Αριστοτέλης Μυστακίδης: Ο βασιλιάς του χαλκού έγινε τραπεζίτης και αγαπάει τον ΠΑΟΚ και τη Θεσσαλονίκη
Αριστοτέλης Μυστακίδης: Ο βασιλιάς του χαλκού έγινε τραπεζίτης και αγαπάει τον ΠΑΟΚ και τη Θεσσαλονίκη
Η προσωπική και επιχειρηματική διαδρομή του δεύτερου πιο πλούσιου Ελληνα στη λίστα Forbes - Πούλησε τα ορυχεία και επένδυσε σε real estate, τουρισμό, ναυτιλία, με τελευταίο απόκτημα την Aegean Baltic Bank
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Ηταν μόλις το 2019, όταν το έγκυρο «Bloomberg» αναρωτιόταν με αφορμή την αποχώρηση -πριν από έναν χρόνο- του πανίσχυρου billionaire Αριστοτέλη Μυστακίδη από την Glencore, τον παγκόσμιο κολοσσό των εξορύξεων, αν «τελειώνει η βασιλεία του “άρχοντα του χαλκού και του άνθρακα”». Πολλοί προεξόφλησαν τότε την αποκαθήλωση του εκ Θεσσαλονίκης, αλλά όχι ιδιαίτερα γνωστού στη χώρα μας κορυφαίου επιχειρηματία. Η απάντηση δεν άργησε να έρθει. Και ήταν εντελώς διαφορετική.
Υστερα από έναν προσωρινό κλυδωνισμό, που πάντως δεν τον έβγαλε ποτέ εκτός τροχιάς... πρωταθλητισμού, οι δύσπιστοι είδαν το περιουσιακό status του κ. Μυστακίδη να ανακάμπτει και να εκτοξεύεται από τα 2 δισ. δολάρια το 2020 στα 3,6 δισ. σήμερα, φέρνοντάς τον και στο Νο 905 της τρέχουσας λίστας των billionaires, αυτή την εβδομάδα, και 2ο ανάμεσα στους Ελληνες. Και να αναρωτιούνται πλέον αυτοί μήπως η βασιλεία του μόλις τώρα αρχίζει.
Πώς συνέβη αυτό; Το ιστορικό υψηλό για το net worth του κ. Mυστακίδη από την ώρα που εισήλθε στη σχετική λίστα με τα ισχυρότερα πορτοφόλια του πλανήτη το 2012 δεν είναι καθόλου τυχαίο. Βασίζεται στις σωστές επενδυτικές τοποθετήσεις και κινήσεις του, κυρίως σε μετοχές, με κορυφαία αυτή της Glencore, στην οποία κατέχει ποσοστό λίγο πάνω από το 3% - η χρηματιστηριακή αξία του πολυεθνικού κολοσσού με έδρα στο Μπάαρ της Ελβετίας (μεταξύ Ζυρίχης και Λουκέρνης) και των 150.000 υπαλλήλων ανά τον κόσμο βρίσκεται πάνω από τα 71 δισ. δολάρια. Ο μεθοδικός επιχειρηματίας πούλησε μετοχές της εταιρείας όταν αυτές βρίσκονταν σε υψηλό δεκαετίας, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, που εκτόξευσε τις τιμές των εμπορευμάτων και ως εκ τούτου την core δραστηριότητα της Glencore, που είναι ο άνθρακας και τα μέταλλα. Ανέστρεψε δηλαδή την παροιμιώδη φράση κάνοντας τον άνθρακα θησαυρό.
Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια άπλωσε και συνεχίζει να διευρύνει το επενδυτικό βεληνεκές του και σε σειρά άλλων κλάδων, όπως το real estate, ο τουρισμός, η ναυτιλία και οι τράπεζες. Μάλιστα, το τελευταίο χτύπημά του είναι εντός Ελλάδος: η απόκτηση του ελέγχου του πλειοψηφικού πακέτου (68%) της Aegean Baltic Bank (ABBank). Εδραιώνοντας την παρουσία του στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, μετά την είσοδό του στην Πειραιώς τον Ιούνιο του 2020, ως τρίτος μεγαλύτερος ξένος μέτοχος με 5,14%, συμμετοχή όμως την οποία μείωσε αργότερα σε κάτω από 3,0% και στη συνέχεια ακόμα χαμηλότερα.
Πιστεύει στην Ελλάδα
Και γιατί Ελλάδα; Καταρχάς, γιατί είναι ένας παγκόσμιος Ελληνας, δισεκατομμυριούχος, που ενδιαφέρεται όμως για την πατρίδα του. Το απέδειξε στα δύσκολα χρόνια των μνημονίων όταν ανταποκρίθηκε στο προσκλητήριο απόγνωσης του κ. Αντώνη Σαμαρά, τον οποίο προηγουμένως είχε συναντήσει, για στήριξη των εγχώριων τραπεζών, συμμετέχοντας στην ανακεφαλαιοποίηση της Εθνικής. Μπήκε με δυναμισμό, λόγω αντικειμένου, στη διεκδίκηση της ΛΑΡΚΟ, αλλά απέσυρε το ενδιαφέρον του, καθώς ο διαγωνισμός πώλησης της υπερχρεωμένης εταιρείας, απεικονίζοντας τις παθογένειες της λειτουργίας του ελληνικού κράτους, τελεσφόρησε 13 χρόνια μετά, ενώ η περιπέτεια συνεχίζεται ακόμα. Πρωτοστάτησε και για την εξαγορά ποσοστού των πρώην ΕΛ.ΠΕ. μέσω κοινοπραξίας των Glencore και Carlyle, απέναντι στη Vitol, όμως ο διαγωνισμός ναυάγησε. Πέρυσι κατέθεσε 2 εκατ. ευρώ στον ειδικό λογαριασμό της Ελληνικής Πολιτείας για τους πληγέντες της Θεσσαλίας.
Συγχρόνως, όμως, είναι επιχειρηματίας που πιστεύει στην Ελλάδα και τις προοπτικές της μετά την κρίση. Και ότι για έναν δυνητικό επενδυτή η συγκυρία που διανύει η χώρα είναι ιδανική. Ακόμη, ότι υπάρχει πολιτική σταθερότητα με μια φιλοεπενδυτική κυβέρνηση και η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες στον πλανήτη με εμπειρία διαχείρισης σύγχρονων κρίσεων, εκσυγχρονίζεται μέσα από μεταρρυθμίσεις που στη συνέχεια ανοίγουν τον δρόμο για επενδυτικές ευκαιρίες (π.χ. η ολοκλήρωση του Κτηματολογίου), προχωρεί στην ψηφιακή επανάσταση, διαθέτει μορφωμένους και ανοιχτόμυαλους νέους.
Και όλα αυτά τα επιβεβαιώνει με πράξεις. Πέρα από τα καλά λόγια, επενδύει προσεκτικά, ενώ έχει επιλέξει να έχει για φορολογική του κατοικία την Ελλάδα. Θεωρείται γκουρού στη διαχείριση επενδύσεων στα βιομηχανικά μέταλλα παγκοσμίως και χαρακτηρίζεται επίσης «καμικάζι» στον τομέα του επανεπενδύοντας, συνήθως τάχιστα, τα κέρδη του σε διαδοχικές εξαγορές και στοχεύοντας σε μεγάλες, ακόμα και γιγαντιαίες αποδόσεις. Δηλαδή μάλλον του ταιριάζει ακόμα περισσότερο ο τίτλος του γκραν μετρ των επενδύσεων και των deals.
