Ένα παλιό, οικογενειακό ξενοδοχείο που βυθίζεται αργά στην παρακμή, επιλέγει η Μπέσση Λιβανού ως σκηνικό για τα επεισόδια ενός από τα πιο ανθρώπινα, συναισθηματικά αλλά και ρεαλιστικά μυθιστορήματά της. Στους χώρους του ξενοδοχείου «Belvue», οι ένοικοι ζουν σε έναν μικρόκοσμο, με τις διαφορές αλλά και την ακατανίκητη έλξη να τους εμπλέκουν σε απροσδόκητες περιπέτειες. Και δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι διαφορετικό εφόσον η ομάδα των φιλοξενούμενων στο Belvue είναι τόσο ετερόκλητη: Ηλικιωμένες μοναχικές γυναίκες, αλλά και δύο νεαρές πόρνες, ένας καθηγητής φιλοσοφίας, ένας απόστρατος αξιωματικός κ.α., έρχονται κοντά μεταξύ τους και εξίσου εύκολα απομακρύνονται, συνθέτοντας ένα πολύχρωμο, πρωτότυπο και συναρπαστικό αφηγηματικό παζλ.
Ένα απόσπασμα του βιβλίου, χαρακτηριστικό του ύφους γραφής της Μπέσσης Λιβανού, καθώς περιγράφει την αρχή ενός φλερτ: «Με μια απότομη ρουφηξιά αποτέλειωσε το ποτό της. Έβγαλε την πολύχρωμη χάρτινη ομπρελίτσα που στόλιζε το ποτήρι της και μου την έδωσε. 'Πάρε να αντικαταστήσεις τη δική σου', είπε. 'Αυτή είναι πιο όμορφη. Έχει πιο λαμπερά χρώματα και επιπλέον είναι κι αληθινή. Τελικά, ξέρεις, μόνο ό,τι μας δίνει χαρά είναι αληθινό'.Της μιλούσα προσπαθώντας να την κρατήσω κοντά μου. Η γοητεία της κουβέντας της με είχε συναρπάσει, και ήταν αυτό άλλο ένα συναίσθημα που γνώριζα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Δεν ήθελα να φύγει η Νίτσα. Δεν ήθελα να σταματήσει να μιλάει». Παρόμοιοι -αλλά και εντελώς διαφορετικοί διάλογοι λειτουργούν σαν κρίκοι σε μια αλυσίδα δεσμών ανάμεσα στα πρόσωπα του μυθιστορήματος «Μόνο στα όνειρα». Βέβαια, στα όνειρα μπορούν όλα να ανατραπούν από τη μία στιγμή στην άλλην -ακριβώς όπως και στο συγκεκριμένο βιβλίο.
Μη χάσετε αυτή την Κυριακή με το ΘΕΜΑ το καταπληκτικό βιβλίο «Μόνο στα όνειρα» της Μπέσσης Λιβανού.
