεις επιληπτικές κρίσεις!

» Θα ελπίζω και θα περιμένω πάντα σε ένα ακόμη θαύμα, της επιστήμης που μπορεί να σε κάνει καλύτερα, όσο και αν αυτό αργεί! Ξερω πως κάπου κάποτε θα γίνει πραγματικότητα!

» Δεν μπορώ να υποσχεθώ ότι θα είμαι εδώ για το υπόλοιπο της ζωής σου γιατί παρακαλάω τον Θεό να ζήσεις περισσότερα χρόνια, αλλά μπορώ να σου υποσχεθώ ότι θα σε αγαπώ, θα σε λατρεύω και θα στέκομαι άγρυπνος φρουρός στο πλάι σου για το υπόλοιπο της δίκης μου ζωής, και ίσως ακόμη πιο πολύ….».

Το χρονικό της εγκληματικής ενέργειας στην Πάρο

Το ημερολόγιο έδειχνε 22 Ιουλίου του 2012, όταν ο Πακιστανός Αχμέτ Βακάς προχώρησε σε μια φρικιαστική κακοποιητική ενέργεια, χτυπώντας και ασελγώντας πάνω στην 15χρονη, τότε, Μυρτώ, στην παραλία «Χρυσή Ακτή» της Πάρου. Η βαναυσότητα της επίθεσης ήταν τέτοια που καθήλωσε σε ένα κρεβάτι με αναπηρία 100% την άτυχη κοπέλα.

Η ανήλικη κατευθύνθηκε, την τραγική εκείνη ημέρα του Ιουλίου, στα βράχια, ελάχιστα μέτρα από εκεί που βρισκόταν η μητέρα της. Στα αυτιά της φορούσε ακουστικά και άκουγε μουσική από το κινητό της τηλέφωνο. Έτσι δεν αντιλήφθηκε την παρουσία κάποιου άλλου ατόμου κοντά της. Επρόκειτο για τον Πακιστανό, ο οποίος την πλησίασε και αφού της άρπαξε το κινητό της, την βίασε. Μετά προσπάθησε να την σκοτώσει χτυπώντας το κεφάλι της στα βράχια. Στη συνέχεια, πήρε την ίδια πέτρα και άρχισε να χτυπά την κοπέλα πιο δυνατά. Αργότερα η Μυρτώ βρέθηκε ημίγυμνη και σε κωματώδη κατάσταση.

Η ζωή της, παρά τις προσπάθειες των γιατρών, είχε καταστραφεί. Λόγω των βαρύτατων κακώσεων που υπέστη στον εγκέφαλο και τους πνεύμονες, η κοπέλα δεν έχει κανονική επαφή με το περιβάλλον ενώ υπέστη πλήρη κινητική παράλυση στα κάτω άκρα. Ο Πακιστανός συνελήφθη λίγες ημέρες μετά το έγκλημά του, στη Νέα Χαλκηδόνα και ενώ είχε εγκαταλείψει την Πάρο, προφασιζόμενος ασθένεια δικού του ανθρώπου. Είχε μάλιστα προσπαθήσει να ενταχθεί σε πρόγραμμα επαναπατρισμού. Το 2017, το Μικτό Ορκωτό Εφετείο το έτος επέβαλλε στον Βακας ισόβια και επιπλέον κάθειρξη 25 ετών.

Ο ίδιος στην απολογία του είχε ομολογήσει τα αποτρόπαια εγκλήματά του, λέγοντας τα εξής: «Περπατώντας πάνω στον δρόμο, είδα να κάθεται στον βράχο μια κοπέλα περίπου 17 χρονών. Με το δεξί μου χέρι τη γύρισα ανάσκελα, πήρα με τα δυο μου χέρια την πέτρα και της την έριξα πάνω από το αριστερό της μάτι... Όπως υπολόγισα η πέτρα πρέπει να ήταν περίπου 5 κιλά. Είδα να τρέχει αίμα, αλλά η κοπέλα ήταν ακόμη ζωντανή. Την πλησίασα για να της πάρω το κινητό. Αντιστάθηκε... Δεν ξέρω τι με έπιασε... Άρχισα να τη χτυπώ στα βράχια με δύναμη. Όταν σταμάτησε να αντιστέκεται, ασέλγησα πάνω της...».

Οι πληγές παραμένουν βαθιές, η Μυρτώ μπορεί να βρίσκεται στη ζωή ωστόσο δεν δύναται να επικοινωνήσει με τους δικούς της ανθρώπους, να εκφράσει τον πόνο, τη χαρά, τον προβληματισμό της. Στο σκηνικό αυτό της ανείπωτης θλίψης, με αξιομνημόνευτη δύναμη και αποφασιστικότητα στέκεται συνεχώς στο πλευρό της η μητέρα της. Μια μητέρα που βίωσε το πιο σκληρό πρόσωπο της βίας και ορθώνει ηχηρή φωνή απέναντι στους δράστες, που παραδομένοι στον αλόγιστο κόσμο της θρασυδειλίας, επιλέγουν την ασέλγεια σε βάρος γυναικών.