Εχθρός της δημοσιότητας
Εδώ και 12 χρόνια είναι μόνιμος θαμώνας της λίστας «Forbes» και συγχρόνως ο λιγότερο γνωστός όσων άλλων συμπατριωτών του φιλοξενούνται σε αυτήν. Ελληνας κροίσος με πέντε γράμματα: «Telis», όπως τον αποκαλούν στα ευρωπαϊκά επιχειρηματικά, χρηματιστηριακά και επενδυτικά γραφεία και σαλόνια. Αλλά αυτό ισχύει μόνο για τους φίλους. Καθώς όταν αποτολμήσει κανείς εκ των storymakers να κάνει αψυχολόγητους παραλληλισμούς με τον άλλον, τον κορυφαίο όλων «Telis», τον αείμνηστο Ωνάση, γίνεται έξαλλος.
Υστερα από έναν προσωρινό κλυδωνισμό, που πάντως δεν τον έβγαλε ποτέ εκτός τροχιάς... πρωταθλητισμού, οι δύσπιστοι είδαν το περιουσιακό status του κ. Μυστακίδη να ανακάμπτει και να εκτοξεύεται από τα 2 δισ. δολάρια το 2020 στα 3,6 δισ. σήμερα, φέρνοντάς τον και στο Νο 905 της τρέχουσας λίστας των billionaires, αυτή την εβδομάδα, και 2ο ανάμεσα στους Ελληνες. Και να αναρωτιούνται πλέον αυτοί μήπως η βασιλεία του μόλις τώρα αρχίζει.
Πώς συνέβη αυτό; Το ιστορικό υψηλό για το net worth του κ. Mυστακίδη από την ώρα που εισήλθε στη σχετική λίστα με τα ισχυρότερα πορτοφόλια του πλανήτη το 2012 δεν είναι καθόλου τυχαίο. Βασίζεται στις σωστές επενδυτικές τοποθετήσεις και κινήσεις του, κυρίως σε μετοχές, με κορυφαία αυτή της Glencore, στην οποία κατέχει ποσοστό λίγο πάνω από το 3% - η χρηματιστηριακή αξία του πολυεθνικού κολοσσού με έδρα στο Μπάαρ της Ελβετίας (μεταξύ Ζυρίχης και Λουκέρνης) και των 150.000 υπαλλήλων ανά τον κόσμο βρίσκεται πάνω από τα 71 δισ. δολάρια. Ο μεθοδικός επιχειρηματίας πούλησε μετοχές της εταιρείας όταν αυτές βρίσκονταν σε υψηλό δεκαετίας, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, που εκτόξευσε τις τιμές των εμπορευμάτων και ως εκ τούτου την core δραστηριότητα της Glencore, που είναι ο άνθρακας και τα μέταλλα. Ανέστρεψε δηλαδή την παροιμιώδη φράση κάνοντας τον άνθρακα θησαυρό.
Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια άπλωσε και συνεχίζει να διευρύνει το επενδυτικό βεληνεκές του και σε σειρά άλλων κλάδων, όπως το real estate, ο τουρισμός, η ναυτιλία και οι τράπεζες. Μάλιστα, το τελευταίο χτύπημά του είναι εντός Ελλάδος: η απόκτηση του ελέγχου του πλειοψηφικού πακέτου (68%) της Aegean Baltic Bank (ABBank). Εδραιώνοντας την παρουσία του στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, μετά την είσοδό του στην Πειραιώς τον Ιούνιο του 2020, ως τρίτος μεγαλύτερος ξένος μέτοχος με 5,14%, συμμετοχή όμως την οποία μείωσε αργότερα σε κάτω από 3,0% και στη συνέχεια ακόμα χαμηλότερα.
Πιστεύει στην Ελλάδα
Και γιατί Ελλάδα; Καταρχάς, γιατί είναι ένας παγκόσμιος Ελληνας, δισεκατομμυριούχος, που ενδιαφέρεται όμως για την πατρίδα του. Το απέδειξε στα δύσκολα χρόνια των μνημονίων όταν ανταποκρίθηκε στο προσκλητήριο απόγνωσης του κ. Αντώνη Σαμαρά, τον οποίο προηγουμένως είχε συναντήσει, για στήριξη των εγχώριων τραπεζών, συμμετέχοντας στην ανακεφαλαιοποίηση της Εθνικής. Μπήκε με δυναμισμό, λόγω αντικειμένου, στη διεκδίκηση της ΛΑΡΚΟ, αλλά απέσυρε το ενδιαφέρον του, καθώς ο διαγωνισμός πώλησης της υπερχρεωμένης εταιρείας, απεικονίζοντας τις παθογένειες της λειτουργίας του ελληνικού κράτους, τελεσφόρησε 13 χρόνια μετά, ενώ η περιπέτεια συνεχίζεται ακόμα. Πρωτοστάτησε και για την εξαγορά ποσοστού των πρώην ΕΛ.ΠΕ. μέσω κοινοπραξίας των Glencore και Carlyle, απέναντι στη Vitol, όμως ο διαγωνισμός ναυάγησε. Πέρυσι κατέθεσε 2 εκατ. ευρώ στον ειδικό λογαριασμό της Ελληνικής Πολιτείας για τους πληγέντες της Θεσσαλίας.
Συγχρόνως, όμως, είναι επιχειρηματίας που πιστεύει στην Ελλάδα και τις προοπτικές της μετά την κρίση. Και ότι για έναν δυνητικό επενδυτή η συγκυρία που διανύει η χώρα είναι ιδανική. Ακόμη, ότι υπάρχει πολιτική σταθερότητα με μια φιλοεπενδυτική κυβέρνηση και η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες στον πλανήτη με εμπειρία διαχείρισης σύγχρονων κρίσεων, εκσυγχρονίζεται μέσα από μεταρρυθμίσεις που στη συνέχεια ανοίγουν τον δρόμο για επενδυτικές ευκαιρίες (π.χ. η ολοκλήρωση του Κτηματολογίου), προχωρεί στην ψηφιακή επανάσταση, διαθέτει μορφωμένους και ανοιχτόμυαλους νέους.
Και όλα αυτά τα επιβεβαιώνει με πράξεις. Πέρα από τα καλά λόγια, επενδύει προσεκτικά, ενώ έχει επιλέξει να έχει για φορολογική του κατοικία την Ελλάδα. Θεωρείται γκουρού στη διαχείριση επενδύσεων στα βιομηχανικά μέταλλα παγκοσμίως και χαρακτηρίζεται επίσης «καμικάζι» στον τομέα του επανεπενδύοντας, συνήθως τάχιστα, τα κέρδη του σε διαδοχικές εξαγορές και στοχεύοντας σε μεγάλες, ακόμα και γιγαντιαίες αποδόσεις. Δηλαδή μάλλον του ταιριάζει ακόμα περισσότερο ο τίτλος του γκραν μετρ των επενδύσεων και των deals.
