Στεφανία Παπαδάτου, the Karate Kid για Oλυμπιονίκης το 2028

Τα παιδιά αγωνίστηκαν ανάμεσα σε περίπου 2.000 αθλητές από 40 χώρες και 80 πόλεις του κόσμου και ξεχώρισαν για τις σημαντικές διακρίσεις και το πλήθος των μεταλλίων που κατέκτησαν.

- Ο Δημήτρης Κωτσόπουλος του Αθλητικού Συλλόγου Fight Club Patras κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στην κατηγορία των 48 κιλών.
- Η Μαρία Γιαννοπούλου του Αθλητικού Συλλόγου Fight Club Patras κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στην κατηγορία των 46 κιλών.
- Η Στεφανία Παπαδάτου του Αθλητικού Συλλόγου Δόξα Πατρών κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στην κατηγορία των 55 κιλών.
- Ο Μάριος Παππάς του Αθλητικού Συλλόγου Λέων κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στην κατηγορία των 74 κιλών.
- Ο Κωνσταντίνος Αντωνακόπουλος του Αθλητικού Συλλόγου Fight Club Aγυιάς κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στην κατηγορία των 45 κιλών.
- Η Δέσποινα Φιλιπποπούλου του Αθλητικού Συλλόγου Αχαιοί κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στην κατηγορία των 42 κιλών.
- Η Νεφέλη Αμτζοπούλου του Αθλητικού Συλλόγου Warriors κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στην κατηγορία των 44 κιλών.
- Ο Νικόλαος Καρατζάς του Αθλητικού Συλλόγου Λέων κατέκτησε την 5η θέση στην κατηγορία των 63 κιλών.

Η Στεφανία Παπαδάτου, ένα κορίτσι αλλιώτικο από τ’ άλλα. Πρωταθλήτρια σε όλα. Και στο τάε κβον ντο. Και στα μαθήματα του Γυμνασίου. Και στον αυτοέλεγχο. Και στον διαλογισμό. Και στο όνειρο το τρελό: να πάει, στα 18, να σπουδάσει σε ένα κορυφαίο πανεπιστήμιο της Κορέας, στο Yong In. Και το δεύτερο, στα 18 να πάει στους Ολυμπιακούς και να επιστρέψει με το χρυσό. Κρατήστε το αυτό. Το βάζω στοίχημα και θα το κερδίσω 1.000%!

Σκηνή 1η
Αυτοάμυνα, πειθαρχία, σεβασμός

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ: Να τα πάρουμε από την αρχή, πόσων ετών είσαι;
ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ: Είμαι 14.

Δ.Δ.: Και από ποιο μέρος;
Σ.Π.: Από την Πάτρα. Και μένω στην Πάτρα.

Δ.Δ.: Νόμιζα ότι είσαι από την Κεφαλονιά.
Σ.Π.: Ναι, ο μπαμπάς είναι από Κεφαλονιά. Από την Αγία Ευφημία.

Δ.Δ.: Κι εγώ από εκεί κοντά είμαι. Η μητέρα μου ήταν από τα Μακριώτικα.
Σ.Π.: Κοντά είναι.

Δ.Δ.: Πόσα αδέλφια έχεις;
Σ.Π.: Τρία, μεγαλύτερα από μένα. Η μεγαλύτερη μου αδερφή, η Κατερίνα, είναι 24, σπουδάζει Ναυτιλιακά και ταυτόχρονα δουλεύει στο χωριό μου, νοικιάζει βάρκες. Ο αδερφός μου, ο Φώτης, είναι 21, καπετάνιος. Η αδερφή μου η Γερασιμία είναι 16 χρόνων και σκέφτεται να σπουδάσει ψυχολόγος.

Δ.Δ.: Εσύ πώς έγινε και ασχολήθηκες με το τάε κβον ντο;
Σ.Π.: Επειδή ο πατέρας μου έχει μια σχολή τάε κβον ντο στην Πάτρα, από μικρή ήμουν μέσα στον χώρο και στον αθλητισμό.

