Φοιτητής μακριά από το σπίτι του: Η εύρεση σπιτιού, η λίστα με τα απαραίτητα και τα... συναισθήματα
13.09.202312:46
Αριστείδης: «Τώρα φεύγω από το σπίτι μου και την άνεσή μου. Θα μάθω να κάνω κάτι διαφορετικό»
Ανήμερα του Σταυρού, ο Αριστείδης φεύγει για τη Σύρο. Ξεκινά ως πρωτοετής στο Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου, στη Σύρο. Είναι ένας από τους χιλιάδες φοιτητές, οι οποίοι πηγαίνουν για σπουδές στην επαρχία. Στη δική του περίπτωση, το να φύγει ήταν μονόδρομος, καθώς δεν υπάρχει αντίστοιχο τμήμα αλλού.
Το Π.Θ. καταγράφει τη διαδικασία ανεύρεσης σπιτιού, την προετοιμασία για την εγκατάσταση, τη λίστα με τα απαραίτητα αλλά και τα συναισθήματα του νεαρού - ανάμικτα σίγουρα, με την θετική διάθεση να υπερισχύει. Χαρούμενοι όσο και συγκινημένοι, οι γονείς του.
Ο Αριστείδης στην αποφοίτηση με τη μητέρα του
Οι βαλίτσες και οι κούτες με τα πράγματα, έτοιμες να φορτωθούν στο αυτοκίνητο. «Είναι απίστευτο πόσα πράγματα μαζεύονται στην πορεία ως ‘απαραίτητα’», η διαπίστωση της οικογένειας. Στην εκτενή λίστα έχουν τσεκαριστεί σχεδόν όλα. Σε λίγες μέρες, το ‘ταξίδι στη φοιτητική ζωή’ αρχίζει.
Ο 18χρονος Αριστείδης είναι ο μικρότερος από τα τρία αδέλφια, ο πρώτος όμως στην οικογένεια, που ‘πέρασε την κρυάδα’ των Πανελληνίων, καθώς οι δύο μεγαλύτεροι ακολούθησαν διαφορετικές διαδρομές. Η απόφαση για σπουδές στη Σύρο, απόλυτα συνειδητή: «Το επέλεξα, επειδή μόνο εκεί υπάρχει η σχολή, που με ενδιαφέρει να ακολουθήσω κι είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο», θα πει ο ίδιος, προσθέτοντας «τώρα θα φύγω από το σπίτι και την άνεσή μου, θα μάθω να κάνω κάτι διαφορετικό. Ακόμη δεν το έχω συνειδητοποιήσει…».
«Είναι απίστευτο πόσα πράγματα μαζεύονται στην πορεία ως ‘απαραίτητα’», η διαπίστωση της οικογένειας. Στην εκτενή λίστα έχουν τσεκαριστεί σχεδόν όλα. Σε λίγες μέρες, το ‘ταξίδι στη φοιτητική ζωή’ αρχίζει.
Η διαδικασία της αναζήτησης – «Το νοικιάσαμε χωρίς να πάμε…» «Ξεκινήσαμε να ψάχνουμε για σπίτι από την αρχή, αμέσως μετά την ανακοίνωση των βάσεων. Κάναμε μία μεγάλη έρευνα στο διαδίκτυο, σε αγγελίες για ενοικιάσεις. Ζητήσαμε βοήθεια και από την ομάδα μπάσκετ, στην οποία θα παίξω στη Σύρο. Με καθοδήγησαν με μεγάλη προθυμία. Ήμουν τυχερός, επειδή βρήκα σπίτι νεανικό, μοντέρνο, να μην είναι ‘παππουδίστικο’, όπως είναι συνήθως τα σπίτια στην επαρχία… Το μέγεθος δεν με ενδιέφερε. Άλλωστε, το μεγαλύτερο σπίτι θέλει και περισσότερες δουλειές….», περιγράφει ο ίδιος.
«Στη Σύρο, τα ενοίκια στις γκαρσονιέρες – τα φοιτητικά σπίτια, δηλαδή - κυμαίνονται από 250 μέχρι 450 ευρώ. Εμείς βρήκαμε κάπου στη μέση - 320. Όλα παλαιότητας βέβαια και η διαθεσιμότητα, ελάχιστη. Πρωτίστως μας ενδιέφερε το παιδί να έχει ασφάλεια, να πάει κάπου, που θα το αισθάνεται σπίτι του, να μην είναι απομονωμένος», αρχίζει να λέει η μητέρα του νεαρού φοιτητή, Μαριτένια Τσαλιγοπούλου-Μπίζιου.