Εχθρός της δημοσιότητας
Εδώ και 12 χρόνια είναι μόνιμος θαμώνας της λίστας «Forbes» και συγχρόνως ο λιγότερο γνωστός όσων άλλων συμπατριωτών του φιλοξενούνται σε αυτήν. Ελληνας κροίσος με πέντε γράμματα: «Telis», όπως τον αποκαλούν στα ευρωπαϊκά επιχειρηματικά, χρηματιστηριακά και επενδυτικά γραφεία και σαλόνια. Αλλά αυτό ισχύει μόνο για τους φίλους. Καθώς όταν αποτολμήσει κανείς εκ των storymakers να κάνει αψυχολόγητους παραλληλισμούς με τον άλλον, τον κορυφαίο όλων «Telis», τον αείμνηστο Ωνάση, γίνεται έξαλλος.
Ο ίδιος αποφεύγει εκ πεποιθήσεως και ιδιοσυγκρασίας τη δημοσιότητα, θέλει να περνάει απαρατήρητος. Πρωτίστως σε ό,τι αφορά την ιδιωτική του ζωή, αλλά όχι μόνο. Εξ ου και σχεδόν ουδείς έχει καταφέρει να τον φωτογραφίσει σε κάποιο επιχειρηματικό ή κοινωνικό γεγονός, έστω σε μια συνηθισμένη βόλτα. Ή να απαθανατίσει την έξοδό του από την «πράσινη» έπαυλη των 40 εκατ. ευρώ που διατηρεί στο Πευκοχώρι Κασσάνδρας -την οποία λατρεύει καθώς και η σύζυγός του Κασσάνδρα λέγεται- ή στο μπάνιο του στην εξωτική παραλία του Γλαρόκαβου που οι ντόπιοι αποκαλούν και «Γαλάζια Λίμνη της Χαλκιδικής». Τόσο άγνωστος είναι λοιπόν που μέχρι πρότινος πολλοί σε έντυπα και αλλού, μη γνωρίζοντας τη φυσιογνωμία του, τον εμφάνιζαν με τη φωτογραφία του επικεφαλής της Glencore Ιβάν Γλέιζενμπεργκ, προκαλώντας στον κ. Μυστακίδη γέλιο και καθόλου νεύρα.
Το ξεκίνημα
Με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη, έχει γεννηθεί στη Ρώμη όταν ο πατέρας του υπηρετούσε στο πρόγραμμα του OHE κατά του υποσιτισμού ως βιολόγος - ιχθυολόγος. Στο τελευταίο αποδίδεται και η ευαισθησία του για τις ιχθυοκαλλιέργειες που τον οδήγησε στην επένδυσή του στη Philosofish, ως ένας εκ των τεσσάρων μετόχων υπό τη διαχείριση του Diorasis International.
Επόμενος σταθμός του η Αγγλία όπου φοίτησε εσώκλειστος σε σχολείο του Εσεξ και μετά στο London School of Economics. Πήρε και τη βρετανική υπηκοότητα, μαζί με bachelor και master και μιλώντας έξι γλώσσες, σύντομα αποτέλεσε στόχο των μεγάλων πολυεθνικών ομίλων ως ένας ανερχόμενος αστέρας στον ιδιαίτερο κόσμο των traders, όπου γρήγορα απέκτησε τη φήμη του πανέξυπνου όσο και αμείλικτου διαπραγματευτή. Ηταν το διαβατήριο εισόδου του στο τμήμα επενδύσεων του αμερικανικού κολοσσού της αγοράς παραγώγων Cargill με έδρα στη Μινεσότα, ιστορία 160 ετών και έσοδα 165 δισ. δολαρίων. Η σταδιοδρομία του στον χώρο των μετάλλων είχε αφετηρία το αντίστοιχο desk της εταιρείας, στην οποία παρέμεινε για μια εξαετία, ανερχόμενος ταχύτατα στην ιεραρχία.
Ακολούθησε ένα πέρασμα από την Credit Lyonnais Rouse, σύντομο όμως καθώς το 1993 τον ξεχώρισε ο Μαρκ Ριτς, ιδιοκτήτης της Marc Rich & Co., μιας άγνωστης τότε εταιρείας εμπορίας μετάλλων, ο οποίος τον προσέλαβε ως επικεφαλής του τμήματος επενδύσεων στα μέταλλα.
Η επιτυχία
Η αγκαλιά με την επιτυχία ήρθε, όταν ο Ριτς υποχρεώθηκε να παραχωρήσει τον έλεγχο της εταιρείας και τις μετοχές του στους συνεργάτες του αντιμετωπίζοντας διάφορα προβλήματα νομικής υφής και όχι μόνο. Κατέφυγε στην Ελβετία λίγες ώρες προτού του απαγγελθούν περισσότερες από 50 κατηγορίες, μεταξύ των οποίων τηλεπικοινωνιακή απάτη, φοροδιαφυγή και εμπορικές συναλλαγές με το Iράν κατά τη διάρκεια του εμπάργκο, για να λάβει χάρη από τον κ. Μπιλ Κλίντον την τελευταία ημέρα της θητείας του, στις 19 Ιανουαρίου του 2001.
Η εταιρεία μετονομάστηκε σε Glencore και ο κ. Μυστακίδης, που είχε πιστωθεί τη μετεξέλιξή της από μια μικρή μεταλλευματική σε κολοσσό, βρέθηκε ξαφνικά πάμπλουτος και έκτοτε με επιδέξιες κινήσεις επικεντρώθηκε στη δημιουργία ενός χαρτοφυλακίου περιουσιακών στοιχείων κυρίως σε μεταλλεία χαλκού στο Kονγκό, που του απέδωσε τα μέγιστα. Η Glencore έφτασε να γίνει ο τρίτος μεγαλύτερος όμιλος στην εξόρυξη χαλκού και ο Telis να θεωρείται το 2016 φαβορί για τη διαδοχή του κ. Γκλέιζενμπεργκ στον όμιλο.
Mια ιστορία από τα παλιά, όμως, ήρθε να τορπιλίσει τις φιλοδοξίες του, όταν το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης ξεκίνησε να διερευνά τις δραστηριότητές του σε Nιγηρία, Kονγκό και Bενεζουέλα την περίοδο μεταξύ 2007-2017. Μετά την αναστάτωση (πτώση μετοχής κ.ά.), ο κ. Mυστακίδης παραιτήθηκε από το Δ.Σ. της Katanga Mining Ltd., βραχίονα της Glencore στο Kονγκό.
Δεν ήταν όμως αρκετό. Από τον Γενάρη του 2018 άρχισε το ψαλίδισμα των αρμοδιοτήτων του ως επικεφαλής στον τομέα του χαλκού. Η περιθωριοποίηση συνεχίστηκε και ύστερα από λίγους μήνες αποχώρησε από τον όμιλο κλείνοντας μεν ένα ολόκληρο κεφάλαιο ζωής ως ενεργό στέλεχος, παραμένοντας όμως ως μέτοχος. Κάτι που αποδείχτηκε ευφυές, καθότι εξαιρετικά προσοδοφόρο. Η Glencore αύξησε το 2022 κατά 60% τα κέρδη της, που εκτινάχθηκαν στο ποσό-ρεκόρ των 34,1 δισ. δολαρίων, καθώς η ενεργειακή κρίση και το ακριβό φυσικό αέριο ωφέλησαν αισθητά τα φθηνότερα αλλά περιβαλλοντικά επιζήμια καύσιμα όπως ο «βρόμικος» άνθρακας.