Δ.Δ.: Ο μπαμπάς έχει πάρει κανένα μετάλλιο, έχει διακριθεί;
Σ.Π.: Ο πατέρας μου είναι πολύ μεγάλος δάσκαλος. Ηταν ο πρώτος που άνοιξε σχολή τάε κβον ντο στην Πάτρα. Εχει πάρει πάρα πολλά μετάλλια και κύπελλα. Και παίρνει ακόμα.

Δ.Δ.: Δεν μου λες, το τάε κβον ντο από ποιο μέρος είναι, από την Κορέα;
Σ.Π.: Ναι, από την Κορέα.

Δ.Δ.: Και τι ακριβώς είναι; Δεν έχω ιδέα εγώ. Είναι αμυντικό, επιθετικό;
Σ.Π.: Οχι, δεν είναι επιθετικό. Σε διδάσκει αυτοάμυνα, πειθαρχία, σεβασμό προς τον αντίπαλό σου. Γενικά είναι ένα πολύ ευγενικό άθλημα.

Δ.Δ.: Στο Μεξικό ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχες σε αγώνα;
Σ.Π.: Πρώτη φορά πήγα στο Μεξικό, αλλά γενικά έχω πάρει μέρος σε αγώνες. Πέρυσι είχα πάει στην Κορέα. Επαιξα με μια πρωταθλήτρια. Ηταν μια πολύ ωραία εμπειρία για μένα - έμαθα καινούρια πράγματα. Στον αγώνα που έπαιξα με την Κορεάτισσα έμαθα και από αυτή νέες τεχνικές.

Δ.Δ.: Είχες πάρει και πέρυσι μετάλλιο;
Σ.Π.: Πέρυσι όχι, δεν είχα την ευκαιρία να πάρω.

Δ.Δ.: Και φέτος πώς έγινε αυτό στο Μεξικό; Και πόσοι συμμετείχαν;
Περίπου 2.000 αθλητές, από 40 χώρες και 80 πόλεις, απ’ όλο τον κόσμο.

Δ.Δ.: Και από την Ελλάδα;
Σ.Π.: Από την Ελλάδα ήταν περίπου καμιά σαρανταριά άτομα. Αγόρια, κορίτσια.

Δ.Δ.: Και πήρες το αργυρό μετάλλιο. Και το χρυσό;
Σ.Π.: Το χρυσό το πήρε μια κοπέλα από την Κίνα. Ιδια ηλικία με μένα.

Δ.Δ.: Αυτό το πρωτάθλημα ήταν για παιδιά μέχρι ποια ηλικία;
Σ.Π.: Ηταν για παιδιά γεννημένα από το 2009 μέχρι το 2011. Εγώ είμαι του 2010.

Δ.Δ.: Πού το έμαθες τόσο καλά αυτό; Στο γυμναστήριο του πατέρα σου;
Σ.Π.: Ο πατέρας μου, επειδή γενικά είναι ένας πολύ καλός και έμπειρος δάσκαλος, δίνει βάση στα παιδιά, τα βοηθάει, κι εμένα με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Και δεν βαριόταν να διδάξει το άθλημα.

Σκηνή 2η
«Μην τολμήσει κάποιος να με ενοχλήσει»

Δ.Δ.: Επομένως αν κάποιος σε πλησιάσει θα τον ακινητοποιήσεις, έτσι δεν είναι; Σου έχει συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο;
Σ.Π.: Οχι, δεν μου έχει συμβεί ποτέ, είναι η αλήθεια. Αλλά αν τολμήσει κανείς...

Δ.Δ.: Δεν μου λες, μπορείς να ρίξεις κάτω και κάποιον που είναι 20 ετών, 22;
Σ.Π.: Ναι, φυσικά.

Δ.Δ.: Μπορείς να τον ακινητοποιήσεις δηλαδή;
Σ.Π.: Ναι, με λαβή μπορώ να τον ακινητοποιήσω.

Δ.Δ.: Μήπως πρέπει τα κορίτσια να μάθουν πολεμικές τέχνες, να υποστηρίζουν τον εαυτό τους, να αμύνονται; Δεν είναι μια λύση η αυτοάμυνα;
Σ.Π.: Ναι, είναι μια πολύ καλή λύση, ειδικά για τα κορίτσια. Αλλά μερικά κορίτσια νομίζουν ότι είναι επιθετικό άθλημα.

