Δεκαπενταύγουστος: Στην Τήνο η κορύφωση των εορτασμών - Παρών ο Κυριάκος Μητσοτάκης
15.08.202311:27
Παρών ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης - Σεβασμός και συγκίνηση στη λιτανεία της ιερής εικόνας
Με τη λιτανεία της εικόνας της Παναγίας κορυφώθηκαν στην Τήνο οι εορτασμοί για την Κοίμηση της Θεοτόκου. Χιλιάδες πιστοί, ανάμεσά τους και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, στάθηκαν με δέος και σεβασμό μπροστά στην εικόνα της Παναγίας με τον κεντρικό δρόμο από το λιμάνι έως τον ιερό ναό της Παναγίας να είναι γεμάτος.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ακολούθησε την λιτανεία της ιερής εικόνας της Παναγίας μαζί με τους μητροπολίτες Σύρου - Τήνου Δορώθεο, Σερβίων και Κοζάνης Παύλο, Σερρών και Νιγρίτης Θεολόγο, Κερκύρας Παξών και Διαποντίων Νήσων Νεκτάριο.
Στον εορτασμό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου παρίστανται και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, συνοδευόμενος από τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ Στρατηγό Κωσταντίνο Φλώρο ενώ μαζί με τον πρωθυπουργό βρίσκεται και η κόρη του Δάφνη.
Η λιτανεία ολοκληρώθηκε με τους παριστάμενους να ψάλουν τον εθνικό ύμνο και να φωνάζουν «ζήτω το Έθνος».
Δείτε το πολυαρχιερατικό συλλείτουργο και την λιτανεία της εικόνας στην Τήνο
O πρωθυπουργός παρέλαβε, μάλιστα, από τον μητροπολίτη Σύρου - Τήνου Δωρόθεο την θαυματουργή εικόνα και τη μετέφερε μέχρι την έξοδο του ναού.
Δειτε φωτογραφίες από τους εορτασμούς στην Τήνο
Νωρίτερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης τίμησε με ένα στεφάνι τους νεκρούς από τον τορπιλισμό του καταδρομικού «Έλλη» του Πολεμικού Ναυτικού το οποίο βυθίστηκε από ιταλική τορπίλη πριν από 83 χρόνια, ανήμερα Δεκαπενταύγουστου.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έφτασε στο σημείο της βύθισης της «Έλλης», περίπου 550 μέτρα από τον μεσημβρινό λιμενοβραχίονα της Τήνου, με την πυραυλάκατο «Ξένος» συνοδεία του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Νίκου Δένδια, και του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Κωνσταντίνου Φλώρου.
Μετά το μνημόσυνο για τους νεκρούς της «Έλλης» ο πρωθυπουργός επέστρεψε στο λιμάνι της Τήνου όπου έγινε δεκτός με θερμή υποδοχή από πολίτες κάθε ηλικίας που είχαν συγκεντρωθεί εκεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μην αρνείται κάθε αίτημα για μια φωτογραφία.
Γιορτάζει η Χριστιανοσύνη
Ο Ελληνισμός και η Χριστιανοσύνη έως τα πέρατα του κόσμου σήμερα γιορτάζουν. Γιορτάζουν, μάλιστα, με ιδιαίτερη λαμπρότητα την Κοίμηση της Θεοτόκου και τη μετάστασή Της στους ουρανούς. Γιορτάζει το τέλος της επίγειας ζωής, που μεταστρέφεται αμέσως σε χαρμόσυνη συνάντηση. Η ζωή θριαμβεύει… «Ο θάνατος δεν είναι πλέον θάνατος. Ο θάνατος ακτινοβολεί αιωνιότητα και αθανασία. Ο θάνατος δεν είναι πλέον ρήξη, αλλά ένωση. Δεν είναι λύπη, αλλά χαρά. Δεν είναι ήττα, αλλά νίκη. Αυτά είναι όσα εορτάζουμε την ημέρα της Κοιμήσεως της Παναγίας Παρθένου, καθώς τα προεικονίζουμε, τα προγευόμαστε και τα απολαμβάνουμε από τώρα, στην αυγή της μυστικής και αιώνιας Ημέρας», κατά τον πρωτοπρεσβύτερο Αλέξανδρο Σμέμαν, που συγκαταλέγεται στις μεγάλες μορφές της Θεολογίας του 20ου αιώνα.
Επίκεντρο των εορτασμών η Παναγία της Τήνου με προσκυνητές να έχουν κατακλήσει το νησί, αρκετοί για να εκπληρώσουν το τάμα τους στη Μεγαλόχαρη. Οι πιστοί φτάνουν γονυπετείς στην Παναγία της Τήνου για να προσκυνήσουν την εικόνα που βρέθηκε το 1823, 200 χρόνια μετά το όραμα της Αγίας Πελαγίας με το οποίο ξεκίνησαν οι έρευνες για την ανεύρεσή της.