Το αποτέλεσμα ήταν μέρισμα 5,1 δισ. δολαρίων, αλλά και νέο πρόγραμμα επαναγοράς μετοχών αξίας 1,5 δισ. δολαρίων, με συνολικό μποναμά 7,1 δισ. δολαρίων για τους μετόχους.
Η Κασσάνδρα
Είναι λοιπόν ένας απρόσιτος μεγιστάνας ή σκόπιμα θέλει να δημιουργήσει έναν μύθο γύρω από τον εαυτό του; Στην καθημερινότητά του είναι ένας απλός, ευγενικός και άκρως καταδεκτικός άνθρωπος, σύμφωνα με όσους τον γνωρίζουν. Αποφεύγει απαρέγκλιτα την επίδειξη πλούτου, έχει μια ευτυχισμένη οικογένεια, τη σύζυγό του και ένα παιδί, ζει κυρίως μεταξύ Λονδίνου και Ελβετίας.
Η κυρία Κασσάνδρα Παπαδήμα-Μυστακίδη είναι επίσης δραστήρια, μετέχει από κοινού με τον άνδρα της σε διάφορες εταιρείες, αλλά έχει και δικές της, με έδρα στο Λονδίνο, όπως αναφέρεται στο GOV.UK: στο real estate την Kaar 2 Limited από το 2020 και στο λιανικό εμπόριο ενδυμάτων πολυτελείας σε εξειδικευμένα καταστήματα στο Ηνωμένο Βασίλειο την Gertrud.
Ορμητικός και τελειομανής
Οσοι έχουν δουλέψει μαζί με τον κ. Μυστακίδη μιλούν για έναν από τους εξυπνότερους ανθρώπους που έχουν συναντήσει ποτέ. Ορμητικός, υπερδραστήριος, συνάμα τελειομανής, γοητευτικός, αλλά και με το προσόν της μεταδοτικότητας τον έχει περιγράψει το «Bloomberg». Απολαμβάνει τις συνεργασίες και τις πολύωρες συσκέψεις με τους επιτελείς του, επενδύοντας τα μέγιστα στις σχέσεις του με αυτούς.
Με ψυχρό αίμα στις δύσκολες επιχειρηματικές αποφάσεις του, απίστευτα θερμός και εξωστρεφής στις εκδηλώσεις του με τους δικούς του ανθρώπους. Οσο ήταν στην Glencore, στα διαλείμματα για ξεκούραση, προτιμούσε να γευματίζει με τους συνεργάτες του μετά το κλείσιμο της πρωινής συνεδρίασης του London Metal Exchange προσπαθώντας πάντα να τους αποφορτίσει από την πίεση της δουλειάς. Με χιούμορ, αλλά και ακουμπώντας στα προβλήματά τους στην εργασία και όχι μόνο. Απαιτητικός από αυτούς, αλλά και δίκαιος. Ιδιότητες και χαρίσματα σημαντικά για επιχειρηματίες του βεληνεκούς του.
Ανωνυμία
Απολαμβάνει το ότι σχεδόν ουδείς τον αναγνωρίζει. Χαίρεται που δεν ασφυκτιά και ζει ελεύθερα, χωρίς η δημοσιότητα να τον περιορίζει. Δηλαδή τις μικροαπολαύσεις της ζωής που επιτρέπει η άγνοια του ποιος είναι αυτός που κυκλοφορεί δίπλα μας με πανάκριβα ρούχα και έκδηλο γούστο, ο οποίος όμως φυσιογνωμικά δεν μας θυμίζει κάποιον από τους rich and famous αυτής της χώρας.
Διαθέτει μια μικρή συλλογή από σπάνια τετράτροχα, μια μεγαλύτερη με έργα τέχνης, αλλά και πολλά ακίνητα, από τα οποία ξεχωρίζει το σχεδόν 740 τ.μ. διώροφο στην αριστοκρατική Μπελγκράβια στο Γουεστμίνστερ του Λονδίνου, που στοίχισε 46,1 εκατ. λίρες, δηλαδή περίπου 60 εκατ. ευρώ. Με την υπογραφή του λόρδου Νόρμαν Φόστερ, κορυφαίου αρχιτέκτονα και ιδρυτή της Foster+Partners, ενός από τα μεγαλύτερα αρχιτεκτονικά γραφεία σήμερα στον πλανήτη.
Το 2015 ο κ. Μυστακίδης χρειάστηκε 48 ώρες για να κλείσει τη συμφωνία. Ηθελε ένα ακίνητο μοναδικό, σύμφωνα με τη Λονδρέζα μεσίτρια Μπέκι Φατέμι, που θα του επέτρεπε να διαφυλάσσει την ιδιωτικότητά του. «Δεν ήθελε κάθε φορά που θα μπαίνει στο ασανσέρ να βλέπει έναν άλλο δισεκατομμυριούχο», αποκάλυψε η κυρία Φατέμι στην «Daily Mail». Ποιος είδε τον Μυστακίδη και δεν τον φοβήθηκε όταν διάβασε το δημοσίευμα... Γιατί; Για την ευθεία αναφορά μυθικού πλούτου, την ώρα που η Ελλάδα στέναζε υπό το βάρος της κρίσης και ενώ η μεσίτρια αναφέρθηκε σε πολλούς Ελληνες πελάτες της που ήθελαν να επενδύσουν στο εξωτερικό υπό την απειλή του Grexit και της χρεοκοπίας. Ο ίδιος όμως δεν ήταν ένας από αυτούς.
Η μεσίτρια αποκάλυψε και μια άλλη πτυχή της προσωπικότητάς του , σύμφυτη του χαρακτήρα του, που εξηγεί πολλά από το επιχειρηματικό success story του: την οργανωτικότητα και την ετοιμότητά του. Ηθελε το ακίνητο και για να κλείσει αμέσως το deal προσήλθε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με μια στρατιά δικηγόρων και άλλων ειδικών της αγοράς ακινήτων. Ταχύτητα, πίεση, ποιότητα και αποτελεσματικότητα επί το έργον.
Η εξαγορά της ABBank
Δεν κάνει ποτέ κινήσεις εν θερμώ. Μελετά πολύ, σκέφτεται, συσκέπτεται, αλλά όταν αποφασίζει κινείται αστραπιαία και ολοκληρωτικά. Η εξαγορά της ABBank ήταν μια εξαιρετικά μελετημένη όσο και επίπονη στην πράξη κίνηση. Απαιτήθηκαν πολύμηνες διαπραγματεύσεις που πέρασαν από πολλά κύματα. Πολλοί και οι εφοπλιστές που ενεπλάκησαν σε αυτήν, πλην της πλευράς Μυστακίδη. Καταλύτης η δραστηριοποίηση ενός εφοπλιστή, αλλά κυρίως επιστήθιου φίλου και alter ego του κ. Μυστακίδη, του κ. Αλεκ Τομάζου. Ο εν λόγω μεσολάβησε ώστε να βρεθεί κοινός τόπος μεταξύ του κ. Μυστακίδη και του επίσης εφοπλιστή Νίκου Τσάκου, ιδιοκτήτη της ΤΕΝ, ο οποίος κατέχει από το 2008 μαζί με τον συνάδελφό του Γιάννη Κούστα το 48% της ABBank, μέσω της κοινής τους εταιρείας Costanus Limited με έδρα στη Λευκωσία. Ενώ ο ιδρυτής, διευθύνων σύμβουλος και μεγαλομέτοχος της τράπεζας, Θεόδωρος Αφθονίδης έχει το 41%.