Δ.Δ.: Σε ποια τάξη πηγαίνεις στο σχολείο;
Τώρα θα πάω Γ’ Γυμνασίου.

Δ.Δ.: Και η βαθμολογία σου πώς είναι;
Σ.Π.: Πάω πολύ καλά, φέτος έβγαλα μέσον όρο 18.

Δ.Δ.: Τι λες τώρα, βρε Στεφανία, φαινόμενο είσαι. Εχω μείνει κατάπληκτος. Η μαμά τι λέει, πώς το αντιμετωπίζει όλο αυτό;
Σ.Π.: Η μαμά είναι περήφανη που είμαι μέσα στον αθλητισμό, αλλά ταυτόχρονα είμαι και καλή μαθήτρια.

Δ.Δ.: Η μαμά ασχολείται με πολεμικές τέχνες;
Σ.Π.: Η μαμά είναι κι αυτή δασκάλα του τάε κβον ντο.

Δ.Δ.: Εσένα δηλαδή το όνειρό σου τώρα είναι να συνεχίσεις το τάε κβον ντο;
Σ.Π.: Ναι, το όνειρό μου είναι να πάω στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να πάρω το χρυσό.

Δ.Δ.: Το όνειρό σου ποιο είναι όταν μεγαλώσεις;
Σ.Π.: Το όνειρό μου είναι να πάω στην Κορέα ξανά. Να πάω σε ένα πανεπιστήμιο που λέγεται Yong In.

Δ.Δ.: Τι ιδιαίτερο έχει το πανεπιστήμιο αυτό;
Σ.Π.: Είναι ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Κορέας και γενικά σε όλο τον κόσμο για αθλητές tάε κβον ντο. Εχουν κι άλλα αθλήματα, αλλά το τοπ είναι αυτό.

Δ.Δ.: Για να πας στο πανεπιστήμιο φαντάζομαι ότι πρέπει να μάθεις τη γλώσσα.
Σ.Π.: Ναι, άμα πάω θα μάθω τη γλώσσα. Η αλήθεια είναι ότι ψάχνουμε με τους γονείς μου έναν δάσκαλο ή μια δασκάλα να μου μάθει, αλλά δεν βρίσκουμε.

Δ.Δ.: Και έχεις πολλές πιθανότητες να μπεις στο πανεπιστήμιο αυτό;
Σ.Π.: Ναι, έχω πιθανότητες γιατί οι μεγάλοι δάσκαλοι γνωρίζονται με τον πατέρα μου.



Σκηνή 3η
«Πέντε ετών ξεκίνησα»

Δ.Δ.: Πόσους αντιπάλους είχες σ’ αυτό το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα;
Σ.Π.: Στην κατηγορία μου σ’ αυτό το πρωτάθλημα αντιμετώπισα τρία κορίτσια σε τρεις αγωνες και κέρδισα τους δύο. Εχασα το χρυσό μετάλλιο για δύο πόντους από την Κινέζα. Στην Ελλάδα έχω πάρει πάρα πολλά μετάλλια. Και όταν ήμουν δέκα χρόνων είχα βγει πρώτη στο Kim e Liu, το οποίο είναι ένα πρωτάθλημα για μικρούς αθλητές, για παιδιά.

Δ.Δ.: Δηλαδή πόσων ετών ξεκίνησες τους αγώνες;
Σ.Π.: Τους κανονικούς αγώνες τους ξεκίνησα περίπου από 10 ετών. Αλλά πριν από αυτό έπαιζα φιλικούς αγώνες σε διάφορες διοργανώσεις.

Δ.Δ.: Και πόσων χρόνων ήσουν στους φιλικούς αγώνες;
Σ.Π.: Ημουν πέντε ετών.

Δ.Δ.: Δηλαδή εσύ έβλεπες τον πατέρα σου να κάνει προπονήσεις, να διδάσκει, από ποια ηλικία;
Σ.Π.: Εγώ από μωρό ήμουν εκεί μέσα.