Η συγκινητική τελετή έπαρσης της σημαίας
83 χρόνια από τον τορπιλισμό της «Έλλης»
Παράλληλα φέτος συμπληρώνονται 83 χρόνια από τον τορπιλισμό της «Έλλης». Με λαμπρότητα θα τελεστεί και το μνημόσυνο στην μνήμη όσων χάθηκαν στον τορπιλισμό στο λιμάνι του νησιού στις 15 Αυγούστου του 1940.
Η Κοίμηση της Θεοτόκου
Για την Κοίμηση της Θεοτόκου δεν υπάρχουν πληροφορίες από την Καινή Διαθήκη. Γι' αυτήν μαθαίνουμε από τις διηγήσεις σημαντικών εκκλησιαστικών ανδρών, όπως των Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, Μόδεστου Ιεροσολύμων, Ανδρέα Κρήτης, Γερμανού Κωνσταντινουπόλεως, Ιωάννη Δαμασκηνού κά, καθώς και από τα σχετικά τροπάρια της εκκλησιαστικής υμνολογίας. Στα κείμενα αυτά διασώζεται η «αρχαία και αληθεστάτη» παράδοση της Εκκλησίας γι' αυτό το Θεομητορικό γεγονός.
Κατά την εκκλησιαστική παράδοση, εκοιμήθη στο σπίτι του Ευαγγελιστή Ιωάννη, όπου διέμενε η μητέρα του Θεανθρώπου. Αφού της έκλεισαν τα μάτια, οι Απόστολοι μετέφεραν το νεκροκρέβατό της στον κήπο της Γεθσημανής, όπου και την έθαψαν.
Η αγάπη και η μνημόνευση της Εκκλησίας δεν επικεντρώνονται στο ιστορικό και πραγματικό πλαίσιο, ούτε στην ημερομηνία και στον τόπο όπου η Μητέρα όλων των μητέρων ολοκλήρωσε την επίγεια ζωή της. Αντ' αυτού, η Εκκλησία εισέρχεται στην ουσία και στο νόημα του θανάτου Της, μνημονεύοντας τον θάνατο Αυτής που ο Υιός της, σύμφωνα με την χριστιανική πίστη, κατέβαλε τον θάνατο, ανέστη εκ νεκρών, και υποσχέθηκε την τελική ανάσταση και τη νίκη της αθάνατης ζωής.
Στην Κοίμηση, αποκαλύπτεται όλο το χαρμόσυνο μυστήριο αυτού του θανάτου και γίνεται χαρά, επειδή η Παρθένος Μαρία είναι μία από μας. Ο ίδιος ο θάνατος γίνεται ζωή θριαμβεύουσα. Έτσι στη γιορτή δεν υπάρχει ούτε λύπη, ούτε νεκρώσιμα μοιρολόγια, ούτε στενοχώρια, αλλά μόνο φως και ζωή.
Η εκκλησιαστική υμνογραφία είναι πολύ πλούσια στον χαρακτηρισμό της Παναγίας, αλλά και γεμάτη από επαίνους και ύμνους προς το πρόσωπό Της.
Το μεγαλύτερο όμως εγκώμιο της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι ο Ακάθιστος Ύμνος, η απογείωση της υμνολογίας στο πρόσωπο της Θεοτόκου, καθώς ιστορεί με ποιητικό και λυρικό τρόπο όλο αυτό το σχέδιο της σωτηρίας.
Οι προσωνυμίες της Παναγίας πλείστες όσες: η Μαριάμ έφερε στον κόσμο τον Σωτήρα των ανθρώπων, εξ ου η προσωνυμία της ως Παναγία αλλά και ως Θεοτόκος.
Όμως, υπάρχει και μια πληθώρα προσωνυμιών ανάλογα με τις ιδιότητες ή τα χαρίσματά της, από τον τόπο ή τρόπο που βρέθηκε εικόνα της ή βρίσκεται ο ναός Της, από την τεχνοτροπία του ναού Της, από τον εικονογραφικό τύπο παραστάσεώς Της, από την παλαιότητα της εικόνας Της, από την ομορφιά και το κάλλος Της, από τα εγκώμιά της, από τον χρόνο που γιορτάζει η εκκλησία Της κλπ.
Εορτάζεται κάθε χρόνο, σύμφωνα με το Νέο Ημερολόγιο σήμερα, 15 Αυγούστου, και στις 28 Αυγούστου σύμφωνα με το Παλαιό (Παλαιoημερολογίτες).
«Ζωής αϊδίου και κρείττονος, ο θάνατός σου γέγονε, διαβατήριον Αγνή, εκ της επικήρου προς θείαν όντως και άρρευστον, μεθιστών σε άχραντε, εν αγαλλιάσει, τον Υιόν καθοράν σου και Κύριον»: «Ο θάνατός σου, Αγνή, έγινε διαβατήριο για μια ζωή αιώνια και καλύτερη μεταθέτοντάς σε, Άχραντε, από την επίγεια ζωή προς την όντως θεία και αναλλοίωτη, για να βλέπεις και να χαίρεσαι τον Υιό σου και Κύριο», υμνείται.