«Μιλήσαμε με πολλούς μεσίτες, έπρεπε να τους κυνηγάμε στο τηλέφωνο, δεν έδειχναν ιδιαίτερο ενδιαφέρον ενώ προσπαθούσαν να μας κατευθύνουν στο να νοικιάσουμε μόνο για κάποιους μήνες. Εμείς θέλαμε για όλο το χρόνο - λάβαμε υπόψη και όσα μας είπε μία φοιτήτρια, που βρίσκεται ήδη εκεί και είχε ταλαιπωρηθεί για πολύ καιρό μέχρι να βρει που θα μείνει. ‘Προσπαθήστε να βρείτε ένα σπίτι για όλο το χρόνο’, το πρώτο πράγμα που μας τόνισε – στη Σύρο, που είναι τουριστικός προορισμός, νοικιάζουν τα περισσότερα σπίτια μόνο για 9 μήνες, Σεπτέμβριο μέχρι Ιούνιο ή μέχρι τέλη Μαϊου. Μετά, πρέπει να φύγεις. Κι αν τους πεις, ‘έχω εξεταστική’, σου λένε ‘δικό σου πρόβλημα’. Είναι πολύ δύσκολο, όμως, να μαζεύεις όλο το σπίτι για να πας κάπου αλλού. Επιπλέον, μας σύστησε να αποφύγουμε σπίτια με πολλά σκαλιά, ακόμη κι αν βρίσκονται πιο κοντά στη σχολή – γυρίζει το παιδί κουρασμένο, φορτωμένο πράγματα, πώς θα ανεβοκατεβαίνει; Τελικά, στραφήκαμε στην ομάδα μπάσκετ, που θα παίξει ο Αριστείδης. Από εκεί μας διευκόλυναν, μάθαμε για ένα χρήσιμο site ‘Συριανές αγγελίες – νοικιάζω, πουλάω’, κάτι τέτοιο. Στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα βρήκαμε το σπίτι, που νοικιάσαμε. Δεν πήγαμε να το δούμε, όμως. Η δαπάνη, μεγάλη: τα ακτοπλοϊκά με το απλό, είναι 90 ευρώ το πηγαινέλα. Το αυτοκίνητο κοστίζει 102 ευρώ επί δύο με την επιστροφή. Το γρήγορο, που κάνει δύο ώρες, είναι λίγο πιο ακριβό, ανάλογα τις μέρες – το έχω δει και με 54 ευρώ, το έχω δει και με 65 ευρώ. Αν πηγαίναμε για να ψάξουμε σπίτια εκεί, θα θέλαμε τουλάχιστον 500 ευρώ για δύο μέρες, γιατί έπρεπε να κοιμηθούμε κάπου κι ένα βράδυ… χώρια, που αν πηγαίναμε, δεν μας εξασφάλιζαν οι μεσίτες ότι θα δούμε και 10 σπίτια... Στη διαδικασία, μας διευκόλυνε η ίδια φοιτήτρια. Αντί για μας, πήγε εκείνη στο σπίτι, που εντοπίσαμε στην αγγελία. Το είδε, έβγαλε πολλές φωτογραφίες, μας τις έστειλε και έτσι το κλείσαμε. Ευτυχώς, πετύχαμε πρόθυμη και καλόκαρδη σπιτονοικοκυρά, που μένει κοντά για να έχει ‘θάρρος’ το παιδί», περιγράφει η μητέρα.
