Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος: Πρώτη Πατριαρχική Λειτουργία στον ναό του Αγίου Στεφάνου στην Κωνσταντινούπολη
28.12.202312:31
«Η συνεννόηση και η συνύπαρξη των τοπικών εκκλησιών αποτελεί ζητούμενο της Εκκλησίας» το μήνυμα του κ. Βαρθολομαίου
Η πρώτη Πατριαρχική Θεία Λειτουργία στον πανηγυρίζοντα Ι. Ναό Αγίου Στεφάνου, της Ορθόδοξης Βουλγαρόφωνης Κοινότητας της Κωνσταντινούπολης χοροστατούντος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου τελέστηκε χθες, Τετάρτη.
Αυτή ήταν η πρώτη φορά, μετά την αποκατάσταση από το Οικουμενικό Πατριαρχείο του δεινού σχίσματος με το Βουλγαρικό έθνος, το 1945, που ένας Οικουμενικός Πατριάρχης λειτούργησε στον Ναό αυτό, στον Μπαλατά, ο οποίος έκτοτε υπάγεται στη δικαιοδοσία της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως.
Στην ομιλία του, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αφού μίλησε για τον τιμώμενο Άγιο, αναφέρθηκε στο ιστορικό γεγονός της τέλεσης της πρώτης Πατριαρχικής Θείας Λειτουργίας στον Ναό αυτό, που ήρθε να καλύψει ένα κενό 78 ετών.
«… Είναι αληθές και γνωστόν ότι ο Ναός ούτος απετέλεσε την λυδίαν λίθον διά την όξυνσιν και αρνητικήν έκβασιν των περί το Βουλγαρικόν έθνος εκκλησιαστικών πραγμάτων», ανέφερε ο Παναγιώτατος, ενώ πρόσθεσε τις αρνητικές συνέπειες, που έχουν οι αντιπαλότητες μεταξύ των εμπλεκομένων για το σωτήριο έργο της Εκκλησίας, τονίζοντας παράλληλα την ανάγκη για ενότητα: «… επειδή ουδέν κακόν αμιγές καλού, ούτω και το Βουλγαρικόν καλούμενον ζήτημα έδειξεν εις όλους ότι μόνον εν τη ενότητι και τη αρμονία η Εκκλησία πληροί την θεόσδοτον αποστολήν Της εις τον Κόσμον. Αι αποτμήσεις, η εσωστρέφεια, η επίπλαστος αίσθησις αυταρκείας και πληρότητος, αι έριδες και εν τέλει τα σχίσματα απομειώνουν την σωστικήν παρουσίαν της Εκκλησίας, αποπροσανατολίζουν τους πιστούς από την εν Χριστώ καινήν ζωήν και καταλύουν την εν τη πίστει κοινωνίαν αγάπης».
Όπως ο ίδιος δεν δίστασε να υπογραμμίσει, η Εκκλησία δεν αποκρύπτει τα προβλήματα, τις δυσκολίες και τις απογοητεύσεις της. Προηγήθηκαν δύο αιώνες ταλαιπωρίας για την Ορθόδοξη Εκκλησία, με τα κοινωνικά, φιλοσοφικά και πολιτικά ρεύματα να διαμορφώνουν μία κατάσταση προβληματική για το Σώμα της Εκκλησίας, η οποία οδήγησε «εις την επάρατον αίρεσιν του ‘φυλετισμού’, όστις κατεδικάσθη υπό της Μεγάλης Συνόδου του 1872, «ως αντικείμενος τη διδασκαλία του Ευαγγελίου και τοις ιεροίς κανόσι των μακαρίων Πατέρων ημών».
Μεταξύ των πολλών προκλήσεων και των πληγμάτων που δέχεται η ‘εν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία’, «το μείζον ζήτημα της ποιμαντικής διευθετήσεως των καθέκαστα τοπικών Εκκλησίών εντός των ορίων της δικαιοδοσίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, καθίσταται πανορθόδοξον πρόβλημα, καθώς συναλγούν μεθ’ ημών και οι άλλοι τρεις πατριάρχαι της Ανατολής». Το καθεστώς του λεγόμενου ‘Αυτοκέφαλου’ εξελίσσεται σε μείζον πρόβλημα εντός του Ορθόδοξου σώματος, σχολίασε σε άλλο σημείο της ομιλίας του. Μάλιστα, υπογράμμισε πως η ‘μακροθυμία’ της Εκκλησίας θεωρήθηκε ‘αδυναμία’ διευθέτησης των θεμάτων. Πλέον, έχει γίνει από όλους κατανοητό πως το ζητούμενο είναι η ενότητα: «Σήμερον οι πάντες έχομεν κατανοήσει εκ της πράξεως και των λαθών του παρελθόντος ότι η ενότης είναι το ζητούμενον και η ασφαλής και μόνη βάσις διά την ευστάθειαν των Αγίων του Θεού Εκκλησιών», ανέφερε για να προσθέσει: «Η συνεννόησις και συνύπαρξις των τοπικών εκκλησιών πλέον η άλλοτε είναι προτεραιότης και ζητούμενον. Τα λάθη του παρελθόντος δεν αποτελούν μόνον αρνητικήν παρακαταθήκην, αλλά κυρίως την φύτραν διά νέαν σποράν και καλλιέργειαν της συνυπάρξεως, της εγγυτέρας και βαθυτέρας κατανοήσεως των προβλημάτων, της επαναφοράς του καθόλου ορθοδόξου εκκλησιαστικού βίου εις το αρχέγονον ευ είναι του».
Από τον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Στεφάνου, ο Παναγιώτατος απηύθυνε κάλεσμα αγάπης και συμπόρευσης προς όλες τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες, πάντα μέσα στο πλαίσιο των «παραδεδομένων αρχών, όρων και ορίων της εκκλησιολογίας της κατ’ Ανατολάς Ορθοδόξου Εκκλησίας».
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο Παναγιώτατος εξέφρασε την ικανοποίησή του: «Δόξα τω Θεώ τα αλλοτινά και λυπηρά παρήλθαν και ως εν σώμα και μία καρδία, το βουλγαρόφωνον ποίμνιον της Μεγάλης Εκκλησίας, εν τε τη Πόλει και τη Αδριανουπόλει, αποτελεί πηγήν τιμής διά το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, καθ’ ότι τα μέλη του τυγχάνουν τέκνα ευπειθή και κατά πάντα αφωσιωμένα εις την Μητέρα Εκκλησίαν και τον Πατριάρχην».
Για «ιστορικό γεγονός» έκανε λόγο στην προσφώνησή του ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης κ. Χαράλαμπος Nichev: «Για πρώτη φορά στον Ι. Ναό του Αγίου Στεφάνου προσέρχεται η Σεπτή Κορυφή και τελεί Πατριαρχικήν Θείαν Λειτουργίαν! Ο καθαγιασμός των τιμίων δώρων από τα Πατριαρχικά χέρια είναι αναμφίβολα ένα ιστορικό γεγονός, ορόσημο στην πορεία της Κοινότητός μας στον χρόνο. Αυτή η Πατριαρχική Λειτουργία είναι η κορυφαία απόδειξη της πατρικής αγάπης και του στοργικού ενδιαφέροντος του Πατριάρχου μας για τους Βουλγαροφώνους Ορθοδόξους της Πόλεώς μας».