Επειτα από μακρές συζητήσεις που προηγήθηκαν, πολλά μπρος πίσω και με ένα ανταγωνιστικό σχήμα υπό τον εφοπλιστή Νίκο Μουνδρέα να καραδοκεί, η τελική συμφωνία προβλέπει την απευθείας εξαγορά από τον κ. Μυστακίδη του 24% του ποσοστού Κούστα και του 17% της συμμετοχής Αφθονίδη, στο χαρτοφυλάκιο του οποίου ομαδοποιείται άλλο ένα 4% από θέσεις άλλων μετόχων. Επίσης, το fund Orasis, που κατείχε το 7% της ABBank και είχε αποφασίσει να αποεπενδύσει ανεξαρτήτως των μετοχικών εξελίξεων, καταλήγει σχεδόν από μισό στην εταιρεία των κυρίων Τσάκου - Κούστα και το χαρτοφυλάκιο Αφθονίδη, με το ποσοστό αυτό βάσει του deal να περνάει επίσης στον κ. Μυστακίδη. Η συμφωνία προβλέπει επίσης και τα δικαιώματα ψήφου του 20% των μετοχών Αφθονίδη να περάσουν στον έλεγχο του κ. Μυστακίδη, ο οποίος τελικά θα ελέγχει το 68% της τράπεζας.
Ποιας τράπεζας όμως; Η Aegean Baltic Bank, αν και σχετικά μικρή τράπεζα και άγνωστη στο ευρύ κοινό, έχει αξιόλογο αποτύπωμα στην αγορά, ειδικά στον στρατηγικό τομέα της ναυτιλίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία εννεαμήνου 2023, το ενεργητικό της φτάνει στο 1,15 δισ. ευρώ, οι καταθέσεις πελατών στο 1 δισ. και οι χορηγήσεις δανείων στα 505 εκατ., εκ των οποίων το 79% είναι ναυτιλιακά δάνεια, ενώ είχε καθαρά κέρδη μετά φόρων 21,5 εκατ. ευρώ. Τι στόχευσε, επομένως, ο κ. Μυστακίδης; Μια ανερχόμενη τράπεζα σε έναν κλάδο-εγγύηση κερδών για εκείνον που τον χρηματοδοτεί.
Η συνταγή του πετυχημένου επενδυτή. Λογικό και από τη στιγμή που το 2021 προχώρησε σε μια σημαντική επένδυση στη ναυτιλιακή Union Maritime με έδρα στο Λονδίνο, με παρουσία κυρίως στα δεξαμενόπλοια και η οποία έκανε άνοιγμα και στη μεταφορά χύδην ξηρού φορτίου. Λογικό είναι λοιπόν όταν ο 62χρονος επιχειρηματίας έχει ήδη κάνει τοποθετήσεις στην Ελλάδα στον τραπεζικό κλάδο, στο real estate και τη ναυτιλία, να αναρωτιούνται όλοι ποια θα είναι η επόμενη κίνησή του, σε μια εποχή που η χώρα μας βρίσκεται για τα καλά στο ραντάρ των επενδυτών απ’ όλο τον πλανήτη. Και το επίσης βέβαιο είναι ότι ένας επενδυτής που γράφει ιστορία με τις θρυλικές επιδόσεις του ξέρει πολύ καλά να ανακαλύπτει και να αξιοποιεί εκείνες που προκρίνει ως πλέον κερδοφόρες. Επί χρόνια φυσικά γύρω από το όνομά του έχουν υπάρξει διάφορα σχετικά σενάρια, με τον αστικό μύθο να τον φέρει έτοιμο να αποδεχτεί διάφορες προτάσεις.
Το στρατηγείο
Τι άλλο βλέπει λοιπόν; Το πρώτο δεν είναι και τόσο μυστικό, είναι σε κοινή θεά: όποιος περνάει από τη συμβολή των οδών Ιωνος Δραγούμη, Μητροπόλεως και Ρογκότη, από τα πλέον πολυσύχναστα σημεία στην καρδιά της Θεσσαλονίκης, αντικρίζει τα έργα ανακαίνισης ενός από τα εμβληματικά νεοκλασικά της πόλης, του κτιρίου Ρούσβελτ. Προορίζεται να μετατραπεί σε σύγχρονο κτίριο γραφείων που θα στεγάσει το ελληνικό στρατηγείο του. Η ΝΙΜΤΕΝΚΟ Α.Ε. το απέκτησε προ διετίας αντί 6,2 εκατ. ευρώ. Οταν όμως ετοιμάζεις -πολυδάπανο μάλιστα- στρατηγείο, μάλλον κάτι σημαντικό πρέπει να σχεδιάζεις για την πατρίδα σου, επενδυτικά πάντα.
Το κλειστό από το 2005 κτίριο θεωρείται από τα ομορφότερα της Θεσσαλονίκης. Χτίστηκε μεταξύ 1926-1929 σε σχέδια του μηχανικού Μιχαήλ Λυκούση. Θα φιλοξενήσει επιπλέον υπερπολυτελές εστιατόριο -με ειδικό χώρο για πλούσια κάβα-, στο υπόγειο, στο ισόγειο και τον πρώτο όροφο, που συνδέονται με κεντρικό αίθριο. Ενώ θα διατηρηθούν και θα συντηρηθούν το ψηφιδωτό δάπεδο, τα βιτρό, όλα τα ανοίγματα, αλλά και τα μαρμάρινα στοιχεία, καθώς και ο γλυπτός διάκοσμος εξωτερικά και εσωτερικά.
Πριν από τρία χρόνια, ο κ. Μυστακίδης απέκτησε επίσης το ακίνητο του πεντάστερου boutique city resort «Hotel Nikopolis», 3 χλμ. από το αεροδρόμιο «Μακεδονία» και 8 χλμ. από το κέντρο της Θεσσαλονίκης, όμως βρίσκεται σε δικαστική αντιδικία με τον μισθωτή του ξενοδόχο, κάτι που οδήγησε τη μονάδα σε λουκέτο πριν από λίγες ημέρες. Στην ιδιοκτησία του συμπεριλαμβάνεται και το κτιριακό συγκρότημα Oyster Flats στον Νέο Κόσμο.