Η εκτενής λίστα, η εικόνα και τα τσεκαρίσματα
Μόλις έστειλαν την προκαταβολή για το σπίτι, η οικογένεια του Αριστείδη ξεκίνησε την προετοιμασία: «Προσέξαμε και την παραμικρή λεπτομέρεια. Μελετούσαμε τις φωτογραφίες, ώστε να δούμε τί χρειάζεται το σπίτι. Φτιάξαμε λίστα με τα απαραίτητα. Δεν ξέρω τι προσωπικά αντικείμενα θα πάρει μαζί του ο Αριστείδης, εγώ πάντως του έβαλα μαζί και δύο κορνίζες - στη μια, εμένα με το μπαμπά του στην άλλη, όλη την οικογένεια μαζί. Το πρώτο που γράψαμε στη λίστα, ήταν η Εικόνα, φυσικά - για να τον προσέχει», εκμυστηρεύεται η μητέρα του. «Με βάση τις φωτογραφίες, μοιράσαμε το σπίτι ανά χώρο στη λίστα – το υπνοδωμάτιο, το καθιστικό/κουζίνα και το μπάνιο. Τί πρέπει να πάμε στη Σύρο, τί να διορθώσουμε. Σεντόνια, μαξιλάρια, πάπλωμα. Κρεμάστρες. Μαχαιροπήρουνα και πιάτα, κατσαρολικά. Δύο κούπες και μπωλ για τα δημητριακά. Ένα χαλάκι. Κουρτίνα μπάνιου. Μία μικρή ραφιέρα για τα βιβλία. Κανένα καδράκι για να ομορφύνει ο χώρος. Μέχρι αρωματικό για τα συρτάρια… Ό,τι χρειάζεται ένα μικρό σπιτάκι για να είναι λειτουργικό», λένε, με τη μητέρα να παίρνει το λόγο γελώντας: «‘Μην μου τα λες όλα αυτά, αγχώνομαι’, ήταν η αντίδραση του συζύγου όταν του διάβασα τη λίστα. ‘Μα τα περισσότερα, τα έχουμε’, τον καθησύχασα. Ο μεγάλος μας γιος, επιστρέφοντας από Αγγλία, που σπούδαζε, έφερε κάποια πράγματα. Αλλά και τόσα χρόνια νοικοκυριό, υπήρχαν πράγματα στην αποθήκη. Για παράδειγμα, στην πορεία των ετών, έσπαγαν πιατικά ή ποτήρια, χάλαγε η 12άδα, τα αποσύραμε στην αποθήκη. Να που ήρθε τώρα η ώρα να χρειαστούν. Έξυπνη διαχείριση χρειάζεται – ό,τι υπάρχει στο σπίτι, γιατί να ‘κάθεται’ ενώ μπορεί να αξιοποιηθεί; Στο καθιστικό του παιδιού στη Σύρο, χρειαζόταν καναπέ. Δεν αγοράσαμε. Είχε η γιαγιά έναν που γίνεται και κρεβάτι, παραγγείλαμε καινούρια καλύμματα να τον φρεσκάρουμε, έτοιμος. Ουσιαστικά, 2 σετ καινούρια σεντόνια αγοράσαμε – πήγαμε σε μεγάλο κατάστημα με οικονομικά είδη. Τα διάλεξε ο ίδιος – μονόχρωμα, γκρι, μπεζ… πιο μοντέρνα. Συνολικά, δώσαμε γύρω στα 250 ευρώ – δεν χρειάζονται υπερβολές. Αν πάλι κάποιος θέλει να αγοράσει όλη την ‘προίκα’ – σεντόνια, πετσέτες, κουζινικά - θεωρώ ότι χρειάζεται γύρω στα 650-700 ευρώ».
H λίστα με τα απαραίτητα γραμμένη για να μην λείψει τίποτα...
Η λίστα προετοιμασίας περιλαμβάνει τα: ‘το έχουμε’, ‘χρειάζεται να το αγοράσουμε’, ‘οκ, το συσκευάσαμε’ και τσεκάρονται αναλόγως. Μάνα και γιος, μιλούν για τις εκκρεμότητες: «Χρειαζόμαστε μία τηλεόραση. Ένα ανώστρωμα για λόγους υγιεινής. Σε κάθε περίπτωση, ένα κάλυμμα για το στρώμα, οπωσδήποτε… τόσοι φοιτητές έχουν περάσει από κει… Μία τοστιέρα-γκριλ, να κάνει και για μπριζόλα – κουζίνα δεν υπάρχει, μόνο ένα φουρνάκι. Ένα θερμαντικό σώμα, επειδή το χειμώνα έχει πολύ κρύο, υγρασία, δυνατούς αέρηδες. Τέλος, πηγαίνοντας στη Σύρο, θα αγοράσουμε ό,τι χρειάζεται από καθαριστικά στο σούπερ μάρκετ – και μαζί, σκούπα, σφουγγαρίστρα, κουβά».
Η σχέση του φοιτητή με τα ‘οικιακά’ «Λόγω δουλειάς των γονιών μου, έχω μάθει να βοηθάω στο σπίτι, σκούπισμα κυρίως», εξηγεί ο Αριστείδης και προσθέτει: «Το πλύσιμο των ρούχων, θα έλεγα ότι είναι πρόβλημα – μέχρι στιγμής, είμαι πιο εξοικειωμένος με το άπλωμα, όχι με το να βάζω πλυντήριο… Θα πρέπει να πάρω και σιδερώστρα. Η μητέρα μου δεν με άφηνε ως τώρα να σιδερώνω, γιατί λέει ότι θα κάψω τα ρούχα… Πρέπει να μάθω να σιδερώνω. Αλλά θα δοκιμάσω και κάτι που μας είχε πει ένας καθηγητής στο σχολείο: να βάζουμε τα ρούχα κάτω από το υπόστρωμα, γιατί έτσι ισιώνουν. Για το φαγητό, δεν αγχώνομαι καθόλου. Ξέρω να μαγειρεύω – από ψητά τα πάντα, ειδικεύομαι στα μακαρόνια, φτιάχνω ωραίες ομελέτες… Αλλά έχω μάθει ότι υπάρχει εστία στη σχολή, όπου με 3 ευρώ τη μέρα τρως πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό. Άρα, σκοπεύω να τα συνδυάζω».