Δ.Δ.: Σε πήγαινε η μαμά μέσα στο καροτσάκι δηλαδή;
Σ.Π.: Ναι, ναι, ήμουν σε καρότσι και με κρέμαγαν πάνω στο μονόζυγο πάνω και κοίταζα.

Δ.Δ.: Σήμερα ποια κοπέλα είναι η καλύτερη στον κόσμο; Οχι στην ηλικία σου, μεγαλύτερη, 18-20 ετών.
Σ.Π.: Δεν γνωρίζω από κορίτσια. Από αγόρια πιστεύω ότι είναι ο Λι Ντάε-χουν.

Δ.Δ.: Αυτός είναι πρωταθλητής;
Σ.Π.: Ναι, αυτός είναι παγκόσμιος πρωταθλητής.

Δ.Δ.: Τι ηλικίας είναι αυτός;
Σ.Π.: Τώρα είναι γύρω στα 25.

Σκηνή 4η
«Τα αγόρια με φοβούνται»

Δ.Δ.: Η φιλοσοφία του τάε κβον ντο ποια είναι;
Σ.Π.: Είναι μια πολεμική τέχνη που σου μαθαίνει αυτοάμυνα, πειθαρχία και πάνω απ’ όλα σου μαθαίνει να σκέφτεσαι, πώς να συμπεριφέρεσαι σε διάφορες καταστάσεις. Δηλαδή, όταν κάποιος έρχεται και σε πειράζει, σε ακουμπάει, του λες πρώτα: «Σε παρακαλώ. Δεν μου αρέσει αυτό». Το λες μία, το λες δύο, τρεις, και αν δεν ακούει και σε ενοχλεί έντονα, αμύνεσαι.

Δ.Δ.: Αμύνεσαι ή επιτίθεσαι;
Σ.Π.: Οταν πάει να σε ακουμπήσει, του διώχνεις το χέρι.

Δ.Δ.: Στο κεφάλι απαγορεύεται το χτύπημα;
Σ.Π.: Με το χέρι, ναι. Η κλωτσιά επιτρέπεται.

Δ.Δ.: Α, μπορείς να του δώσεις κλωτσιά στο κεφάλι. Είναι δηλαδή κάτι εναέριο αυτό; Σαν να ίπτασαι;
Σ.Π.: Ναι, ναι.

Δ.Δ.: Αρα απαιτεί φοβερή δεξιότητα σωματική. Πρέπει το σώμα να είναι πάρα πολύ ευλύγιστο.
Σ.Π.: Ναι, πρέπει να έχεις καλά ανοίγματα. Ας πούμε, όταν παίζεις με κάποιον πιο ψηλό από σένα, αν δεν ανοίγουν τα πόδια σου τέρμα, δεν θα μπορείς να του πάρεις το κεφάλι.

Δ.Δ.: Δεν μου λες, διαλογισμό κάνεις;
Σ.Π.: Το βράδυ που κοιμάμαι μόνο κάνω διαλογισμό.

Δ.Δ.: Πόση ώρα;
Σ.Π.: Μπορεί να κάνω 20 με 30 λεπτά. Σκέφτομαι τι θα κάνω στους αγώνες μου, πώς να κλωτσάω. Τα φαντάζομαι στο μυαλό μου.

Δ.Δ.: Φαντάζομαι κάνεις παρέα και με παιδιά που δεν ασχολούνται με αυτό το άθλημα.
Σ.Π.: Ναι, βέβαια, έχω και φίλους που δεν κάνουν τάε κβον ντο.

Δ.Δ.: Αυτοί λοιπόν φοβούνται να σε πλησιάσουν; Τα αγόρια σε πλησιάζουν ή τα έχεις τρομοκρατήσει τελείως και σε αποφεύγουν;
Σ.Π.: Φοβούνται και δεν με πλησιάζουν.

Δ.Δ.: Εχεις διαβάσει, φαντάζομαι, τις ιστορίες αυτές με τις κακοποιήσεις γυναικών...
Σ.Π.: Η δική μου γνώμη είναι ότι πρέπει να μάθουν να αμύνονται, να κάνουν ένα άθλημα, να μάθουν πολεμικές τέχνες. Να μην μπορεί να τις πλησιάσει κάποιος μετά.

