Γιατί φλερτάρουν με το ΚΚΕ

Το στοίχημα της ενιαίας Αριστεράς συγκινούσε πάντοτε τους διαλλακτικούς αριστερούς ψηφοφόρους, που θεωρούσαν ότι ο μοναδικός τρόπος για να δημιουργηθεί ένα πραγματικό ισχυρό μέτωπο των αριστερών κομμάτων είναι η συμπόρευση του Συνασπισμού με το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Τη δεξαμενή αυτή φιλοδοξούν να διεμβολίσουν οι δύο διεκδικητές της προεδρίας του Συνασπισμού. Με διαφορά μόλις ολίγων ωρών, τόσο ο κ. Αλέξης Τσίπρας όσο και ο κ. Φώτης Κουβέλης επιχείρησαν άνοιγμα στην κομματική λαϊκή βάση του ΚΚΕ. Στη διαδικτυακή του συνέντευξη, ο κ. Τσίπρας σημείωσε ότι «δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά να ενώσουμε τις δυνάμεις μας», κάλεσε τους κομμουνιστές σε κοινή δράση και επέκρινε τη σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ για «διασπαστική λογική».

Από την πλευρά του ο κ. Κουβέλης εκτίμησε ότι «με το ΚΚΕ έχουμε διαφορές σε στρατηγικής σημασίας θέματα. Αυτό, όμως, δεν μας εμποδίζει να βρούμε κοινές πολιτικές δράσεις σε συγκεκριμένα ζητήματα, για να αποκρούσουμε τη νεοφιλελεύθερη πολιτική».

Από τη στιγμή που ο Περισσός έχει δείξει την απόλυτη άρνησή του στο ενδεχόμενο συνεργασίας με τον Συνασπισμό, το ερώτημα είναι γιατί οι υποψήφιοι διάδοχοι του κ. Αλέκου Αλαβάνου προσπαθούν να ανοίξουν θέμα «κοινής δράσης». Η απάντηση είναι ότι η ρητορεία περί κοινής πορείας έχει ακροατές σε όλους τους χώρους της Αριστεράς που επιθυμούν να πάψει η πολυδιάσπαση. Είναι σαν το «αυτοκίνητο» του ΚΚΕ να διαθέτει τρεις ρόδες και το όχημα του Συνασπισμού μία, οπότε και οι δύο εποφθαλμιούν ο ένας τις ρόδες (βλέπε δυνάμεις) του άλλου για να ισχυροποιήσουν την παρουσία τους.

Σε ένα σκηνικό παρατεταμένης φθοράς των δύο μεγάλων κομμάτων, το ζήτημα είναι αν οι σειρήνες που ακούγονται από τα μικρότερα κόμματα της Αριστεράς μπορούν να συγκινήσουν τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Από διαφορετική οπτική γωνία τόσο ο κ. Τσίπρας όσο και ο κ. Κουβέλης προσβλέπουν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο «cool Alexis» θεωρεί ότι από τη δεξαμενή του ΠΑΣΟΚ μπορούν να «δραπετεύσουν» ψηφοφόροι για τον Συνασπισμό και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ δεν μοιάζει διατεθειμένος να αποκλείσει το ενδεχόμενο μιας προγραμματικής συμφωνίας με σκοπό τη διακυβέρνηση της χώρας.