Σκέψεις και συναισθήματα «Ακόμη δεν το έχω συνειδητοποιήσει ότι φεύγω αλλά δεν έχω άγχος», θα πει ο Αριστείδης. «Ήδη έχω μείνει εκτός σπιτιού - με την ομάδα του μπάσκετ όταν πηγαίνουμε για παιχνίδια εκτός ή πιο μικρός, είχα εμπειρία σε κατασκηνώσεις. Έχω καταλάβει ότι στα πάντα μπορείς να βρεις μία λύση. Άλλωστε, θεωρώ ότι ο άνθρωπος είναι ον της συνήθειας – αν κάνει, δηλαδή, κάτι πολλές φορές, το συνηθίζει, το μαθαίνει. Αρκεί να έχει κανείς ανοιχτό μυαλό και υπομονή για να μάθει μερικά πράγματα», συνεχίζει. «Σίγουρα θα μου λείψουν η οικογένειά μου και οι παρέες μου. Αλλά θα γνωρίσω κι εκεί κόσμο – τόσα παιδιά σπουδάζουν εκεί, περιμένω πολλή νεολαία στο νησί. Από την άλλη, δεν χάνεις την επαφή. Όταν έλειπε ο μεγάλος αδελφός μου, συνέχεια με βίντεο-κλήσεις ήμασταν. Η τεχνολογία βοηθάει πολύ».
«Στα πρακτικά, τώρα που θα πάω πρώτη φορά στη Σύρο, θα με συνοδεύσει ο μπαμπάς, γιατί η μαμά θα λείπει σε επαγγελματικό ταξίδι – θα έρθει ύστερα από δύο μέρες. Ήλπιζα να έρθουν και τα αδέλφια μου τώρα για το κουβάλημα αλλά δεν γινόταν», αναφέρει.
Σχετικά με το πως οραματίζεται τη φοιτητική ζωή, αναφέρει: «Εκτός μαθημάτων, πιστεύω ότι χρειάζεται λίγο απ’όλα αλλά με μέτρο. Λόγω αθλητικής ζωής, χρειάζεται πειθαρχία. Σίγουρα θα είμαι πιο ελεύθερος σε σχέση με τα μαθητικά χρόνια, όμως δεν νομίζω να είμαι από αυτούς, που πάνε 50 χρονών και σπουδάζουν ακόμη επειδή θέλουν να ζήσουν τη ‘φοιτητική ζωή’. Φιλοδοξώ να πάω και στο εξωτερικό για Εράσμους…». Η μητέρα του τον παρακολουθεί όσο μιλάει. Και όπως καταγράφει η ίδια τα συναισθήματά της: « Μεγάλωσαν κι είναι καιρός να συνεχίσουν, να ανοίξουν τα φτερά τους. Όταν έφυγε ο μεγάλος, ουσιαστικά δεν στεναχωριόμουν, με την έννοια να λέω ‘αχ, λείπει το παιδί’ – ήμουν χαρούμενη, επειδή ήταν καλά εκεί που βρισκόταν. Με το ίδιο πνεύμα κινούμαι και τώρα, που ήρθε η σειρά του μικρού. Ο Θανάσης, ο άνδρας μου, είναι πιο συναισθηματικός. Μου λέει προχθές: ‘σε λίγες μέρες, δεν θα είναι ο Αριστείδης μας σπίτι’ – όποτε μιλάει για τα παιδιά, βουρκώνει. Κι εγώ τον παρηγορώ ‘σε 3 ώρες είσαι στη Σύρο, χώρια το ίντερνετ, που θα επικοινωνούμε συνέχεια’» και προσθέτει γελώντας, «όσο για τον Αριστείδη, του έλεγα στην αρχή, να βρούμε ένα σπίτι με δύο υπνοδωμάτια. ‘Εσείς να καθίσετε σπίτι σας, εγώ πάω φοιτητής’, η απάντηση».