Δ.Δ.: Δεν θα πρέπει να φύγουν από το σπίτι;
Σ.Π.: Ναι, κανονικά έτσι πρέπει. Να σηκωθούν να φύγει, να τρέξουν, να φωνάξουνβοήθεια.

Δ.Δ.: Εσύ αν έβλεπες κάποιον να χτυπάει ένα άλλο παιδί στο σχολείο, θα έμπαινες στη μέση;
Σ.Π.: Ναι, εννοείται. Στο Δημοτικό είχε τύχει ένα κορίτσι ψηλό να κάνει bullying και να χρησιμοποιεί ένα κορίτσι πιο αδύναμο από αυτήν και πιο παχουλό. Την είδα που της μίλαγε, της φώναζε και της τράβαγε το μαλλί. Και πήγα εγώ εκεί και της είπα: «Μην το ξανακάνεις αυτό, δεν είναι ωραίο. Aμα ξαναγίνει κάτι τέτοιο, θα τα βάλεις μαζί μου και όχι με το κοριτσάκι».

Δ.Δ.: Και;
Σ.Π.: Και από τότε δεν την ξαναπείραξε.

Δ.Δ.: Ολη σου η ζωή είναι αφοσιωμένη στο τάε κβον ντο; Και το όνειρο είναι να πας στους Ολυμπιακούς...
Σ.Π.: ...και να πάρω την πρώτη θέση.

Δ.Δ.: Αυτό ποτέ ελπίζεις να γίνει;
Σ.Π.: Μετά τα 18 ελπίζω, που θα έχω κάνει πολύ πιο καλή προετοιμασία.

Δ.Δ.: Δηλαδή στους ερχόμενους Ολυμπιακούς, έπειτα από τέσσερα χρόνια.
Σ.Π.: Ναι, αν μου δοθεί η ευκαιρία, θα πάω.

Επίλογος
Και πρότου ολοκληρωθεί η συνομιλία μας, πρόλαβε να μου πει: «Το tae kwon do μεταφράζεται ως εξής: Tae σημαίνει τα πόδια, kwon τα χέρια και do το μυαλό. Και το πιο σημαντικό βέβαια είναι το μυαλό. Γιατί πρέπει να σκέφτεσαι για να χρησιμοποιείς τα χέρια και τα πόδια. Στον αγώνα, αν έχεις πόδια και χέρια και κλωτσάς δεν θα γίνει τίποτα. Πρέπει να σκέφτεσαι. Πρέπει να διαβάζεις πώς παίζει ο άλλος, ο αντίπαλος».

Δ.Δ.: Δηλαδή πρέπει να βάζεις το μυαλό σου να λειτουργεί συνέχεια.
Σ.Π.: Ναι, κι ένας αθλητής όταν παίζει δεν πρέπει μόνο να κοιτάει, να σκέφτεται τον αντίπαλο. Πρέπει να βλέπει τον πίνακα, πρέπει να βλέπει το τερέν γύρω του, να μη βγει έξω. Και το πιο σημαντικό είναι ότι πρέπει να ακούει τον δάσκαλό του την ώρα του αγώνα. Κάθε στιγμή πρέπει να κάνεις πολλά πράγματα.

Δ.Δ.: Εκείνη τη στιγμή έχεις και επικοινωνία με τον προπονητή, τον δάσκαλο;
Σ.Π.: Ναι, δεν μιλάς εσύ, σου μιλάει αυτός, σου λέει τι να κάνεις, τι να προσέχεις.

Δ.Δ.: Σου δίνει οδηγίες. Δηλαδή για σένα, Στεφανία, το μυαλό είναι πάνω απ’ όλα.
Σ.Π.: Ναι, το μυαλό είναι το πρώτο πράγμα. Δ.Δ.: Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα, είσαι υπέροχη! Συγχαρητήρια στον πατέρα σου και στη μητέρα σου, τα καλύτερα σου εύχομαι, ειλικρινά.