Ενώ το 2014 γνωστή εξειδικευμένη τεχνική εταιρεία της Θεσσαλονίκης ανακαίνισε την οικία της κυρίας Παπαδήμα, επί της οδού Νίκης 35, σε ένα από τα πιο προνομιακά σημεία της παραλίας με ανεμπόδιστη θέα στον Θερμαϊκό. Σενάρια τον ήθελαν άλλοτε να ενδιαφέρεται για την αγορά της ΠΑΕ Αρης, κάτι όμως που δεν επιβεβαιώθηκε, και άλλοτε για την ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Για τον Δικέφαλο του Βορρά, μάλιστα, λέγεται ότι όντως έχει ενδιαφερθεί κατά καιρούς, χωρίς όμως να προχωρήσει περαιτέρω, όπως και για ενδεχόμενη εξαγορά του ΟΛΘ, ιδιοκτησίας επίσης Σαββίδη.
Ειδήσεις σήμερα:
Αποκαλυπτήρια σήμερα για το ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ: «Κληρώνει» για Μπελέρη, υποψήφια η Ελεονώρα Μελέτη
Τα δύο σενάρια για την επόμενη κίνηση του Τελ Αβίβ μετά την ιρανική επίθεση
63.000 ψήφισαν στις προκριματικές του ΣΥΡΙΖΑ: Φαραντούρης, Παππάς και Μπεκατώρου πρώτοι στην Αττική
Το ξεκίνημα
Με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη, έχει γεννηθεί στη Ρώμη όταν ο πατέρας του υπηρετούσε στο πρόγραμμα του OHE κατά του υποσιτισμού ως βιολόγος - ιχθυολόγος. Στο τελευταίο αποδίδεται και η ευαισθησία του για τις ιχθυοκαλλιέργειες που τον οδήγησε στην επένδυσή του στη Philosofish, ως ένας εκ των τεσσάρων μετόχων υπό τη διαχείριση του Diorasis International.
Επόμενος σταθμός του η Αγγλία όπου φοίτησε εσώκλειστος σε σχολείο του Εσεξ και μετά στο London School of Economics. Πήρε και τη βρετανική υπηκοότητα, μαζί με bachelor και master και μιλώντας έξι γλώσσες, σύντομα αποτέλεσε στόχο των μεγάλων πολυεθνικών ομίλων ως ένας ανερχόμενος αστέρας στον ιδιαίτερο κόσμο των traders, όπου γρήγορα απέκτησε τη φήμη του πανέξυπνου όσο και αμείλικτου διαπραγματευτή. Ηταν το διαβατήριο εισόδου του στο τμήμα επενδύσεων του αμερικανικού κολοσσού της αγοράς παραγώγων Cargill με έδρα στη Μινεσότα, ιστορία 160 ετών και έσοδα 165 δισ. δολαρίων. Η σταδιοδρομία του στον χώρο των μετάλλων είχε αφετηρία το αντίστοιχο desk της εταιρείας, στην οποία παρέμεινε για μια εξαετία, ανερχόμενος ταχύτατα στην ιεραρχία.
Ακολούθησε ένα πέρασμα από την Credit Lyonnais Rouse, σύντομο όμως καθώς το 1993 τον ξεχώρισε ο Μαρκ Ριτς, ιδιοκτήτης της Marc Rich & Co., μιας άγνωστης τότε εταιρείας εμπορίας μετάλλων, ο οποίος τον προσέλαβε ως επικεφαλής του τμήματος επενδύσεων στα μέταλλα.
Η επιτυχία
Η αγκαλιά με την επιτυχία ήρθε, όταν ο Ριτς υποχρεώθηκε να παραχωρήσει τον έλεγχο της εταιρείας και τις μετοχές του στους συνεργάτες του αντιμετωπίζοντας διάφορα προβλήματα νομικής υφής και όχι μόνο. Κατέφυγε στην Ελβετία λίγες ώρες προτού του απαγγελθούν περισσότερες από 50 κατηγορίες, μεταξύ των οποίων τηλεπικοινωνιακή απάτη, φοροδιαφυγή και εμπορικές συναλλαγές με το Iράν κατά τη διάρκεια του εμπάργκο, για να λάβει χάρη από τον κ. Μπιλ Κλίντον την τελευταία ημέρα της θητείας του, στις 19 Ιανουαρίου του 2001.
Η εταιρεία μετονομάστηκε σε Glencore και ο κ. Μυστακίδης, που είχε πιστωθεί τη μετεξέλιξή της από μια μικρή μεταλλευματική σε κολοσσό, βρέθηκε ξαφνικά πάμπλουτος και έκτοτε με επιδέξιες κινήσεις επικεντρώθηκε στη δημιουργία ενός χαρτοφυλακίου περιουσιακών στοιχείων κυρίως σε μεταλλεία χαλκού στο Kονγκό, που του απέδωσε τα μέγιστα. Η Glencore έφτασε να γίνει ο τρίτος μεγαλύτερος όμιλος στην εξόρυξη χαλκού και ο Telis να θεωρείται το 2016 φαβορί για τη διαδοχή του κ. Γκλέιζενμπεργκ στον όμιλο.
Mια ιστορία από τα παλιά, όμως, ήρθε να τορπιλίσει τις φιλοδοξίες του, όταν το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης ξεκίνησε να διερευνά τις δραστηριότητές του σε Nιγηρία, Kονγκό και Bενεζουέλα την περίοδο μεταξύ 2007-2017. Μετά την αναστάτωση (πτώση μετοχής κ.ά.), ο κ. Mυστακίδης παραιτήθηκε από το Δ.Σ. της Katanga Mining Ltd., βραχίονα της Glencore στο Kονγκό.
Δεν ήταν όμως αρκετό. Από τον Γενάρη του 2018 άρχισε το ψαλίδισμα των αρμοδιοτήτων του ως επικεφαλής στον τομέα του χαλκού. Η περιθωριοποίηση συνεχίστηκε και ύστερα από λίγους μήνες αποχώρησε από τον όμιλο κλείνοντας μεν ένα ολόκληρο κεφάλαιο ζωής ως ενεργό στέλεχος, παραμένοντας όμως ως μέτοχος. Κάτι που αποδείχτηκε ευφυές, καθότι εξαιρετικά προσοδοφόρο. Η Glencore αύξησε το 2022 κατά 60% τα κέρδη της, που εκτινάχθηκαν στο ποσό-ρεκόρ των 34,1 δισ. δολαρίων, καθώς η ενεργειακή κρίση και το ακριβό φυσικό αέριο ωφέλησαν αισθητά τα φθηνότερα αλλά περιβαλλοντικά επιζήμια καύσιμα όπως ο «βρόμικος» άνθρακας.
Το αποτέλεσμα ήταν μέρισμα 5,1 δισ. δολαρίων, αλλά και νέο πρόγραμμα επαναγοράς μετοχών αξίας 1,5 δισ. δολαρίων, με συνολικό μποναμά 7,1 δισ. δολαρίων για τους μετόχους.
Η Κασσάνδρα
Είναι λοιπόν ένας απρόσιτος μεγιστάνας ή σκόπιμα θέλει να δημιουργήσει έναν μύθο γύρω από τον εαυτό του; Στην καθημερινότητά του είναι ένας απλός, ευγενικός και άκρως καταδεκτικός άνθρωπος, σύμφωνα με όσους τον γνωρίζουν. Αποφεύγει απαρέγκλιτα την επίδειξη πλούτου, έχει μια ευτυχισμένη οικογένεια, τη σύζυγό του και ένα παιδί, ζει κυρίως μεταξύ Λονδίνου και Ελβετίας.
Η κυρία Κασσάνδρα Παπαδήμα-Μυστακίδη είναι επίσης δραστήρια, μετέχει από κοινού με τον άνδρα της σε διάφορες εταιρείες, αλλά έχει και δικές της, με έδρα στο Λονδίνο, όπως αναφέρεται στο GOV.UK: στο real estate την Kaar 2 Limited από το 2020 και στο λιανικό εμπόριο ενδυμάτων πολυτελείας σε εξειδικευμένα καταστήματα στο Ηνωμένο Βασίλειο την Gertrud.
Ορμητικός και τελειομανής
Οσοι έχουν δουλέψει μαζί με τον κ. Μυστακίδη μιλούν για έναν από τους εξυπνότερους ανθρώπους που έχουν συναντήσει ποτέ. Ορμητικός, υπερδραστήριος, συνάμα τελειομανής, γοητευτικός, αλλά και με το προσόν της μεταδοτικότητας τον έχει περιγράψει το «Bloomberg». Απολαμβάνει τις συνεργασίες και τις πολύωρες συσκέψεις με τους επιτελείς του, επενδύοντας τα μέγιστα στις σχέσεις του με αυτούς.
Με ψυχρό αίμα στις δύσκολες επιχειρηματικές αποφάσεις του, απίστευτα θερμός και εξωστρεφής στις εκδηλώσεις του με τους δικούς του ανθρώπους. Οσο ήταν στην Glencore, στα διαλείμματα για ξεκούραση, προτιμούσε να γευματίζει με τους συνεργάτες του μετά το κλείσιμο της πρωινής συνεδρίασης του London Metal Exchange προσπαθώντας πάντα να τους αποφορτίσει από την πίεση της δουλειάς. Με χιούμορ, αλλά και ακουμπώντας στα προβλήματά τους στην εργασία και όχι μόνο. Απαιτητικός από αυτούς, αλλά και δίκαιος. Ιδιότητες και χαρίσματα σημαντικά για επιχειρηματίες του βεληνεκούς του.
Ανωνυμία
Απολαμβάνει το ότι σχεδόν ουδείς τον αναγνωρίζει. Χαίρεται που δεν ασφυκτιά και ζει ελεύθερα, χωρίς η δημοσιότητα να τον περιορίζει. Δηλαδή τις μικροαπολαύσεις της ζωής που επιτρέπει η άγνοια του ποιος είναι αυτός που κυκλοφορεί δίπλα μας με πανάκριβα ρούχα και έκδηλο γούστο, ο οποίος όμως φυσιογνωμικά δεν μας θυμίζει κάποιον από τους rich and famous αυτής της χώρας.
Διαθέτει μια μικρή συλλογή από σπάνια τετράτροχα, μια μεγαλύτερη με έργα τέχνης, αλλά και πολλά ακίνητα, από τα οποία ξεχωρίζει το σχεδόν 740 τ.μ. διώροφο στην αριστοκρατική Μπελγκράβια στο Γουεστμίνστερ του Λονδίνου, που στοίχισε 46,1 εκατ. λίρες, δηλαδή περίπου 60 εκατ. ευρώ. Με την υπογραφή του λόρδου Νόρμαν Φόστερ, κορυφαίου αρχιτέκτονα και ιδρυτή της Foster+Partners, ενός από τα μεγαλύτερα αρχιτεκτονικά γραφεία σήμερα στον πλανήτη.
Το 2015 ο κ. Μυστακίδης χρειάστηκε 48 ώρες για να κλείσει τη συμφωνία. Ηθελε ένα ακίνητο μοναδικό, σύμφωνα με τη Λονδρέζα μεσίτρια Μπέκι Φατέμι, που θα του επέτρεπε να διαφυλάσσει την ιδιωτικότητά του. «Δεν ήθελε κάθε φορά που θα μπαίνει στο ασανσέρ να βλέπει έναν άλλο δισεκατομμυριούχο», αποκάλυψε η κυρία Φατέμι στην «Daily Mail». Ποιος είδε τον Μυστακίδη και δεν τον φοβήθηκε όταν διάβασε το δημοσίευμα... Γιατί; Για την ευθεία αναφορά μυθικού πλούτου, την ώρα που η Ελλάδα στέναζε υπό το βάρος της κρίσης και ενώ η μεσίτρια αναφέρθηκε σε πολλούς Ελληνες πελάτες της που ήθελαν να επενδύσουν στο εξωτερικό υπό την απειλή του Grexit και της χρεοκοπίας. Ο ίδιος όμως δεν ήταν ένας από αυτούς.
Η μεσίτρια αποκάλυψε και μια άλλη πτυχή της προσωπικότητάς του , σύμφυτη του χαρακτήρα του, που εξηγεί πολλά από το επιχειρηματικό success story του: την οργανωτικότητα και την ετοιμότητά του. Ηθελε το ακίνητο και για να κλείσει αμέσως το deal προσήλθε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με μια στρατιά δικηγόρων και άλλων ειδικών της αγοράς ακινήτων. Ταχύτητα, πίεση, ποιότητα και αποτελεσματικότητα επί το έργον.
Η εξαγορά της ABBank
Δεν κάνει ποτέ κινήσεις εν θερμώ. Μελετά πολύ, σκέφτεται, συσκέπτεται, αλλά όταν αποφασίζει κινείται αστραπιαία και ολοκληρωτικά. Η εξαγορά της ABBank ήταν μια εξαιρετικά μελετημένη όσο και επίπονη στην πράξη κίνηση. Απαιτήθηκαν πολύμηνες διαπραγματεύσεις που πέρασαν από πολλά κύματα. Πολλοί και οι εφοπλιστές που ενεπλάκησαν σε αυτήν, πλην της πλευράς Μυστακίδη. Καταλύτης η δραστηριοποίηση ενός εφοπλιστή, αλλά κυρίως επιστήθιου φίλου και alter ego του κ. Μυστακίδη, του κ. Αλεκ Τομάζου. Ο εν λόγω μεσολάβησε ώστε να βρεθεί κοινός τόπος μεταξύ του κ. Μυστακίδη και του επίσης εφοπλιστή Νίκου Τσάκου, ιδιοκτήτη της ΤΕΝ, ο οποίος κατέχει από το 2008 μαζί με τον συνάδελφό του Γιάννη Κούστα το 48% της ABBank, μέσω της κοινής τους εταιρείας Costanus Limited με έδρα στη Λευκωσία. Ενώ ο ιδρυτής, διευθύνων σύμβουλος και μεγαλομέτοχος της τράπεζας, Θεόδωρος Αφθονίδης έχει το 41%.
Επειτα από μακρές συζητήσεις που προηγήθηκαν, πολλά μπρος πίσω και με ένα ανταγωνιστικό σχήμα υπό τον εφοπλιστή Νίκο Μουνδρέα να καραδοκεί, η τελική συμφωνία προβλέπει την απευθείας εξαγορά από τον κ. Μυστακίδη του 24% του ποσοστού Κούστα και του 17% της συμμετοχής Αφθονίδη, στο χαρτοφυλάκιο του οποίου ομαδοποιείται άλλο ένα 4% από θέσεις άλλων μετόχων. Επίσης, το fund Orasis, που κατείχε το 7% της ABBank και είχε αποφασίσει να αποεπενδύσει ανεξαρτήτως των μετοχικών εξελίξεων, καταλήγει σχεδόν από μισό στην εταιρεία των κυρίων Τσάκου - Κούστα και το χαρτοφυλάκιο Αφθονίδη, με το ποσοστό αυτό βάσει του deal να περνάει επίσης στον κ. Μυστακίδη. Η συμφωνία προβλέπει επίσης και τα δικαιώματα ψήφου του 20% των μετοχών Αφθονίδη να περάσουν στον έλεγχο του κ. Μυστακίδη, ο οποίος τελικά θα ελέγχει το 68% της τράπεζας.
Ποιας τράπεζας όμως; Η Aegean Baltic Bank, αν και σχετικά μικρή τράπεζα και άγνωστη στο ευρύ κοινό, έχει αξιόλογο αποτύπωμα στην αγορά, ειδικά στον στρατηγικό τομέα της ναυτιλίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία εννεαμήνου 2023, το ενεργητικό της φτάνει στο 1,15 δισ. ευρώ, οι καταθέσεις πελατών στο 1 δισ. και οι χορηγήσεις δανείων στα 505 εκατ., εκ των οποίων το 79% είναι ναυτιλιακά δάνεια, ενώ είχε καθαρά κέρδη μετά φόρων 21,5 εκατ. ευρώ. Τι στόχευσε, επομένως, ο κ. Μυστακίδης; Μια ανερχόμενη τράπεζα σε έναν κλάδο-εγγύηση κερδών για εκείνον που τον χρηματοδοτεί.
Η συνταγή του πετυχημένου επενδυτή. Λογικό και από τη στιγμή που το 2021 προχώρησε σε μια σημαντική επένδυση στη ναυτιλιακή Union Maritime με έδρα στο Λονδίνο, με παρουσία κυρίως στα δεξαμενόπλοια και η οποία έκανε άνοιγμα και στη μεταφορά χύδην ξηρού φορτίου. Λογικό είναι λοιπόν όταν ο 62χρονος επιχειρηματίας έχει ήδη κάνει τοποθετήσεις στην Ελλάδα στον τραπεζικό κλάδο, στο real estate και τη ναυτιλία, να αναρωτιούνται όλοι ποια θα είναι η επόμενη κίνησή του, σε μια εποχή που η χώρα μας βρίσκεται για τα καλά στο ραντάρ των επενδυτών απ’ όλο τον πλανήτη. Και το επίσης βέβαιο είναι ότι ένας επενδυτής που γράφει ιστορία με τις θρυλικές επιδόσεις του ξέρει πολύ καλά να ανακαλύπτει και να αξιοποιεί εκείνες που προκρίνει ως πλέον κερδοφόρες. Επί χρόνια φυσικά γύρω από το όνομά του έχουν υπάρξει διάφορα σχετικά σενάρια, με τον αστικό μύθο να τον φέρει έτοιμο να αποδεχτεί διάφορες προτάσεις.
Το στρατηγείο
Τι άλλο βλέπει λοιπόν; Το πρώτο δεν είναι και τόσο μυστικό, είναι σε κοινή θεά: όποιος περνάει από τη συμβολή των οδών Ιωνος Δραγούμη, Μητροπόλεως και Ρογκότη, από τα πλέον πολυσύχναστα σημεία στην καρδιά της Θεσσαλονίκης, αντικρίζει τα έργα ανακαίνισης ενός από τα εμβληματικά νεοκλασικά της πόλης, του κτιρίου Ρούσβελτ. Προορίζεται να μετατραπεί σε σύγχρονο κτίριο γραφείων που θα στεγάσει το ελληνικό στρατηγείο του. Η ΝΙΜΤΕΝΚΟ Α.Ε. το απέκτησε προ διετίας αντί 6,2 εκατ. ευρώ. Οταν όμως ετοιμάζεις -πολυδάπανο μάλιστα- στρατηγείο, μάλλον κάτι σημαντικό πρέπει να σχεδιάζεις για την πατρίδα σου, επενδυτικά πάντα.
Το κλειστό από το 2005 κτίριο θεωρείται από τα ομορφότερα της Θεσσαλονίκης. Χτίστηκε μεταξύ 1926-1929 σε σχέδια του μηχανικού Μιχαήλ Λυκούση. Θα φιλοξενήσει επιπλέον υπερπολυτελές εστιατόριο -με ειδικό χώρο για πλούσια κάβα-, στο υπόγειο, στο ισόγειο και τον πρώτο όροφο, που συνδέονται με κεντρικό αίθριο. Ενώ θα διατηρηθούν και θα συντηρηθούν το ψηφιδωτό δάπεδο, τα βιτρό, όλα τα ανοίγματα, αλλά και τα μαρμάρινα στοιχεία, καθώς και ο γλυπτός διάκοσμος εξωτερικά και εσωτερικά.
Πριν από τρία χρόνια, ο κ. Μυστακίδης απέκτησε επίσης το ακίνητο του πεντάστερου boutique city resort «Hotel Nikopolis», 3 χλμ. από το αεροδρόμιο «Μακεδονία» και 8 χλμ. από το κέντρο της Θεσσαλονίκης, όμως βρίσκεται σε δικαστική αντιδικία με τον μισθωτή του ξενοδόχο, κάτι που οδήγησε τη μονάδα σε λουκέτο πριν από λίγες ημέρες. Στην ιδιοκτησία του συμπεριλαμβάνεται και το κτιριακό συγκρότημα Oyster Flats στον Νέο Κόσμο.
Ενώ το 2014 γνωστή εξειδικευμένη τεχνική εταιρεία της Θεσσαλονίκης ανακαίνισε την οικία της κυρίας Παπαδήμα, επί της οδού Νίκης 35, σε ένα από τα πιο προνομιακά σημεία της παραλίας με ανεμπόδιστη θέα στον Θερμαϊκό. Σενάρια τον ήθελαν άλλοτε να ενδιαφέρεται για την αγορά της ΠΑΕ Αρης, κάτι όμως που δεν επιβεβαιώθηκε, και άλλοτε για την ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Για τον Δικέφαλο του Βορρά, μάλιστα, λέγεται ότι όντως έχει ενδιαφερθεί κατά καιρούς, χωρίς όμως να προχωρήσει περαιτέρω, όπως και για ενδεχόμενη εξαγορά του ΟΛΘ, ιδιοκτησίας επίσης Σαββίδη.
Ειδήσεις σήμερα:
Αποκαλυπτήρια σήμερα για το ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ: «Κληρώνει» για Μπελέρη, υποψήφια η Ελεονώρα Μελέτη
Τα δύο σενάρια για την επόμενη κίνηση του Τελ Αβίβ μετά την ιρανική επίθεση
63.000 ψήφισαν στις προκριματικές του ΣΥΡΙΖΑ: Φαραντούρης, Παππάς και Μπεκατώρου πρώτοι στην Αττική
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα